Dopen/geloof ja of nee? Help!

Mijn man is Turks en gelooft in de islam. Is wel ietsjes anders dan wat jij beschrijft maar wij hebben hier wel echt duidelijke afspraken over gemaakt. We doen niks met mijn (christen) geloof alhoewel ik niet echt geloof maar bijv. dopen/communie etc. maar doen ook niks met zijn geloof. Feestdagen vieren we wel van allebei het geloof/cultuur. Mijn zoontje is wel besneden maar dit kwam door een medisch iets maar zullen we dan nu bij onze baby wel doen. We hebben hier vaak over gesproken en soms begint mijn man toch weer over van maar “ik wil hem dit leren etc”. Dat kap ik vrij snel af en herinner hem eraan dat we afgesproken hebben dat ze zelf mogen kiezen wat ze wanneer en hoe willen geloven. Dit werkt voor ons prima. Zou toch het gesprek nog eens aangaan als het je echt tegenstaat.

Ik begrijp wel wat je bedoeld, mijn ouders hebben mij best streng er in opgevoed. En ik voelde veel belemmeringen. Nu ik al enige tijd op mij zelf woon met mijn eigen regels voel ik mij vrij en vooral mezelf. Dus die kant begrijp ik heel goed. Maar ouders zijn ook gewone mensen. Met hun normen en waarde. Elk gezin heeft regels (die dus worden opgelegd.) (niet met schoenen binnen, met twee woorden spreken, netjes eten enz.) geloof is ook normen/waarden/regels binnen een gezin. Wees njet te hard op mensen die een overtuiging hebben binnen hun gezin. Jij hebt zo weer jou normen/waardes/regels/overtuigingen. Daarbij niet geloven is ook geloven. Jij gelooft niet en daar pas jij je opvoeding op aan.😉 😊🥰 (bericht is njet lullig bedoel, maar om het wel van beide kanten te zien.)

Waarom? Dat je gedoopt word betekent toch niet dat je nu bent gemarkeerd en dat jij dit MOET geloven? Misschien zeg ik nu iets heel geks hoor dus corrigeer me als ik fout zit want wil niet respectloos overkomen maar zo zie ik het: ouders geven normen en waarden wat ze belangrijk vinden door aan kind; kind doet er later mee wat zij/hij wilt 🤷

Ik ben christelijk opgevoed en als baby ook gedoopt. Ik heb uiteindelijk als jongere besloten om er niks meer mee te doen en afstand te nemen van de kerk. Een keuze waar mijn ouders mij vrij in hebben gelaten. Ondanks dat heb ik het nooit als vervelend ervaren dat ik ben gedoopt, voor mij is het normaal. Het zegt mij nu niet zo veel. Ik ben vooral met veel liefde opgegroeid en dat daar ook het christelijk geloof een rol in heeft gespeeld, is iets wat bij mijn ouders past. Het is natuurlijk wel belangrijk om samen goed te verdiepen in wat dopen betekent, wat je belooft en hoe jullie dat praktisch voor jullie zien. Ik ben niet bekend met de Koptische stroming, maar in hoeverre willen jullie hem de tradities en gewoontes meegeven? Denk aan het lezen van de bijbel, naar de kerk gaan, bidden, christelijke school, etc. Ik hoop dat jullie hier samen goed over kunnen praten en een manier vinden waar jullie je beiden goed bij voelen

Ik heb zelf gekozen voor de katholieke kerk. Had graag gewild dat ik vroeger op zijn minst wat opener was opgevoed met betrekking tot geloof. Onze kinderen zijn/worden ook gedoopt, maar dat is een beslissing die we samen hebben gemaakt, dat is ook het belangrijkste denk ik. Mijn kinderen mogen later zelf weten of ze iets met het geloof willen doen of een ander geloof willen kiezen.

Ik ben alles behalve gelovig. Ik zou zeker het gesprek aangaan en benoemen dat, hoe meer je erover nadenkt, hoe meer "tegen" je bent. En in dat geval zou ik zeker voet bij stuk houden. Wat maakt dat hij het zo belangrijk vindt? Hoe ziet hij het geloof binnen de opvoeding? Is hier n middenweg in te vinden ?!

Mooie zin: "hoe meer je erover nadenkt, des te meer het je tegen gaat staan".

Je kind kan uiteindelijk de keuze alsnog maken om te geloven of niet te geloven als deze al gedoopt is. Mocht je kind op bijvoorbeeld 18jarige leeftijd zich getrokken voelen tot het geloof is het allemaal een heel gedoe om alsnog te dopen. Tenminste, zo heb ik het ervaren.

Ik zou me drukker maken om de houding richting vrouwen dan over dat dopen. Kopje onder gaat ze in bad ook.. Maar is die angst terrecht, handeld jouw man ook zo? Moet jij onderdanig zijn? Of is de tekst bij het trouwen een oude traditie? Wij hebben beloofd om veel kinderen te krijgen en hen katholiek op te voeden .. niet dat we dat zo sterk doen in de praktijk. Mijn meiden zijn niet gedoopt, maar ik heb wel zelf om Gods zegen gevraagd. Ik ben katholiek opgevoed maar nu een jaar of 4 niet meer naar de kerk geweest. Daarvoor wel, ook voor de kerk getrouwd. Dopen betekent niet dat je moet geloven. Maar dat je als ouders vraagt aan God om op je kind te passen.

Hier dezelfde ervaring. In deze tijd zou ik het vooral een verrijking vinden als kind om iets van religie meegekregen te hebben, juist zodat je later een afgewogen keuze leert maken. De maatschappij is atheïstisch en seculier en dat krijg je dus sowieso al mee in je leven. Weten wat religie is kan je leven echt verrijken. Ik zou dus later ook zeker tegen je kindje vertellen dat papa in een God gelooft en jij niet. En dat zij mag kiezen. Als het gaat om jouw feminisme en de Koptisch orthodoxe visie op vrouwen…het lijkt mij een groter probleem als jij en jouw partner echt andere waarden en ideeën over de opvoeding hebben. Het klinkt alsof jullie het er wel over gehad hebben en jullie toen redelijk op 1 lijn zaten? Dan zou ik daar op proberen te vertrouwen. Religie is niet zo zwart wit, maar complex. Net als jij lid van GroenLinks kunt zijn of Bij1 kunt stemmen en toch niet achter hun standpunten staat. Soms blijf je bij een religie omdat die het dichtst bij je staat en kun je echt wel worstelen met bepaalde ideeën van een kerk. Maar dit is goed om samen te bespreken. En uit ervaring dus: opgroeien met religie kán schadelijk zijn en ik heb hier ook zeker dingen van ervaren. Maar het is ook iets bijzonders en moois, alleen al om de maatschappij beter te leren begrijpen en dat verrijkt je je hele leven.

Ik zou gewoon laten dopen. Je dochter kan later zelf beslissen wat ze graag wilt. Ik ben zelf bekeerd voor de islam. Het geloof heeft mij juist beter mens gemaakt. Ik heb alle vrijheid. Zou er wel goed over praten met je vriend anders gaat het botsen tussen jullie.

Zelf hebben mijn ouders mij gedoopt, dat maakt voor mij echt niks uit. Zelf dus wel christelijk opgevoed, maar ben nu meer spiritueel. Mijn man is katholiek opgevoed en geloofd nu niks meer. Wij doen nu dus niks met het geloof. Daarom zijn wij niet in de kerk getrouwd en zullen wij onze kinderen niet laten dopen. Die keuze mogen ze later altijd zelf maken. We doen onze kinderen wel naar een christelijke school, omdat we toch in de bible belt wonen en wij ons wel in de basis normen en waarde ons kunnen vinden (behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden). Als ik wel met een christen zou zijn die gelooft en het dopen belangrijk vind, dan zou ik onze kinderen wel gedoopt hebben. Het zou nu alleen hypocriet voelen. Heb wel binnen de familie en vrienden meerdere mensen die hun kinderen wel hebben laten dopen.

Ik ben christelijk opgevoed, maar ben volledig van mijn geloof af gestapt. Mijn vriend is totaal niet gelovig, maar wilde ons zoontje dopen ‘omdat het zo hoort’ Mijn vriend accepteerde het uiteindelijk dat ons zoontje niet gedoopt zou worden, maar later zelf de keuze zou krijgen als hij het alsnog zou willen. Juist omdat mijn vriend dus niet gelovig is en het alleen maar wilde vanuit traditie, hield ik vol aan mijn standpunt om niet te willen dopen. Verschillen qua geloof zijn erg moeilijk in een relatie. Zo te lezen is het geloof van je vriend ook best extreem anti-vrouw. (Over het kopje onder met dopen zou ik me totaal niet druk maken, het zou mij totaal om het geloof zelf gaan. Een keer even huilen van schrik is echt niet zo erg)

Ik zou je dochter niet laten dopen. Helemaal niet na wat jij schrijft. Daarnaast krijg ik ook de kriebels van hoe er met vrouwen wordt omgegaan. Onderdanig zijn😳 Dat wil je toch nooit meegeven aan je eigen kind… Gelukkig zet jij je vraagtekens erbij.

Hoe staat jouw man erin met dat de vrouw onderdanig moet zijn? Ik denk niet dat jij onderdanig bent (hoop ik) dus hij staat daar niet zo in toch? Wat maakt het dat jij wel bang bent dat je dochter dit meekrijgt?

Dit is niet veroordelend bedoeld maar ik vraag me af waar je eigenlijk precies naar op zoek bent? De meningen van ons doet er namelijk niet toe. Jij weet volgens mij zelf al heel goed wat je wilt (of juist niet) en jouw vriend ook. Het is erg ingewikkeld dat jullie daarin niet op één lijn zitten maar jullie zullen daarin toch samen een middenweg moeten zien te vinden. Dat is het ingewikkelde aan een relatie met iemand van een ander geloof. Het komt heel vaak voor dat het geloof ineens sterker wordt als een een kindje in het spel is, hadden jullie dit probleem niet voorzien? Of van te voren besproken hoe jullie zouden omgaan met dit soort verschillende visies? Wel of niet dopen zal namelijk zeker niet het enige zijn waar jullie anders over denken, je zal nog veel meer puntjes van discussie tegen komen als jullie kindje opgroeit…. Blijf goed met elkaar communiceren. Ik hoop dat jullie eruit komen! 🌸

Oja en nog een tip die ik je wil meegeven: probeer je eventueel wat meer te verdiepen in het geloof van je man. Hij zal zeker wel het een en ander aan je dochter meegeven en misschien kiest zij er op den duur zelf wel voor om gelovig te zijn net als hij, dan is het heel wel belangrijk dat jij hen goed begrijpt. Ik geef dit aan omdat je schrijft dat de vrouw onderdanig dient te zijn richting haar man en vervolgens zeg je dat je bang bent dat je dochter dit meekrijgt omdat jij het belangrijk vind dat je dochter leert dat ze niet minder waard is dan een man. Ik ken het geloof/de gemeenschap van je man niet maar over het algemeen staat onderdanigheid binnen het geloof absoluut niet gelijk aan het ‘minder waard zijn dan’. Dit is een misvatting. Ik ben zelf islamitisch en ik zou mijzelf ook omschrijven als gehoorzaam richting mijn man maar dit betekend absoluut niet dat ik minder waard ben. Hij behandeld mij juist als koningin en dat is ook de positie van de vrouw in de islam. Dus ondanks dat je zelf niet gelovig bent is het denk ik wel heel waardevol voor je om dit soort dingen goed te leren begrijpen, zodat je wellicht ook makkelijker met je man op één lijn komt en wie weet later met je dochter 😊❤️

Ben zelf gedoopt (voor de familie) en naar een christelijke school geweest. Maar mijn ouders hebben ons verder niet gelovig opgevoed, ze zijn deels van hun geloof afgestapt. Heb het altijd prima gevonden. Als het je man zo gelukkig maakt waarom ook niet. Het veranderd niks aan je kindje en hoe je het kan opvoeden. Wel is de vraag wil hij dan ook commune want volgens mij hoort dat er vaak later ook bij en een kind van 7 zegt daar wel ja op.

Commune is katholiek, niet in elke christelijke stroom

Ah kijk zo veel weet ik van het geloof 🤣 Bedankt dat je het vermeld.