7 Reacties

één jaar geleden

Heel herkenbaar. Mijn zoontje was wel wat ouder, namelijk bijna 3 jaar, maar het was 1 groot drama. Nou moet ik erbij zeggen dat hij ook nog eens ziek was, wat niet hielp. Maar hij moest niets van z'n zusje hebben en ook niet van mij. Vond het heel lastig. Denk dat het enige dat helpt heel veel positieve aandacht en liefde geven is. Mijn man ging vaak even met hem wandelen of een ijsje eten etc. Haar ook blijven betrekken bij de baby, maar niet pushen, hoe moeilijk ook. En verder heel veel geduld hebben. Het komt echt goed! Zet 'm op! 😘

één jaar geleden

Reactie op Gansje30

Heel herkenbaar. Mijn zoontje was wel wat ouder, namelijk bijna 3 jaar, maa ...
Heel fijn om te horen dat het herkenbaar is..😅 onze dochter vindt de baby op zich nog wel leuk, maar van mij moet ze inderdaad ook niks hebben. En als papa met de baby bezig is dan is ze stront jaloers. We proberen inderdaad haar zoveel mogelijk aandacht apart te geven. Ook voor het slapen gaan even in bad, verhaaltje lezen en echt een momentje met haar. Het zal inderdaad tijd nodig hebben. Thnx voor je lieve woorden, dat doet goed!!🥰

één jaar geleden

Heel herkenbaar! Dit is helemaal passend voor de leeftijd van je oudste. Het is niet niets als je papa en mama opeens moet delen. Bovendien is het een hele schok dat jij, haar moeder: een ouder die haar hele houvast was in deze enge wereld, opeens een paar dagen weg was. Ondanks dat ze bijna 2 is, begrijpt ze al heel veel van de wereld. Zo begrijpt ze hartstikke goed dat ze mama nu opeens moet delen en ze begrijpt heel goed dat de oorzaak ligt bij die kleine, nieuwe baby. Ik sluit mij volledig aan bij de tips omtrent individuele aandacht en betrekken bij de verzorging van de baby. Probeer daarnaast, wanneer ze even niet mee kan helpen of even geen individuele aandacht kan krijgen, de baby niet de ‘schuld’ te geven. Stel je bent de baby aan het voeden en je oudste wil spelen. Zeg dan niet: we kunnen nu niet spelen want mama is de baby eten aan het geven. Zo leg je ‘de schuld’ bij de baby. Zeg eerder: we kunnen zo spelen. Mama is bijna klaar en dan gaan we xxxx doen. Benoem gerust op een rustig moment met haar: goh het is wel heel vervelend dat je nu papa en mama moet delen. Dat is niet altijd fijn hè. Papa en mama houden van jou. Ook als we even bezig zijn en niet met jou kunnen spelen. Zo iets 🙂 Wees daarnaast alert op een negatieve spiraal waarbij je oudste alleen maar aandacht krijgt als ze iets doet wat niet mag. Ze zal snel genoeg merken dat als ze iets ondeugends doet, ze gegarandeerd aandacht van jullie krijgt. Geef zoveel mogelijk positieve aandacht en negeer die ‘ondeugende’ dingen (tot op zekere hoogte. Je kan natuurlijk niet alles negeren. Zeker niet als je iets doet wat echt gevaarlijk is). Het kost wat tijd, maar jullie vinden straks weer een positieve en fijne balans. Voor iedereen 🧡

één jaar geleden

Mijn zoontje van destijds 1.5 vond het ook niet zo leuk, maar idd betrek je kindje erbij en geef het een paar weekjes, het komt echt goed! Hier zijn ze nu dol op elkaar!

één jaar geleden

Onze dochter was 22 maand toen we een dag en nacht naar het ziekenhuis waren voor de bevalling. Ze heeft het best spannend gevonden dat we weg waren, echt uitleggen werkte nog niet op die leeftijd. Heb wel een paar tips voor je. Neem even tijd voor de oudste, 1 op 1. Zowel de papa als de mama. En dan niet tussendoor naar de baby, echt na een voeding even uurtje samen in bed ofzo lezen/spelen/met papa naar de speeltuin. Leg ook goed uit dat je niet weer naar het ziekenhuis hoeft, dat dit alleen voor de geboorte was. Dat het zusje er nu helemaal bij hoort en jullie nu iedere avond hier met zn vieren slapen en sochtends wakker worden. En betrek de oudste overal bij, vooral de leuke klusjes. Een leertoren werkt daar goed bij, of op de grond als jij dit zelf al kan. Veel complimentjes geven en nergens toe dwingen. Het is een mega verandering dn nog best lastig op die leeftijd. Het komt vanzelf en dan weten ze niet beter meer. Mijn oudste is nu 3 en een stuk zelfstandiger geworden, en ontzettend wijs met haar zusje. De verlatingsangst is wel enigzins gebleven, maar dit kan ze nu beter onder woorden brengen, waardoor wij haar beter kunnen geruststellen.

één jaar geleden

Herkenbaar gedrag, had onze oudste ook en die was rond de 18 maanden. Gaat uiteindelijk weer over naarmate ze wennen.

één jaar geleden

Dankjewel voor de reacties!:) ik denk dat we t juiste al doen en dat het inderdaad even tijd nodig heeft. Hopelijk worden vooral de nachten snel wat rustiger😊