Dreumes en kat

Maar een dreumes hoort toch niet op de gang?! Nooit

Rustig aan, een kat hoort ook niet apart omdat de dreumes vervelend doet. Nee ik vind dreumes op de gang niet de oplossing. Je moet gewoon consequent zijn en zorgen dat de kat op zijn gemak is

Wij hebben dit ook gehad en zelfs trekken aan de staart van kat 1. Kat 2 was vanaf geboorte al best angstig voor de kleine maar die maakte zich uit de voeten en heeft hij nooit aan kunnen raken. Kat 2 werd alleen diep ongelukkig van de gehele situatie dus hij is afgelopen week verhuist naar een oom. Hij voelt zich daar dolgelukkig en op z’n plekje. Kat 1 mist de andere wel wat maar lijkt het ook fijn te vinden om wat meer de connectie met het gezin te zoeken. Ik bedoel te zeggen, voor de ene (die nooit interactie had met ons kind) was een kindje erbij echt teveel. Voor de ander -die echt af en toe wel eens pijn heeft gehad, waar ik echt m’n kind voor strafte- is het toch fijner om contact te zoeken. Hij zoekt zelfs ons kind actief op, geeft kopjes en soms gaat hij erbij liggen. Oneindig veel corrigeren is het hier geweest en soms ze echt even uit elkaar houden om te zorgen dat de kat geen pijn zou hebben of in een ongewenste situatie terecht zou komen. Ik heb me echt afgevraagd of ik het m’n kind geleerd zou krijgen maar het is echt allemaal goed gekomen. Overigens vond ik het uit huis plaatsen heel heftig. We hebben er goed overleg over gehad met de dierenarts en ik heb er ruim een jaar over gedaan om het vertrouwen te hebben dat hij beter af zou zijn bij een ander (meer specifiek deze mensen). De verhuizing ging oprecht super soepel, alsof hij daar altijd al had gewoond 🤷🏻‍♀️.

Hier in huis wordt ook continu achter de katten aangerend, verder worden ze wel geaaid en niet gepijnigd. Van mij mogen de katten hier zelf aangeven dat het genoeg is. Ik geef m’n zoontje vaak een waarschuwing en ik zet hem weg. Daarna houdt ik het in de gaten en kijk ik wat de katten doen. De ene keer blazen ze alleen, dan is hij al weg, de andere keer halen ze uit. Dat uithalen gebeurd heel soms maar daar leert hij wel van. De katten hebben ook altijd de optie hier om naar boven te gaan.

🥴🥴🥴 Wat zou jouw oplossing zijn dan? Ben ik wel oprecht benieuwd naar. Kind gewoon lekker laten doen wat ie zelf wil?

De kat leert het ze wel hoor! De katten hebben mijn zoontje geleerd wat hun grenzen zijn! Meestal houdt hij zich eraan en anders krijgt hij een ‘tik’ van ze.

Hier ook grotendeels. Wij corrigeren alleen bij ‘gevaar’ voor het kind of de kat(ten). M’n kat heeft al wel eens uitgehaald, op de opvang vonden ze dat echt onverantwoord maar het zat bij z’n haren (volledig genezen) en het was heel duidelijk een goede grens voor kindlief. Het heeft niet m’n voorkeur maar ze respecteren elkaar wel echt meer. Overigens heb ik vrij oude katten. Die door kinderen van vrienden als jonge katjes wel al vrij getraumatiseerd zijn geraakt van in de val voelen zitten bij een kind. Vrienden dachten dat het goed was als hun kind zou leren dat dat niet mag. Kind zat alleen met z’n gezicht recht voor de in/uitgang van de mand van de kat 🫠. We hebben daar dus wel op ingegrepen want huis was zeker te klein geweest als het kind iets had gehad 🫣.

Als ze er last van heeft gaat ze vanzelf wel weg (of haalt uit en dan leert je kind het ook) zou ze dus niet uit elkaar houden. Goed in de gaten houden en je kind blijven corrigeren

Wij doen het idd op dezelfde manier. Ook wat oudere katten en de kitten heeft het geleerd van de oudere katten. En helaas heeft hij weleens een kras onder z’n oog gehad, dan denk ik wel even ‘oeps’ maar gelukkig gaat het altijd goed.

Dit hou je niet tegen... bij onze twee kids hebben ze er zelf achter moeten komen dat katten sommige dingen niet leuk vinden. En nu hebben we gelukkig wel twee katten die alleen een mep geven en niet gelijk met nagels bezig gegaan.

Dit hou je helaas mijn kat heeft op zolder ze eigen plek daar komt onze dochter eigenlijk nooit dat is zijn toevluchtsoord. Hij mag niet verder dan ds tuin komen hier. En dat krabben aan deuren hebben we ook de kop ingedrukt met veel herhalingen. Hij is nu bejaard dus ik zie hem in dd avond/nacht en in de ochtend vroeg. Maar zodra hij onze dochter ziet is hij weg

Wij hebben een kat en een hond en als de dieren in hun mandje liggen is dat hun rustplek en mag onze dochter hen niet aanraken. Als onze dochter de dieren wil aaien dan dient ze dat aan papa of mama te vragen en dan doen we het samen. Wij gaan dan ook eerst het altijd even aan de dieren vragen of ze het willen, de ene keer zeg ik dat ze het willen en de andere keer niet, als het mag dan mag ze enkel aaien over de rug, dit doet ze altijd heel zachtjes. Ze mag de dieren ook onder begeleiding van ons eten en snoepjes geven. Wij betrekken haar dus bij deze momenten en zijn 'georganiseerd' zodat onze dochter in haar behoefte wordt voorzien. Sinds wij het op deze manier aanpakken is zij veel minder met hen bezig en achterna aan het zitten. Als zij te enthousiast wordt en achter de dieren aan gaat rennen dan stop ik de activiteit en gaan we samen eerst rustig worden om het opnieuw te proberen. Voor mij is het namelijk heel belangrijk dat ik de dieren bescherm maar ook dat ik weet dat je geen enkel dier 100 procent kan vertrouwen en zo eventuele incidenten probeer te voorkomen.

Hier 2 katten en mijn dochter doet dit echt niet meer, de 2 katten zijn hier ook altijd beneden en liggen altijd op de bank. Wij zijn echt heel consequent hierin geweest, ik vind het niet oke dat mijn katten de thuissituatie beneden moeten ontvluchten om zichzelf op hun gemak te voelen. Nu weet ze als de kat ligt te slapen dat ze niet zomaar naar de kat toe mag en zeker niet aanraken, als de kat wakker is altijd eerst even je handje laten ruiken en krijg je een koppie dan mag je aaien en anders niet en dat doet ze nu ook netjes, we zijn echt wel een paar keer flink boos geweest als ze dit niet deed.

Ik heb voor mijn katten een eigen kamer met meerdere hoge krabpalen, tot aan het plafond. In de huiskamer heb ik nog een hoge krabton staan, deze is 1,40 dacht ik. Nog een klein krabpaaltje en een route boven de grond. In de deur van de gang naar huiskamer zit een kattenluikje. Mijn dochter vindt de katten oom geweldig. Maar de katten kunnen zelf bepalen waar ze zijn. Dat geeft ze een hoop rust en ze komen steeds vaker kijken en knuffelen.

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar hier hebben we ook een dreumes (14M) die onze kat ge-wel-dig vindt. Elke keer keihard lachen als hij haar ziet (eigenlijk wel heel lief). Ze heeft meestal wel ontsnappingsroutes en we corrigeren onze zoon ook (door te zeggen dat hij zachtjes moet doen of hem af te leiden ofzo). Scheelt wel dat hij kruipt en niet kan lopen trouwens. Soms gaan we samen aaien (pakken dan zijn handje en aaien daarmee, tegelijk ook haar zelf aaien). Verder hebben we (en dit vind ik echt heel fijn) een hele hoge (circa 2 meter), maar wat smalle krabpaal. Als ze alleen wil zijn, gaat ze bovenin en kan hij onderaan lachen naar haar. Kan hij echt voorlopig niet bij, haha 😸 Dit werkt voor ons prima (voor nu natuurlijk, je weet het maar nooit 😉)

Oh, dochter is bijna 19 maanden