Even op zoek naar wat steun en tips.
Dochter is 16 maanden, sinds ongeveer een week compleet hysterisch bij poepluiers (plasluiers niet). Het gaat niet om het poepen zelf, maar het verschonen en dan specifiek het schoonmaken.
Ze heeft een dag een vervelende luieruitslag gehad en echt 5 keer gepoept, dat deed duidelijk pijn met schoonmaken. Ik denk dat ze daardoor in paniek raalt nu, en nu blijft het een vicieuze cirkel omdat we haar echt moeten forceren om schoon te maken.
Ze is niet rustig te krijgen of af te leiden. Ik vind het ontzettend zwaar omdat ik ben misbruikt als kind en het voelt alsof ik hetzelfde doe bij mijn dochter door hoeveel paniek ze heeft, en doordat ik het toch doe/moet doen.
Ook bij man volop paniek en vandaag op de kinderopvang konden ze haar niet eens schoon krijgen :( kwam ze met poepresten terug.
Ik wil haar zo graag helpen de paniek te verminderen, maar hoe? Als we het niet goed schoonmaken irriteert dat natuurlijk de huid waardoor het juist pijn gaat doen.
We hebben nu bedacht geen doekjes te gebruiken maar samen met haar te douchen als ze een poepluier heeft en het zo weg te wassen. Een hoop gedoe maar hopelijk haalt het de negatieve lading weg. Op de opvang kan dat natuurlijk niet, gelukkig gaat ze maar 2 dagen en eentje daarvan werk ik thuis, desnoods ga ik haar halen om te verschonen en breng ik haar terug.
Qua doekjes gebruiken we pure and soft van kruidvat, daar reageert ze niet op (zwitsal bv wel).
Wie heeft tips of een bemoedigend woord? Ik wil haar niet pijn doen en zo in paniek zien, en mijn eigen paniek rondom mijn misbruikverleden is ook steeds moeilijker in bedwang te houden. Ik voel me megaschuldig en een dader en ik weet niet waar ik goed aan doe.