Dreumes zeurt veel

Kun je eens verder toelichten hoe het dan gaat? En krijgt hij genoeg slaap?

Kan er niet iets met z’n oren zijn? Misschien pijn en hoort hij daadwerkelijk slecht? Ik heb zelf geen ervaring, maar ik hoor dit weleens van mama’s.

Hij slaapt en eet super goed, dus daar mag ik niet over klagen. Meestal begint het in de ochtend al snel na het ontbijt. Ik mag dan bijvoorbeeld niet de tafel afruimen, dan trekt hij letterlijk aan mijn been. Zo gaat het heel de dag door. Normaal is het buiten minder, maar vandaag was het buiten ook heel erg. Hij jammert gewoon echt heel de tijd. Ik probeer altijd bewust even samen iets te doen, zodat hij wel genoeg aandacht krijgt.. maar toch blijft hij dit gedrag vertonen. En hij wordt dan ook heel driftig en boos als ik even niet reageer.

Zou het dan bij het naar bed brengen ook niet moeilijk gaan? Dat het pijn doet bij het liggen? Want dat gaat wel goed..

Een dreumes/ peuter zijn is best lastig hè. Je wilt van alles, kunt dat nog niet (duidelijk maken) en je hele dag wordt maar een beetje voor je bepaald 🤪 Hier krijgt hij vaak een keus: mama gaat nu de was doen.. wil je helpen of ga je hier zelf spelen? Iets doen kan ook samen natuurlijk ☺️ Mag hij lekker met de knijpers spelen. Ik deel mee dat hij een broodje krijgt, hij mag kiezen of hij appelstroop of jam wil (bijvoorbeeld).

Hmm ik weet niet welke kindjes je ziet, maar dit klinkt als heel normaal gedrag voor rond de 2 jaar. Vind het zelf ook een lastige leeftijd en vraagt zeker wat van je geduld! Maar besef je wel dat deze kleine hersentjes nog niet helemaal ontwikkeld zijn. Ze moeten veel leren, kunnen zich soms nog moeilijk uiten en emoties voelen heel groot en overwhelming. Zij zijn nog ontzettend afhankelijk van ons om te leren omgaan met bepaalde emoties. Leren omgaan met dingen als wachten, geduld hebben etc. Hier is het echt kijken naar ons zoontje en proberen in te leven. Het voor onszelf en hem makkelijk maken. Dingen die helpen zijn keuzes geven, duidelijk consequenties verbinden (snapt ie niet altijd maar wij blijven consistent en consequent). Ja je hoeft niet in de eetstoel je mag op een gewone stoel maar dan moet je wel luisteren. En hij begrijpt 'laatste' goed. "Laatste keer proberen anders ga je in de kinderstoel" etc. Probeer hem altijd uit te leggen "Mama kan niet nu met je spelen mama moet eten maken anders hebben we geen eten straks" "mama moet even opruimen straks kan ik met je spelen" Ook is het zoeken naar activiteiten die zijn aandacht langer dan 30 seconde kunnen vasthouden en dat is best uitdagend! Maar probeer verschillende dingen. Ons zoontje speelt nu in een wasteiltje met eendjes die hij kan vissen moest er even bij zitten en nu speelt ie al eventjes zelf (5-10 min juich nog niet🤣) Hij heeft soms ook buien waarbij hij opeens met het speelgoed waarmee die speelt gaat gooien. Dan geef ik hem nog 1 kans en bij de eerste volgende keer zeg ik ik denk dat we klaar zijn met X, we ruimen het op en dan gaan we wat anders spelen. Het vraagt veel geduld en je kind leren kennen. Ik ontken niet dat wij beiden wel eens hebben staan vloeken om 5 min later weer te denken wat is het toch een leuk ventje. Maar je bent geen slechte moeder, ik denk wel dat soms wat omdenken helpt!

Het is in hun koppie 1 chaos. Ze willen zoveel, begrijpen zoveel, maar kunnen niet vertellen wat ze nou willen en bedoelen.

Onze dame zeurt veel als er geen ritme en regelmaat in de dag zit. We hebben een duidelijke dagindeling... dat geeft mama veel rust 😂

Hier helpt het om veel samen te doen. Samen keuken opruimen, vaatwasser inruimen, stofzuigen, was in de machine doen. Duurt allemaal lang, maar dat is juist leuk. Lekker de verbinding aangaan, die zoekt hij!

Tja het leven is niet makkelijk als je niet zelf kan kiezen natuurlijk en niet kan duidelijk maken wat je wil. Hier betrekken we hem bij wat wij doen. Mama gaat naar de wc: op het potje zelf of de wc papiertjes afscheuren en aangeven.Mama gaat schoonmaken mag hij helpen. Krijgt een stofdoek en samen gaan we alles langs en ik geef hem complimenten. Dweilen ik nat hij erachteraan met een droge doek kan ie daarna een droge broek krijgen 😅. De was doen hij stopt het in de machine of haalt het eruit. Vaatwasser geeft hij het voorste rijtje aan. Afruimen helpt hij met de kastjes open en dicht doen en zijn stoel poetsen. Eigenlijk proberen we hem zo te betrekken bij alles wat we doen. Daardoor is hij de hele dag druk en we benadrukken hoe een grote hulp hij is. Misschien is zoiets ook fijn bij jullie kindje.

Hebben jullie genoeg tijd samen? Zou je zoon behoefte hebben aan meer ‘aanwezige aandacht’? Een beetje een gekke term misschien, maar doe je wel eens alle stoorzenders uit (tv, mobiel, dingen die in je hoofd malen etc.) en ben je er echt helemaal voor hem? Nu ik lees wat ik typ komt het misschien wat onaardig over, maar zo bedoel ik het niet!

En inderdaad samen dingen doen, dat is ook een goeie. Hier geeft ik haar vaak opdrachten... de douchewand insmeren met scheerschuim, kan ik lekker douchen. Tafel laten dekken. Keuken schoonmaken met een nat doekje. Of schelpjes verven in de tuin, tuinhuisje verven (waterverf). Gewoon ze ff op gang helpen. 🤓 2 minuten en dan kan ik weer mn eigen ding doen 😁

Ik herken je verhaal. Wij hadden ook geen makkelijke baby tijd. De dreumes tijd was goed qua slaap ed, maar ons zoontje was zo vaak ontevreden. Het was echt bikkelen, achteraf bezien. Het is nu een peuter en echt een ander kind. Kan nog steeds bepaalde dagen zeuren maar wat een wereld van verschil sinds hij kan communiceren. Ik hoop voor je dat het bij jou ook hiermee te maken heeft. Onze dreumes voelde zich denk ik gewoon vaak onbegrepen.

Intens he Ik heb het niet zo continue maar wel zulke periodes en dan voel Ik mij zoals jij beschrijft! Ik heb een makkelijk kind dat goed zelf kan spelen, evt even samen beginnen.. maar er zijn ook echt van die mammaaaa fases Het helpt denk ik enorm om met andere kinderen te zijn dan entertainen ze elkaar èn leerzaam Mag hij veel, lekker kliederen en klooien en goor worden? En de jagen verzamelen opvoeden technieken.. kindjes betrekken bij jouw activiteiten

Ik herken jullie verhaal.. mijn zoon kan ook goed spelen, super sociaal, alleen hangt soms echt als een blok aan mn been geplakt (17 maanden). Boek jagen verzamelen en opvoeden lees ik ook en probeer ik ook toe te passen waar mogelijk. Lekker betrekken bij de dingen die ik doe en ik ben op missie mn emoties onder controle te houden, want als ik rustig blijf scheelt dat al de helft :) Verder heb ik een leertoren gemaakt en als ik in de keuken bezig ben kan hij naast me staan, van het eten meeproeven of een broodje eten. Maar er zijn dagen dat ik mezelf wel achter het behang kan plakken om even rust te krijgen 😂 Gedrag negeren doe ik niet, want dat werkt voor ons beide averechts. Wel geef ik duidelijk verbaal grenzen aan (zonder boos te worden) als hij in dramastand gaat over niks of als hij even moet wachten en anders probeer ik hem rustig te helpen met datgeen wat frustratie oplevert. En nouja, ik heb nog nooit een puber gezien die tijdens het koken constant probeert mama's sweatpants naar beneden te trekken, dus moet goedkomen toch xD

Herkenbaar hoor. Mijn dochter vond dreumes zijn gewoon weinig aan. Ze was helemaal niet happy, veel jengelen en zeuren. Pas nadat ze 2 werd, werd ze wat vrolijker. Maar ze is nog steeds een pittig ding, hoge pieken diepe dalen. Ik vond het ook altijd lastig, zag van die blije kindjes en dat herkende ik niet. Conclusie, het komt goed! Maar leuk is het nu niet en de dagen duren lang. Je bent niet alleen :)

Wellicht van de nood een deugd maken? Laat hem helpen met de dingen die je doet. De hele dag ‘nee’ horen werkt ook frustrerend nl. Pick your battles. Ook zou je wat meer z’n gevoelens kunnen ondertitelen. “Ja je vindt het niet leuk dat mama moet opruimen, want je wil samen wat doen. Mama gaat eerst opruimen en dan gaan we samen spelen”. Ik merk dat het benoemen van emoties goed werkt bij mijn dochter (2jr), ze kan inmiddels ook soms zelf aangeven dat ze iets niet fijn vindt, boos is of verdrietig. Heel handig! Ze is minder gefrustreerd daardoor.

Ja herken dit ook heel erg. En vooral de ochtend inderdaad. In denk dan wel eens is ze wel goed uitgeslapen. Maar goed ik kan daar weinig aan veranderen lijkt mij. Ik praat veel met haar en geef haar echt de kans om dingen uit te leggen. Veel buiten spelen. En soms is het echt dat ze juist wat eten wil hebben. Geen tips wel herkenning