Eerste dag basisschool en weggelopen

Het intake gesprek was voor ons ook al twijfelachtig. De juf was erg chaotisch, zei ja ik heb adhd dus beetje druk. En heeft in het gesprek wel 3x gezegd dat ze moe was. ( dit was voor de kerstvakantie). Ik snap dat, maar is niet professioneel. Wij werken beide in de zorg en zijn soms ook moe maar dat zeg je ook niet tegen patiënten. Dus al met al was het vanaf het begin al twijfelachtig.

Maar als je je twijfels hebt bij de school al voordat je kind überhaupt start, waarom dan niet nog verder kijken voor een andere school?

Nou ik wilde haar wel een kans geven. Als ik meteen de handdoek in de ring gooi. En dit is qua afstand locatie en een vriendje in de klas een goede keuze, dachten wij.

Ik vind zeker niet dat je gevoelens ongegrond zijn, ik zou hier echt een heel naar gevoel van krijgen. Eerlijk gezegd zou ik niet weten hoe ik hier mee om zou gaan.

Gewoon even een gesprekje aanvragen met de leerkracht en even uitleggen hoe je je bij de situatie voelde. Wij leerkrachten bijten gelukkig niet en hebben het hart op de juiste plaats voor ieder kind! ☺️ Neemt natuurlijk niet weg dat dit wel slordig is, zeker voor een kindje dat nieuw is op school.

Dit zou ik zelf bij de directie melden, vind dat echt enorm onprofessioneel naar ouders toe. Onacceptabel zelfs…

Het gevoel dat je kind bij de groep weg kan gaan zonder dat de juf het doorheeft, lijkt me ontzettend naar. En dat zou eigenlijk ook niet mogen kunnen. Als ik het zo lees heeft de juf het veel te druk. En dat is haar ook niet echt aan te rekenen, als je ziet voor hoeveel 4 jarigen de aandacht moet verdelen. Zo zou ik het dus ook brengen, eerst een gesprek met de juf. Kan zij jullie gerestsellen dat ze je kind in de gaten houdt voortaan. Of moet er meer gebeuren, moet de school hier iets mee. Bij ons werkt het ook wel zo dat als een juf/meester van oudere klas een kleuter tegen komt, ze deze terug brengen naar de klas. Op het schoolplein zijn ook bepaalde regels dat groep 1 niet bij het hek aan de weg mag spelen. Wat wel heel jammer is dat jullie mede je zoontje opgevangen hebben. Zo kan hij denken, ik probeer het weer, wie weet staan papa en mama er. Dit zou ik dus even heel duidelijk maken; mama gaat nu naar huis, jij blijft in school, als er iets is ga je naar de juf. Juf zal nu ook wel beter op hem letten, dat is het voordeel, de extra alertheid zal aan staan. Ik vond het ook een hele stap, groep 1, ze worden ineens veel vrijer gelaten dan bij de peuters. Ze mogen zelf de gang op naar de wc, de groep is 3x zo groot, het schoolplein zit niet achter slot en grendel, ze maken uitstapjes. Echt van belang dus dat je kindje leert waar hij moet zijn, en dat heeft wat tijd nodig, komt echt vanzelf. Onze school heeft ook een enorm zware deur die mijn kleuter niet open krijgt. Maar alsnog heb ik haar de eerste maanden echt in de klas of in de rij gecheckt. Nu bijna 5 en ze kent de weg naar de klas en ik durf daar op te vertrouwen, zet haar bij het hek af. Gaat echt snel hoor, dus je gevoel kan best maar tijdelijk zijn. Maak goeie afspraken, en dan zal het vast goedkomen. De belangrijkste graadmeter is je kind, voelt ie zich prettig op school, na de wenperiode. Maar ook wat hoor je van andere ouders (en dan niet de aangedikte roddels).

Ik kan me voorstellen dat de juf dit liever van de ouders zelf hoort, dan via de directie dat er een klacht is binnengekomen. Dan heb je als ouders zelf in de hand hoe je het brengt, en merk je aan de reactie ook meteen of ze er wat mee zal doen. Als ze met excuses komt van de werkdruk, dan zou ik aangeven dat ik het alsnog aan de schooldirectie meldt. Maar dan niet als klacht over haar, maar over de werkdruk, vermoeidheid en de gevolgen daarvan (het weglopen). Sowieso is het wel goed dat de directie het weet, maar dan wel open naar de juf toe. Het zijn ook mensen en het kind heeft er indirect last van als de ouders 'lastig' zijn.

Mooi verwoord en met je eens dankjewel

Gelukkig kunnen de kids ( meestal ) geen kant op behalve door de school gaan dwalen. Dan worden ze vanzelf door een andere leraar terug gebracht. Dus écht weglopen kan haast niet. Maar ik begrijp jullie emotie helemaal. Zo'n eerste dag op school is al moeilijk en dan gebeurt er dit. Ik snap dat jullie vertrouwen even een knauw heeft gekregen. In combinatie met al jullie ervaringen zou ik een gesprek met de juf én de directie aanvragen. Hopelijk krijgen jullie dan het vertrouwen weer terug in de school. Blijft het vervelend aanvoelen zou ik eens rustig gaan oriënteren voor een andere basisschool. Je moet er natuurlijk wel een veilig en goed gevoel bij hebben.

Even advocaat van de duivel spelen, maar weten jullie hoe vervelend het is als ouders meteen naar de directeur stappen, in plaats van eerst jou als leerkracht aanspreken of bij jou gesprek aanvragen? Voor zowel de leerkracht als voor de directeur! De leerkracht is het eerste aanspreekpunt, niet de directeur. Mocht je er met de leerkracht echt niet uitkomen of er gebeurt in jouw ogen niks met je 'klacht', dan is het verstandig om inderdaad een gesprek aan te vragen met de directeur. Maar ga alsjeblieft eerst naar de desbetreffende persoon toe, in dit geval de leerkracht. Neem het van mij aan, ik ben zelf leerkracht op een basisschool. Ik denk dat vele mede-leerkrachten dit kunnen beamen.

Bedankt voor je advies en begrijp dit heel goed hoor.

Was niet naar jou bedoeld hoor, want het is ontzettend vervelend dat een leerkracht niet goed oplet en al helemaal niet op een nieuw kindje die komt wennen. Daar vind ik inderdaad ook wat van, dat moet echt niet kunnen gebeuren. Maar ik lees in vele adviezen 'ga naar de directeur', maar dat lijkt mij niet dé oplossing. 🙊 Ik hoop dat de leerkracht je verhaal even goed wilt aanhoren en er direct actie op onderneemt! Hopelijk blijft jullie kindje het wel leuk vinden om naar school te gaan en dat het jullie als ouders vertrouwen gaat geven om hem daarheen te brengen!

Niet met jou eens. Mijn dochter gaat vanaf 2 naar de peuterspeelzaal en die hebben we meteen verteld dat als er iets is of als ze verdrietig is ze dit bij de juf kwijt kan. En dat als ze wil dat de juf ons belt ze dit ook altijd kan vragen. Een kind van 4 jaar kun je dit echt wel uitleggen. En ja het is een vreemde, maar wel iemand waarmee hij de hele dag in de klas zit en dus zijn aanspreekpunt.

Uiteraard keur ik het niet goed dat de juf totaal onoplettend was en zo te lezen uit andere berichten ook niet professioneel.

Je vraagt stel ik me aan. In huilen uitbarsten omdat de eerste keer niet goed ging en zeggen dat het vertrouwen is beschadigd vind ik wel erg dramatisch ja. Gewoon nog een keer proberen en wat later komen. Ik zou er zeker niks mee doen, een scene maken met huilen maak je al geen stabiele indruk mee dus vraag me af of ze je dan serieus nemen…

Niet heel professioneel maar melden bij de directie? Wat ga je zeggen dan? En waarom? Wat hoop je daar nou mee te bereiken?

Wie zegt dat ik het ga melden bij de directie?

Dat het de volgende keer niet meer gebeurd? Dat er beter opgelet word?

Dat jij het dramatisch vind is eigen mening. Mijn emoties mag ik de vrije loop laten. Deze opmerking is totaal nutteloos.