Ervaringen met selectief mutisme?

Hi, mijn zoontje zit al vanaf 4 maanden op de opvang en sinds 2 jaar in de peutergroep en praat daar ook weinig tot niets terwijl hij dat thuis wel doet. Toevalig hadden ze hem laatst geobserveerd en kwam dit omhoog. Ze zeiden dat het zich vaak nog wel ontwikkeld sommige kinderen zijn gewoon verlegen. Hij speelt en praat ook wel gewoon met de andere kinderen hij vind alleen het contact met de leidsters en in de belangstelling van iedereen staan lastig! Volgens mij kan je het dus nog wel even aankijken

Hi, ik werk soms met volwassenen met selectief mutisme. Je zou dit kunnen aankaarten bij je huisarts en dan kijken voor een doorverwijzing. De aanvraag gaat dan naar een psycholoog. Een logopediste kan hier niet veel in betekenen.

Ik herken dit ook wel bij mijn kind. Is bij vrienden van mij heel open, ook als ik er bij ben, of we zien ze voor de 1e x. Maar op school of in een winkel zegt ze niks, is nu 4 en moest al een extra dag naar de psz maar het heeft niets geholpen. Ik wist eigenlijk niet dat daar een naam voor was

Ik heb dit gehad als kind, ik stond in de klas bekend als ‘het meisje dat nooit praat’. Het ging bij mij eigenlijk vanzelf over toen ik ongeveer 5 jaar was, al ben ik altijd wel een ingetogen persoon gebleven.

Je kunt vragen om een observatie om in ieder geval te beoordelen of ze daar wel op haar gemak zit. Als kinderen bijv. niet goed zitten, kunnen ze ervoor kiezen dat ze niet praten.

Ik heb een leerling gehad in groep 1 en later groep 2 die dit had. Zij praatte wel met klasgenootjes en vriendjes maar vond het praten met leerkrachten en ander personeel heel lastig. Voor haar hielp het om in het begin vooral ja/nee vragen en andere gesloten vragen te stellen. Zo konden we toch communiceren en het op den duur, veilig, uitbouwen. Grapjes maken hielp ook wel om haar op haar gemak te stellen, vooral niks forceren. Maak je je echt zorgen dan zou ik vragen of ze je kindje willen (laten) observeren tijdens een spelmoment met andere kinderen, maar ik verwacht dat het wel goed komt hoor!

Hier maak ik mij van binnen ook druk. Best een dingetje. Nooit gekrast op kdv tot 4 jaar. Gelukkig wel met kindjes. Schoonzus ook niet, ziet ze wekelijks. Diagnose is nog geen selectief mutisme. Maar daar zal het wellicht wel naar toe gaan. Helaas ik school sinds februari praat ze ook niet, hoopte dat school haar wel over die drempel van angst gooide. Maar helaas. Dacht bij kdv al op selectief muuisme. Arts zei loslaten en komt vanzelf en school weet ooit wel raadt anders. Lang gelaten. Maar nu baal ik dat het op die manier is gegaan op zijn beloop. Want heb haar nu moeten aanmelden bij lubec Leiden en haar aanmelding is beoordeeld en ze staat nu op de wachtlijst. Een HALF JAAR🙃 Ze heeft ook door haar angst veel plas ongelukjes. Gelukkig is zij verder een vrolijk meisje die graag naar school en bso gaat. Maar had het graag anders gezien. Ben wel benieuwd wat de ervaringsdeskundige kunnen doen, zodat ze op school of waar dan ook meer kan dan alleen knikken. Verlegen is 2/3 maanden, maar duurt het langer die angst, dan zou ik lekker aan de bel trekken.

Dochter van een vriendin heeft dit. Vooral niks forceren. Heeeeeel af en toe komt ze binnen en verteld ze n heel verhaal. Maar meestal fluistert ze iets tegen haar moeder. Bijvoorbeeld ik wil drinken. K laat haar maar. Maar ik weet bijvoorbeeld schoonfamilie die hamert erop nou je kan toch wel gewoon iets zeggen. Dan als ze thuis is begint ze te snikken ik wil wel maar ik kan niet. Dus niks forceren.

Mijn dochter van 3, zit al 1 jaar op dezelfde groep van kdv. Tot 2 maand geleden was ze een stil muisje. Ze zei niks. Liet alles gebeuren. Maar nu komt ze los. Boevenstreken, zingen, praten in de groep. Alles. Ze gaat 2 volledige dagen in de week heen. Elke keer als ik d'r ophaalde zeiden ze. Zoveel ze nu met jou praat, zoveel horen we haar de hele dag niet. Hier was waarschijnlijk een onderdeel van het probleem dat er veel kindjes van dezelfde leeftijd in de groep zitten. Allemaal rond de 3 jaar en de 1 is verbaal wat sterker dan de ander.

Ah wat lastig! Ik kan mij voorstellen dat jij je zorgen maakt. Is er een reden dat je dochter hier angstig voor geworden kan zijn? Selectief mutisme is eigenlijk soort angstpatroon. Ik zou voorkomen dat je er teveel druk op legt en je dochter ook, vanuit liefdevolle omgeving, de ruimte geeft om zich te ontwikkelen. Heb je al contact gehad met CB hierover? Wie weet hebben zij goede tips hoe jullie dochter thuis en op school kunnen ondersteunen.

Ik heb een leerling gehad met selectief mutisme in groep 1/2. Met klasgenootjes kon ze prima praten en ze had het enorm naar haar zin. Maar tegen ee leerkrachten echt niet. Haar vriendinnen vroegen dingen voor haar aan ons. Wij zijn ook overgegaan op ja/nee vragen. Ook hebben we gebaren gebruikt, hielp allemaal wel. Verder heel veel meespelen. Echt ij hun wereld stappen en meespelen. Uiteindelijk ging ze tegen mij praten, heeft wel echt heel lang geduurd. Helaas kwam daarna corona en zat ze thuis. Toen ze terug op school kwam was alles weer terug bij het oude. Het is gebleven tot zeker groep 4. Daarna weet ik niet. Ik heb in die periode heel veel gehad aan deze website: https://spreektvoorzich.nl/ Staat ook een heel stuk voor ouders op.

Mijn zoon heeft selectief mutisme. Hij praat niet tegen vreemden of mensen die hij niet goed kent. Eerder ook niet tegen familieleden of vrienden van ons. We hebben een intern begeleider op de opvang laten observeren. Het is een timide kind en introvert, houdt van kat uit de boom kijken. We weten inmiddels dat de benadering enorm belangrijk is bij onze zoon. Niet direct benaderen, hem tijd gunnen om even te acclimatiseren, vaak met een grapje kun je zijn aandacht krijgen, inspelen op zijn interesses en waar hij op dat moment mee bezig is. Hij houdt van rust, dus ook rust in de gesprekken. Vooral alles op zijn tempo laten doen. Dit hebben we ook op school besproken en sinds we dit zo aanpakken en met mensen in onze omgeving communiceren, gaat het echt al stukken beter.

Zou laten nagaan of er werkelijk sprake is van selectief mutisme dus opzoek naar een kloppend diagnose. Er is een verschil tussen erg verlegen zijn en selectief mutisme. Als er sprake is van selectief mutisme zijn er erg goede behandelingen voor waar je kind weg bij gebaat kan zijn! Succes ermee

Hoi, ik ben benieuwd of je inmiddels stappen ondernomen hebt. Wij zitten in exact dezelfde situatie. Bijna een jaar peuterspeelzaal, 2x oer week, zegt nog altijd geen woord. Bij familie die hij veel ziet is er niks aan de hand. Kom ik binnen bij een verjaardag of komt bezoek bij ons van mensen die hij niet veel ziet, heeft hij even tijd nodig en kruipt bij ons op schoot/verstopt zich, maar meestal gaat hij binnen een half uur weer zijn eigen gang. Ook zien we dat hij na een tijdje ook contact zoekt met die vrienden/familie die hij weinig ziet en dus niet goed kent. Bij een tandarts, huisarts, iemand in de winkel etc klapt hij volledig dicht en daar ben je te kort om hem te laten acclimatiseren. Tevens zien we die mensen zooo weinig dat hij ze niet herkent. Dichtklappen bij vreemden en even moeten wennen als je ergens binnenkomt waar relatief onbekenden zijn, vind ik volkomen normaal. Dochter was ook zo, en wij zelf zijn ook introvert. Maar als je al bijna een jaar naar de peuterspeelzaal gaat en daar nog altijd niet praat, dat wordt nu wel zorgelijk vinden wij. Hij doet verder wel met alles mee en komt vol verhalen thuis, lijkt daar niet ongelukkig. Ben heel benieuwd of je bij jouw kindje stappen ondernomen hebt en welke stappen dat dan zijn! En ook hoe het nu met je kindje gaat!