Extreem intensieve peuter.. moeilijke tijd

Ik werk op een peuterspeelgroep met veel kinderen die vanuit de gemeente dagdelen extra opvang krijgen voor bijvoorbeeld taal ontwikkeling of gedrag. ( vve) Ik kan mij enorm voorstellen dat dit veel energie kost en dat je soms ook even niet weet wat te doen! Als tip wil ik je geven: schroom niet om hulp te vragen, bijvoorbeeld bij het consultatiebureau! Tips/ hoe omgaan met.. dit kun je pas geven als je bekend bent met een peuter en de ouders 😊

Och jeetje, wat zal dat jullie veel stress geven (ook omdat jullie nog een tweede kleintje erbij hebben!). Niet dat je er direct wat aan hebt, maar herken het zeker! Ons zoontje is nu net 2,5 en zit ook al een hele tijd in die ‘peuterpuberteit’. Heeft ook een sterke eigen wil en wil alles zelf doen, en alle dagelijkse dingen (eten, drinken, tanden poetsen, douchen, verschonen, meelopen aan de hand ergens naar toe, in de buggy zitten) zijn altijd een strijd (en idd trommelvliezen is niets meer van over 😑). Moet wel zeggen dat het alweer wat beter is dan een half jaar terug (je kunt natuurlijk steeds meer ‘communiceren’ en motoriek wordt beter (dus ook vasthouden van bekers ed)) maar het blijft heftig. Toevallig vandaag naar de eczeempoli geweest vanwege z’n eczeem (en dus moesten de kleren uit); hij heeft alles bij elkaar gekrijst dat de twee verpleegkundigen zeiden ‘dat dit niet echt niet normaal was’ 😒. Dat maakte mij ook weer even heel onzeker. Hoop dus ook dat er meer mama’s zijn die dit herkennen en de kindjes alweer wat ouder hebben (met hopelijk ‘goede afloop’)..?

Vreemde ogen dwingen.. mijn neefjes en nichtjes zijn engeltjes. Behalve bij hun ouders, dan zijn het echte peuters, kleuters. Mijn zoon gedraagt zich ook keurig.. als er vreemden zijn. Als ik alleen met hem in de tuin ben.. dan eet hij zand, slakken en vogelpoep als ik niet elke 2 seconden erbij ben. Met bezoek gaat hij midden op het gras stil zitten kijken, met een knuffeltje in zijn handjes. Mijn zoontje is 9 maanden en doet driftige pogingen op de bank te klimmen.. alwaar hij dan op gaat staan en over de armleuning wil klauteren. dus euhm naar de wc gaan? Gelukkig kan ik hem klemvast in de kinderstoel zetten.. want ik ben regelmatig van 5 of 6 in de ochtend tot 19, 20 of 21 in de avond alleen. Mijn vensterbanken zijn leeg de eetkamerstoelen staan in de gang de salontafel is naar zolder verbannen. Alle planten staan nu op de slaapkamer. Soms denk ik dat we de logeerkamer moeten veranderen in een isoleercel leeg maar volledig bekleed met geluidsdempende matten waar hij zich niet aan kan bezeren..

Een aanvulling; hier gaat hij 2 dagen naar de opvang (met sinds hij 2 is een ochtend peutergroep) en daar is hij juist héél gehoorzaam.

Herken het niet maar is het altijd zo geweest of sinds de komst van de baby? En hebben jullie alle eet momenten samen? Je vraagt niet om tips I know. Maar misschien kun je dan ook eten wat zeker ook belangrijk is! Hier word de oudste volgende maand 2 jaar en de jongste is nu net 4 maanden. Ik heb alle eet momenten samen met hem. Samen lunchen. Samen fruit eten. Samen avond eten enz en dit gaat gewoon in de kinderstoel vast achter aan tafel. Ook heb ik mijn huis ‘kind veilig’ gemaakt op alle mogelijke manieren. Denk aan traphekjes. Alle kasten waar hij niet in mag met een kinderslot erop. Alle klinken van de deuren andersom gezet. De voordeur draai ik dicht met de sleutel enz. En hebben jullie een ritme/ structuur? Ik denk dat bij kindjes die zo ondernemend zijn dat wel heel erg kan helpen zodat ze weten wat er verwacht word en waar ze aan toe zijn. Dus elke dag hetzelfde op bepaalde momenten. En misschien een idee om met beloningen te werken als hij dat al begrijpt. Een groot vel waar je stickers( waar hij mega gek op is bijv cars of paw patrol ofzo) op kan plakken als hij iets goed doet of goed geluisterd heeft bijv. Durf niet te zeggen of ie daar nog te jong voor is en ken jullie natuurlijk ook niet persoonlijk. Ik doe ook overdreven enthousiast reageren als hij wat goed doet. Roep kei hard... GOEDZO met klappen erbij. Soms springen erbij als een klein kind🤣 en merk echt dat hij graag dingen goed wil doen alleen al om zijn gekke moeder zo blij te zien doen🙈 Nogmaals ik weet natuurlijk niet of je hierop zit te wachten en heb ook geen ervaring met een kindje die je omschrijft 😘

Thuis kunnen ze zich ontladen: prikkels verwerken. Al geeft het ook wel aan dat hij weet hoe hij zich waar moet gedragen! Dat vermogen beheerst hij dus goed: daar kun je misschien wel wat mee?

Heel herkenbaar, mijn zoontje is 2,5 en mijn dochter 8 weken. Ik heb geen tips voor je, helaas. Ik wil alleen maar zeggen; houd vol! De aanhouder wint!!

Oh wat is dat pittig zeg!!! En herkenbaar.. Hier ook een zoontje die anders is dan andere kinderen, altijd al geweest. Ik zou je aan willen raden er hulp bij te zoeken. Het ligt niet aan jullie of jullie opvoeding maar grote kans dat hij erg reageert op de levensgrote verandering van een broertje. Het kan duiden op iets van ass/adhd ofzo wat in hem zit. Als je hulp zoekt kunnen ze met je mee kijken en ook helpen in wat voor hem het beste is en kijken welke aanpak het beste werkt. Succes hoor!!

ThanX voor je bericht, we hebben al contact met het cb, die lijken het af te doen als gewoon peutergedrag. Maar we hebben ook al contact met de kinderarts hiervoor en krijgen binnenkort ons wijkteam over de vloer om mee te kijken en een stichting die bezig is met gedrag.

Fijn dat het al wat beter is bij jou, hoop dat jij er ook goed doorheen komt.. 😉

Geen tips helaas, maar wel herkenning! Ik lees dus graag mee. Onze dochter is net anderhalf, maar zit al flink in de prepeuterpuberteit. Kopstoten en hoofdbonken zijn hier aan de orde van de dag en ook wij hebben hier al eens voor bij de HAP gezeten, nadat ze zichzelf een flinke bloedneus had gebonkt op de vloer. De strijd begint ‘s morgens al bij het aankleden, want dan moet ze even stilzitten/liggen en dat wil ze absoluut niet! Dus dan is het direct gillen en met een beetje pech een kopstoot tegen de bedrand. En dit gaat de hele dag door op momenten dat het niet gaat zoals zij wil. Bij de opvang is ze inderdaad een engel, niets aan de hand. Wat bij mij wel enigszins helpt ,is zoveel mogelijk strijd vermijden onder het mom van “pick your battles”. Dus ik kleed haar nu bijvoorbeeld aan terwijl ze rondrent. En wat ik hierboven al lees, superenthousiast doen als er iets WEL goed gaat! Ik ben ervan overtuigd dat het vanzelf beter wordt en probeer het voordeel maar te zien: deze kids laten zich later het kaas niet van hun brood eten 😉. Houd vol, we kunnen het!

O sorry ik dacht dat jouw zoontje 2 dagen naar de opvang ging 🥴. Maar goed van jullie! Hulp vragen is soms eng maar ik vind het altijd krachtig 👌🏻

Het is gekomen sinds hij weer naar de opvang gaat nadat hij 2 maanden thuis is geweest, zijn broertje was er al. We hebben altijd de eet momenten samen, alleen is hij zo gericht op eten dat hij niet kan wachten op zijn eten, dus dat maak ik snel en daarna voor mijzelf. Als ik daar weer te lang over doe en ik ga niet bij hem zitten vind hij dat moeilijk. Dus ik eet soms minder dan ik zou willen, zodat het snel klaar is, vervolgens heb ik tussendoor trek en kan ik niks pakken, want als ik dat doe moet hij perse ook wat hebben en hij zit aan een dieet vanwege allergieën, dus dat kan dan weer niet wat dan ook weer frustraties kan geven. De eetmomenten zijn altijd aan tafel in de stoel. Kind veilig is het zo goed als.. deurklinken aangepast, buitendeuren op slot idd, we hebben kasten met slotjes. Maar hij kan wel bij de tv, het is een grooote jongen! Hij kan bij de boxjes van de tv, kan stoelen omgooien, kan bij de prullenbak. We eten op vaste tijden en hij gaat op een vast tijdstip naar bed met een vast avondritueel, dus dat zit er allemaal al in.. 😊 beloningen zou kunnen, alleen denk ik dat hij steeds meer wil hebben, dat zal heel snel het hele stickervel worden en anders weer een driftbui. Complimenten werken goed, maar dat is dan ook snel weer klaar.. Hihi daar trapt hij snel niet meer in.. ik wil hem niet alleen maar als vervelend omschrijven hoor, maar hij zal kosten wat het kost toch zijn eigen ding doen. Boos worden werkt averechts en negeren ook. Wij zoeken een tussenweg en proberen hem af te leiden als hij iets niet mag. Wordt soms wel steeds lastiger.. 🙈

Hij gaat nu zelfs 4 dagen naar de opvang vanwege dit gedrag, eigenlijk al vanaf halverwege mijn zwangerschap van zijn broertje.. daar merken ze niet zoveel van zijn gedrag wat hij thuis heeft, alleen dat hij wat voorloopt met ontwikkelingen vergeleken met zijn leeftijdsgenootjes. Vanaf september gaat hij weer 3 dagen en heb ik hem en zijn broertje 1 dag in de week alleen thuis, wat mij onmogelijk lijkt op dit moment, dus dat wordt waarschijnlijk elke week met mijn moeder naar de dierentuin die dag.. 😊 maar de kdo ziet zijn gedrag ook als peutergedrag en heeft niet zo in de gaten hoe wij vaak met onze handen in het haar zitten.

Heeft je zoontje een diagnose gekregen? Ik heb wel gedacht aan ass of adhd, maar zit totaal niet in de familie van mij.. alleen mijn zus, maar dat komt door zuurstof tekort bij de geboorte.

Omdat het wijkteam bij ons komt kijken zal ik eens vragen hoe dat zit met dagdelen die vergoed kunnen worden vanuit de gemeente.. 😉

Oja hierin ook wat herkenningspunten.. wij hebben het bedje helemaal voorzien van schuimrubber, hij zocht elke keer toch iets hards op om zich pijn te doen, nu kan dat echt niet meer.. wat jij beschrijft, zijn we nu ook vaker aan het doen.. op de grond van zijn kamer verschonen als hij dat niet wil op het verschoningskussen en idd maar aankleden en uitkleden wanneer hij in zijn kamer aan het spelen is. Ik zeg al elke keer dat hij succesvol zal worden in zijn carrière.. 😄

Diagnose kan pas vanaf 6/7 jaar dus in die malle molen zitten we nu. Kan mij niet voorstellen dat er geen diagnose uit komt. Ja peuters kunnen ook gewoon gek doen maar ik lees al dat er mensen mee kijken, heel fijn!!

Hi, ook hier een ‘ander’ kind dat ontzettend veel aandacht vraagt. Bij mij wel de jongste (nu net 4). Vanaf baby al veel drukker (en met veel dingen sneller) dan andere kinderen. Thuis niet te handelen en bij ons ook op de opvang enorme streken en buien... mijn ervaring is de CB er niks mee doet, heb ik helemaal niks aan gehad. Uiteindelijk huilend naar de huisarts en toen pas een verwijzing naar de kinderpsycholoog. Het voelde als falen als ouder... Maar inmiddels ben ik zo blij dat ik gegaan ben en zijn we al veel stappen vooruit gegaan. Wat enorm heeft geholpen is structuur en duidelijkheid. We hebben een whiteboard waar we elke dag de dag ‘uittekenen’ met pictogrammen. Met het magneetje mag hij elke keer schuiven als we weer een stapje verder gaan. Het geeft hem duidelijk rust. Ook duidelijk en consequent zijn helpt bij ons, al vind ik dat zelf nog super moeilijk. We zijn er nog niet, maar we gaan echt vooruit. Hij zit nu net op school en vind het daar geweldig, allemaal uitdagingen voor hem. Ze weten daar ook hoe het zit. Hou vol, en vooral; zoek hulp! Doe het niet alleen....

Herkenbaar, mijn zoon is 3.5 en precies zo.. We hadden 2 katten, en eentje terroriseerde hij echt... terwijl de ander zijn beste vriend is... De beslissing genomen om 1 kat weg te doen, en dat heeft echt al heel veel gescheeld.. alleen daardoor is hij al rustiger... Ook bespreek ik met hem wat er gaat gebeuren elke keer, want veranderingen zijn ook frustrerend voor hem.. Voorbereiden op alles en heel structureel te werk gaan is wat bij hem werkt... Ik ben een poos nergens heen geweest, inderdaad omdat ik mij schaamde voor zijn gedrag, en ik alleen maar lieve kinderen zag om me heen. Alleen mijn broertje kan hem hanteren, maar die is gewoon echt leuk en heeft geduld.. en mijn geduld was de laatste tijd een beetje helemaal op.. Zit je zoontje op een psz?