EXTREME driftbuien ….

Heel herkenbaar.... in nam vaak een buggy mee, sleepte hem daarin en gordels dicht. Dat krijgen kon ook zo een half uur duren. Jammer dat mensen kijken, je kan er als ouder niet veel mee. Alleen bij je kind blijven en wachten tot het over is. Onze zoon is nu 2.5 en het ie zo goed als weg, hopelijk bin jouw zoon ook een fase ! Rustig aan, je doet het goed !

❤️

Welke driftbui tips volg je precies? ☺️ Wat je vaak online leest zijn de wat strengere tips, het negeren, zeggen dat ze moeten stoppen etc. Maar meestal werkt dat niet zo goed, omdat ze voorbij gaan aan de oorzaak van een driftbui. Driftbuien komen eigenlijk doordat hun emmertje overloopt. Vaak is het bijvoorbeeld niet alleen omdat ze iets niet mogen, maar is het ook al een drukke dag geweest/hebben ze trek/zijn ze moe/etc. Het iets niet mogen is dan de druppel en hun emmertje loopt over. Ze hebben dan hele grote emoties en weten even niet wat ze daarmee moeten, dit uiten ze dan in een driftbui. Kinderen van die leeftijd kunnen hun eigen emoties nog niet reguleren, hier hebben ze een ouder voor nodig. Wat voor mezelf heel goed werkt, is weten dat het gewoon kortsluiting in hun hoofd is en geen verwend uittest gedrag. Dat verandert namelijk ook mijn eigen doel van 'zorgen dat het vervelende gedrag zsm stopt' naar 'zorgen dat ik mijn kind door deze moeilijke emoties kan helpen' (een kindje doet niet moeilijk, het heeft het moeilijk). Erbij blijven, gevoel erkennen (Je bent verdrietig omdat je nu geen ijsje mag hè. Dat snap ik, ijsjes zijn ook heel lekker.), en wanneer je kind het toestaat knuffelen om weer rustig te worden. De andere mensen in het dorp bestaan even niet, je kindje heeft het moeilijk en heeft je hulp nodig. Vergelijk het een beetje met als ze struikelen en ze vallen en heel verdrietig zijn, ook dan hebben ze troost nodig. Overigens is dat heel mooi de theorie. Maar hee, laten we nu mensen zijn en geen robots. Dus ik zeg wel heel leuk dat de andere mensen uit het dorp niet bestaan, maar oohhhh wat kun je je opgelaten voelen dan! Zeker als je prikkende ogen in je rug krijgt en het gevoel hebt dat ze er allemaal wat van vinden (althans, zo gaat mijn gedachte dan 😅), nou en daarbovenop nog een flinke dosis hormonen (herkenbaar🙃). Dus helemaal logisch dat je zelf een keer breekt en overstuur raakt, die situaties zijn gewoon knetter lastig soms. Maar hopelijk laat de kijk van dat je kindje het moeilijk heeft ipv moeilijk doet de volgende driftbui anders voelen. Bij mij heeft het dat in ieder geval wel gedaan. ☺️

Wat een super fijne reactie!

Hier ook een zoontje van bijna 2. En kan ook echt goeie driftbuien hebben! Vanmorgen gillend op de grond omdat ie niet mocht tekenen, terwijl we al met de jas aan stonden om weg te gaan.😂 Nu hebben wij wel een zoontje die al erg goed kan praten, dus ik vraag aan hem wel altijd waarom hij grote gevoelens heeft. Dit kan hij zelf beantwoorden met 'boos', 'verdrietig' en 'vrolijk'. Dus ik ga wel altijd op de grond ernaast zitten (ook in de winkels en buiten) en leg aan hem uit dat ik die grote gevoelens snap en maar dat iets nu niet kan. Dat als wij thuis zijn/na het eten/oid, wij misschien wel kunnen doen wat ie wilt. Of als het iets is wat niet mag ; trek/til ik hem weg uit de situatie en leg hem dan uit waarom iets niet mag. Dit werkt vaak wel oke! Maar het scheelt dat ie verbaal erg sterk is. En soms.. werkt niks en ga ik mee huilen. Dat vind ie gek en dan gaat ie mij troosten of uitlachen en zeggen dat mama niet gek moet doen😂 Maar het is héél herkenbaar! Zit hier een lekker temperamentje op en met mijn zwangerschapshormonen is het ook niet een top combo😆

Mijn dochter heeft ze niet vaak, maar als ze ze heeft dan midden in de winkel 😂. Ze is bijna 2 en ik ben sterker. Ik til haar gewoon op en maakt me niet uit hoe ze in mijn armen hangt, maar dan zegt ze vaak al gauw 'lopen' en is het klaar. Anders weet ze dat ik haar gewoon weer op de arm neem. Zelfde als in de kinderwagen of auto en ze wil niet vast zitten. Dan wordt ze maar even boos 😅

Oh dan ben ik echt een loedermoeder maar dit ga ik bij het kdv bij het ophalen of in de supermarkt niet doen. Dan is het hop onder de arm en gaan met die banaan. Ik heb er dan echt het geduld niet voor om het over grote gevoelens te hebben met mijn kind.

Onze dochter van net 2 heeft dit ook. We waren pas in Monkey Town en toen gingen we naar huis. Mevrouw wilde dat niet. Ze ging gillen, op de grond rollen, springen en zich weer laten vallen. Ik moest er in mezelf om lachen en dacht ook echt: ' dit ligt niet aan mijn handelen of opvoeding. Dit is de peuterpuberteit en hoort erbij. ' Ik ben rustig gebleven en heb haar opgetild (voor zover dat ging) maar bij de auto kreeg ik haar niet in de autostoel. Ze maakte zich helemaal recht als een plank en ik kreeg haar met geen mogelijkheid in de stoel. Werd toen ook wel even boos want dan merk je dat je zwanger bent. Uiteindelijk de hele weg naar huis blijven krijsen. Het enige wat uiteindelijk hielp was heel rustig zelf mn handen om haar gezichtje leggen en haar emoties benoemen: 'ik zie dat je heel boos en verdrietig bent want je wilde nog spelen hè.' etc. Uiteindelijk werd ze daar rustig van en dat helpt bij ons vaker als ze helemaal door het lint gaat. Maar ik merk ook dat het soms knap lastig is hoor. Door de hormonen en de zwangerschap ben ik ook moeier en is mijn veerkracht en geduld ook minder..

Hier ook het geval... En daarnaast krijg ik het ook niet eens voor elkaar want als ik ook maar een paar woorden begin te praten schreeuwt hij "weg mama!" en raakt hij alleen nog maar meer driftig. Ik til hem ook op, hoppa en gaan... En als hij gekalmeerd is begin ik pas met praten haha