Extreme verlatingsangst 2 jaar

Hier een meisje van twee die dit ook heeft. Ze hangt nu heel erg aan mij. Voor de vakantie was opvang al niet zo'n succes, maar nu we twee weken weg zijn geweest is het een drama. Ze wil er niet heen. Dit begint thuis al (geen jas aan doen, aan je vast klampen). Op de opvang ga ik na een kort ritueel (ik lees eerst een boekje voor) weg. Ontroostbaar en ze blijft er de hele ochtend in hangen. Pas na het slaapje begint ze wat te spelen. Erg sneu allemaal. Iemand nog tips of is dit weer een fase?

Hoi, Deels herkenbaar je verhaal! Wij zitten momenteel al 4 weken weer in slapeloze nachten en moeizaam naar bed gaan. Onze zoon wil heel graag bij ons zijn. In de avond zaten we eerst een tijdje naast zijn bed, toen bij de deur en nu op de gang (met de deur open). Pas als hij slaapt doen we zijn deur dicht en gaan we naar beneden. Dit duurt soms 15 min, soms 60 min. Hij gaat ook meerdere keren staan in zijn bed of komt eruit. In de avond/nacht wordt hij regelmatig wakker. In die weken hebben we hem een paar keer bij ons in bed genomen en sliep hij de hele nacht door. Soms ligt mijn partner bij hem op de kamer omdat het dan ‘s nachts weer feest is (lees: ruim een uur bezig om hem weer in slaap te krijgen en vaak zonder resultaat..). We hebben het idee dat niks eigenlijk werkt en we er dus echt doorheen moeten. Kort,lang, geen middagslaapje lijkt geen verschil te maken. We gebruiken een slaaptrainer wat hij al heel goed snapte en hier ook goed naar luisterde. Warme melk voor het slapengaan, extra nachtlampje, slaapmuziekje. Niks geeft hier verschil :(. Hoop dat dit snel voorbij is want het is behoorlijk pittig. Wij hebben gelukkig geen problemen met wegbrengen bij de opvang maar kan me voorstellen dat dat heel lastig is. Zeker als je het idee hebt dat ze hem laten huilen. Hoe gaat het nu bij jullie? Zie dat de post een week geleden is. Hoop dat het ondertussen al wat beter gaat 🤞🏼