Geduld is op

Ik betrok mijn dochter overal bij. Ging ik de baby verschonen mocht ze helpen. Of ze deed het bij haar pop. Ook als ze zelf aan het spelen was regelmatig gezegd dat ik zo trots op haar ben dat ze zo lief aan het spelen was. En ik negeerde haar als ze een driftbui had. Dan zei ik je mag boos zijn mama gaat op de bank zitten als je een knuffel wilt en klaar bent met boos zijn kom je naar mij toe. Driftbui heeft nooit lang geduurd. Ze kwam al snel knuffelen.

Dochter was 19 maanden toen haar broertje werd geboren

En 1 op 1 aandacht

Betrekken bij alles, dan geef je ook zo 1 op1 aandacht.... ik maakte samen met haar het flesje ( en ze mocht dan mee poeder in de fles doen), ik had een bankje dat ze mocht pakken bij het verschonen en dan mocht ze zalf aangeven en de pamper. Ik liet haar mee haar broertje uit bed halen, of als hij huilde een tutje geven en zijn muziekje opzetten of met de wipper schomelen. Kortom, er veranderd heel veel, maar door ze te betrekken voelen ze zich een stukje mee in het verhaal 😅 Hier zijn er nog steeds stoute momentjes, maar wel erg beperkt 🙏 De eerste 2 weken na de geboorte waren heel pittig, nu veel beter. Dochter is 2.5 jaar, broertje nu 1 maand

- veel tegen baby over de peuter praten kan helpen, bijvoorbeeld: Hee baby ik ga nu even met peuter spelen, ga jij even hier liggen/spelen/slapen? - Baby even wegdoen als je die luxe hebt, bijvoorbeeld even laten wandelen met een opa/oma/buurvrouw en dan wat kleins ondernemen met je peuter. - niet dingen als: stil de baby slaapt!