Geen generatie angststoornis!

Ik ben geboren in 95 maar opgegroeid met een hele angstige moeder met irrationele angsten. Hierdoor ben ik dus een angstig persoon geworden maar in tegenstelling tot mijn moeder wel bewust wat dit met een kind doet. Wat mijn moeder deed was “ohhh nee dat is eng , doe maar niet” “Ik wil dat je direct naar huis komt als het onweert, dat is gevaarlijk en ik vind het eng als je dan buiten bent” Als ik met een vriendin met de trein een dagje ging shoppen was het “ohhh ik vind het wel eng hoor zo ver met de trein” (uurtje in de trein). Wat ik bij m’n dochter doe, ik ben eerlijk over mijn gevoelens maar ik ga m’n angsten niet uit de weg. Ik ben erg bang voor de tandarts en we gingen naar een afspraak. Onze dochter zegt “ik vind het spannend” Waarop ik zeg “dat is niet erg, mama vind het ook spannend en het is ook een beetje spannend maar er kan niks gebeuren en het is zo weer klaar, mama gaat wel als eerste en daarna mag jij” Ik moedig onze dochter aan om grenzen te verleggen, ik denk haast hetzelfde als het risico spelen wat je benoemt. Klimmen op een hoog klimrek, doe je ding meid. Ik sta er binnen vang bereik achter , ongeveer een meter afstand dat ik niet laat merken dat ze kan vallen maar dat ik haar wel het zelfvertrouwen geef door te zeggen “het lukt je wel, probeer het maar eens”. Mocht ze vallen dan ben ik optijd. Laatst wou ze op het zadel van haar loopfiets gaan staan, heb haar uitgelegd dat ze het mag proberen maar dat ze kan gaan vallen. Zij maakt de overweging dan zelf, uiteindelijk probeert ze het en lukt het haar ook nog. We leren haar dat angsten er zeker mogen zijn, maar dat hoe vaker je het doet hoe minder eng het word. Laatst op de kermis was ze ineens bang om in de vliegende olifanten te gaan, nadat ze zei dat ze erin wou en het kaartje gekocht was. Mijn vriend heeft haar uitgelegd dat het ook een beetje spannend is zo hoog in de lucht , maar dat als je het wel doet dan is het niet meer spannend als je boven bent. Nou hup, daar ging ze hoor. En wat een plezier had ze

Ik volg graag want ben bang dat ik ook overbeschermend zal zijn! Ik probeer wel zo min mogelijk van de digitale wereld mee te geven (sowieso tot 2 jaar geen schermtijd of heel af en toe samen een film kijken als ze wat ouder is) en telefoons etc. is nu natuurlijk makkelijk praten maar echt pas voor de middelbare school. Ik ben vooral heel beschermend nu mn kindje nog een baby is dat ze niet naar de opvang gaat en alleen mijn moeder mag oppassen. Als ze 2 is gaat ze wel en dat vind ik nu al eng😅 ook mag ze later echt niet bij iemand slapen oid, pas als ze misschien 13 is

Ik wil echt heel graag minder beschermend zijn, maar ik vind dit super lastig! Ik helikopter heel vaak, hier probeer ik echt een stap achteruit in te doen.

Ik heb een angststoornis gehad. Bleek bij mij uiteindelijk om autisme te gaan. Dus dat kwam helemaal niet door opvoeding 😉. Hier staat de tv nooit aan als mijn dochter wakker is. Maar dat is ook voor mijn eigen prikkels ☺️. Ik steun wel het advies van de WHO met zo min mogelijk schermtijd tot 2 jaar. Maar we hebben een relatief makkelijk kind, dus misschien makkelijk praten. Ik haal haar trouwens wel degelijk van de salontafel of het gevaarlijke hoekje van de bank als ze daar zit. Ze heeft weinig angst en valt al best vaak. Sommige hoogtes zijn gewoon te hoog, dus daar bescherm ik haar graag tegen.

Interessant topic! Zelf geboren in '91, liefdevol opgegroeid maar zeker (te) beschermend. Herken dingen die 💙m💗 ook aangeeft. Heb als kind faalangst ontwikkeld en heb daar nog af en toe in bepaalde situaties last van. Ik ben me daarom heel bewust van wat helikopter gedrag/overbescherming met een kind doet. Ik probeer mijn kinderen daarin juist vrijer te laten en veel zelf te laten ervaren. Probeer het maar uit en kijk wat je kan. Ik zou ze graag dat zelfvertrouwen en die zelfstandigheid mee willen geven. Mijn ouders doen het nu overigens nog steeds, maar dan dus bij hun kleinkinderen 🙈 Ik vind dat soms best lastig.. Tevens op oudere leeftijd trouwens, m.b.t keuze van studie/reizen etc. Voor de ouders die zich bewust zijn van dit gedrag; kijk hoe je hier op een andere manier mee om kunt gaan. Het kan best veel gevolgen hebben, zelfs nog op latere leeftijd.