Geen toetje als zoontje niet eet

Het toetje wordt hiermee inderdaad hoofddoel en dat wordt afgeraden. Eten als beloning in het algemeen werkt obesitas schijnbaar wat in de hand. Nu voelde dit als een succes toch? Je kan je afvragen: hoeveel verschil maken die 2 happen avondeten op een dag echt? Of was 't meer dat jullie als ouders het gevoel hadden te winnen?

Goh ja, de visies daarop zijn heel verschillend. Ik persoonlijk ben daar niet zo voor en volg de redenatie die je zelf maakt. Volgens mij werkt dit heel goed op korte termijn, als in: je zoontje heeft geproefd en dat had hij anders misschien niet gedaan. Maar hij 'moest' en heeft er waarschijnlijk niet bepaald van 'genoten'. Terwijl ik dat aspect van een maaltijd net ook super belangrijk vind: het moet zoveel mogelijk een aangenaam moment zijn en er moet zo weinig mogelijk spanning rond hangen. Ik denk dat je daar op lange termijn net meer mee bereikt. Maar ik moet het nog gaan ervaren of dat effectief zo is. Hier geven we geen toetjes, dus in die situatie komen wij niet. Maar wij forceren nooit om te proeven. Wel wordt altijd alles op het bord gelegd en hij beslist zelf wat hij eet en wat niet. Als dat niets is: ook prima, maar er wordt geen alternatief gegeven. We vinden wel dat hij altijd mee aan tafel moet, net omdat we dat een belangrijk familiemoment vinden. Hij is nu iets ouder dan 2,5 jaar en heeft hier ook al regelmatig geroepen dat hij niets wou eten of niet wou proeven. En voorlopig is hij nog nooit van tafel gegaan zonder ook effectief iets te eten/proeven. Hij kwam er dan altijd bij zitten omdat dat wel moest en wij probeerden niet meer naar het eten en dan begint hij uiteindelijk toch 🤷

Hier doen we het niet. Eten moet leuk zijn en ik ga niet afdwingen. Hoe slecht er ook gegeten wordt. Je kunt je laatste opmerking ook omdraaien. Hoeveel kinderen eten op bepaalde leeftijden niet ontzettend slecht en gaan vanzelf beter eten ;-). Zowel mijn moeder als mijn schoonouders hebben als enige herinnering aan het eten vroeger dat er gedwongen werd en het geen leuk gezins moment was. Zo wil ik niet dat mijn kinderen het zich later herinneren.

Wij eten sowieso niet standaard toetjes. Ja zoontje mag als hij wil nog een bakje halfvolle yoghurt als hij nog trek heeft of weinig zuivel heeft gehad. Maar 50% van de keren wil hij dit niet. Ik zou zelf dus sowieso niet standaard toetjes geven. En ik zou hier ook niet mee belonen of straffen. Wat wij wel eens doen is als hij van 1 ding op zijn bord iets op heeft en de rest niet wil, dat we dan zeggen: eerst nog wat aardappeltjes van je bordje eten, dan mag je nog een stukje vleesvervanger (ik noem maar even een voorbeeld). En dat werkt vaak wel goed. Gaat mij er meer om dat hij van alles op zijn bordje íéts eet.

ik zou dat niet doen, belonen met een toetje bij het avondeten. ik dwing zelf nooit, vraag wel of hij iets wil proeven en vaak doet hij dat wel, maar als hij het niet doet ook prima. deze manier doen we nu al 4 jaar en hij wil nu uit zichzelf al meer proeven als wij iets eten wat hij nog niet heeft gehad. en soms eet hij zo een hele week amper groente bijvoorbeeld, ja jammer dan.

Hij zal er geen trauma van oplopen, maar het wordt voor de relatie met eten inderdaad afgeraden 😊 Wij geven soms een toetje overdag. Krijgen ze rond 3 uur een bakje yoghurt. Vinden ze helemaal leuk, haha!

+ wij eten eigenlijk nooit toetjes

Ze krijgt als ze wil altijd toetje. Maar komt zeker voor dar we zeggen "eerst nog een paar Hapjes, dan haal ik je toetje". Maar als ze dit doet het prima, wil ze niet dan is het ook prima en krijgt se toetje

Wij doen altijd een 'toetje'. Na het eten nog even spelen (maakt niet uit of hij veel of weinig op heeft) en dan een schaaltje warme pap of Yoghurt. We proberen het niet teveel te forceren, maar hij moet wel altijd proeven. Gelukkig is hij over het algemeen een goede eter en lust hij zogoed als alles. Als hij het echt niet lust zien we het meteen 🤣 en bieden we iets anders aan.

Wij eten nooit toetjes. En geen zorgen, ze komt niks te kort hoor! Ik vind het zelf niet zo nodig want van het avondeten zit je al vol. Als mijn dochter van bijna 2 niet wilt eten, eigen keuze. Ze mag dan wel een stuk fruit eten. En natuurlijk als we iets koken waarvan ik niet zeker weet of ze list of het is iets nieuws wdr ze proeft, heb ik altijd een ander bordje met iets wat ze wel lust staan. Overdag eet ze wel een bordje appelmoes of kwark, dat noemt ze dan haar toetje.

Hier komt er altijd yoghurt na de warme maaltijd. Wij bepalen wat en wanneer, hij hoeveel er gegeten wordt, is het idee. Eerlijk, hier komt t ook wel eens voor dat we de eerste/een hap er in praten. Want we weten; vaak eet ie prima als ie eenmaal dat hapje gehad heeft. Eten we iets dat hij niet kan, mag of zal eten (rode kool(behlave verse in stamppot) of zuurkoolstamppot vindt hij écht niks) dan zorg ik voor een restant van eerder of krijgt ie nog een potje (volgende maand 2j). Afhankelijk van hoeveel hij gegeten heeft is t veel of weinig yoghurt, om te voorkomen dat ie vroeg wakker wordt met trek.

We eten ook vaak geen toetjes. Maar ik ben tegen belonen met een toetje al snap ik wel dat mensen het doen. Mama roos (kookt) heeft hier goede podcast over #10 belonen met een toetje? Die zou je eens kunnen luisteren

Er is al best veel gezegd in de lijn met hoe ik wilde reageren, dus dat wordt een beetje dubbelop. Maar ik moest nog aan deze post denken, vond dit wel heel verhelderend: https://www.instagram.com/p/Cj2Vr0mrIF5/?igsh=cm80ODY5djg3MmU= Overigens denk ik dat wij (iig ik wel en kan me voorstellen dat meer mensen dat zo hebben) het moeilijk vinden om het avond eten helemaal te laten, omdat wij zelf vaak opgegroeid zijn met "moeten proeven", "nog x happen en dan mag je x", etc. Dat is een patroon dat wij als kind hebben aangeleerd gekregen, waardoor het lastig is om dat los te laten. Ik sta bijvoorbeeld helemaal achter niet gedwongen eten of proeven, maar vind het soms toch lastig om dat echt helemaal los te laten, ookal weet ik dat het beter is.

Haha ja het moeten proeven vind ik het lastigst merk ik. Kook ik heerlijk, "lust ik niet" en proeft hij geen hap. Toch helpt dwingen inderdaad ook niet. Wel een paar keer gehad dat hij wel proefde en het toch lekker vind, en daar herinner ik m dan wel aan als hij iets nieuws weer niet wil proeven.

Ik kan de link niet openen, ligt dat aan mij?😅

Ik heb binnen de familie wel dat het bij andere gedaan word en vind dat altijd erg naar. Ben er zelf dus niet zo van. Maar wij eten nooit standaard een toetje. Dus ons zoontje weet van te voren niet of het wel of niet komt. Nu met mijn zwangerschapsdiabetes is het ook vaak 1,5 uur na het eten (dan heb ik geprikt), dat ik dan een toetje erbij pak als ik er zelf ook zin in heb. Dit is meestal in het weekend. En dus wel als we met familie eten dat er een toetje is. Nu moeten we ons zoontje soms nog wel motiveren om te eten. En nog wel helpen en dat is soms wel tegen zijn zin in. Maar daar maakt hij zelf ook een spelletje van. Het is echt heel duidelijk of hij echt iets niet lust of met eten probeert uit te dagen. Als het is omdat hij het echt niet lust, hoeft hij het niet op te eten. En als hij duidelijk geen honger heeft ook niet. Maar als hij gaat uitdagen dan stoppen we er wel nog een paar happen in.

Oh dat weet ik niet. De nieuwe app had daar wel problemen mee, maar dacht dat dat verholpen was. Het is een post van rolinde op de groei (sowieso een aanrader) en je kan hem herkennen door een stronk broccoli met een vork. Over wat gedwongen proeven oplevert.

Hier is het: doordeweeks geen toetje en in het weekend wel Hoe ze die dagen eten doet er dan niet toe Ben geen voorstander van belonen / chanteren met een toetje

Tsjaa, ik zal hier een loedermoeder zijn maar mijn zusje heeft idd hetgeen gedaan wat jij omschrijft (geen voorwaarden stellen). Mijn neefje is nu 7 en eet letterlijk alleen pasta pesto, komkommer, brood, pizza, pannekoeken en patat. En hij proeft helemaal niets. Ik sta er dus anders in. En zou hetzelfde doen als je vriend. Ik zou het alleen iets anders framen: nog twee happen, en dan gaan we een toetje eten.

Me dochtertje is soms ook echt heerlijk tegendraads en vertikt dan om te eten. Okey prima meid maar je krijgt niets anders en ze blijft net zolang in der stoel tot we allemaal klaar zijn. Soms eet ze dan toch wel mee maar anders is het ook prima. Wij proberen echt de regel te hanteren. Wij bepalen wat je eet, jij bepaalt hoeveel je eet. En als we toetje in huis heeft krijgt ze dit. Maar ... De dagen dat ze absoluut geen avond eten wilt, wilt ze vaak ook geen toetje. En het stukje dwingen heb ik helaas wel ook bij mij 2 oudste zoons gedaan en vooral mijn oudste is lastig met eten. Dus hier heeft het juist averechts gewerkt met je moet want. Heel persoonlijk raad ik het dus af