Grootouders bemoeien met opvoeding

Kan mij voorstellen dat het jullie erg bezighoudt! De keus is natuurlijk aan jullie of je de grootouders laat oppassen... Indien dit een enkele keer zal voorvallen, zal het met beide grootouders vast "goed gaan". Belangrijk om vooral je gevoel te volgen. Het is jullie kindje en jullie bepalen hoe je ze opvoedt. Mijn vriend is ook erg gelovig opgevoed en heeft zich hier ook van gedistantieerd. Ondanks dat het een gevoelig onderwerp blijft, zullen ze bij ons het geloof niet "opdringen". We hebben nog geen kinderen maar ik voorzie wel dat als ons toekomstig kindje zal blijven slapen, er voor het eten e.d. Gebeden gaat worden. Daar zal het kindje dan wat van mee krijgen en vragen over gaan stellen, maar daar heb ik geen bezwaar tegen (zolang het niet verplicht/opgedrongen wordt). Voor ons is dit acceptabel, ook omdat het wordt geaccepteerd dat er bij ons niet gebeden wordt. Het is een kwestie van geven en nemen (tav geloof). Ik hoop dat jullie daar samen uitkomen. Tav veiligheid.... Dat vind ik lastiger. I k weet niet of ik ze durf te vertrouwen. Theoretisch kan ik mij voorstellen dat ze "het vallen en opstaan" goed bedoelen, maar gevoelsmatig vind ik de voorbeelden nogal pittig om te lezen, waardoor ik mij afvraag of ik zo'n oppas zou "willen". Het gaat wel om de veiligheid en zwaar gezegd om het leven van je kind..

Als het op die manier gaat, dat ze zelf bidden en kindje er kennis mee maakt lijkt ons ook geen enkel probleem. Wij willen graag onze kinderen leren dat er meerdere godsdiensten zijn en dat hij/zij vrij staat om te geloven in wat hij wil. Maar omdat mijn ouders (na veel gesprekken dat ik het niet wil) nog steeds boeken en flyers meegeven over het geloof om thuis te lezen, betwijfel ik of het dan ineens gaat veranderen als er een kleinkind komt. Echt niet makkelijk pff. En wat betreft veiligheid heb je eigenlijk wel gelijk ja. We zijn het type dat graag anderen tevreden stelt. Maar hierin moeten we echt goede afspraken maken.

Ik denk dat dit voor heel veel stellen een lastig onderwerp is. Wij hebben ons niks aangetrokken van "geloof wensen" van mijn schoonouders. We hebben dit direct gezegd. Het is ons kind en onze keuze. Er wordt nog wel eens wat over gezegd, maar ze herhalen zelf dat het onze keuze is. Die boodschap was goed over gekomen. Met de andere dingen hebben wij het niet zo goed aangepakt. Wij hadden het niet veel besproken (alleen dat ze even moesten bellen voordat ze langs zouden komen), hier hielden ze zich niet aan en toen ben ik na de bevalling "ontploft".. iets met hormonen na een zware bevalling.. daarna zijn ze een hele tijd niet meer langs gekomen.. nu houden ze veel afstand en houden ze zich (als we er bij zijn) aan onze regels. Echt nauwe betrokkenheid is er niet, maar dat vinden wij zelf niet zo erg. Van mij hoeven opa en oma niet wekelijks op bezoek te komen. We werken beide veel en vinden familie tijd (met z'n drieën) in het weekend fijn. Wij laten opa en oma niet op ons kindje passen, omdat ik vind dat ze erg grof in de mond zijn en ook niet echt de juiste opvoeding meegeven. Mijn zoontje is 3,5 en papagaait alle woorden die hij hoort. Succes en sterkte met het vinden van jullie weg. Dit blijft voor iedereen lastig. Bedenk voor jullie zelf wat je belangrijk vindt en dat echt niet anders kan. Ik zou het zelf ook niet accepteren dat mijn kind alleen in bad wordt achtergelaten, al is het voor 1 minuut (verdrinkingsdood zit in een klein hoekje) en ook je verbranden ben ik geen voorstander van (littekens voor het leven). Leren lopen doe je met vallen en opstaan (een schaafwond geneest vrij snel) en voor veel andere dingen moet je ze beschermen.

Mijn opa was ook gelovig. Mijn moeder was wel gedoopt en ook groot gebracht met het geloof. Mijn ouders zijn vanwege mijn opa (van mijn moeder) toen ook in de kerk getrouwd. Mijn vader was niet gelovig nooit geweest ook. Maar had wel respect hiervoor. Mijn ouders hebben mij en mijn broer hierin vrij gelaten. Ik ben dus niet gelovig en mijn broer ook niet (als het zo zou zijn was het nog wel een ding geweest als ze te horen hadden gekregen dat mijn broer op man valt) maar omdat we veel bij onze opa kwamen deden wij uit respect voor hem wel mee met bidden en gingen we ook lezen uit de bijbel en naar de kerk. Daarna lieten wij dit los als we thuis kwamen... Misschien kan dat ook zo met jouw kindjes? Dat ze alleen meedoen uit respect voor hun opa en oma? En thuis hun eigen ding doen?

Ik ben ook gelovig opgevoed en weet dat het voor mijn ouders lastig is dat wij niet voor de kerk zijn getrouwd en onze kleine niet hebben gedoopt. Wij maken onze keuzes zoals zij die van hun maken. Ik wil mijn kleine wel zo opvoeden dat hij netjes zijn handen vouwt voor/na het eten bij opa en oma. En als hij later een keer mee wil met hen naar de kerk is dat prima, maar wij maken onze keuzes in ons gezin. En dat zal vast niet allemaal naar hun wens zijn. Een kleinkind de handen laten verbranden aan de bbq omdat je vind dat ze dat met vallen en opstaan leren niet meer te doen vind ik echt schandalig. 😱 Dat was hier echt einde oppassen geweest 🙈

Lijkt mij juist niet lastig: niet op laten passen dus... Je verhaal is nogal duidelijk...

Zo denk ik er ook over. Je gaat nu een eigen gezinnetje stichten. Dan heb je toch geen zin in die ‘ellende’ van je ouders etc. Soms moet je mensen loslaten, hoe lastig het ook is, maar als het de juiste keus is doen. Ik weet ook niet hoevaak die incidenten zijn voorgekomen. Maar als ze dit afstempelen als ‘ontdekkend leren’ vind ik dat veel te ver gaan. Mijn motto is dat ook, maar dit kan echt niet... Als ik in jullie schoenen zou staan dan zou ik ze niet op laten passen. Ik denk dat je jezelf dan echt gaat kwetsen en de irritatie en band alleen maar slechter wordt. Misschien kan je ze dan beter incidenteel op laten passen.

Als ze na alle gesprekken er nog niets van willen weten, zegt dit best wat over hun. He 'tlijkt alsof ze je keuze niet respecteren. Het lijkt mij heel moeilijk om een keuze te moeten maken in hoeverre je contract met ze wil. Ik weet dat mijn vriend een tijd geen contact had met zijn ouders. Nu loopt het contact weer, maar door de oude wonden is dat voor hem ook niet altijd makkelijk. Ik wil niet zeggen dat je het contact met je ouders moet verbreken of zo, maar ik vind persoonlijk het wel belangrijk dat er sprake is van wederzijds respect en het waarderen van de grenzen. Dit lijken zij niet te doen (blijven geven van folders). Het is volledig aan jou en je man om te kiezen hoe je je kinderen opvoedt en in hoeverre je je ouders daarbij wil betrekken. Of ontlopen...

Mijn schoonouders zijn streng gelovig. Mijn ouders zijn wel gelovig (licht) maar zien alles als eigen keus. En dat je zelf moet kijken met hoe je alles doet. Nu we zwanger zijn zijn mijn ouders heel blij voor ons en steunen ze ons in alles. Mn schoonouders zijn blij maar daar in tegen vinden ze dat mijn man hun kind is en het hun verantwoordelijkheid is dat hij zijn kind goed opvoed. Ze leggen ons daarbij dingen op wat wij moeten. Ze zijn ook voledig tegen vaccineren. Ik heb veel respect voor mn schoonouders maar op die dingen zeggen we eigenlijk niks en doen we gewoon wat we zelf willen. Al weten we al dat het ze niet aanstaat. En hoe ze op de rest gaan reageren zien we dan wel. Het is jammer dat ze alleen maar denken aan hoe hun vinden dat het moet. Ipv denken dat het voor ieder zijn eigen keus is hoe die zn kind opvoed. Magoed we merken het wel en anders word het gewoon een keer ze goed de waarheid zeggen dat het ons kind is en onze keus hoe we het opvoeden en dan zien we wel hoe ze ermee omgaan. Nu door corona scheelt het weer dat we er niet meer veel kunnen komen dus hebben we niet meer opmerkingen gekregen. Maar zou het wel erg jammer vinden als ze onze kleine als minder gaan zien. Over dat deel met die bbq moet ik zeggen dat ik dat verschrikkelijk vind. Heb wel eens van een vrouw gehoord dat ze dr kinderen leerde wat auw betekende door ze met de handjes tegen een snikhete kachel te drukken. Vond dat toen echt kinder mishandeling.( niet dat ik je schoonouders daarvoor beschuldig maar die vrouw die het express deed wel) Je kan een kind echt niet voor alles behoeden maar als je al iets aan ziet komen van te voren wat gevaarlijk is of letsel kan veroorzaken hoor je het naar mijn idee te voorkomen. Zou denk ik mijn kind daar niet zomaar alleen laten.

Ben duidelijk in hoe jullie het willen. Uiteindelijk zijn jullie de ouders en bepalen de opvoeding. Maak ook duidelijk als bijvoorbeeld dat er iets gebeurd en ze geven aan dat ze het maar op die manier moeten leren. Dat daar consequenties aan vast hangen

Op verzoek ts gesloten