Hechtingproblematiek vraag

Geen ervaringsdeskindige, maar wel ervaring vanuit werk. Je zou eens kunnen kijken naar infant mental health voor ondersteuning op dit gebied of een NIKA traject. Verder zou je nog eens op internet de cirkel van veiligheid en geborgenheid kunnen opzoeken om te zien hoe veilig hechtingsgedrag bij ouder en kind eruit ziet. Verder wil ik je nog zeggen dat ik het heel knap vind hoe je kan reflecteren op je eigen opvoeding en het mogelijke effect dat dit zou kunnen hebben op je eigen opvoed handelen, dat lukt echt niet iedereen! De eerste stap is dus echt gezet!! Veel succes met de trajecten die je aan het doorlopen bent en gaat doorlopen.

Hey. Wat dapper dat je deze vraag stelt! Ik heb ook vanuit mijn werk heel veel ervaring met hechting binnen gezinnen en koppels. Het is ook echt helemaal mijn ding. Het mooie aan hechting is voor mij dat je in elke nieuwe relatie opnieuw een kans krijgt. Dus dat is op zich al bemoedigend. Natuurlijk speelt je geschiedenis mee en zoals hierboven al gezegd is de eerste stap het (h)erkennen van je eigen hechtingsstijl en de limieten die dit met zich meebrengt. Ik zie op het werk gezinnen die worstelen (degenen die geen vraag hebben komen natuurlijk niet), maar ook zo veel mooie vooruitgang en herstel in de hechting doorheen de generaties. Het is als ouder met een eigen hechtingsproblematiek zeker hard werken, ook aan mild zijn voor jezelf maar ik blijf ervan overtuigd dat het zeker kan. Een goede begeleiding als ouder kan hierbij zeker een goede stap zijn. Want een van de belangrijke dingen om niet in herhaling te vallen is dat jij als ouder ook jouw hechtingsbehoeften leert (h)erkennen en daarmee aan de slag gaat. Een ongevraagde tip: zorg dat het zeker klikt tussen jou en je therapeut. Zelf werk ik ook graag met gezinnen, waar je dan het voordeel hebt dat je ook beroep kan doen op de partner in het traject. In die zin dat je partner je mee kan ondersteunen op deze weg. Je hoeft het namelijk niet alleen te doen, dat is ook waar hechting om draait: in verbinding met de ander zijn en vanuit een liefdevolle verbinding kunnen zorgdragen voor elkaar en voor anderen, zoals je kindje. Ik zou nog uren kunnen doorgaan.. Van dichterbij vermoed ik dat mijn moeder ook vermijdend gehecht was, of toch richting daar op het spectrum zit. Hoewel ik als kind hier wel wat van heb meegekregen moet ik ook zeggen dat zij aan mij zeker niet hetzelfde heeft doorgegeven als ze gekregen heeft en er dus zeker een correctie heeft plaatsgevonden. Hoop dus! Heel knap trouwens dat je je naast het stukje van "ik wil haar geven wat ik niet had" ook het gevaar van overcompenseren ziet. Verder inderdaad de cirkel van veilige gehechtheid. Misschien ook een optie om eens samen met je kindje bij je psycholoog te gaan of een andere psycholoog zodat je samen kan kijken naar jullie interactie samen. Heel veel moed en succes gewenst!

Zelf-helen/self healing van trauma is een enorm groot onderwerp in de huidige tijd. Het is echt wel van de laatste tijd dat er zon aandacht voor is. Vorig jaar zat Bessel vd Kolk bijvoorbeeld bij Zomergasten. Instagram staat er helemaal bol van. The holistic psychologist is een goede start. Ben er denk ik al sinds mn volwassen leven actief mee bezig door allerlei verschillende dingen, zelfstudie, meditatie, praktisch, met mensen, healings Sinds 6,5 jaar ben ik samen met een man met een heel duidelijk beschadigde jeugd, en ook nu in zn volwassen leven is dat nog gaande. Mijn vader heeft super zn best gedaan maar die is niet actief met zichzelf aan de slag gegaan. Ik heb dat allemaal doorgekregen (Hello Els van Steijn⛲) en dat heeft mij ook weer vanalles opgeleverd. Verder is mn moeder actief in deze relatie gebleven met alle frustraties. Kortom ze waren beiden niet in staat om dingen aan te pakken. Een relatie brengt je altijd nóg dichter bij jezelf en dat heeft dit ook gedaan. Sinds twee jaar hebben we samen een kind en dat is een soort relatie plus want je bent verantwoordelijk voor een nieuw wezen dat ook nog eens 50% jou is (even kort door de bocht). In de afgelopen 15 jaar ben ik zelf wel heel ver gekomen en sta goed in t leven, goed ook in mn relaties, voel me zuiver en stabiel. Dus vanuit mezelf heb ik geen twijfel dat ik mn baby een gezonde hechting ga bieden (geboden heb) en ik blijf ook actief bezig met allerlei onderwerpen. Door mn vriend ben ik eigenlijk heel verrast , hij heeft echt een wonderlijke transformatie doorgemaakt in zijn vaderschap eerst ging het stroef maar nu is hij er echt heel gelukkig in zie ik. Zijn eigen ervaring is natuurlijk een blauwdruk maar eigenlijk is hij alles vanuit zn eigen authenticiteit aan het benaderen en aanpakken en kan hij daar steeds beter op koersen. Wat ik wil zeggen; de veilige hechting komt niet alleen op jouw schouders. Het is een team effort van twee ouders. Maar ook andere verzorgers kunnen een rol spelen.. je eigen heling is cruciaal natuurlijk maar daar ben je zeer actief mee bezig, dat bewustzijn krijgt je kind natuurlijk óók mee. Je eigen heling is een proces en kun je niet in 1x afvinken. Je doet het fantastisch en ik wens je veel liefde en vertrouwen ❤️

Allemaal heel erg bedankt voor de reacties. En vooral de complimentjes. Die doen mij erg goed!

Wat akelig dat je een depressie hebt en je ervaring uit je jeugd. Kan me voorstellen dat dit invloed heeft nu je zelf moeder bent. Zelf geen vervelende jeugd ervaring maar ik heb me best druk gemaakt over het hechten (en voelde me akelig schuldig en falend door depressie): - geen 'Gouden uurtje' ivm direct met kinderarts mee - eerste 2 weken van ziekenhuisopname zeer beperkt huid op huid en vasthouden - zoals kinderarts zei 'liefdevol verwaarlozen' omdat ze anders te veel pijn had - ik metaal ziek, postnatale depressie - ook fysiek ziek, galblaasaanvallen en operatie - door de omstandigheden dochter als baby veel uit logeren - opname 4 dagen huilpoli waar we juist ook niet bij haar 'mochten' slapen. Inmiddels is ze ruim 2 en een klein lief draakje die heerlijk van knuffelen met mamma en pappa houdt. Ook merk je dat ze bij ons meer haar emoties laat gaan dan bij anderen. Vermoeiend 😉, maar dat is ook juist teken van goede hechting dat ze zich bij ons veilig voelt. Dus ervaring met 'valse start' en ook met jou angst. Goed dat je hulp hebt gezocht, dit zijn ook dingen die fijn zijn met je psycholoog te bespreken en mee aan de slag te gaan. Beterschap gewenst!