Heftige peuterpubertijd 😮‍💨

De titel zegt het al. Ik vind de peuter pubertijd echt mega mega heftig en heb deze ZWAAR onderschat. Ook als ik naar andere kinderen kijk van zijn leeftijd, heb ik het idee dat hij het extreemste is. Hij is zo vaak boos en het niet eens met ons, luistert niet, en zodra wij hem tegen houden zegt hij: stop hou op! En slaat hij ons op onze arm, been en zelfs soms in het gezicht. Ik blijf herhalen dat hij niet mag slaan, en dat dat zeer doet. Maar hij blijft het doen. Ook een time-out heeft geen zin, hij gaat daarna gewoon weer door met z’n eigen plan trekken. Op de opvang is hij mega snel overprikkeld en moe, en thuis eigenlijk ook. Het is echt een wervelwind door het huis heen. Hij is ook echt heel brutaal als ik bijvoorbeeld zeg dat hij even moet lopen ipv rennen. Schreeuwt hij gewoon: NEEEE NIEEEET! Hij smijt met speelgoed en eten en hoe vaak we er ook wat van zeggen. Hij blijft doorgaan. Begrijp me niet verkeerd want hij kan ook mega lief zijn, hij is heel sociaal en is ook vaak heel lief voor zijn broertje en vriendjes. Hij kan heerlijk spelen en kan zichzelf 9 van de 10 keer goed vermaken. Hij komt knuffelen, wilt ons helpen met schoonmaken en koken en we kunnen samen ook echt gek doen. Maar dat slaan, knijpen, brutaal zijn en niet luisteren, ik vind het een pittige opgave…. Hij heeft een periode op de opvang gehad dat hij ook andere kindjes sloeg in zijn frustraties, gelukkig is dat echt al heel veel minder maar jeetje, soms heb ik het gevoel dat ik hier alleen in sta. Als ik dan van vriendinnen hoor wat hun ‘heftig’ vinden of wat hun kinderen doen denk ik: dat valt allemaal nog wel mee? Hij ontwikkeld zich verder prima. Hij is slim en slaapt goed. Hij is geholpen aan zijn oren (buisjes) en neusamandelen eruit. Is dit echt de peuterpubertijd, en belangrijker: gaat dit over? 🤐