Hey meiden,
Mijn zoontje wordt begin maart 2 en heeft verschrikkelijk veel last van driftbuien en drambuien. Hij is overdag eigenlijk de hele tijd in verzet, met wat we ook doen.. hij kan wel lief zelfstandig spelen en zich vermaken maar het kan ineens omslaan in negatieve aandacht vragen (lees: hond slaan, speelgoed in de waterbak gooien, speelgoed gooien of kapot maken) het maakt niet uit of we het negeren, nee zeggen, boos worden, of hem uit de situatie halen, hij blijft hier mee doorgaan. Als we z’n speelgoed bijv. Wegzetten dan krijgt hij dus een drambui. Dit negeren we even, vertellen waarom we het speelgoed hebben weggehaald en wachten even tot dat we het terug geven. Hij doet het hierna gewoon weer.
Soms lijkt hij ons ook totaal te negeren. Eerst vond hij het nog wel leuk om ons met dingetjes te helpen, maar nu negeert hij wat ik vraag of zeg, behalve als het hem goed uitkomt uiteraard zoals: wil je wat eten?
Vaak als we hem roepen om bijv z’n schoenen aan te doen of naar bed te gaan, speelt hij gewoon door alsof hij ons niet hoort. Als ik dan zeg ‘dan gaat mama alleen’ gaat hij huilen en komt hij naar ons toe, dus hij hoort het wel.
Als hij boos is gooit hij zichzelf tegen de grond, geeft hij zichzelf een kopstoot tegen bijv een keuken kastje of geeft ons geen kopstoot, schop of slaat ons. Hij kijkt mij ook niet aan als ik hem aanspreek, hij ontwijkt mijn blik en blijft maar schreeuwen en zich los wurmen..
Dit is nu al een paar weken zo, en ik ben echt gesloopt van de continu strijd met hem. Tuurlijk hebben we ook fijne momenten en kan hij ook echt een hele andere kant van zichzelf laten zien. Ik probeer hem ook echt zo veel positief mogelijk te benaderen en aandacht te geven en als hij zo’n bui heb probeer ik ook rustig te blijven en met hem te blijven praten maar dit komt totaal niet bij hem door. Bij andere is het echt een engeltje als wij er niet bij zijn, dus voelt ook enorm als falen. M’n moeder zegt dat hij echt pas begint te ‘klieren’ als een van ons binnen komt.
Ook vertikt hij het ineens om antwoord te geven op vragen waar hij eerst gewoon ja of nee op zei. Hij negeert het totaal…
Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is en of dit ‘normaal’ gedrag is voor deze leeftijd?
Ik hoor het graag!