Help, mijn peuter luistert niet?!

Mijn peuter is net 3 jaar geworden en is precies zoals jij het ook beschrijft, niet driftig maar lekker der eigen ding willen doen. Ik vind het inderdaad ook lastig hoe hiermee om te gaan op die momenten. Gelukkig komen ze niet vaak voor, maar als ze er zijn… Ik hoor helaas van mensen denk ik uitzitten?

Mijn zoontje is bijna even oud . Hij is in september 3 geworden dus ook bijna 3 jaar en 3 maand. En het is pittig haha. Ons zoontje is erg bijdehand hij weet soms al teveel dat ik denk hoe dan met 3 jaar. Dus met heel veel is hij eigenlijk heel ver en loopt voor. Alleen hij is totaaal niet zelfstandig ( voor wat een 3 jarige kan ) Niet willen aan en uitkleden of proberen op z’n minst. We doen hem steeds op het potje en dat doet hij wel een plasje of poepen maar eigenlijk heeft hij er geen zin aan. Opruimen is altijd lastig en een strijd tenzij hij naar bed moet dan kan hij heel goed opruimen😂. En mijn man heeft minder geduld dan ik heb dus dat bots nog wel eens. Omdat hij luisteren erg lastig vind. We weten al voldoende hoe hij uit bed komt wat voor een dag het word. Hij kan extreem lief zijn en verzorgend voor mij maar als hij het op de heupen heeft nou dan is het feest. Ik probeer streng te zijn maar wel op een ‘lieve manier ‘ Dus rustig praten en uitleggen waarom iets op een bepaalde manier moet. Alleen heel vaak werkt dat niet bij hem helaas. Af en toe gaat hij ook even naar z’n kamertje als hij echt niet luistert en veel grenzen opzoekt . Maar dan gaat hij spelen op z’n kamer dus ook niet zo’n straf 😂. Ik denk gewoon dat heel veel kindjes dit krijgen rond de 3 jaar ze gaan steeds meer voor hun zelf denken en ze creëren hun eigen manieren . Dus ik denk dat we geduld moeten hebben voor je het weet zijn ze alweer groot helaas.

Ik vind 3 jaar echt de pittigste leeftijd😵 Mijn zoontje is gister 4 geworden, een verademing! Zelf vind ik het moeilijk om heel streng of strikt te zijn, ben vaak te lief… maar wat mij hielp als hij bijvoorbeeld huilde en weigerde met tanden poetsen, is aangeven dat z’n emoties er mochten zijn.. maar dat het wel moest gebeuren😅 dus ‘ja schat, ik weet dat je het niet fijn vindt… we doen het even snel, het komt echt goed’ en vervolgens in de houdgreep. Dat is erkenning voor z’n emoties maar tegelijkertijd wel consequent zijn in de dingen die moeten gebeuren. En over luiers: Op de wc als ze die luiers echt zo erg vindt! Het wordt beter, echt waar❤️

Hier een dochtertje van 2 en 2 maand en ook heel erg sterk gewild, wat ik merk bij haar is dat ze het fijn dat haar alles vertel wat ik ga doen en als ze dan een speeltje gaat spelen ze moet naar bed en wil niet zet ik een wekker van 3 minuten en daarna gaan we naar bed, of als ze tegendraads is dan ga haar pakken en stoeien en pak ik dr op we gaan nu kleren aan doen.. ik denk wel gewoon echt consequent blijven want ze zoeken zoooo die grenzen op. Ben je toevallig al met zindelijkheid bezig? Mijn dochtertje is nu bijna zindelijk en merk bij alles wat ze weer méér kan dat er ook minder strijd en frustratie is.

Die van mij is bijna 4 en het is heel herkenbaar! Ik moet zeggen dat het nu echt wel al een stuk beter gaat, uitzonderingen daar gelaten. Mijn zoontje vind zichzelf echt al heeeeel groot en benoemt dit ook vaak. 'baby's kunnen dat niet maar ik wel' zegt hij dan bijvoorbeeld. Misschien niet helemaal pedagogisch verantwoord maar ik heb daar gebruik van gemaakt en heeeeel vaak gezegd 'dat baby's niet luisteren maar grote jongens wel' 'dat als hij een grote jongen is en geen luier wil verschonen dat hij dan toch echt op de wc moet gaan plassen' en vanalles daar op gericht 🙊 Hier werkte het in ieder geval wel want hij was tenslotte geen baby meer... al is het ook gewoon deze fase weer doorkomen ben ik bang...

Ik herken het wel behalve het huilen. Hier sloop het erin en als we terug gingen naar consequent twee keuzes blijven geven ging het beter! In bed krijgt hij de keuze of hij de slaapkamerdeur open of dicht wil (hij kiest altijd open dus het is echt voor de vorm😅) net als het kleine lampje aan of uit. Zolang we dat ritueel langer maken of zelf proberen wat soepeler te doen gaat het mis en dat sluipt er langzaam in. Het is nu naar bed brengen, voorlezen, kusje, die twee keuzes en dan gaan we ook echt weg. Als hij dan nog uit bed komt gaan we hooguit nog 1x terug en stellen de vragen over de deur en lampje nog even. Onze laatste optie is dreigen en dat is vast niet pedagogisch verantwoord. Als hij echt heel vervelend doet en veel lawaai gaat maken of uit zijn bed gaat om te spelen dan doe ik het licht uit vanaf beneden (1 groep de stroom uitzetten). Dat wil hij echt niet dus dan luistert hij eindelijk wel.. Maar ik snap je het is lastig, zeker als er huilen bij komt want dat wil je ergens ook serieus nemen. Onze kinderen huilen gelukkig amper dus in dat opzicht makkelijker. Maar ik denk dat het boven de drie jaar wel uitproberen is hoor. Huilen want dan komen ze terug. Maarja als het echt een angst is dat jullie weg gaan is het ook niet fijn natuurlijk. Denk dat je je eigen gevoel daarin moet volgen. Bij het luierverschonen doen wij vooral afleiding. Een heel cool speeltjes ergens vandaan toveren wat alleen op die momenten mag. Of iets wat normaal niet mag zoals een nagelknipper of oorthermometer in de hand geven. Heb je de vraag al eens open gesteld over het luier verschonen plekje? Bij ons hielp dat toevallig. Hij wilde altijd in de keuken achter het kookeiland. Prima 😅

Wat in sommige situaties helpt, is het net heel luchtig houden en er een spelletje van maken. We gaan slapen. Wil je zelf de trap op of zal ik je dragen werkt dan niet altijd. Maar heel overdreven: hoe wil jij de trap op? Als een leeuw? Mama is een tijger. Of als een favoriet personage bijv. Tijd om op te ruimen. Zullen we een wedstrijd doen? Wie kan het meest kan opruimen tijdens -favoriete liedje-

Ik las een opvoedboek waarin stond.. wil je kind niet luisteren dan het eerstvolgende dat ze aan je vraagt zeg je nee op. Je legt uit waarom niet. " ik vroeg of ik je luier mocht verschonen, je zei nee. Nu wil mama jou geen koekje geven" En al zeggen ze sorry en willen ze dan wel het gevraagde doen, wat je dan ook doet. ze krijgen daarna alsnog niet het hetgeen waar je nee op zei. Vooral met de jongere leeftijd werkt het perfect omdat ze je nog heel veel nodig hebben. Ik heb het bij tijden toegepast en werkte echt perfect. Vergeet vaak weer dat dat een goede optie was. Maar je hoeft hierdoor niet te dreigen of boos te worden. Je laat het erbij, maar je reageert wel vlak op ze, zodat ze wel zouden moeten kunnen voelen dat er iets is. Totdat de vraag van ze komt of dat ze er zelf op terugkomen. Daarmee bedoel ik niet negeren. Maar gewoon neutraal zijn. Hopelijk begrijp je het nog😅

Haha shit, ik zit met precies hetzelfde met onze dochter van 2,5, maar zo te lezen duurt het nog wel even voordat het beter gaat 🤣

Haha, zo slim zijn ze 😅 helaas helpt het hier niet: ze is groot of klein als het haar uitkomt. Bijvoorbeeld als haar babybroertje moet slapen, hoeft zij niet, want zij is al 'heel groot'!, maar als ik voorstel om op het toilet te plassen ipv luier om zegt ze dat ze dat later doet als ze groot is, nu is ze nog klein.

Ja, die twee opties geven werkte eerst wel vaak, maar tegenwoordig komt ze dus vaak met een derde optie dat eigenlijk geen optie is, of ze blijft je aanstaren zonder iets te zeggen of te doen. In zo'n geval is het eigenlijk haar haar zin geven of ik moet het forceren wat weer een huilpartij wordt. Open vragen werken helaas niet heel goed hier. Vooral als je al een beetje in de setting komt dat zij tegenwerkt, gaat zij in zwijgmodus of negeermodus.

Klopt, dit werkt in sommige settings wel heel goed, zoals inderdaad naar boven gaan. Helaas nog niks kunnen bedenken voor het daadwerkelijk slapen gaan, de luier gaan verschonen of aan tafel blijven zitten tijdens het eten...

Ja, zo had ik het inderdaad vanmiddag aangepakt: ik ging niet meer met haar spelen, omdat ik eerst haar luier nog moest doen. Na een kwartiertje kwam ze zelf met een luier naar mij toe. Nu alleen nog iets voor slapen gaan en aan tafel blijven zitten tijdens het eten 🙄

Haha, dan word het inderdaad een wat lastiger verhaal 🙈

Ja heel lastig... En een beetje dreigen met dat je dan alleen de luier af doet en dus niet verschoond? Dan moet ze wel op de wc of toch laten verschonen. Of zou ze daar ook niet gevoelig voor zijn en het dan in haar broek doen? Ze moet eigenlijk een beetje besef krijgen dat luier verschonen moet omdat het anders gevolgen heeft. Heb je dat al eens uitgelegd?

Nee, in haar broek plassen vindt ze echt vreselijk, daarom dat ze ook nog niet zindelijk is, ze durft echt niet zonder luier. En zomaar de luier uittrekken zal ook niet lukken zonder worstel- en krijspartij 😅 Uitleggen doe ik altijd wel, maar dan blijft ze je zwijgend uitdagend aanstaren. En ze snapt echt wel alles wat ik zeg

Ja echt uitzitten hahaha tis pittig maar wees consequent! Jij bepaalt de regels :) 3 jaar is een leeftijd waar ze juist de grenzen op zoeken juist nu moet je strikt zijn (en liefdevol) als je het nu verpest dan heb je nog een moeilijke weg om het gedrag terug te draaien! Het lukt je, duurt miss 3 maandjes hahah

De tip die hier wonderen deed. Accepteer dat je kind zichzelf een genie vindt en al jouw ideeën zijn volgens je kind bij lange na niet zo goed (je hebt nog net niet het iq van een vis). Vermijd verder woorden als “moet” en “nee”, want nogmaals jouw idee is ronduit dom. Wil je een complete meltdown gebruik die woorden en ga overtuigen van jouw idee. Wees consequent, maar geef je kind het idee dat ze zelf het heeft bedacht. Geef enkel keuzes waar er een keuze is. Praktisch bij een luier. Wil ze niet liggen…wat is haar voorstel? En overweeg het serieus. Het kan gewoon staand met deze leeftijd. Laat je kind er zelf over nadenken of het kan door vragen te stellen. Oké op de stoel, maar hoe gaan we dat dan doen? Etc. Soms kan je dan als iets onmogelijk blijkt en ze zelf tot die conclusie komt iets zeggen als mmmh nu moeten we dus wat anders verzinnen….eeehm….oh ideetje…laten we het eens op x manier proberen. Zou dat lukken? En bij het antwoord nee, zeg je weet je dat zeker? Echt heeeeeel zeker? We gaan het proberen. Eens kijken of jij gelijk hebt. Kom je onverhoopt toch in een meltdown? Zie het als kortsluiting in de hersens. Elk woord wat je zegt is water wat je erop gooit. Houd dus dan je mond of beperk het tot een paar woorden die duidelijk maken wat je verwacht. En die herhaal je. Niet in variaties, maar exact (je mag x als y). En bedenk dat negatieve aandacht ook aandacht is. Ga dus niet je kind proberen te vangen oid.

Ik begrijp de zin "in haar broek plassen vind ze vreselijk daarom dat ze ook nog niet zindelijk is, ze durft echt niet zonder luier" niet helemaal? Denk je dat je dochtertje dan vanzelf maar een keer.zindelijk word of...? 🤷

Dat is wel de valse hoop waar we momenteel in leven 😅 ik laat haar wel af en toe voor het slapen gaan op de wc zitten, maar vroeg of laat moeten we het we echt consequenter aan gaan pakken. Dus toch echt de luier uit of op hele vaste momenten gaan plassen. Voor nu wil ik het nog niet gaan forceren en negatieve associaties aanmaken.