Het woord ‘janken’

Ik vind het ook een heel negatieve lading hebben. Het klinkt dan alsof het aanstellerij is. Ik zou het niet waarderen in elk geval

Ik snap je helemaal. Ik wil dat niet horen van anderen tegenover mijn kinderen. Ik spreek mensen er dan op aan. Mijn man heeft het snachts wel eens moeilijk met die slapeloze nachten (onze zoon is bijna ieder uur wakker). Ik spreek hem er dan in de ochtend wel eens op aan als hij het woord 'janken' of 'gejank' gebruikt. Dit is voor mijn man erg uitzonderlijk en snachts ben je gewoon nierop je best ;). Mijn schoonvader heeft het ook eens gezegd en daarop heb ik ook direct een reactie gegeven. Ik vind het respectloos overkomen en ook tegenover kinderen spreek je met respect. Denk dat je man ook niet zou willen dat het tegen hem gezegd wordt.

Oh verschrikkelijk dat woord! Ik ga aan op je laatste zin. Misschien is er voor je man niets aan de hand, maar voor je kinderen blijkbaar wel als ze huilen. Zeker voor een baby'tje is huilen de enige vorm van communicatie die ze hebben en dat gebruiken ze niet zomaar.

Ik vind het een negatieve lading hebben.

Ik vind het geen prettig woord. Wij proberen het ook niet te zeggen. Ik denk het soms wel na een dag vol gejengel en labiele kinderen 😂

Is het ook janken? Janken is toch huilen of zeuren op een klagende en langgerekte toon? Ik bekijk het zo en heb er verder geen negatieve associatie bij. Soms janken mijn kinderen. Soms huilen ze. Janken is voor mij de beschrijving van het soort gehuil en janken mag en kan ook zeker. Ik hang er verder geen waardeoordeel aan, maar ik lees dat je man dat wel doet gezien hij het woord gebruikt wanneer er door jullie kinderen wordt gehuild wanneer er volgens hem niks aan de hand is. Met die boodschap ben ik het totaal oneens. Jullie kinderen huilen niet zomaar, ook al begrijpt je man niet waarom zij huilen of vindt hij de reden niet genoeg om te huilen, janken, zeuren, tieren etcetera.

Bij het lezen van het openingsbericht heb ik ook het idee dat de man van TS janken zegt, maar doelt op "aanstellerij" en dat vind ik toch wel verdrietig (zeker gezien de leeftijden van de kinderen).

Eens!

Ik ben er niet trots op, maar toevallig heb ik dit woord vandaag nog gebruikt. Niet tegen een baby, maar tegen het kind van 4 dat uitgebreid haar broertje ervan langs gaf omdat hij "in de weg stond" in onze 3 meter brede hal en daarom steeds opnieuw expres omver liep. Toen ik zei dat dat niet mocht zette ze een maximaal volume keel op naast de slapende baby en zei ik dat ze maar even in de bijkeuken moest gaan janken. Ik weet het, pedagogisch deugt het niet want ze voelt vast ook wel echt verdriet tot op zekere hoogte, maar is dat niet de bijklank die het woord heeft? Overdreven huilen om iets onbenulligs? En daar ligt meteen het gevaar bij kinderen, wij vinden al snel iets onbenullig wat voor hen heel groot en echt is

ben ik de enige die het woord janken echt geen negatief woord vind? als ik zelf huil zeg ik ook vaak dat ik gejankt heb als een baby. ik bedoel het nooit negatief eigenlijk en ook als ik het tegen mn zoontje zeg dan zeg ik het niet met een negatieve gedachten eigenlijk haha. ik vind het een normaal woord :S

Wij zeggen het wel eens tegen elkaar als het de spuigaten uitloopt. Maar dan alleen als uitlaatklep. Nooit in het bijzijn van de boys. We nemen hun gevoel erg serieus en ‘janken’ is idd alsof je het allemaal maar aanstellerij vindt. Niet oké dus.

Het ligt ook aan de toon en de bedoeling die je ermee hebt want dat voelt een kindje gelijk aan. Als jij het niet zo bedoelt komt het waarschijnlijk op jouw kind ook niet zozeer over. Immers leert jouw kind de betekenissen van woorden kennen via jou (onder andere) Maar ik vind “wat een gejank” of “jank niet zo” (zoals TS) wel negatief klinken. Maar dat is denk ik ook door hoe het gebruikt wordt in de zin

Ik vind janken een woord om aan te geven dat een kind aan het huilen is om zijn zin te krijgen. Ik gebruik het niet, want ik vind het niet aardig klinken.

Ligt aan de manier waarop het woord gebruikt wordt. Sowieso zeggen wij nooit iets als 'niet huilen' of 'stop met janken'. Misschien je man uitleggen dat hij ze het best even bij zich kan nemen em helpen tot rust te komen. Maar als dit gaat om even ventileren nadat de kids op bed zijn, even mopperen als ze het toch niet horen, zou ik het geen probleem vinden.

Als mijn partner mij een jankerd zou noemen, zou ik m allang het huis uit hebben geschopt. En "niet zo janken" is echt sneu om tegen een peuter of baby te zeggen, dan heb je niets van emoties begrepen.

Ik dénk het soms wel maar zou het nooit hardop uitspreken. Ik denk bij mezelf vaak: als ik een volwassene/collega/vriendin niet zo zou behandelen, waarom dan wel m'n eigen kind? Omdat je macht hebt over je eigen kinderen? En ze zich dan nog te voegen hebben naar jou? Ik zou ook niet willen als m'n man tegen m'n mij zegt dat ik aan het janken ben als ik een keer chagrijnig ben en overal op mopper. Hij zegt dan tegen mij: ik merk dat je wat aan het mopperen bent, ben je overprikkelt? En dat zeg ik ook tegen m'n kinderen.

Oh ik gebruik dat woord ook zo vaak..

Ik zou het nooit zeggen. Janken klinkt alsof ze het expres doen.

Dat zou jouw man zo zeggen? Ik zou helemaal uit mn plaat gaan dan 😅

Ja dat zou ik ook niet trekken hahaha