Hoe laat je 4 jarige afscheid nemen bij inslapen hond???

Ik denk dat je hierbij volledig op je eigen gevoel moet afgaan. Dat wat jij denkt dat goed is voor je zoontje. Je kunt in principe geen foute beslissing hierin nemen. Veel sterkte!

Veel dierenartsen komen ook aan huis, als jullie dat fijn vinden is dat misschien iets om te bespreken met de da. Maar ik zou jullie zoontje zeker meenemen mocht aan huis geen optie zijn. Vaak kan de dierenarts het ook heel goed uitleggen aan kinderen waarom het huisdier niet meer verder kan.

En heel veel sterkte!

Allereerst: veel sterkte!! Bij alles rondom de dood, dieren of mensen (planten, wormen, wat dan ook). Niet mooier maken dan het is, niet zeggen dat hij gaat slapen maar niet meer wakker wordt (risico dat je kindje niet meer wil gaan slapen). Ik ken jullie kind natuurlijk niet. Maar ik zou die van mij meenemen, laten zien ook hoe dood eruit ziet. Dat dat helemaal niet zo eng is en erbij hoort. Maar vooral wel heel verdrietig is. Dan krijg je ook meteen de vraag of en wanneer jij/hij/opa/oma/buurvrouw dood gaat. En daar even een goed gesprek over voeren. Kinderen rouwen in blokjes. Soms hoor je dagen niks, dan ineens is er verdriet/een verhaal. Allemaal normaal.

Precies dit. Hoe verdrietig ook, ook dit kan een leermoment zijn. Verdriet mag er zijn een leg vooral (in Jip en Janneke taal) uit wat er gaat gebeuren en waarom. En heel veel sterkte..💔

Het lijkt mij waardevol dat hij afscheid kan nemen…! Tonen dat de hond nu vredig in slaap is, kan helpen. Natuurlijk ken jij jouw zoon het best en zal je ook wel wat moeten inschatten wat hij aankan.

Ik weet hier niet zoveel vanaf, maar misschien een boekje kopen waarin het wordt uitgelegd? Dan kun je zeggen: net zoals in het muisje in het boekje, weet je nog? (Ik noem maar iets) https://kiind.nl/13-kinderboeken-over-de-dood-2/ https://www.jmouders.nl/kinderboeken-over-dood/ https://www.bol.com/nl/p/woezel-pip-dag-lief-muisje/9200000123281611?referrer=socialshare_pdp_androidapp En dan een boekje kiezen waar je je in kunt vinden (ik zie boekjes waar ze het hebben over dat je een sterretje wordt of boekjes waar het over de hemel gaat, het is maar net wat je zelf gelooft en wat je je kindje wil bijbrengen) Sorry voor het verdrietige nieuws dat jullie hond niet beter wordt, ik weet helaas hoe het voelt. Kinderen schijnen er niet de hele tijd mee te zitten gelukkig, maar soms kan het dan ineens komen. Dat weet ik ook nog wel van toen ik kind was, soms dacht ik er niet eens aan. Terwijl, nu ik volwassen ben, ik er constant aan denk, wat ik ook doe.

Er bestaan ook prentenboeken over dood gaan, bijv kikker en het vogeltje https://www.dbnl.org/tekst/velt008kikk01_01/velt008kikk01_01_0001.php 15 jaar geleden toen ik pabo heb gedaan een jaartje werd die vaak besproken. Voor sommige kinderen kan het fijn zijn.

Dit zou ik ook aanraden. Voor kinderen is de dood iets waar ze heel normaal mee omgaan.

Ik zou zeker je zoontje na het inslapen even laten kijken naar jullie hond. Ik kan van mijn nichtje (toen ook 4) herinneren dat ze het vreselijk vond en nog weken overstuur is geweest omdat ze "Laila" niet nog een knuffel heeft kunnen geven, dit was de hond van haar oma waar ze enorm op gesteld was. Helaas was het niet anders op dat moment, maar als je die mogelijkheid hebt zou ik hem zeker even afscheid laten nemen. Ook wat hier al is gezegd, kon ze het er dagen niet over hebben om dan ineens wel een dag weer heel verdrietig te zijn om de hond. Mijn zus heeft samen met haar een fotolijstje versiert en een foto van de hond en haar samen erin gedaan. Ook wist ze dat Laila dood was, maar heeft m'n zus haar gezegd dat ze na haar dood nu een ster is geworden waar ze savonds naar kan kijken.. Hier vond ze ook rust in en zei savonds vaak wanneer de sterren zichbaar waren, "kijk, Laila is er ook weer mam". Heel veel sterkte de komende tijd 🌹

Wij hebben dit helaas ook meegemaakt. We hebben toen uitgelegd dat onze hond ziek was en pijn had en dat het voor hem beter was naar een plek te gaan waar hij nooit meer pijn zou hebben en altijd lekker blij zou kunnen spelen, bij de andere hondjes in de hondenhemel. Dat we naar de dierendokter zouden gaan die onze hond van zijn pijn af kon helpen en dat de hond daarna naar de hondenhemel zou gaan. Thuis hebben we nog heel uitgebreid geknuffeld met de hond zijn lievelingseten gegeven. Daarna zijn we met zijn allen naar de dierenarts gegaan en heeft kind hem ook gevraagd of de dokter hond ging helpen geen pijn meer te hebben en naar een mooie plek te brengen. Dokter bevestigde dat en kind mocht nog een koekje geven en een laatste knuffel. Toen ben ik met kind naar de wachtkamer gegaan en is mijn partner bij het afscheid vd hond gebleven. Kind heeft later aangegeven de hond wel te missen, maar blij was dat hij geen pijn meer had. Hij vroeg ook of hond in de hondenhemel vriendjes had en of er wel lekkere kluifjes waren. Na bevestiging ging hij weer spelen. We hebben ook kikker en het vogeltje gelezen, volgens mij hielp dat ook. Veel sterkte voor jullie

Ik heb er wel bewust voor gekozen om mijn kind de hond niet dood te laten zien. Als kind heb ik dat zelf mee gemaakt en ik vond het wel eng dat de hond niet meer bewoog en geen poot om me heensloeg, niet ademde en zijn bek en oogjes zo anders waren. Dat heeft mijn herinneringen beïnvloed. Hoeft natuurlijk niet voor elk kind zo te zijn, maar vanwege die ervaring heb ik deze keuze gemaakt

Wij hebben onze dochter van 4 ook meegenomen toen we onze kat lieten inslapen. De dierenarts gaf aan dat kinderen dit vaak als ‘fijn’ ervaren omdat ze zien wat er gebeurt en dus weten waarom jullie hond niet meer mee naar huis gaat. Wij hebben van te voren al met haar besproken wat er zou gaan gebeuren, als ze het toch eng vond dat ze dat mocht zeggen en dat ze verdrietig mag zijn en de poes nog lekker mag aaien en we hebben ook gewoon in haar bijzijn ons eigen verdriet de ruimte gegeven aangezien wij vinden dat ook dit bij het leven hoort. Je hebt ook een filmpje van Kikker over de dood, deze hebben we ook met haar gekeken. Wij hebben onze poes wel mee naar huis genomen en in de tuin begraven en daar heeft zij heel veel aan gehad, ik snap dat dit met een hond lastiger is (los van of het mag of niet) maar wellicht kunnen jullie wel een mooi gedenkplekje voor hem maken waar je kindje toch nog even kan ‘samenzijn’ en terugdenken aan jullie hond. Ik wens jullie heel veel sterkte!!!!

Mijn ervaring bij eigen dieren vroeger. Ik wilde graag mee. Ze mochten bij me schoot bij het prikje terwijl ik ze kusjes gaf en kon troosten. Ik kan het me goed herinneren zonder het al trauma te hebben ervaren. Het is belangrijk om goed te praten, vooral over het verdriet maar ook over de mooie momenten. Veel liefde en sterkte gewenst.