Hoe lukt het jou om een lieve, geduldige, rustige moeder te zijn?

Heb jij een partner om mee af te wisselen. Die de ochtend kan doen of een op een tijd met haar kan doorbrengen. Het klinkt alsof je soms eventjes een break nodig heb. Probeer een moment in de week te vinden om zelf op te laden. Wanneer jij milder op de temperament van je dochter kan reageren verwacht ik ook dat zij milder wordt.

Wat enorm pittig. Ik denk dat geen enkele ouder altijd alle rust bewaart, hoe graag we dat ook willen. Maar je vraagt: "Hoe blijf je lief en geduld opbrengen als je dat al 1000x hebt geprobeerd en het heeft geen effect?". Het klinkt alsof je de motivatie bent verloren om het geduld op te brengen. In de eerste plaats denk ik: je geduld verliezen heeft óók niet het gewenste effect, dus dat is sowieso geen oplossing. Daarnaast heeft kalmte niet altijd meteen op dit moment effect, maar creëert het wel een stabiele veilige situatie voor onze kinderen waar ze vooral later heel veel profijt van hebben. En ik merk aan mezelf dat ik mezelf ook echt beter voel als ik rustig blijf. Óok als de kinderen helemaal loco gaan. Dus geen gouden tip, maar hopelijk wel een klein beetje motivatie.

Mijn man is heel laks en trekt haar driftbuien niet. Hij gaat simpelweg gewoon naar zolder.

Super pittig! En ook herkenbaar. Onze zoon was geen huilbaby, maar heeft wel een pittig temperament 😅 Ik merk dat ik er beter tegen kan als ik ook tijd voor mezelf heb gehad in de week. Door een uitje met vrienden en zelfs door mijn werk. Vanuit mijn werk weet ik er ook het een en ander van (ben pedagoog in een sociaal wijkteam) waardoor het ook te relativeren is. Misschien helpt het om hier wat informatie over op te zoeken? Over de fase van jouw kindje? Of om met een pedagoog uit jouw wijkteam te praten? Ik heb toevallig gister precies zo’n gesprek met een moeder gehad over haar kind van 4,5 jaar. Juist om mee te denken, te normaliseren en een luisterend oor te zijn 😊

Maar is hij nooit in z'n eentje met haar dan? Of gaat ie dan ook gewoon naar zolder?

Nee hij is nooit in zijn eentje met haar.

Mijn kinderen zijn niet zo temperamentvol als jouw dochter. Maar ik moet ook dagelijks kalmte bewaren. Wat mij helpt: - werken. Ik werk 32 uur en geniet hier enorm van. Dan heb ik thuis alle rust en energie om er voor mijn kinderen te zijn. - afwisselen met partner. Mijn vriend en ik delen de zorg voor onze kinderen volledig. Hij is ook minstens een dag in de week alleen met de kinderen. Hierdoor hebben we veel wederzijds begrip en zijn we een team. - duidelijke time outs. Daar zijn we met de oudste mee begonnen rond zijn derde verjaardag. Als hij echt niet uit zijn driftbui gaat of ons blijft negeren dan moet hij op de trap zitten. Die is bij ons in de woonkamer dus hij is niet afgezonderd van ons. Maar wel een duidelijke plek waar hij even kan afkoelen. Wij kunnen dan zelf ook even afkoelen en dan na een diepe ademhaling in alle rust naar hem toe. - sporten. Hier word ik gewoon algeheel gelukkiger van en daardoor ben ik ook een meer relaxte moeder. Voor mij zit het dus ook heel veel in goed voor mezelf zorgen. Dan ben ik zelf het meest ontspannen. Dat helpt me om rustig te blijven als moeder. Als ik heel veel met de kinderen ben geweest en te weinig tijd voor mezelf heb gehad merk ik dat de energie me opkropt en ik steeds sneller uit m’n slof schiet. Dit voelen de kinderen ook en dan versterkt zich dat alleen maar. Zij veel kabaal, ik geërgerd, zij overstuur en boos, ik boos, etc.

Is dat niet iets om gesprek over te voeren? Je hebt samen gekozen voor kinderen toch? Dat kan jou zoveel lucht geven! Heerlijk een ochtendje even half uur voor mijzelf in bed. Of even eten met vriendinnen en niet de kleine op bed leggen!

Ik zou daar eens beginnen.

Ken je het boek ‘temperamentvolle kinderen’ van Eva Bronsveld? Daar staan veel tips in voor kindjes die veel driftbuien hebben - en ook hoe je als ouder je geduld beter kunt houden. Misschien heb je er wat aan, ik vind het zelf een fijn boek. Het consultatiebureau heeft vaak ook een telefoonnummer voor opvoedtips en daar hoor ik wel goede verhalen over! En het is pittig met zo’n driftig kind, ik herken het. Je bent ook maar een mens, he? Ik denk dat het in elk geval belangrijk is om je excuses aan te bieden als je uit je slof geschoten bent. ‘Sorry, mama werd een beetje boos op jou en dat was niet de bedoeling’. En het klinkt ook alsof jij het grootste deel van de zorg draagt en de emotionele last? Dat is ook pittig, mama’s hebben af en toe even een break nodig. Valt dat te regelen? Dat je man tóch eens even wat gaat doen, of extra kinderopvang/ouders/oppas zodat jij af en toe even stoom kan afblazen en kan ontspannen? Als je even een middagje of dagje geen mama bent dan gaat het geduldig zijn daarna vaak beter. Sterke lieve mama, klinkt alsof je het super doet in een pittige situatie ❤️

Klinkt pittig en het klinkt alsof jullie snel in een negatieve spiraal belanden. Zij vertoont bepaald gedrag en je raakt daardoor steeds sneller geïrriteerd (daar gaan we weer). Het zou fijn zijn om weer wat nieuwe inzichten/handvaten te krijgen waardoor er wat meer lucht komt. Het boek Jagen Verzamelen Opvoeden is een hele leuke leestip, waarvan veel herkenbaar is denk ik! Daarnaast kan je inderdaad via CJG of maatschappelijk hulp inschakelen voor ondersteuning. Ik zou hier ook zeker je man bij betrekken, want jullie zijn samen ouders en niet alleen jij! Daarnaast kan je denk ik af en toe wat tijd voor jezelf gebruiken. Het zij dat je man, opvang of netwerk dan even met je kindje is. Dit helpt ook om even wat denkrukmte te krijgen hopelijk.

Lukt het bij hem misschien wel om haar zin te krijgen? Als hij toegeeft om een driftbui te voorkomen. Dan verklaart het een hoop. Hier is het bij een driftbui soms een time out. 'Mama begrijpt niet wat je wilt Als je zo schreeuwt. Ga maar even op de trap boos zijn en kom maar terug als je niet meer boos bent.' Ik ben sinds een jaar alleenstaand. Dus 99% van de zorg rust op mij. Mijn ex vangt alleen mijn werkdagen op dat ik geen opvang heb. Oftewel elk vrij moment is met mijn dochter. Zo'n time out geeft mij dan even wat ademruimte

Heb daar tegenwoordig een pilletje voor 😂 Heb je eraan gedacht naar een kindercoach te gaan?

Hier twee temperamentvolle kinderen. Ik heb baat gehad bij het boek Omgaan met temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld. Zij geeft hierover ook online cursussen en is erg actief op Instagram. Ik weet hoe pittig het is, let goed op jezelf!

Oh hoe is dat zo gelopen dan? Jij bent nooit weg of even iets voor jezelf doen? En hij neemt zo te lezen geen verantwoordelijkheid voor jullie dochter? Hebben jullie hier ooit een goed gesprek over gehad en wat vind jij hier zelf van? Ik denk dat het al enorm veel zou schelen als jij en je man het samen zouden doen. Dat geeft zo veel lucht en ruimte!

Ik heb hetzelfde gehad toen mijn dochter zo'n 3,5 was, ze is nu 4. Op een gegeven moment was ik de continue strijd zat en ben haar haan negeren en 1x waarschuwen, niet luisteren? Direct in de hoek en 100x terug tot je wel luisterd. Ik werd echt oprecht gestoord van haar ondanks dat ze het liefste kind van de wereld is hoor. Moet eerlijk zeggen het kostte rete veel energie! S nachts sliep ze ook nog eens amper dus ik ook niet en dan overdag dit. Jeetje was finaal naar de hel. Uiteindelijk heeft het na een aantal dagen negeren /hoek echt geholpen! In de supermarkt krijsen en en driftbui omdat jij niet elke keer snoep krijgt? Prima daaag en liep weg. Klinkt heel hard maar dat was 1x en daarna toch echt niet meer hoor. Mijn man heeft dit hele riedeltje niet gedaan en bij hem flikt ze het nog steeds. Hopelijk heb je wat aan mijn ervaring hiermee. Ik weet hoe zwaar is het en wens je heel veel succes!

Wij hebben hetzelfde meegemaakt, alleen is ze nu pas 1,5. Ik was totaal mijzelf niet meer. De hele dag boos, gefrustreerd, niks lukte meer en niks was leuk. Ik merkte zelfs dat ik te heftig reageerde naar mijn dochtertje. Ik ben dus naar de huisarts gegaan omdat we het gedrag van ons beide in stand hielde. Ik heb een lichte dosering antidepressiva gekregen en ik ben zoooo opgeknapt! Mijn dochtertje pikte dit meteen op en haar driftbuiten + driftige gedrag zijn verdwenen 🤷🏻‍♀️ Natuurlijk behoud ze wel het pittiger karakter, maar omdat ik zelf zoveel rustiger ben, heb ik 100x meer geduld. Het boek ‘temperamentvolle kinderen’ heeft ook echt wel geholpen.

Ik lees al een heleboel tips, het eerste wat ik zou willen zeggen is wees lief voor jezelf. Uit je verhaal lees ik dat je eigenlijk (bijna) altijd heel geduldig en lief met haar bent geweest, dat is heel wat waard! We willen allemaal geduldige, lieve, ‘pedagogisch verantwoorde’ moeders zijn. Maar helaas zullen we dat niet altijd zijn. Frustraties, irritaties, vermoeidheid, ongeduldig, we zijn ook maar mensen… Ik probeer te zeggen, complimenteer jezelf ook voor hoe goed je hier altijd mee bent omgegaan, helemaal omdat ik lees dat jouw rol als ouder/verzorger stukken groter is dan die van je partner. Je vraag hoe je lief en geduldig blijft, is lastig want we verliezen altijd wel eens ons geduld maar ik denk dat het goed is even wat tijd voor jezelf te maken! Vraag je partner echt even een uurtje in het weekend met haar wat te ondernemen, zodat jij even iets voor jezelf kan doen. Iets wat je fijn vindt, waardoor je kunt ontspannen. Dit er ieder weekend inhouden! 1 uurtje in het weekend is niks, hij is ook vader van jullie mooie meisje! En natuurlijk goed dat af en toe uit te breiden naar een dagdeel;) Wat voor mij ook vaak helpt als ik een mindere dag met de kinderen heb, is lekker naar buiten gaan. Naar het bos, naar een speeltuin, kinderboerderij, vliegtuigen spotten, iets om er lekker even uit te zijn! Ik merk dat dit vaak een positief effect heeft op mijn humeur en die van de kids. En als je er écht even doorheen zit en je krijgt bijna ‘koortssluiting’, weglopen. Al is het voor 1 minuut, dan kun je vaak even op adem komen en relativeer je wat beter dan wanneer je volop in je emoties zit. Zelf heb ik de boeken gelezen van How2TalkToKids, ik vind ze geweldig! Ik probeer ze zo veel mogelijk toe te passen, lukt niet altijd;) maar kom een heel eind en merk direct effect als ik deze manier van communiceren toepas.

Onze oudste is ook behoorlijk temperamentvol. Als ze iets echt niet wil, dan kun je het vergeten. Het gaat hier in golfbewegingen, de ene periode is er veel strijd en de andere keer minder. Ik word er soms ook tureluurs van en dan kan ik ook wel eens vervelend reageren. Het helpt mij dan om even afstand te nemen (bijv even naar de wc of een kopje thee zetten) en mijzelf af te vragen wat er nou echt aan de hand is. Soms is ze moe, hongerig, moet ze poepen, zit iets niet fijn of heeft ze te weinig uitdaging gehad. Elke dag even één op één wat doen helpt bij ons, aankondigen hoe lang ze iets nog mag doen (bijv. nog 2 min) en keuzes geven (waarop ik soms ook een nee krijg). Met ons exemplaar kun je soms wel afspraken maken, dat scheelt. Verder pick your battles het helpt mij om onverschilliger te zijn, zolang het niet gevaarlijk is of ze dingen stuk maakt, dan doet ze maar.