Hoe vaak kopen jullie “zomaar” iets voor je kindje?

Ik koop ook (eigenlijk te) vaak wat kleins. Indd bij de kruidvat een auto of stickers of weet ik wat. M'n man is het er ook niet mee eens maargoed die koppies🥰😅 Maar ook ben ik degene die gek word van hoeveelheid speelgoed HAHAHA en gooi dan regelmatig weer wat weg🤐

Nooit. Ik wil die troep niet in mn huis.

Eigrnlijk altijd als we ergens zijn waar speelgoed is (dierentuin gift shop, stad Intertoys) kopen we iets kleine voor haar. Ik vind verwennen iets anders, ze is altijd heel dankbaar en speelt er ook echt mee. En als ze nóg iets pakt en ik nee zeg gaat ze ook niet miepen

Vrijwel nooit. Misschien één keer per jaar. Maar dat zijn dan vaak dingen waarvan ik al eens gedacht had dat het leuk zou zijn voor deze leeftijd ofzo.

Best wel vaak. grote cadeaus bewaren we uiteraard voor verjaardagen, sinterklaas en kerstmis. Maar ze krijgen af en toe echt wel wat leuks tussendoor. Onze jongste is bijvoorbeeld helemaal gek van paw patrol en hoe leuk is het dan om samen met papa de stad in te gaan en die ontbrekende paw patrol auto te kopen? Koppies zijn goud waard. Als ik ergens loop en iets leuks zie neem ik het ook regelmatig mee. En ik koop veel educatief speelgoed, ook tussendoor. Zoals een rekenkoffer, boekjes, etc. Ik vind dat ook gewoon belangrijk als het op dat moment bij hun leerbehoefte aansluit en zonde om dan een paar maanden te wachten tot bijvoorbeeld een verjaardag.

Eigenlijk zelden. Misschien 1 a 2x per jaar.

Veel te vaak 😂 Maar idd ook vaak goedkoop en/of van de kringloop/een rommelmarkt We zijn beide even erg (papa en mama), maar ze zeurt idd ook nooit om iets (nu 2,5 dus misschien komt dat nog?). Ze loopt wel eens door de winkel, pakt iets en zegt ‘die nemen we mee’ 😂 Maar als ik dan zeg dat ze het terug moet leggen en dat we het niet mee gaan nemen, dan is het ook prima :) We zien wel hoe het loopt.. voor onszelf kopen we ook genoeg, dus denk dat het wel blijft :) Zolang ze later gevoel van waarde krijgt en dat ze niet echt alles kan krijgen, vind ik het prima :)

Kleine troep nooit. Wil ik niet in huis en niet heel duurzaam. Ik wacht daarentegen niet met ‘mooi’ speelgoed tot verjaardagen/kerst oid. Dat krijgen ze als ze er aan toe zijn. Dat valt zelden samen met gelegenheden.

Regelmatig, maar ze mag het ook regelmatig niet. Vind het belangrijk dat ze leert dat ze niet altijd kan krijgen wat ze wil

Weinig, voornamelijk alleen als ik iets nodig vind omdat we iets missen naar mijn idee of als iets op is ofzo. Maar dan gaan we het op mijn initiatief kopen. Dat zij iets in haar handen heeft en dat ik het koop gebeurd maar heel weinig.

Ik snap je neiging heel goed, maar ik ben het wel met je vriend eens. Geld zegt een kind helemaal niks. Dus dat het 'maar' iets van onder de 10 euro is, maakt eigenlijk niks uit (behalve voor je eigen portemonnee, haha). Dus elk cadeau telt even veel, vanuit hun perspectief. Een kind van 1,5 is overal heel snel enthousiast over. Dat betekent niet per se dat het iets écht wilt. En als het dal wel wilt, is het echt heel gezond om te leren dat je niet alles wat je wilt, zomaar meteen kan krijgen. En geloof me, dat wil je liever nu vanaf het begin aanleren, dan midden in de peuterpuberteit of als ze ouder en helemaal niet zo schattig meer zijn. Want wat nu nog lief enthousiasme is, en een leuke verwennerij, kan er zo in sluipen en opeens, zonder dat je er erg in hebt, zeuren & een gewoonte worden. En kinderen leren ook beter spelen, als ze niet teveel speelgoed hebben. Ik doe zelf m'n best zo min mogelijk tussendoor te kopen. En in ieder geval niet zomaar waar de kinderen zelf bij zijn. Ik heb een doos met een voorraad aan cadeautjes. Als ik iets zie wat ik echt leuk en passend vind, koop ik het en bewaar ik het voor een goed moment. Maar probeer dat ook niet zoveel te doen. Knutselspullen vul ik wel af en toe aan, en een vel stickers voelt ook al als een cadeautje. En soms zwicht ik voor een boekje. Dus ik kan niet zeggen niks, maar wel zo min mogelijk. En ook zo min mogelijk nieuw. Deels is dat dus vanuit opvoedkundig oogpunt, en deels vanuit idealisme. Qua duurzaamheid wil ik wel het goede voorbeeld geven. Ik vind het belangrijk dat ze opgroeien met het idee dat rijkdom niet vanzelfsprekend is, en dat spullen niet oneindig zijn. Er is bijna niks slechter voor het milieu dan nieuwe spullen kopen, zeker ook goedkope troep, dus daarom probeer ik dat zo min mogelijk te doen.

Dit dus. Ik kijk dan heel vaak en peuter loopt er keurig langs... Als hij ouder wordt ga ik dit niet meer doen, dan denkt hij dat hij altijd maar vanalles krijgt. Dan is het alleen iets kleins om dingen te vieren. Of voor de vakantie o.i.d.

Zelden. Mijn kind vraagt er ook niet om als we in een winkel zijn. Ik koop altijd tweedehands speelgoed en heb dus altijd iets ‘nieuws’ in de kast liggen om hem uit te dagen wanneer nodig.

Hangt ervan af wat. Knutselspullen haal ik wel regelmatig. Maar echt prul speelgoed nauwelijks. Omdat ik weet dat de interesse maar van korte duur is.

Oh en aanvulling, we hebben best wel een voorraad aan spellen en speelgoed vanuit familie (tweedehands dus). Die bewaar ik dan voor wanneer ze er de leeftijd voor hebben en het uitkomt (regenachtige dag, vakantie, zoiets). Meestal gaat er dan iets uit hun bestaande speelgoed-collectie terug de voorraad in, zodat het niet teveel wordt. Maar ik vind dat wel echt iets anders dan iets on the spot kopen in een winkel omdat ze er om vragen.

Ik neem haar nooit mee omdat ik bang ben voor dit. Laatst in de action had ze een krokodil te pakken (zo een waarvan de je tanden kan indrukken en gij dan dichtklapt). Die wilde ik echt niet mee maar daarnaast stonden sproeiers (waarvan ik er misschien toch al eentje wilde halen) dus daarmee heb ik haar toen gepaaid. Maar ik kan ook wel goed nee zeggen en volhouden. Dan is ze even boos maar ze weet dan wel dat nee ook echt nee is

Heel herkenbaar! Ons zoontje is nog maar 9 maanden en vaak namen we ook iets mee van het Kruidvat, want “dat vindt hij zo leuk”. Uiteindelijk speelt hij láng niet zo leuk met die plastic, goedkope spullen als dat hij met zijn houten, duurzame aankopen doet. Dus nu kunnen we de verleiding weerstaan om niets steeds prulletjes te kopen en in plaats daarvan het uitgespaarde bedrag te bewaren voor iets duurzamers.

Ja, waar ze bij is koop ik niets voor haar. Eigenlijk om de redenen die gegeven worden: je kind gaat mogelijk denken dat t normaal is. Ik probeer er speels mee om te gaan: Als we in een winkel zijn mag ze het van mij vaak even vasthouden, en dan maak ik er een spelletje van: hee, waar hoort die dan? En dan is het van: kijk hier! En zet ze m weer terug. Als ze t wel wil, dan zeg ik: je kan dit vragen voor je verjaardag/sinterklaas / of iets wat binnen een maand of 3 plaatsvindt. En anders is het gewoon een nee. Ze krijgt soms wel wat, en dan is het toch een beetje een verrassing. Want het is toch ook wel leuk om af en toe wat nieuws te halen

Ik koop best regelmatig 'zomaar' iets, maar omdat ik dat dan leuk/goed voor d'r ontwikkeling vind. Geen prulletjes die zij graag wil, dat doe ik eigenlijk nooit

Speelgoed koop ik niet zomaar. M’n huis zou helemaal volstromen, dat trek ik niet. Spontane cadeautjes zijn hier eerder in de vorm van haarknipjes van de HEMA of nieuwe onderbroekjes met hartjes ofzo (net zindelijk😅). Als dochter een “cadeautje” krijgt, zou het bij wijze van spreken nog een ingepakte kiezelsteen mogen zijn: cadeautje = altijd goed 😂