Hond (13jr) en dreumes (14mnd) gaat niet samen

Mijn verhaal is eigenlijk omgedraaid. Wij hadden een overactieve pup en was juist als de dood dat onze pup op onze baby zou springen, maar wilde beiden wel de vrijheid geven om te ontdekken.. Wat wij soms hebben gedaan is de woonkamer in tweeën verdeeld doormiddel van een soort van grondbox. Zo kon onze dochter lekker haar gang gaan en andersom. Is het een idee om de bank “af te zetten”? Ik heb zo’n grondbox even toegevoegd. Deze kun je dus in alle mogelijke vormen buigen en plaatsen.

Hmm ik zou wel oppassen. De hond van m'n partner heeft ons zoontje in zijn gezicht gebeten met een spoedoperatie tot gevolg. En alle gevolgen van dien. Dus heel lullig, ik zou ten alle tijden de hond en de kinderen gescheiden houden en al helemaal als de hond het laat merken. (de hond was ook als puppy al bij m'n partner, nu helaas door het incident ingeslapen) de hond was sneller dan mijn partner en alleen maar slachtoffers. Honden blijven honden en blijven beesten, hoe lief ze ook kunnen zijn :)

Zeker heb je helemaal gelijk in! Vreselijk dat jullie deze ervaring hebben moeten mee maken. Daarom vraag ik ook om tips hier want dit wil ik voorkomen. Onze zoon is zoiezo nooit alleen met de hond en nu alleen binnen als onze zoon op bed ligt omdat ik het ook niet vertrouw. Mijn man laat hem alleen wel binnen als hij thuis is maja die zit dan zelf op de bank tussen hun in en bij hem heeft hij het ook nog nooit laten merken dat hij niet wil dat onze zoon aan hem zit(de hond) dus vind het zoiezo een lastige situatie

Thanks ik ga er gelijk naar kijken is zeker een optie

Ja ik snap dat het echt heel lastig is. Het enige wat ik kan meegeven is, kijk uit. M'n partner stond erbij toen het gebeurde en kon niet optijd ingrijpen, dus zelfs al laat je ze niet alleen, een ongeluk zit in een heel klein hoekje. Hoe dan ook snap ik jou heel goed. Helaas kan ik je geen raad geven daarin verder, behalve gescheiden houden.

Helaas ook zo'n soort ervaring. Ook een hond die telkens liet weten er niks van te willen. En wel 99keer rustig bleef maar wel een duidelijk signaal gaf. Opeens was de maat vol en viel hij m'n neefje aan. Er waren genoeg volwassenen in de kamer, maar niemand was op tijd. Het blijven beesten en onvoorspelbaar. Ik zou ze ten alle tijden gescheiden houden.

Ik zou het heel voorzichtig zijn in deze situatie. Als kind ben ik in mijn gezicht gebeten door onze trouwe, oude familie hond. Natuurlijk moet je een kind leren van de hond gerust te laten maar aan een kindje van 14 maand kan je dat simpelweg nog niet uitgelegd krijgen. Een kind van die leeftijd snapt ‘oorzaak en gevolg’ nog niet. Zelf toen ik pas bevallen was heb ik mijn trouwe viervoeter moeten plaatsen, ze vertoonde tijdens de zwangerschap ineens heel raar gedrag en een paar weken na de geboorte een hondengedragcoach ingeschakeld en die heeft na een observatie vlakaf gezegd doe het beestje weg ze is een gevaar voor je baby en ik kan niet instaan voor de gevolgen als ze jou baby aanvalt. Brak mijn hart. Ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn hond als ‘een gevaarlijk ras’ werd aanschouwd.

Is jullie hond een bench gewent? Wellicht kun je een eigen plekje voor de hond maken waar hij in alle rust kan terugtrekken en de kleine leren dat als de hond daar is, niet gestoord mag worden. Een bench kan bijvoorbeeld ook al een plekje zijn die gewoon open blijft. Mijn hond trekt zich daar graag terug als het even te druk wordt en hij weet ook dat niemand hem dan stoort.

Wij hebben een oude hond ( 12) die totaal geen zin meer heeft in overactieve kinderen. Hij werd er onrustig van. Wij hebben het geluk dat mijn schoonouders zijn 2e huisje altijd al waren. Als mijn man lang werkte lieten hun hem smiddags uit of ze namen hem een weekendje in huis. Echt de lusten niet de lasten. Nu hij onze gezinssituatie niet meer aankan woont hij nu daar. Daar is het rustig en geen kindergeluiden. Hij is letterlijk naar z'n bejaardenhuis. Als mijn schoonouders weg gaan op vakantie dat is regelmatig., is hij bij ons. Hij lift dan ook voornamelijk buiten omdat hij dit fijn vindt hoor.

Ik ben geen hondengedragsdeskundige, dus geen idee of deze gedachtengang klopt. Maar ik kan me voorstellen dat je hond wel de link gaat leggen tussen 'kind is er' en 'ik moet naar buiten' en daardoor ook niet zal wennen aan het kind of deze zal toelaten. Dus ik zou proberen een situatie te creëeren waarbij ze allebei onderdeel zijn van het gezin, maar waarbij de hond inderdaad wel een eigen, afgezonderde plek heeft waar het kind niet bij kan komen.

Vind dit altijd zo triest. De hond had ergens zonder kinderen een prima leven kunnen hebben.

Kind weg doen..

Nee zonder dollen, ik heb geen tips…. Het lijkt me een vreselijk nare situatie voor jullie en dier. Moet er niet aan denken dat er straks geen klik is met mijn katten… Sterkte gewenst en hopelijk een oplossing

Klopt. Als we het hadden geweten dat dit zou gebeuren had mijn partner een plekje gezocht voor dat beest maar het was helaas te laat.

Wat vervelend! Ik snap dat wegdoen geen optie is. Dan zit er niks anders op dan constant heel goed in de gaten houden en altijd toezicht op hen beide hebben wanneer ze in dezelfde ruimte zijn. Helaas is mijn nichtje vroeger ook in haar gezicht gebeten door hun oudere golden retriever, die notabene bekend staan als familiehonden.

Grondbox voor je kind? (Voor deel vd tijd) Heb je een afsluitbare keuken? Deur of traphekje mogelijk of iets? Dat je ze op die manier een tijdje kunt scheiden? Verder "bovenop" zoontje zitten, afleiden werkt met deze leeftijd vaak het beste.

B.t.w. Toen ik kon kruipen, kroop ik als een dolle achter onze hond aan om aan haar staart te trekken... Hond heeft mij gecorrigeerd door zachtjes in mijn hand te bijten. Daarna heb ik het nooit meer gedaan. Wil hiermee niet zeggen dat ik dat toejuich hoor!!!

Hai ons zoontje ging ook steeds achter ons hondje aan (gelukkig wel een chihuahua) op die leeftijd. Ze heeft 1 x ook flink naar hem gesnauwd/in gezicht gehapt. Dit had 0 effect op mijn zoontje. Hij bleef haar terroriseren. We hebben hem toen heel snel aangeleerd de hond lief en zachtjes alleen op de rug te aaien. Dat vond hij heel erg leuk en dat liet ze wel toe (ipv het slaan en met vingertjes in oog). Doordat hij niet meer zo druk deed is ze aan hem gewend geraakt en mag hij nu veel meer dan voorheen. Hij laat haar nu ook veel meer met rust (is nu 20 maanden) en dit doet hij eigenlijk al maanden. De echte actieve fase dat hij de hond achterna zat heeft misschien max 2 maanden geduurd. Ik hoop dus dat deze fase bij jou ook niet zo lang duurt en dat je je kindje kunt aanleren hoe wél met de hond om te gaan. Anders zou een andere optie nog een muilkorf zijn, maar begrijp als je dat zielig vindt. Ik heb daar ook over nagedacht maar mijn man was het daar absoluut niet mee eens, en nu gelukkig niet meer nodig

Ik weet niet of je hond naar buiten doen de juiste (tijdelijke) oplossing is. Op deze manier sluit je hem steeds buiten wat op den duur voor een negatieve associatie kan zorgen. Ik zou eerder voor een bench kiezen of inderdaad zo'n grond box. Ik heb mijn hond tijdens mijn zwangerschap al aan een bench laten wennen omdat zij ook niks met kinderen heeft. Nu met mijn zoontje gaat het eigenlijk super, ze negeert hem en hoeft er niks van te weten. Precies waar wij op hoopten. Maar wanneer mijn zoontje gaat kruipen/lopen zullen wij er bovenop moeten zitten en ja, dat wordt 1000 keer herhalen dat iets niet mag. Maar om het veilig te houden hebben wij dus de bench. Misschien een optie voor jullie?

Waarom de hond gelijk na 1 incident laten inslapen? Waarom niet herplaatsen naar een huis zonder kinderen?