Hoofdbonken

Niet mijn eigen kindje maar heb het op mijn werk wel bij kindjes gezien. Vaak kan het echt wel even duren voor een aanpak werkt. Ik weet niet hoe lang je nu bezig bent met de adviezen van het cb, maar die consequent een paar weken doen is wel echt nodig voor je weet of het werkt. Wat ik nog wel deed is mijn hand ertussen houden bij bonken. Dan komt het minder hard aan. Wel voorzichtig mee zijn want je kan jezelf blesseren. Je zou ook eens bij kunnen houden wat er gebeurd voor het bonken. Soms kan je een patroon ontdekken en kan dit helpen bij het vinden van de oplossing. Wat op mijn werk vaak het geval was bij bonken is overprikkeling bij een kind. Je zou contact kunnen zoeken met een ergo therapeut die SI onderzoek kan doen (sommige fysiotherapeuten kunnen dit ook) die gaan dan bekijken hoe de prikkelverwerking van een kind gaat en kunnen ook heel veel tips geven je kind hierbij te ondersteunen. Ik zou je wel echt aanraden eerst voor minstens 3 weken consequent met de adviezen van het cb aan de gang te gaan en als dat niet werkt steeds 1 nieuw iets te proberen. Veel sterkte ermee. Het is echt lastig om te zien. Ik hoop dat het snel beter gaat.

Als je nog wat wilt vragen mag je een vriendschapsverzoek sturen

Mijn zoon heeft dit ook gedaan (hij is nu anderhalf). Ik heb er nooit geen aandacht aan geschonken en hij doet het nu bijna niet meer.

Nooit aandacht aan geschonken *

We zijn nu ruim 2 weken bezig maar zien echt nog geen verbetering.. mag ik vragen wat voor werk je doet en waar je dit zag bij andere kindjes? Dankjewel voor je tips! Een ergotherapeut lijkt me ook een goed idee we dachten ook nog aan een osteopaat maar weet niet of dat iets is. Het is heel lastig om te zien en hij doet het echt vooral om mijn aandacht te trekken en omdat ik er altijd op in ga is het dus zo van kwaad tot erger geworden en denkt hij dat hij op deze manier dus alles voor elkaar krijgt. Heeel erg moeilijk om te door breken. Het consultatie bureau adviseerd vooral negeren maar vind dat zo moeilijk dat lukt me nog niet echt. Ik dacht misschien aan een helmpje op zetten.

Het eerste wat me eigenlijk te binnen schiet is hoe reageer je als je zoontje dat doet? Onderneem je meteen actie? Reageer je meteen verbaal? Ontstaat er paniek of andere waarneembare gevoelens? En wat is het gevolg dan? Krijg je zoontje zijn zin? Je zoontje ziet dat natuurlijk ook. Ik zou de adviezen van het cb voor een langere tijd consequent blijven volgen. Wat ik zelf zou doen. M'n zoontje een dik kleed oid geven en zeggen dat hij op dat kleed mag bonken. En dat hij, als hij klaar is, naar mij toe mag komen.

Ik kan me goed voorstellen dat negeren moeilijk is. Je zegt: mijn zoontje denkt dat hij als ermee voor elkaar krijgt. Is dat ook zo? Is het mogelijk hem wel vast te houden, beschermen bij het hoofdbonken. Maar hem niet zijn zin te geven? Dat je weet dat hij veilig is. Als hij gaat ervaren dat hij niet zijn zin krijgt, dan zou je denken dat het uiteindelijk uit zijn systeem gaat. Verder, in plaats van zeggen nee dit mag/ krijg je niet kun je misschien ook proberen hem een keuze of alternatief te bieden. Bijv hij wil snoep. Je mag kiezen een banaan of een appel. Dan heeft hij een stukje eigen regie, maar wel binnen jullie kaders.

Hier ook met periodes. Het schijnt dat ze op zo'n moment even niet met hun emoties om kunnen gaan. Heb gelezen dat het niet echt kwaad kan en je het moet laten gebeuren. Belangrijk om het gedrag te 'ondertitelen'. "Ik zie dat je boos/ verdrietig bent". Hier komt het dus met periodes en die periodes worden gelukkig steeds korter! Ik vind het ook moeilijk om te zien!

Verschrikkelijk is dat he! Mijn meid bonkt al sinds het voor haar mogelijk was. Uit frustraties, haar zin niet krijgen, onverwachte situaties. (Ik moet snel naar de dokter met haar broertje van een paar weken.. met het RS virus). Ik was vergeten op het moment zelf te zeggen dat ik ging vertrekken. (Had haar een uurtje daarvoor op de hoogte gebracht). Krijsen, hoofdbonken tegen deuren, grond, muren etc. Papa kon haar niet rustig krijgen. Super grote bult op haar hoofd voor de zoveelste keer. Enigste wat helpt is erbij zitten wanneer ze te ver in d'r bui zit. Niet te veel prikkels geven of praten. En wanneer ik op tijd ben en ze nog wel aanspreekbaar is, til ik haar op en knuffel ik haar. Daarna probeer ik erover te praten. Benoemen van de emoties, etc. Geruststellen. Op dit moment heb ik nog geen idee hoe ik het voor langere tijd kan voorkomen. Afleiden werkt soms of alternatief bieden wanneer ze iets wilt en het niet mag bv. We krijgen binnenkort hulp van een instantie gelukkig. Ook vanuit de psz, huisarts en Cb helpen ze mee. Ze gaan in huis meekijken om een beeld te vormen, welke hulp nodig is en of bv ggz ingeschakeld moet worden. Enigste tips zijn dus, veel uitleg geven, begrip tonen, afleiden en alternatieven zoeken. Goed letten op signalen van vermoeidheid of honger. Die verergeren de buien heb ik gemerkt!

Hier ook een zoontje die dit vooral tussen 1 en 2 jaar deed. Geen idee waar het van kwam en hij deed het soms in bed, tegen de deur in de woonkamer, enz. Maar soms was het ook weer een tijdje over. Ook vaak icm met niet willen dat je weggaat, verdriet, enz. Vaak in een sprong of als hij tanden kreeg! Ookal waren we er voor hem, dan nog ging hij hoofdbonken. Richting het tweede levensjaar, toen hij meer ging praten, is het ineens gestopt.