Hooggevoelige/hoogsensitief kind opvoeden

Hier 3 hsp kinderen. Nahja de oudste 2 sowieso en vermoed 3e ook. Waar ben je naar op zoek? Op insta; hsp opvoeden van moana. Zij deelt leuke tips. Eventueel eva bronsveld, al zit zij meer op het temperamentvolle. Niet alle hsp kinderen zijn ook temperamentvol.

*hsp_pedagoog heet het account

Dank voor je tip! :) Hoe merkte je dit op bij je kinderen?

Hier ook een hoogsensitieve dochter. Zelf ben ik ook hoogsensitief dus herken ik veel van mezelf in haar. Omdat ik zelf ook hoogsensitief ben kan ik haar goed aanvoelen en tegemoet komen in haar behoeftes. Ben jij toevallig zelf ook hoogsensitief?

Ja, ik ben zelf ook hoogsensitief :) dus kans is groot dat ze het van mij heeft. Ik vind het alleen heel lastig om een juiste balans te vinden in het tegemoet komen van haar behoeften zonder het gevoel te geven dat ze alles krijgt waar ze om vraagt. Ze wordt in september 2, dus ze probeert nu ook de grenzen op te zoeken haha

Ik wist van mezelf al begin 20 dat ik hoogsensitief ben dus dan let je erop bij je kinderen denk ik? Voor mij vielen er zoveel kwartjes toen ik erachter kwam!

Hoe merk je dat je kind hoogsensitief/gevoelig is? Is het bepaald gedrag?

Hoe zorg je ervoor dat je niet overprikkeld raakt? Bij mij zijn er nu vermoedens van hsp, maar eigenlijk weet ik niet beter dan dat ik wat meer tijd voor mezelf nodig heb dan gemiddeld. Met 1 kind ging het prima, maar 2 vind ik heftig met al die prikkels. Hoe doen jullie dat? Van onze oudste heb ik het vermoeden dat hij het ook heeft. Ik voel vaak aan waar hij behoefte aan heeft, dus dat is wel makkelijk. Maar ik vraag het ook regelmatig om niet alles voor hem in te vullen. Ik merk wel dat ik hem makkelijker aanvoel dan mijn vriend, die juist weer beter kan omgaan met de drukte van onze jongste. En dan on topic. TS: hoe oud is je kindje? Die van ons is bijna 4 en kan zich goed uiten, dus dan is het al wat makkelijker qua communicatie. Ik denk dat het je kindje vooral helpt als je niet van de ene drukke activiteit in de andere overgaat, zodat je kindje tot rust kan komen en de indrukken kan verwerken.

Hooggevoeligheid is erfelijk. Je zenuwen zijn gewoon meer gebouwd als snelwegen, ipv provinciale wegen. Prikkels komen meer en sneller binnen. Hoogbegaafden zijn per definitie hooggevoelig. Ik houd er rekening mee dat ik er twee heb. Waar loop je tegen aan?

Inderdaad af en toe rust pakken. En blijven ontdekken wat werkt. Ik kan na een dag werken op kantoor (kantoortuin) echt compleet overprikkwld zijn. Dan avondeten met 3 kinderen en dan ben ik op en voel ik me echt heel naar. Snelle hartslag, snelle ademhaling, onrustig... gewoon naar. Het helpt als mn partner dan de jongste op bed legt (even in goed geval dat hij niet overprikkeld is en dat aankan). Dan ga ik op de bank liggen en zet rustgevende muziek op. Oudste 2 geef ik een ipad met koptelefoon. Daar mogen ze overdag niet op dus ik ben er oke mee dat ik dit zo doe. Als ik ontprikkeld ben kan ik ze ook beide weer op bed leggen zonder teveel stress. De oudste is 7.5 en kan zichzelf nu goed ontprikkelen ze weet heel goed wat ze nodig heeft en zoekt dit op. De middelste wordt eind sept 6 en das een ander verhaal. Hij ontploft als hij overprikkeld is en wij lopen vaak allemaal op onze tenen om maar te voorkomen dat hij ontploft. Hij wordt gewelddadig en het lukt ons niet dit onder controle te krijgen. We hebben sinds hij 4.5 jaar is hulp. Nu hij 6 wordt kan eindelijk de hulp voor hemzelf ook starten ipv hulp voor ons. Jonger dan 6 wilden de jeugd GGZ namelijk nog niet mee werken, dan krijg je enkel opvoedhulp enzo. Tis wel pittig hoor 😅 En de 3e is net 2 en herken daar gewoon super veel in van se oudste 2. Maar ik ben ook wel op dat punt dat ik denk; oke wij zijn hsp, de oudste 2 zijn hsp, dan is dit 3e kind echt niet ineens anders. 😅

Onze dochter ( 10j ) kan slecht tegen prikkels dus drukke plekken zijn niet aan haar besteedt. Ze heeft dan ook vaak even rust nodig. Vooral na school bijvoorbeeld. Die ruimte geven we haar dan ook. Ik laat haar ook geen dingen tegen haar zin doen. De middelste kan ik soms nog een heel klein beetje begeleiden daarin maar bij de oudste werkt dat echt niet. Voorbeeld: ze wil graag gaatjes in haar oren. Moment dat we bij de juwelier zijn durft ze niet. De middelste kan ik er dan doorheen praten maar bij de oudste werkt dat écht niet. Dan moet ik me erbij neerleggen. Dan ga ik ook niks opdringen. Nee is nee. Haar emoties zijn ook veel heftiger. Dat had ik vroeger ook en mijn moeder nam mij nooit serieus en noemde mij dramaqueen. Heeft me altijd dwars gezeten. Ik neem de gevoelens van de oudste altijd serieus, ookal denk ik soms dat ze een beetje overdrijft. Ik luister zonder oordeel. In die zin komen we haar tegemoet aan haar behoeftes. Wij geven onze oudste ook zeker niet in alles haar zin hoor. Je dochter is nu 2 dus komt in de peuterpuberteit, oprecht een pittige fase waarin ze inderdaad grenzen opzoeken en je soms tot het uiterste kunnen drijven. Hier hielp het om consequent en duidelijk te blijven.

Voor jezelf uitzoeken hoe je het beste kunt onladen van alle prikkels. Voor mij is dat bijvoorbeeld een warme douche of warm bad pakken. Dan kom ik echt helemaal tot rust en kan ik echt ontprikkelen. Vaak kan ik er daarna weer even tegenaan. Voor iedereen is dit natuurlijk een andere bezigheid. Sommige gaan tuinieren of muziek luisteren. Dat moet je voor jezelf even uitvinden. Wat mij geleerd is en ik héél belangrijk vindt is: weglopen als het je teveel word. Soms loopt het zo hoog op dat je hoofd bijna ontploft. In dat soort momenten doen mensen vaak dingen waar ze daarna heel veel spijt van krijgen. Gewoon even weglopen en tot 10 ( of 100) tellen. Daarna kun je vaak de situatie weer beter overzien.

Ja weglopen is goeie tip. Ik doe dat op verjaardagen ook. Als ik thuis ben loop ik gewoon ff naar boven. Bij een ander ga ik uitgebreid op de wc zitten. Of ik blijf ff in de gang staan. Of ik zonder me af met een kind.

Wij hebben hulp gezocht bij POH jeugd met een doorverwijzing van de huisarts. Vermoeden is dat we een Strong Willed Hoogsensitieve kleuter hebben. Momenteel met onze handen in het haar, want het is bijna de hele dag krijsen, uitleggen, keuzes stellen, het gesprek aangaan. 😳

Voor mij geldt dit ook voor in ieder geval mijn oudste van 3. Dochter van 2 twijfel ik over. De oudste liet het achteraf al zien toen hij een baby’tje was. De tweede lijkt wat flexibeler te zijn.

Ik heb het vermoeden van hsp bij mijn oudste dochter (5, bijna 6 jaar). Ze is vreselijk gevoelig, dromerig (schakelt uit bij veel drukte of indrukken), elk ding ontladen door een tekening te maken, vaak spanningsbuikpijn. Waar ik in dit topic van opkijk, is dat jullie over hsp zo 'stellig' schrijven. Hsp kan niet gediagnosticeerd worden voor zover ik op de hoogte ben. Hoe weten jullie dan zeker dat dit hetgeen is 'wat er aan de hand is'?

Het boek hoog sensitief ouderschap van Bieke Geelen heeft mij erg geholpen in herkennen en begrijpen van mijn dochter en ondertussen ook mezelf. Onze vakanties hebben we ook aangepast, meer rust ingebouwd, niet meedoen aan alle animaties etc. Blijft soms puzzelen, bij ons thuis is structuur en rust van belang (terwijl ik daar zelf niet altijd van houd, dus best lastig) mijn dochter is een hooggevoelige prikkel zoeker dus wil, ondanks dat haar hoofd vol zit, nog meer nieuwe dingen.

Ik ben zelf HSP en mijn dochter van 3 doet altijd haar handen voor haar oren bij harde geluiden. Zou dit een kenmerk zijn?

Ja hoor dat kan. Mijn zoontje van 3 zegt ook mama het is hier herrie. En dan wil hij soms ook niet naar binnen.

Dat kan. Ik zou op nog meer signalen gaan letten.