Hooggevoelige peuter

Tja ik weet het eigenlijk niet, denk soms van wel. Dus lees graag even mee ❤️

Hoe wisten jullie dat je te maken hebt met een hooggevoelig kindje? Ik herken veel dingen bij mn dochter, maar wil ook niet meteen een label op plakken of een kant uit sturen. Benieuwd naar waar jullie het aan herkenden bij je peuter.

Wij hebben een vermoeden, bespreken dit ook met het 2,5 jaar consult bij consultatiebureau. Wat wij merken: Continu "aan" staan en alles zien en horen, de kleinste dingetjes, waardoor hij snel overprikkeld is. Snel bang zijn voor geluiden maar echt totale paniek. Snel irritaties, labeltjes in shirtjes, broek of sokken zitten niet goed, snel iets vies vinden op zijn handje bijvoorbeeld. Wat merken jullie vooral? Ik lees graag even mee. 😊

Sorry mijn reactie was voor jou bedoeld haha. Bij deze. Wat ervaren jullie?

Wij merken vooral dat ze erg snel verdrietig wordt als iemand anders een negatieve emotie heeft. Hoeft dan niet richting haar te zijn, gewoon in de buurt. Ook zit ze letterlijk aan mij geplakt als ik erbij ben, voor mijn gevoel zodat ik de wereld aan haar kan 'vertalen'. Klinkt misschien vaag, maar ik moet heel vaak aan mensen uitleggen wat ze bedoeld. Ook aan de gastouder of zelfs mijn man. Ze heeft het dan over dingen/personen die ze onthouden heeft, van die details die je niet van een 2/3 jarige verwacht. We kunnen niet te streng corrigeren. Streng kijken of rustig zeggen dat wat ze doer niet goed is komt al hard binnen. Van stem verheffen raakt ze totaal overstuur. Er is nooit iets gebeurd, bij mijn weten dan, wat dit veroorzaakt kan hebben. Kleding mag niet nat zijn, handjes niet vies. Mijn ouders vinden dat ze een meisje is dat veel dingen meekrijgt. Ze hebben mij gewaarschuwd niet te veel spannende, moeilijke of volwassen dingen te bespreken in haar bijzijn. Omdat ze dit beter lijkt op te pikken dan leeftijdsgenootjes, maar dan natuurlijk maar de helft snapt. Sowieso is ze een 'denker', 'kat uit de boom kijker' of hoe je het ook maar wil noemen. Veranderingen, zoals op vakantie gaan, krijgt ze netelroos van door de stress. Ook als we het niet vertellen, merkt ze het toch wel. En dat mijn man soms niet begrijpt dat ze overstuur is. Vind ie lastig mee om te gaan. Voor zijn gevoel is er dan niks. Dan kan ik hem vaak wel vertellen wat waarschijnlijk de achterliggende reden is. Soms ook niet, maar zelf kan ze het vaak nog niet uitleggen. Ze kon al heel vroeg empathie tonen en zich in een ander verplaatsen. Waar ik las dat dit op deze leeftijd nog niet mogelijk was, deed zij dat al lang. Samen spelen, eitje voor haar. Delen, geen probleem, iets te veel weggeven zelfs. Voorleesboeken van de bieb 4-6 jaar kiezen we uit, begrijpt ze allemaal. De gastouder viel ook op dat ze ongeduldig is, geen rust heeft. Op de peuterspeelzaal doet ze het erg goed. Maar ben toch wel benieuwd wat de juffen binnenkort te vertellen hebben.

Ja precies. Nu je het zo beschrijft is een groot deel hiervan ook herkenbaar bij onze zoon. Lastig soms hé. Wij proberen ook dmv adviesen nu meer inzicht en begrip ervoor te krijgen.

Ze is pas 1, maar ik heb al wel het idee dat ze er wat naar neigt. Ik zelf neig er ook naar, niet zo sterk als sommigen hier omschrijven, en eigenijk alleen op het mentale, sociale vlak. Niet op huid/gevoel enzo. Dochter is vanaf een paar weken oud sowieso altijd van het kat uit de boom kijken, iedereen wordt heel serieus bekeken, elke handeling, elke houding. En heel duidelijk verschil in reactie per persoon. Bij sommigen heel snel ontspannen en blij, bij anderen houdt ze het bij in de gaten houden van een afstandje. Als ze in een nieuwe omgeving komt duurt het minstens een half uur voor ze los komt. Als andere kindjes huilen raakt ze direct van streek, hebben ze bij de crèche ook al benoemd. Niet zozeer mee huilen, maar wel echt van slag. Als ze iets doet wat mij per ongeluk pijn doet en ik uit dit, dan is ze helemaal ontsteld en doet het daarna direct nooit meer. Ze moet natuurlijk nog helemaal leren wat dingen voor reactie geven. Pijn kan bv komen doordat ze aan m'n haar zit of doordat ze een te ruw kusje wil geven, wat niet verkeerd is, dus ik moet het soms dan opdringen dat ze het nog eens doet zodat ik haar kan begeleiden in de grenzen. Praten allemaal nog niet, dus ik ben benieuwd wat er dan bijkomt. En ik weet het niet zeker natuurlijk. Bovenstaand kan allemaal heel normaal zijn. Maar ze lijkt in alles zoveel op mij, dat ik vermoed dat ze dit ook wel heeft meegepikt 😅 het gaat om allemaal van die subtiele dingetjes, en ik herken die dingen in mij.

Ik ben zelf HSP, mijn oudsten (tweeling 14) zijn HSP, mijn dochtertje (4) is HSP 😂 HSP is een breed begrip. Accepteren is het beste! Consultatiebureau gaat niks kunnen betekenen. Zij maken je eerder overspannen 😂😂 Volg je eigen gevoel en leer het te accepteren. Vind hierin je eigen weg. Maar ontspanning is wel erg belangrijk voor een HSP’er. Een kind leert er later wel mee om te gaan. Het is alleen moeilijke fase als peuter/Kleuter, Maar als ouder moet je ook vasthouden aan een vast ritme en vertellen wat je allemaal van plan bent. Zodat een kind niet voor onverwachtse verrassingen komt te staan. Een planning geeft rust en haalt prikkels weg.

Ik twijfel nog heel erg bij mijn zoontjevqn 1,5. Zelf ben ik wel hsp, en bij hem merk ik vooral dat hij heel erg met kleine dingen bezig kan zijn. Hij ziet álles, haalt bv een minikruimeltje ergens tussenuit, vindt vieze/plakhanden vervelend. Kan ook niet goed tegen onverwachte dingen, zolang ik vertel wat de bedoeling/planning is, is het goed. Kan van teveel drukte overprikkeld raken en daar de volgende dag echt van bij moeten komen. Valt écht niet in slaap als er teveel dingen te zien of teveel nieuwigheden zijn. Hoe moe hij ook is. Maar ik twijfel nog. Het zijn ook dingen die gewoon bij een dreumes kunnen horen, en vind hem nog te jong om zo makkelijk een conclusie te trekken.

Ik herken trouwens ook wat je zegt over de kat uit de boom kijken en de verschillende reacties per persoon. Allebei heel erg! Is ook echt geen verlegenheid trouwens, hij moet gewoon echt even settelen voor hij los komt.

Ja precies, hier ook echt niet verlegen. Ze kan buiten, als ze lekker aan tafel zit met ons, ontzettend flirten en contact zoeken met mensen. Maar alleen met sommige mensen, haha. En dat wat jij omschrijft van alles zien, horen, doorhebben, kruimeltjes herken ik ook heel erg. Ze heeft dit bijvoorbeeld met muziek, ze is er gek op en gaat bij een deuntje meteen staan 'dansen'. Ik hoor het vaak niet, zie ik haar gaan, ga ik eens goed luisteren en dan is er bij een winkel waar we langs komen een muziekje wat naar buiten kwam fladderen of een ijscoman een paar straten verderop, enzo. Maar indd ook elk kruimeltje overal, elke oneffendheid. Ah ja, het houdt haar lekker bezig 😅