Hulp bij temperamentvolle peuter

Nou moet ik ook zeggen dat mijn vriend en ik er anders in staan. Ik wil dus met verbinding en vertrouwen hier mee om gaan en kan daardoor misschien te soft zijn / grenzen niet goed aangeven en mijn vriend is juist steeds strenger aan het worden. Hierdoor hebben wij samen ook steeds meer strijd en dat werkt natuurlijk niet mee. Ik word er echt heel verdrietig van

Klop aan bij je sociale wijkteam! Wij hebben veel te lang gewacht met hulp zoeken. We lopen nu met onze inmiddels kleuter bij de ggz en dat is zo fijn. We gaan ook echt samen als gezin aan de slag, het geeft mijn man en mij ook gemeenschappelijke handvatten. Verwijzing moet via de gemeente, dus wijkteam is de eerste stap. Zij kunnen ook meer laagdrempelige hulp bieden, ik zou willen dat ik dat jaren eerder had geweten. En bij mijn zoontje zijn we echt niet met diagnostiek bezig, maar met het geven van handelingsperspectief aan ons als ouders.

Dat klinkt fijn! Er is ook niks “mis” met hem denk ik, maar we komen er gewoon samen niet uit lijkt het. Wat fijn dat dit voor jullie zo goed werkt en klink als heel nuttig voor ons ook! Hoe oud is jullie kindje en wanneer heb je hulp ingeschakeld?

Wat enorm pittig! Het boek is al goede stap, ik heb die zelf ook gelezen en haal er veel tips uit. Voor de rest doe je het goed als moeder maar soms is alles gewoon voor iedereen overweldigend!! Zijn er activiteiten die je samen kan doen? Denk aan lichamelijke zoals gym, zwemmen enz? Of juist iets rustiger zoals muziek les? Gaat hij bijvoorbeeld naar opvang en herkennen ze zijn gedrag?

Lieve reactie, dank! Samen dingen doen, vooral 1:1 of iets met zijn handen (verf, klei, zand) weken goed. Ook boekjes lezen. Het is echt een gezinsding, zeker met een new born en partner met mentale klachten is het voor ons als ouders voor al moelijk. Misschien had ik de titel moeten noemen “hulp bij ouder zijn” 😅

Kijk eens naar HSP met sterke eigen wil. Bij onze dochter werkt de baba methode goed. Ook krijgt ze sensorische integratie therapie van een ergo therapeut. En voor jezelf en je kindje zou ik je het advies willen geven. Zie gedrag los van het kind. Je zoon is niet lastig of moeilijk, dat is zijn gedrag! Hij heeft jou als moeder nodig om hem te helpen.

Kijk eens op de pagina van het onbegrepen kind! Hij heeft ook een community waarvoor je maandelijks of jaarlijks betaald daar zit ik zelf in en vind ik waardevol en je kan vragen stellen aan hem in een live. En als je er dan echt niet uit komt heeft hij ook nog 1 op 1 trajecten. Maar begin eens bij zijn insta daar staat echt al super veel informatie en kan je kijken of zijn visie bij je past maar als ik je eerste reactie lees vermoed ik van wel.

Wij hebben emotietherapie gedaan, waarbij de grootste focus op onze dochter lag, maar ook wij als ouders ondersteuning konden krijgen.

Hoe oud is jouw zoon? En ik las dat je een pasgebore hebt. Interessant. Wij ervaren hetzelfde als ouders. Onze zoon is 15 maanden en daarnaast ben ik hoogzwanger. Ik ben halverwege met het boek temperamentvolle kinderen (geeft ons ook echt handvaten). Mijn man is juist meer als jou en ik wil wel graag af en toe grenzen stellen als het een gevaarlijke situatie kan opleveren. Bijv. Op tafel staan. Mijn vriend zou hem dan gewoon op de tafel laten staan en dan hem ondersteunen, dus de strijd niet aan gaan. Ik til hem van de tafel, maar hij wordt dan boos en gaat opnieuw op tafel klimmen. Belangrijk om met elkaar op 1 lijn te zitten, dus ik herken je situatie.... Wel proberen wij zoveel mogelijk nee te vermijden/ontwijken en dat betekent natuurlijk niet dat we automatisch ja zeggen. Wat wij wel hebben gemerkt. Hij kopieert ons gedrag heel snel. Wij masseren elkaar nu in zijn bij zijn en aaien elkaar. Geven elkaar overdreven veel kusjes. Dit doet hij nu ook. Wij geven elkaar nu een gezinskus. Super schattig. Ook herken ik zijn gedrag in mijn karakter. Ik ben super gevoelig en erg ongeduldig met eten en daarnaast heb ik ook een sterke wil. Het moet op mijn manier. & Mijn partner is een controlfreak en ook zeer temperamentvol! Soms zeer frustrerend om je eigen karakter terug te zien haha! Ik ben benieuwd naar andere reacties. 😜

Ook heel gezellig! Soms is een andere omgeving dan thuis ook helpend, ook voor je zelf! Zodat je echt alle aandacht en focus op elkaar hebt en goed verbind. Maar snap dat in jullie situatie wat lastiger is! Wie weet kan een opa/oma helpen zo dat jullie om en om 1 op 1 buiten de deur kan hebben?

Nee precies, je gunt je kind meer geluk en minder strijd en dat lukt soms gewoon niet. Ons zoontje is nu net 4, en we krijgen nu ongeveer een half jaar hulp. Wisten daarvoor echt niet dat het bestond. Ik ben zelf nog aan het herstellen van een postnatale depressie (jongste is ruim een jaar) en mijn psycholoog is nogal doortastend en heeft dit in gang gezet.

Wat goed dat jullie hulp willen, zeker als jullie merken vast te lopen. weet niet waar je woont maar ik werk als psychomotorisch kindertherapeut bij een organisatie die de focus legt op het kind en het systeem/gezin. Bij jonge kinderen wordt er vooral samen behandeld en krijgen ouders handvatten en tips mbt de opvoeding. Mocht je meer info willen, mag je me altijd een privé berichtje sturen!

Een snelle hart onder de riem (je bent een super moeder!) en een snelle tip, mocht je dit niet al doen: nul schermtijd. Dat leverde echt zo ontzettend veel op bij ons. Duurde een paar dagen, maar toen werd hij in elk geval minder vaak en minder onredelijk lang bozig. Schermen zijn voor gevoelige kindjes nog intensiever en ze schijnen er echt slechter door te worden in emotieregulatie. Verder dus: veel succes! Ooit worden ze ouder 🤣

Wellicht dat de Geweldloze podcast je nog tips kan geven!

Hier ook een dochter die de sfeer in het gezin bepaalt. Als zij een slechte dag heeft, dan is onze dag ook slecht. Heeft zij een goede, dan wij ook. We hebben een tweede kindje, en die is zo anders, altijd happy en gezellig. Daardoor valt het nu ook zoveel meer op, dat dit bij de oudste niet zo is en gaat het meer wringen. Dat we een super leuke dag hebben gepland, maar ze staat met het verkeerde been uit bed, dus je weet al dat de dag in de soep gaat lopen hoe we ook ons best doen. Maar, wat je al schrijft, die emoties zijn er, daar kan niemand, en zij al in het minst, iets aan doen. Vind ik ook altijd zo sneu om te zien, zo ontzettend in de knoop met zichzelf. Dus inderdaad, aan ons om ze te leren en vooral te laten zien hoe je er ook mee om kan gaan. Met die emoties. Dus wij proberen altijd zelf rustig te blijven, proberen altijd zelf een positieve oplossing te vinden. Mee te bewegen met haar emoties, maar wel onze eigen grenzen bewaken. En de standaard grenzen, slaan mag niet, enz. Betekent ook wel eens een soort tine-out, maar dan altijd met mij of mijn man erbij. Veel knuffelen, helpt ook enorm. Ze is in april 4 geworden, en de laatste maanden begint er echt een kwartje te vallen. En dan soms, de laatste tijd steeds vaker, verrast ze ons, en zie je dat ze zichzelf overwint. Slechte been uit bed, maar dat het haar lukt om te focussen op de leuke dingen, en niet zo chagrijnig en boos is meer. Het gaat nog vaak 'mis', en als er net even teveel tegen zit, dan zet ze het stapje voor ons gezin naar, dit was een k*t dag. Maar ze is nu op de leeftijd dat ik het daarover kan hebben, kan zeggen dat ik begrijp dat niet leuk bla bla, dat ze boos en verdrietig is, bla bla, en dat dat mag en niet weg hoeft bla bla. Maar dat het ook goed is om óók even te denken over de dingen die wél leuk en goed waren vandaag, bla bla. Want ja, gevoelens mogen er zijn, maar ze zit dan zo in de down, dat ook echt álles rot is. Dit bespreken helpt steeds beter. Hulp inschakelen, ja, doen! Hebben wij toen ze 2,5 was geloof ik ook gedaan. Net even wat puntjes op de i, veel wisten en deden we al. Maar even een professional die mee kijkt en denkt, die tips geeft, die ook zegt, zo doen jullie dat al heel goed, heel fijn. En het klinkt alsof dat in jullie geval net zo is, jullie doen het al goed en je doet sowieso je best. Verder is het iets wat dus wel echt beter wordt, wat een stukje gewoon karakter is, maar wat je zeker nog een beetje kan buigen in hoe je kindje daarmee om gaat. En met de leeftijd wordt het echt (in de meeste gevallen) makkelijker en beter. 💪