Iemand die geloofd/ ervaring heeft met nieuwetijds kinderen?

Ze heeft je kind nog nooit gezien maar ‘wist’ dit wel? Sorry ik ben hier veel te nuchter voor en geloof er niet in. En je zegt zelf onbezorgd te zijn, dus lekker naast je neerleggen. Ik lees echt niet heel veel bijzonders in je opsomming over je kind.

Ik moest het even googelen want het zei me niks. Ik ben benieuwd wat aan jouw kindje ze op de peuterspeelzaal nog nooit eerder hebben gezien. Je kindje is 2? Veel dingen die je beschrijft komen zoals ik het zo lees over als heel normale peutergedragingen. Eigen wereldje, stemmingswisselen, speen als troost, op zichzelf maar ook bezig met anderen, kno klachten komen ook veel voor en koorts na vaccinatie ook. De gevoeligheid voor labeltjes en naden wellicht minder en het omhoog kijken, geen idee. Maar dat kijken mij geen directe aanknopingspunten om bijvoorbeeld autisme te vermoeden. Dus ik ben heel benieuwd wat hij dan doet dat zo vreemd is? Welk gedrag past niet bij een peuter? Zegt hij ook dingen te zien? Hij praat niet veel, maar wat zegt hij wel? Gewoon ter verduidelijking hoor, deze vragen. Misschien om je zorgen wat weg te nemen dat je ook heel veel normaal gedrag omschrijft.

Ik ben zelf ook nuchter. Maar omdat hij je niet altijd aankijkt en met de taal weinig doet (2,5) vind de peuter hem in het dorp maar raar. Ze behandelen hem anders en hij voelt zich er niet fijn. Ook logopedie/ pento ziet dit maar verder weinig wat op autisme uit komt. Zo lastig hij praat niet na en is veel te geïnteresseerd in lichamelijke activiteiten. Hij is een echte knuffel, heel lief ( soms te en geeft dan een vreemde een knuffel/kus) of loopt mee.. vooral de taal vind ik lastig en ben zo benieuwd hoe hij praat

Snap ik helemaal, mij zei het ook niks en moest ook googelen. Hij is 2,5 en gaat in het dorp naar de peuter. Is daar heel stil, speelt amper tot niets, heel ongemakkelijk , ze behandelen hem anders als de andere peuters, en lijkt niet op zijn gemak. Wil niet met andere kindjes spelen word heel gefrustreerd. Als hij in de vakantie thuis is is hij een ander kind ( meer rust, spelen met andere kindjes )dan als hij weer naar de peuter gaat. Ze laten hem heen en weer lopen, en zijn eigen ding doen omdat er gedacht word dat, dat het beste voor hem is. Er komt niks uit hem. Thuis zegt hij mama, oma. Papa , ja, nee , Ow , auw , nou.. maar wijst en zwaait niet tot weinig. Op de peuter word er gezegd dat ze nog nooit zo’n kind gezien hebben . Het lijkt wel te druk daar. De mensen daar vinden hem anders Dan de andere kindjes (die van dagopvang doorstromen naar de peuter). Terwijl hij zo mee gaat na een pretpark, dierentuin, kermis en dit geeft geen problemen en vind hij hartstikke leuk. Bedankt voor je reactie en tijd!

Nou zeg, is er niet iets bij die peuterspeelzaal ipv met jullie zoon? Misschien is hij wat hoogsensitief dat hij daardoor daar niet gedijt? Daar is op internet veel over te vinden, misschien kun je eens kijken of je wat herkent. Laat je vooral niks aanpraten! Vanwege het weinige praten: wat zegt het cb daarover? Misschien een logopedist fijn?

Ah wat vervelend ook dat ze zo benadrukken dat hij zo anders is… hij is nog zo klein. Misschien is het ook gewoon te druk voor hem? Er zijn ook zat volwassenen die meer moeite hebben met prikkels en drukte en die we niet bestempelen als ‘anders’. Bij mij op de opvang hoor ik ook elke dag, poeh pittig hoor, heel ondernemend, ja hij hing weer constant bij anderen in de haren. Veel geslagen ja, pakt altijd speelgoed af. Gaat recht op z’n doel af. Om vervolgens altijd toe te voegen dat het allemaal heel normaal is hoor. Ik vind dat zo lastig…. Het komt op mij toch ook over dat hij ‘anders’ is omdat ze het maar blijven benoemen. Het probleem met de maatschappij is dat iemand nogal snel anders is. Je kindje is 2,5. Heel eerlijk zou ik zeggen, laat het los. Elk kindje kiest zijn eigen tempo. Hij komt er wel op zijn tempo en wellicht is hij idd gevoeliger dan andere kindjes. Prima toch? En misschien is het wel een nieuwetijdskind, dan krijg je daar ook vanzelf meer duidelijkheid over als hij meer gaat praten.

Stop met jezelf gek maken of een diagnose te zoeken, er is niks mis met je kind. Hun zijn raar. Sorry not sorry. Geniet van je kind en zoek wellicht een andere peuter speel zaal..

Gelukkig zijn we allemaal anders. Vroeger had je vooral een lastig of druk kind. Nu willen we alles maar labelen. Het kan zijn dat je kindje het op de peuterspeelzaal te druk vind, dat het hem benauwd, prestatiedruk tegenover leeftijdsgenoten. Misschien ietwat onzeker. Kan allemaal. Weinig praten? Die ken ik meer. Het ene kindje praat sneller en de andere loopt sneller. Allemaal op eigen tempo. Misschien is je kindje wel heel hard bezig met oefenen in z'n hoofd maar gaat dadelijk pas spreken als hij echt zeker is van zijn zaak. Ik geloof best dat je kindje gevoeliger kan zijn. (Karakter) Snel onzeker o.i.d. maar door hem nu deze stempel te geven vind ik voorbarig. Hij is volop in ontwikkeling. Zeker de eerste 4 jaar.

Ja ik heb hem er vanaf gehaald vanaf September begint hij in de stad! Waar ze ook meer met taal doen. Consultatiebureau vind hem laat, maar dat zit ook wat in de familie bij zijn vader.. we zijn net begonnen met logopedie, dat is nog een beetje zoeken. Dankjewel voor je reactie 😊

Gelukkig wel, klopt je hebt gelijk. Wij hebben heel duidelijk aangegeven hem niet te willen labelen want daar komt hij zijn leven niet meer vanaf! Hij vind het daar duidelijk niet fijn regelmatig als ik hem ophaal reageert hij niet op zijn naam , en is dan helemaal in zichzelf. Dit en nog wat dingen zijn de reden geweest om hem hier weg te halen , ze zijn best negatief over hem en wij willen hem kind laten zijn! Weinig praten zit in de familie bij zijn vader, om ons heen praat elk kindje al zijn ouders na en alleen ons kindje niet, ze zeggen vanuit het vve dat als hij nog niet praat ze denken dat hij dat ook niet meer gaat doen, vinden wij ook wat vreemd , en wel heel kort door de bocht. In september begint hij in de stad bij de peuter. Dankjewel voor je reactie 😊

Hoewel er nog veel variantie is in de leeftijd van 2 jaar en ik wat moeite heb met een diagnose op hele vroege leeftijd, lees ik wel wat aanwijzingen voor autisme zoals de taalontwikkeling, maar ook vooral de afwezigheid van wijzen. Hoewel ik twijfel aan het bestaan van nieuwetijdskinderen, is bij hen vooral het 'geweten' met wijze vragen en gevoel van onrecht opvallend. Iets wat bij een 2 jarige niet moeilijk te signaleren is. Ook zouden ze hooggevoelig zijn en prikkels heftig binnkomen, terwijl je jouw kindje meer omschrijft als 'op zichzelf, in het rond kijken, minder reageren met taal/blik etc'. Voor nu zou ik het te vergezocht vinden. Je noemt dat ze hem op de opvang anders behandelen. Zou je straks een advies speciaal onderwijs kunnen verwachten? Dan zou goede diagnostiek het komende jaar, hoewel jonge leeftijd wel van belang kunnen zijn (mits nog niet gebeurd).Succes met hoe nu verder!

Beste hoi1, Ik wil even een tegengeluid laten horen dan wat hieronder staat vanuit onderwijs/hulpvelening. Ik snap heel goed dat je niet wilt labelen omdat daar vanuit ‘vroeger’ een belading op zit. Ik lees veel kenmerken terug van autisme in jouw verhaal. Je geeft aan dat jouw kindje graag (te) knuffelt, maar een kind met autisme heeft ook aanrakingen/liefde nodig. Waar iemand met autisme last van kan hebben (dus niet hoeft) is het reguleren van de hoeveelheid. Hoe vaak mag ik iemand knuffelen? Wanneer is gepast? Als ze op de peuteropvang aangeven dat ze signalen zien is dat niet passend bij de normale ontwikkeling van een kind. Voorbeeld: als een kind per dag 30 minuten in zichzelf leeft is dit passend bij leeftijd, 90 minuten is een signaal (ik weet niet precieze tijd dus dit is echt een voorbeeld). Ik zou de peuteropvang zeker serieus hierin nemen, als ouders ken je je kind van binnen en buiten en toleranter dan de maatschappij is. Je kan altijd een breed onderzoek aanvragen via de huisarts, ook al is hij jong. Een psycholoog neemt jullie dan mee ik het heel proces, maar ook daarin hebben jullie keuzes. Als bij het eindadvies bijv. Vermoeden van autisme eruit komt kun je er altijd voor kiezen dat deze gegevens niet naar de huisarts mogen. Je hoeft de gegevens ook niet met school te delen, maar hou er wel rekening mee dat deze informatie tegenwoordig de basis van onderwijsbehoefte is. Niemand zal je kind veroordelen, maar ze hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden omdat ze onderliggende problematiek herkennen en weten hoe ze hierop inspelen. Bij ons op school vallen de kinderen niet buiten boord, juist omdat ze weten hoe ze zelf ‘denken’ en dat leerkrachten het herkennen en er bewuster mee omgaan. Onderwijs is de eerste stap voor voorbereiden op de maatschappij dus een goede basis is enorm belangrijk. Hoe fijn zou het voor jouw kind zijn als hij (door duidelijkheid over zijn extra behoeftes) weet hoe hij moet functioneren in de ‘grote mensen wereld’? Heel veel succes!

Moet je zoeken op indigo kinderen Hoe was de geboorte? Ik vind het zelf erg heftig om een kindje meteen een label of diagnose te geven ... "Ze willen hem autisme geven" wie is ze? En tuurlijk kan hij erg sensitief zijn en daar kun je ook rekening mee houden maar ook belangrijk dat hij er niet in blijft hangen. Verder "voelen" een bom droppen en het daar bij laten vind ik eigenlijk kei gemeen van zo iemand...

De dingen die je noemt doet mijn ene peuter ook veel. Heb dat nooit als raar of anders gezien. Ontwikkelt zich gewoon goed. Ik ben zelf enorm creatief en sensitief voor aanrakingen en geluid waardoor ik vroeger slecht mee kon komen met de rest. Werd enorm in hokjes geplaatst en moest altijd bepaalde dingen doen waar ik ongelukkig van werd. Is uiteindelijk met kunstacademie waar ik mijn authenticiteit moest laten zien goed gekomen. Ik merk vooral dat volwassenen allemaal veel zijn gaan diagnostiseren. Kinderen moeten aan veel verwachtingen voldoen. Als ze net even afwijken van het normale suffe instawaardige bestaan moet er meteen van alles achter gezocht worden. Waardoor kind niet makkelijk zichzelf kan zijn en ontwikkelen. Lang verhaal kort, Misschien voelt ie zich niet op zijn gemak bij de peuter. Presteren moet je kindje nog zn hele leven. Een plek waar niet beoordeeld wordt en hij anders wordt bestempeld is heel belangrijk.

Ik zou de reactie van die dame proberen naast je neer te leggen. Lastig, want er is 'een zaadje geplant'. Wacht eens rustig af hoe hij over pakweg een half jaar is, wanneer hij een tijdje naar andere psz gaat. Misschien geeft dat duidelijkheid. (Ik vind het ook nogal wat, een onbekende aanspreken over diens kind die je nog nooit gezien hebt, en dan zo'n ding neerleggen "omdat je dat nu eenmaal voelt" en dan niet de tijd nemen moeder op weg te helpen. Wát voelt ze? Wat is haar achtergrond? Waarom voelt ze behoefte het te droppen bij je? Zoveel vragen....)

Ik lees niet veel bijzonders over je kind. Wat ik nog kan toevoegen; mijn broertje begon pas met praten nadat hij op de basisschool in groep 1 kwam. En met hem is verder niks mis, hij vond het gewoon niet nodig ofzo. Het kan dus ook gewoon zijn dat je kindje daar wat later mee is, zonder er direct een label op te plakken.

Hi! Je zou ook een (kinder-) ergotherapeut of fysiotherapeut kunnen vragen mee te kijken naar zijn prikkelverwerking. Liefst iemand die een extra opleiding heeft gedaan tot SI-therapeut (sensorische informatie verwerking) Dat zou ik doen als je zelf vragen hebt over hoe jullie hem kunnen ondersteunen, zonder dat je een "label" wilt. De ergotherapeut zoekt dan bijvoorbeeld uit waardoor hij in de vakanties zo'n ander kind lijkt. Dat hij zo graag (extra) beweegt kan namelijk betekenen dat hem dat helpt om met alle geluiden en drukke onvoorspelbare kindjes om te gaan. Een therapeut kan jullie advies geven hoe je die kennis kunt gebruiken om hem te ondersteunen. Die adviezen kunnen ze op de (nieuwe) opvang dan ook inzetten om hem er een fijne plek te geven. Ergotherapie is 10 uur per kalenderjaar gratis voor kinderen vanuit de zorgverzekering (je betaalt ook geen eigen risico). Als je nu start begin je in januari weer aan nieuwe 10 uur, dus dat is gunstig. Maar als je zelf eigenlijk geen hulpvraag hebt, kun je natuurlijk ook afwachten hoe hij reageert op de nieuwe opvang. Tip is wel om dit te onthouden voor als hij later op school nog steeds een gevoelig kindje lijkt. Dan kun je alsnog iemand laten meekijken met de prikkelverwerking

Ik kende de term niet maar als ik het zo lees geloof ik er ook niet in. Ik denk dat mensen een 'hippe' term als nieuwetijdse kinderen fijner vinden dan het label autisme. Maar het blijft een label. Je kind is vrij jong dus ik zou nog niet wagen aan diagnoses. En zeker niet van random mensen in een winkel😅 Als je merkt dat hij last krijgt van zijn gedrag zou ik wel via de huisarts of CB doorverwijzing vragen voor hulp. Moet eerlijk zeggen dat de dingen die je noemt (ben geen expert) wel klinken als neurodivergent. Waar verder niks mis mee is maar als het hem zou belemmeren op welke manier dan ook dan zou ik daar wel wat mee doen

Als ik dat Google zijn er best veel overeenkomsten. Zijn vader is ook gediagnosticeerd met hoog sensitief. Een natuurlijke geboorte op net 37,0 , hij heeft veel spanning in zijn lijf toen al en nu nog.. ook voor bij de osteopaat geweest voor zijn nekje en rug. Ze is de peuter, vve begeleidster, mensen om ons heen omdat hij nog niet echt praat en ons na praat. Hoe kan ik er het beste rekening mee houden en er niet in blijven hangen, heb je tips? Alvast bedankt voor je reactie 😊

Die term en aangesproken door een vreemde zonder je kindje erbij? Gewoon iemand die zijn overtuigingen wil overzetten op anderen. Iedere ouder die wil geloven zal iets in hun kindje vinden dat er dan bij kan kloppen. Moet wel zeggen, wat je hier beschrijft klink mij toch ergens op het spectrum te zitten? Er zijn enorm veel vormen van autimse, niet alle kinderen vallen in het typische hokje. Maar hij is ook gewoon nog jong. Mijn zus heeft een lichte vorm van ASS. Het kindje van mijn nicht is een beetje gelijk, maar ze wachten het nog even af. Voor nu ondersteunen ze heb gewoon waarbij het wat lastiger gaat en volgen hem in zijn ontwikkeling.