Ik word zo getriggerd door mijn dochter..

Wat rot voor je! Ik denk dat elke moeder dit wel herkend en ik schiet ook wel eens uit m’n slof als m’n zoontje niet luistert. Helaas geen gouden tip, wat ik vooral probeer te doen is tot 10 tellen en wat ook helpt is van sommige dingen een spelletje maken. Wij doen altijd een race naar boven en dat vindt hij heel leuk. En ook als hij niet luistert bijv bij naar bed gaan zeggen we (als hij niet luistert) je krijgt geen verhaaltje meer, maar als je nu goed luistert kan je het “terug verdienen”, dat helpt En het allerbelangrijkste om je te beseffen is dat het een fase is. Dit herhaal ik ook regelmatig tegen mezelf als een soort mantra als hij niet luistert 😂

Ik heb niet veel tips, maar ik herken het wel heel erg. Ik wordt soms ook boos, steng, maar bij vlagen ook onrechtvaardig boos of streng. Waarom? Ik heb geen idee, ik ben waarschijnlijk moe, alles stapelt zich op en dan is 1 klein dingetje al teveel😅 als ik ze dan voordat ik naar bed ga even een kus geef krijg ik soms een knoop in mijn maag, dan denk ik waarom deed ik zo? Zeg het maar. Wat mij soms wel helpt als ik gewoon klaar ben met alles is om gewoon even naar buiten te gaan alleen. Ga ik even 5 minuten onder de veranda zitten om zelf af te koelen en dan weer terug om het binnen weer in gareel te brengen

Dankjulliewel, en ik denk dat het ook de leeftijd is. Maar haar gehuil vind ik echt vreselijk. Haar eerste jaar heeft ze zoveel gehuild door oorontstekingen dat ik het gewoon niet aan kan horen. Zelfs als ze terecht huilt door pijn bijvoorbeeld, is het een trigger.

Niet naar bedoeld hoor, maar zou je hier dan niet is mee willen voor jezelf? Iets van therapie ofzo? Als je zo’n intens eerste jaar hebt gehad dan kan ik mij je gedachtengang heel goed voorstellen, maar dit is voor jezelf ook niet fijn. Wellicht zou het je kunnen helpen om het eerste jaar meer een plek te geven waardoor huilen nu minder een trigger voor jezelf is:)

Het is niet als traumatisch hoor ! Maar bedankt. Ze heeft gewoon een hele harde vervelend huil, ik hoor t van meerdere 😅🙈

Mijn zoon word volgende maand 3, ik ben op dit moment 10 weken zwanger. Sinds ik zwanger ben (dankjewel hormonen) kan ik echt niet veel meer hebben van mijn zoontje. Ik word dat gehuil ook kotsmoe en roep vaker en vaker tegen hem en voel me dan onmiddelijk schuldig 🙃 maar het lijkt echt alsof hij geen oren heeft, doet er soms wel alles aan om tegen te werken. Geen tips hier sorry ik struggel er zelf mee maar wel heel veel herkenning 😉 denk ook zonder die schommelende hormonen dat het me zeker teveel zou worden, al denk ik wel dat het iets langer zou duren haha 😝

Oh erg he die faseet 3 jaar!! Wij zitten er ook midden in. Gestart de week dat ze 3 werd 🙈 ik heb zelf veel aan de tips van deze boeken. Die lees ik af en toe terug als reminder: De kleine koning(in). Is in het Nederlands en lekker kort en bondig n How to talk to kids so little kids will listen. De Engelse versie voor 2-7 jaar. En veel geduld hebben al schiet ik de laatste tijd ook zo veel sneller uit mn slof. Maar probeer echt tegen mezelf te zeggen dat ze ook aan het ontwikkelen is en dat haar kleine hoofdje ook overuren maakt op zo'n moment.

Ik stuurde zelfs vanmiddag nog een foto naar mijn man toen mijn zoontje nét uit school was van hem huilend/schreeuwend liggend op de grond van woede met de woorden dat ik hem volgende woensdag mee laat gaan met de naschoolse opvang 🙃 meen ik natuurlijk niet, maar op dat moment had ik niets liever gewild

Mijn zoontje is nu 2 jaar en 3 maanden en ik herken dit zo erg en hou dus ook m'n hart vast hoelang dit gaat duren. Ons eerste jaar is ook heel zwaar geweest met veel huilen, eerst door reflux en niet goed ontwikkelde darmpjes en eigenlijk is daarna altijd zijn huilen een enorme trigger gebleven. Er zit een flinke kop op ons mannetje en hij is al vroeg aan het peuter puberen gegaan. Ik zit er momenteel ook echt even helemaal doorheen en zie er vaak gewoon tegenop om vrij te zijn met hem. Terwijl ik zo intens veel van hem hou en het zo graag gewoon leuk wil hebben met hem. Dus...schuldgevoel tot de max! Ik ben zo bang dat dit nog jaren gaat duren en weet soms gewoon niet meer of ik dat wel ga overleven. Enfin... geen tips dus.. alleen veel herkenning en angst voor wat nog komen gaat.

En volgens mij ligt hier toch echt de oplossing. Je vraagt wat je ermee kunt. Je dochter is een peuter met blijkbaar een vervelende huil. Dat veranderd niet. Het enigste wat je ermee kunt is er zelf anders mee omgaan.

Volgens mij heeft Sofia van @kleinegrotemensen een gids over opvoeden en triggers. Ik denk dat je kind dit ook aanvoelt en daardoor het gedrag nog erger wordt. Door leren om te gaan met je eigen triggers kan jij je kind denk ik ook beter begrijpen en helpen :) succes!

Ik herken het wel een beetje, en ik heb een tip die voor ons in ieder geval heel goed werkt. Dat is dat ik zodra ze niet luistert ik zeg je mag nog een minuutje spelen oid en dan kom je naar me toe en gaan we etc. Dat werkt heel goed. Vaak zegt ze na 10 sec al klaaaar mama. Ook bereid ik haar veel voor en zeg ik dan wat ik van haar verwacht bijvoorbeeld bij het naar bed gaan. Dat is ook heel veel herhalen, maar maakt wel dat ze echt veel minder huilt. En als laatste kies ik er ook voor om haar soms gelijk te geven, beetje pick your battles. Veel succes!!

Helaas geen tips omdat wij er zelf ook midden in zitten. Ze is altijd al heel temperamentvol geweest en ik merk ook dat ik getriggerd wordt door schreeuwen/krijsen. Ik zie er ook steeds vaker tegenop om samen de deur uit te gaan. Boodschappen doen met haar alleen vermijd ik al zoveel mogelijk 😅. We zouden in de toekomst graag een tweede kindje willen maar ik weet niet of ik al die fases nog een keer trek. Wel fijn om herkenning te lezen, hopelijk helpt jou dat ook een beetje!

Mijn zoon huilt ook heel veel. Inmiddels zijn we er achter dat het vooral werkt om verwachtingen van te voren uit te spreken desnoods met een kookwekker. Ik laat hem ook echt zeggen wat we hebben afgesproken. Daarnaast zoveel mogelijk keuzes geven, zodat hij het gevoel heeft dat hij het in de hand heeft. Eerst naar boven of naar de wc, eerst pyjama aan of tandenpoetsen etc. ‘Wil je boekje of nog even televisie kijken?’ ‘televisie kijken’ ‘dus wat gaan we niet doen?’ ‘Boekje lezen’ Ik krijg als het goed is nog EMDR voor het huilen. Ik merk dat huilen sowieso een mega trigger voor mij is na twee huilbaby’s. 😬 en als ik moe ben is het helemaal drama. Hij zei laatst tegen iemand die vroeg of mama ook wel eens boos op hem was zei hij ‘ja als ik huil’ 🫣🫣 Huilen bij pijn of teleurstelling mag hij overigens wel hoor, maar hij huilt soms wel 20 x op een dag over de meest onzinnige dingen, 🫠

* Als je geen neen wil krijgen moet je geen vraag stellen! Een hele belangrijke hier in huis 😅 Dus niet: kom je mee naar boven omkleden? Wel: we gaan nu omkleden. Als ik dan een neen of moppermopper hoor zeg ik: ik stelde je geen vraag dus ik hoef geen neen, we gaan nu x doen. * Over 10 minuten gaan we x doen. (Als ik geen reactie krijg gevolgd door: heb je mij gehoord/begrepen?). Even later: nog 5 minuutjes! Nog een minuutje! Oké, nu is het tijd. Dit werkt vooral heel goed voor slapen/tanden poetsen/weg gaan/bad gaan enzo. * Keuzes, keuzes, keuzes: wil je deze of deze schoenen aan, wil je eerst eten of eerst in bad, wil jij de blokken of de auto's opruimen (ik doe de andere dan). * Niet dreigen met straffen die je niet uitvoert of met dingen die te ver in de toekomst zijn. Een eventuele straf moet zsm volgen op het 'misdrijf'. Ik zie hier ook gedreigd worden met bso, maar let er voor op dat je dat soort dingen niet als 'strafkamp' gaat doen overkomen bij je kindje. * Pick your battles, niet alles is even belangrijk. * Laatste maar niet onbelangrijk: blijf voor jezelf herhalen dat álles een fase is Succes 😀

Buiten het voorbereiden en aankondigen werkt het hier goed om te werken met natuurlijke consequenties. Wil je niet aankleden? Prima, dan ga je dus in je pyjama naar opvang/oma/gym. Wil je niet eten? Prima, maar dit is het moment. Dan benoemen we nog even dat ze kan eten tot papa/mama klaar zijn. Daarna ruimen we het op en kun je het volgende eetmoment weer eten. Ook als dat pas morgen is. Wil je niet naar bed? Oké, wij hebben nu tijd om jou in te stoppen en voor te lezen. Als je nu niet mee wilt, hebben we daar dadelijk geen tijd meer voor. Werkt goed, geeft autonomie en verantwoordelijkheid. En soms is ze dan echt boos als ze niet meer mag eten bijv. Maar daarna gaat het heel lang goed, omdat ze weet wat het logische gevolg is van haar eigen gedrag. Wij hoeven dus nooit boos te worden op haar omdat ze niet wil. En ze huilt zelden want ze heeft zelf haar keuze gemaakt. Doen we echter een keer niet wat we gezegd hebben, dán wordt ze (terecht!) boos. Dan wijst ze ons erop en bieden we onze excuses aan en passen we ons gedrag aan. Door uit de strijd en autoritaire rol te komen komen we denk ik erg ver met haar 😊.

Ik had het topic geopend voor tips, hier hetzelfde schuitje en 37 weken zwanger. Mijn geduld is dus ECHT op! Ze is hier ondertussen 3,5 en het wordt er maar niet beter op… als ik dan onderstaande reacties lees, dan denk ik, wauw wat een lieve kinderen! Wij hebben het allemaal geprobeerd en het werkt voor max 4 dagen en dan heeft ze weer wat nieuws uitgevonden 😭 gelukkig is ze naast de terror 3 een lief kind, maar je moet niets gedaan willen hebben bij haar… ik voel me momenteel ook echt geen leuke ouder en dat doet me misschien nog wel het meest zeer, hallo hormonen ook! Hopelijk werken onderstaande tips wel voor jou en anders, weet dat je niet alleen bent 😘

Het kan helpen om te bedenken dat jij en je dochter niet perse dezelfde prioriteiten hebben. Jij wilt dat ze zich komt aankleden maar zij is met iets anders bezig. Zij snapt niet waarom er nu iets anders moet en ze heeft ook geen besef van tijd, op tijd komen etc. Soms heel irritant, maar het kan helpen om dit in je achterhoofd te houden. Als je zelf bijv staat af te wassen en zij komt aan je been trekken om mee te komen dan vind je dat ook lastig want je bent bezig. Zo is het eigenlijk andersom ook haha

Pfff zo herkenbaar. M’n dochter is bijna 3,5 en dit is ongeveer een half jaar bezig nu. Ze accepteert vaak gewoon geen ‘nee’, blijft dan huilen en zeuren. Maakt niet uit hoe vaak ik dingen herhaal of haar voorbereid. En dan hebben we dus vaak een kind die uren huilt en zeurt waardoor we soms gewoon niks kunnen ondernemen… heb een tijdje geleden tips gevraagd bij het cb, heb een goed artikel doorgestuurd gekregen waarvan de tips eerst wel leken te helpen: https://wowopvoedcoaching.nl/mijn-kind-luistert-niet/ Ook maar weer eens proberen om dit strakker toe te passen…