Is dit normaal voor een 3 jarige?

Ik herken het gedeeltelijk en bij ons is dit echt altijd te linken aan slaaptekort. Hoe slaapt je kindje? Slaapt hij nog tussendoor? Mijn zoontje slaapt 9/10 keer nog tussen de middag en als dat niet lukt dan merken we dat 's middags (en de dag erna) echt aan zijn gedrag. Hij wordt dan mega druk en 'rebels'. Als hij wel goed slaapt en dus uitgerust is, is hij zo begripvol en gaat alles zoveel soepeler. Misschien kun je er iets mee?

Ik hoor van iedereen om mij heen dat 3 jaar echt terror is. En dat hij het alleen bij jullie toont, kan betekenen dat hij zich bij jullie gewoon het meest veilige voelt om zich compleet te laten zien (omdat hij weet dat jullie onvoorwaardelijk van hem houden). Bij anderen tonen kinderen zich meestal nog sociaal wenselijk.

Ohja als ze 3 zijn is er niks schattigs meer aan. Drakengedrag van opstaan tot naar bed gaan. Maar op opvang of bij andere mensen poeslief doen hè! Hoort bij het opzoeken van grenzen, thuis kan je kind dat veilig doen en bij anderen gedraagt hij zich dan 'zoals het hoort'. Gewoon duidelijk de grenzen blijven aangeven, zelf kalm proberen te blijven, ooit heb je dan ineens een heel leuk kind dat (bijna) nooit meer drakengedrag vertoont.

Herkenbaar! Op die leeftijd zijn ze hun autonomie en de grenzen aan het ontdekken. Wat kan helpen is keuzes geven (eerst de schoenen aan of eerst de jas aan), veel mee laten helpen met taakjes (het laten scannen in de supermarkt is heel leuk!) en situaties voorbereiden, dus niet zonder aankondiging meenemen naar visite maar bijv de avond ervoor al vertellen wat jullie morgen gaan doen en dan in de ochtend nog een keer herhalen.

Oh ja heel herkenbaar. Wat hier helpt is onverdeelde 1 op 1 aandacht, echt samen spelen, elke dag minstens 15 minuten. Negatief gedrag proberen te negeren en positief gedrag ontzettend aanmoedigen. Dus bijvoorbeeld bij dat eten proppen, niet zeggen: “niet doen, mamma heeft genoeg”, maar dan zeg je iets als: “wat zorg jij goed voor mamma, mamma’s buik zit nu vol, je mag het zelf opeten of laten liggen”. Heel veel complimenten geven over het gedrag, echt een soort cheerleader zijn van je kind. Deze drie dingen hebben hier echt gigantisch geholpen. En verder is het ook gewoon taai haha!

Dit kwam ook direct bij mij op. Nou is onze dochter van zichzelf best braaf (is ook pas 2,5).Maar als ze na een opvangdag (waar ze niet kan slapen) thuiskomt is het echt veel van dat onbereikbaar uitbundige gedrag. Of ineens boos uitvallen en slaan. Is bij ons dus puur vermoeidheid en overprikkeld zijn (en idd weer poeslief als we nog even naar buiten gaan)

Ha! Ik wou vandaag eenzelfde topic openen🙊 wat een draak hier ook! Niet luisteren, uitdagen, expres dingen doen die niet mogen, en dan nog woedeaanvallen zo’n 3x per dag… om gek van te worden. Ik denk wel dat het erbij hoort (helaas), maar dat maakt het niet minder irritant..

Ik herken de fase zeker. Het opzoeken van grenzen en kijken wat de reactie op zijn acties is. Ik ben echtwel voorstander van positieve aandacht en complimenten geven maar doe dit wel alleen als dit ook zo is. Ik denk dat consequent zijn en een consequentie koppelen aan bepaald gedrag ook zeker kan. Wat betreft je voorbeelden: doet hij na het dreigen wel zijn eigen schoenen aan of ben je uiteindelijk genoodzaakt toe te geven omdat je anders niet weg kunt? Je zou eens kunnen proberen om voorafgaand aan visite duidelijk te maken wat je verwacht en de consequentie benoemen (bijv. Eerder naar huis gaan) en dan als je op visite bent om kleine dingen al complimenten geven.

Ik heb het ook met mijn dochter van 2j5 op die manier zoekt ze aandacht helaas ik volg mee voor paar tips

Klinkt alsof ie enórm op zoek is naar connectie met jullie. Laten lachen, spelen, aandacht krijgen.. niet heel gek als alle tijd die ie met jullie had nu misschien zelfs grotendeels naar z’n zusje gaat. Ook niet gek dat hij pas luistert als je dreigt; kan zijn dat dat de momentjes zijn dat je meer een op een aandacht hebt (al is het negatieve aandacht, alles beter dan ‘vergeten’ worden) (ps: ik weet dat jullie hem niet vergeten ;) hij voelt het misschien anders soms omdat ie nog zo klein is) OF hij is echt bang dat jullie hem anders achterlaten? - op vakantie is alles anders. En dat was al sinds z’n zusje er is. Alle houvast is weg dus weer echt niet gek dat hij ook niet meer weet wat te doen. Ik denk dus dat dit echt niet raar is maar dat meer (kwaliteits) momentjes samen een hoop zouden helpen!

Wat fijn om dit antwoord te lezen, want eigenlijk breekt m’n hart een beetje voor dit kindje als ik lees wat hij allemaal doet! Zoals LIH zei, hij hunkert naar connectie. Negatieve aandacht zoeken stilt die behoefte gedeeltelijk, maar nog beter zou positieve aandacht zijn. Begeleid je zoontje dus naar een plek waarop hij weer liefde kan ontvangen door hem grenzen te geven en heel veel bevestiging. Zelf zou ik een boek lezen als De kracht van mentaliseren en het instagramaccount Nurtured First volgen. Dat kan ik enorm aanraden om je zoontje weer dichterbij te hebben

Het klinkt wel normaal. Enige waar ik op aan fa is het stukje uitsloven bij anderen. Kan het Zo zijn dat hij zich op dat moment geen raad weet met de situatie en evt prikkels dus dan idioot gaan doen? Kan je hem misschien van te voren duidelijk uitleggen wat jullie gaan doen?

Ik geef hem juist ook heel veel positieve aandacht en plan bewust 1 op 1 tijd met hem in. Ik zoek juist de connectie met hem op, om maar even een voorbeeld te noemen: zijn avond ritueel duurt soms wel 30 min tot 45 min. Ik neem uitgebreid de tijd om boekjes te lezen, knuffelen, de dag te doorspreken.

Ja dat stukje vind ik ook best ‘apart’. Ik heb het idee dat hij dan soort van overprikkeld is en niet weet hoe hij met die prikkels om moet gaan. Het is niet met als doel zich uit te sloven om aandacht te krijgen.

Krijgt hij wel genoeg aandacht/1 op 1. Klinkt als een schreeuw om wat meer contact met jullie

Wat ik merk is dat het bed ritueel langer duurt als ik door de dag heen minder tijd met mn dochter heb gehad. Wat LeB11 ook zei; je woorden naar iets positiefs draaien maar ook mee laten helpen en belangrijk laten voelen door hem bij dingen betrekken kan ook goed helpen. En een mega goede tip die Kornoelje ook gaf: de instagram pagina NurturedFirst bekijken en volgen! ❤️

Ken je het boek how to talk to kids? Wellicht heb je hier iets aan. Toen ik je bericht last moest ik daaraan denken 😊

Ja mijn neefje (inmiddels 8) heeft dit ook heel erg! Hoe meer mensen hoe lastiger hij het vindt.

Klinkt exact als mijn zoontje, behalve dat met die gekke bekken. Maar ipv daarvan is hij dan weer een wegloper en dan bedoel ik niet als we samen op straat lopen maar dat hij m gewoon peert uit huis en ergens verderop in de wijk loopt.

Oh heel herkenbaar! De "terrible two's" zijn we soepel doorheen gerold maar 3 jaar vind ik andere koek hoor! En inderdaad superlief op de peuterspeelzaal en thuis niet luisteren, alles doen wat niet mag, jengelen. We merken wel dat hij erg moe is van de psz. Hij ging vorig jaar 3 ochtenden en omdat we merkten dat hij veel uitdaging nodig had naar 4 ochtenden gegaan. Maar dat blijkt teveel. Dus we hopen dat het met meer rust zn gedrag ook weer wat verbeterd want wij vermoeden hier, los van peutergedrag, ook vermoeidheid. Vanaf deze week gaat hij een dagje minder dus hoop dat het beter wordt.