Is het zo erg om samen te slapen?

Mijn zoontje is een heel stuk jonger maar ik vind het echt heerlijk om samen met hem dutjes te doen! Hij slaapt snachts nooit bij ons maar het is wel eens voorgekomen dat ik na de zoveelste keer op en neer lopen dacht : kom maar lekker bij ons liggen. Voordeel is natuurlijk dat de kleine hier nog niet echt aan kan wennen. Als hij straks wat groter is zullen er ook echt wel eens uitzonderingen gemaakt worden hoor , maar over het algemeen vind ik wel dat hij gewoon in zijn eigen bedje moet slapen. Niet omdat het 'hoort' maar om hem te besparen in de toekomst omdat hij het anders wel moeilijk zal krijgen. Dus , ik vind dat het best wel eens kan.. maar ik zou wel oppassen dat het geen gewoonte wordt en dat hij straks weer moet leren om in z'n bedje te slapen ..

Ik moet er persoonlijk niet aan denken, mijn dochter slaapt al sinds 6 weken oud op haar eigen kamer. Maar, is het erg als jullie kind bij je slaapt? Nee, dat lijkt me niet. Er komt ongetwijfeld een punt dat hij zelf ook niet meer wil. Zolang jullie alledrie er tevreden mee zijn, wat zou er dan erg aan zijn? Mensen moeten zich gewoon niet zo met anderen bemoeien 😁

Mijn zoontje sliep tot hij minstens 1,5 jaar was bij ons in bed. Daarna ging het een tijdje goed in zijn ledikantje, daarna wilde hij daar niet meer in. Overgestapt op 1 persoonsbed met hekje, en daar wilde hij wel slapen maar eerst moest hij bij papa in slaap vallen en sliep hij 2 uurtjes op de bank beneden, dan naar zijn eigen ged, dan ergens in de nacht weer wakker, en bij ons in bed. Ondertussen gaat hij wel graag slapen in zijn eigen bed, helemaal geen problemen mee nu, maar soms als hij ziek is of moet huilen komt hij bij ons in bed slapen. Meestal wisselen hij en mijn man dan van plek, dan komen we allemaal aan de meeste slaap. Dus wij hebben nu een peuter van 2,5 jaar die 80 à 90% van de nachten keurig van 20h30 tot 7h30 in zijn eigen bed doorslaapt en de andere nachten samen met mij. Voor mij geldt dat ik SLAPEN op nr 1 heb staan, en de vraag van in welk bed/welke kamer veel minder. Ik ben er van overtuigd dat het uiteindelijk vanzelf komt. Bij ons zoontje hielp het oefenen/trainen niet goed, hij deed het als hij er klaar voor was.

Mijn zoon is een stuk jonger, net 7 maandjes en heeft max 10 nachtjes in zijn bed geslapen. Iedereen vind het raar en onverantwoord, maar hij slaapt gewoon het liefst bij ons en ik geniet er zelf ook heel erg van An ja tuurlijk komt er een dag dat hij in z'n ledikant naast ons bed gaat. Maar voor nu, boeien wat iedereen zegt en lekker van genieten. Het gaat zo snel allemaal, lekker doen wat goed voelt

Mijn oudste is 7,5 en heeft tot 3 jaar bij mij geslapen. Daarna probleemloos naar eigen kamer, net zoals zn broer van 6 en zusje van 4. Dus als je ze in bed neemt worden ze niet zelfstandig? Haha wat een lariekoek, jammer dat het een taboe ia terwijl het doodnormaal was paar eeuwen geleden. Ben nu zwanger van nummer 4 en ga zeker weer samenslapen ook al zou ze doorslapen. Besef je dat eens de laatste keer is dat die bij je slaapt, daarna nooit meer. Ze worden zo snel groot waarom zou je dat willen missen? Een puber zal je amper een knuffel willen geven haha dus ik geniet ervan zoveel als ik kan!

Van ons is 2,5 en sinds zijn peuterbedje iets vaker en iets langer bij ons in bed. Ik doe het gewoon. Hij heeft blijkbaar dat stukje veiligheid nodig. Hoe sneu is het als die bang is en jij laat hem aan z’n lot over. Nee dank je.

Mijn dochter (13 maanden) ligt nu heerlijk in haar eigen bedje te slapen maar mocht zij aangeven de behoefte te hebben om bij mij te slapen helemaal prima :) Ze heeft tot rond de 9 maanden bij mij geslapen tot we op het punt kwamen dat zowel dochter als ik onrustig sliepen, op haar eigen kamer gelegd en probleem opgelost. Probleem is nu vooral dat ik het heel erg mis 🤣

Ik zou er lekker van genieten. In heel veel culturen is dit juist heel normaal. Als je kindje 18 is ligt hij echt niet meer naast je in bed. Wel heb je kans dat je dan een goed gehecht kind hebt, dat vol vertrouwen de wereld in kan stappen omdat hij/zij zich veilig en geborgen heeft gevoeld. Andere mensen hebben altijd een mening als je iets 'anders' doet. Als iedereen vooral doet wat goed bij zijn/haar gezin past, is iedereen gelukkig. Of dat nou slapen in het eigen bedje is of lekker bij mama, maakt dan eigenlijk niets uit.

Heerlijk, samen slapen. Lekker blijven doen hoor. Je kindje wordt er ook niet minder zelfstandig van later. Sterker nog: uit onderzoek is gebleken dat er sterke aanwijzingen zijn dat kindjes die lang bij papa en/of mama in bed slapen uiteindelijk meer zelfstandig zijn dan kindjes die snel op een eigen kamertje lagen. Hoe meer geborgenheid en vertrouwen in de jonge jaren, hoe zelfverzekerder en zelfstandiger later. Lekker samen knuffelen in bed. Als je er allebei van geniet moet je dat lekker doen en er vooral van genieten. Het besef van mijn voorganger hierboven doet me in zoveel situaties ook extra genieten van het 'nu'. Eens wordt de laatste keer, beter geniet ik nu. Slaap lekker mama(s) en kind(eren)! 😀

Mijn zoontje slaapt sinds een paar dagen ook tussen ons in, hij is ook 2. Dit omdat het slapen in z’n eigen bedje niet lukte, en we dit als oplossing hadden bedacht. Het werkt perfect, meneer slaapt meer door en valt sneller in slaap. En ik vind dit ook heerlijk, elke avond knuffelen en ‘s ochtends lekker rustig aan met z’n drieën wakker worden. Kortom: geniet ervan!

Onze zoon van 5 is altijd al een moeilijke slaper geweest. Hij komt regelmatig ‘s nachts tussen ons in liggen. Ik word er niet eens meer wakker van. Ik denk maar zo, opgeven moment willen ze het echt niet meer. Er is hier altijd een hele strijd geweest om in het eigen bed te slapen, ik heb het na 4 jaar maar opgegeven

Hier is ze 2,5 en we hebben altijd samen geslapen. Het is wereldwijd gezien de norm, verreweg de meeste mensen op aarde slapen samen met hun kindjes. Alleen niet waar wij wonen. Ik las eens dat ze het in Israël zien als kindermishandeling dat wij hier onze kinderen alleen laten slapen. Maar ik herken dat er een taboe op heerst. Iedereen om mee heen stopt het kind met een paar weken op de eigen kamer. Dus ik durf ik niet te zeggen dat ze hier nog in bed slaapt. Maar ik blijf het lekker wel doen zolang het goed voelt. Ik probeer me niets door anderen in het hoofd te laten praten en veel te lezen op bijvoorbeeld www.kiind.nl waar ze pro samen slapen zijn. Dan volg ik makkelijker mijn eigen gevoel en voel ik me gesterkt in dat ik de juiste keuze maak. Ik zou zeggen: lekker samen slapen!

Van wie moet hij op zijn eigen kamer slapen? Bedenk je dat 'op de eigen kamer moeten slapen' wereldwijd niet de norm is. Het is in de Westerse wereld ontstaan, omdat je kon laten dat je rijk was als je kind een eigen kamer had. En kinderen hoorden ouders vooral niet lastig te vallen. Hij slaapt echt niet meer bij je in bed als hij 15 is. Zelfstandigheid leer je op andere vlakken. Je kunt hele andere argumenten gebruiken voor samen slapen zoals hechting, emotionele veiligheid. Je moet vooral doen wat voor jullie werkt. Niet wat anderen vinden. Als dat samen slapen betekent, is dat oke. Als dat eigen kamer betekent, is dat ook oke.

Stiekem wil ik dat hij in zijn ledikant slaapt, maar dan ga ik het ook missen om samen te slapen en hem lekker kusjes te geven terwijl hij tussen ons in ligt. Hij is nu 9 maanden, hij geeft zelf wel aan wanneer hij in zijn eigen ledikant of misschien tegen die tijd bed wilt slapen.

Ik begrijp het taboe echt niet. Samen slapen is menselijk. Partners liggen toch ook met elkaar in 1 bed meestal? Hier wordt samen geslapen met man, peuter van 1,5, baby van 10 weken, en 2 honden.

Als jij en je partner het beide oké vinden, dan is het toch niet erg? Iedereen doet dingen op zijn of haar manier. En andere mensen lekker laten praten!

De vraag die je stelt is heel persoonlijk. Ja, ik zou het erg vinden om structureel elke nacht samen te slapen. Ik zou dit fysiek ook niet volhouden. Die enkele keer als hij ziek is of het uurtje in het weekend als hij nog even met ons uitslaapt vinden wij wel prima. Wij hebben samen afgesproken altijd boven in zijn eigen bed te beginnen. Bij ons op de slaapkamer (begane grond) staat een campingbedje die wij indien nodig gebruiken. Ik zou jezelf dezelfde vraag stellen; vind je het erg om samen te slapen? Zitten er eventuele 'voorwaarden' aan vast? Mag het altijd of juist niet? Alleen jij kan hier antwoord op geven. En wat betreft de omgeving; laat het gaan. Jij maakt bepaalde keuzes, omdat jij van mening bent dat dat het beste is voor je kind. Daar heeft een ander niks mee te maken, ook al denken ze van wel en spreken ze dit soms ook uit.

Wij doen dit ook. Mijn zoontje is 15 maanden en slaapt bij ons in 💕

Hoe ga je dat straks dan doen als je 2e geboren is? Ik zou het op tijd afbouwen anders je kindje straks ineens niet meer bij jou slapen door het nieuwe kindje en dan krijg je daar geheid jaloezie etc issues mee 😓 Wij laten onze dochter niet bij ons in bed slapen, ik kan dan zelf gewoon echt niet goed slapen dus werkt voor ons echt niet. Bovendien slaapt ze heel fijn in haar eigen bedje, mooi kamertje, goede monitor met beeld en geluid.. Rustiger voor iedereen onze eigen kamer. In weken dat ze ziek is of in een slaapregressie zit dan hebben we een extra bed op haar kamer waar dan 1 van ons in kan slapen bij haar, als het echt nodig is

Heb jij het dan over de Westerse wereld? Want in Noord-West Europa, of zelfs heel Europa, en in Noord-Amerika en Australie is het niet de norm volgens mij om altijd met babies en kindjes samen in 1 kamer te slapen, tenzij er geen ruimte is in het huis voor eigen kamers 🤔