Is mijn zoontje anders? 3,5 jaar

Beste moeders, Heel lang wou ik dit niet in me hoofd halen, ik heb het me wel soms afgevraagd, maar nooit echt iets mee gedaan. Omdat het om mijn eerste kindje gaat, had ik niet echt een voorbeeld van andere kindjes. Maar soms ben ik echt aan het twijfelen, of mijn zoontje anders is. Waarom? Ja! Het is een opstapeling van bepaalde dingen die hij doet, en ik mezelf afvraag, of het bij de leeftijd hoort. Hij daagt mij altijd uit, luistert heel slecht, en heeft een heel kort lontje. Ik zal maar een voorbeeld geven, ik heb een pakje drinken met een rietje erin, en hij begint er heel hard in te knijpen zodat alles nat word. Hij bijt zijn broertje van 2 nogsteeds als hij boos is. Hij is constant bewegelijk, kan moeilijk even zich concentreren of stil zitten. Op bezoek, loopt hij gewoon zo over iemand zijn tafel heen, als ik hem waarschuw dan doet hij alsof hij me niet hoort. Smeert vaak met eten, speelt ook vaak met zijn drinken, zijn broertje van 2 bijvoorbeeld die kan al gewoon drinken maar bij hem gooit die het bijna altijd om, of stopt er eten in. Speelt bijna niet met speelgoed, hij gooit of slaat er alleen maar mee. Misschien doe ik iets verkeerds? Vanuit school heb ik nog niks gehoord. Alleen dat alles het ene oor in gaat en het andere oor weer uit. Ook mijn ouders zeggen dat hij wel heel erg druk is, maar dat hij dit bij hun allemaal niet doet. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik moeite had met consequent zijn en nee te zeggen. Als hij dat nu hoort, uit dit zichzelf in een heftige woedeaanval. Tussen andere kindjes zie ik gewoon dat hij wat ‘drukker’ is en altijd zeg maar een soort van kattekwaad aan het uithalen is. Zoals gisteren; zijn tanden poetsen( elektrische tandenborstel) de bovenkant eraf halen en gelijk in de bank steken. (Gat in de bank) Het is een schatje hoor, en heel aanhankelijk, gevoelig. Hij ruikttt overallll aan. Hij kan gewoon ruiken van wie welke trui is zonder alleen al aan de geur zegmaar. Hoogsensitief misschien? Negatieve aandacht? Als hij 1:1 met mij is , is zijn gedrag aanzienlijk wel minder, in combinatie met zijn broertje verergert dit. Ik wil hem niet in hokjes plaatsen, maar soms ben ik een beetje onzeker. Ik hou zo zielssssveel van hem en vraag me dan af of ik misschien iets verkeerds doe? Aangezien het gedrag niet zo heftig is bij mijn ouders… Soms denk ik dat het gewoon negatieve aandacht vragen is, maarja wanneer is het ‘anders’ Herkent iemand dit? Is dit normaal met zijn leeftijd? Het uitdagen en niet luisteren….