Je krijgt er zoveel voor terug (cliché)

Ik kan een ✅ zetten achter alles in je rijtje 😂 Komt vast allemaal weer goed 🧡

Ahh pittig om het zo te voelen. Knap dat je hulp hebt. Het wordt vast beter ✌✌

- Moment van de dag inplannen wanneer je eindelijk naar de wc kan - Kapotte rug van het overeind slapen met de kleine vanwege reflux - In de nacht als een gek zoeken naar je telefoon voor de flashlight, want kamerlicht is te vel om aan te doen voor het verschonen

Aanvulling: - een lubberend lijf - dat je geen enkel nieuwsbericht over kinderen kunt lezen zonder te denken ' wat als' - dat je genânt vaak je collega's lastig valt met foto's van je kind - dat als mensen vragen hoe het gaat, dan je dan zegt hoeveel keer je de speen vannacht hebt terug gestopt - dat je niet kan wachten tot ie kan praten of zelf maar school loopt maar dat je huilt als hij weer een maat is gegroeid. En dat het mentaal gewoon flink kan tegenvallen. Stoer dat je hulp hebt gevraagd en hebt. (Voel mij nu verplicht om te schrijven dat ik er echt veel voor terug krijg. En dat meen ik echt wel hoor, maar grappig dat ik denk 'wat zullen ze anders wel niet denken')

Bekkeninstabiliteit 4 life Kans op suikerziekte na diabetes Haaruitval Moe Gewoon chronisch moe😑

Een partner hebben die al gaat klagen na één dag terwijl ik de rest van de week alles doe. Ode aan alle mannen die wel voldoende ondersteunen, maar ik heb er niet zo’n één😩😅

Zó herkenbaar. De mensen die dit cliché menen in positieve zin begrijp ik niet. Hopelijk komt dat nog... Mag ik vragen wat voor hulp je hebt? Ik struggle ermee... advies was medicatie maar dat wil ik eigenlijk niet...

Ik ben het wel met deze punten eens maar hij hoeft maar een keer te lachen met zijn opgetrokken schoudertjes en alles is weer goed dus toch de clichés 🥺 Goed dat je hulp krijgt 🍀

Alles wat jij schrijft plus een compleet naar de klote lichaam door 2 ivf-icsi behandelingen, traumatische zwangerschap en traumatische bevalling. Soms vraag ik me af of het het allemaal waard was. Dikke knuffel voor jullie!

Ik heb zo een held thuis. Heb hem wel eens gezegd dat hij een pappacursus moet gaan geven ofzo. Want dit kan je echt niet zeggen tegen je vrouw die de hele week bikkelt! ❤️❤️

Advies was hier ook medicatie. Ben daar ook niet aan begonnen. Als ik met periodes beter slaap dan voel ik me mentaal ook beter. Hulp die ik heb zijn gesprekken met een psycholoog. Ik zoek eigenlijk nog wat aanvullends aangezien ik heel sterk het vermoeden heb dat ik een hsp ben en mede daardoor gigantisch vastloop. Alleen wat is goede hulp voor hsp. Vaak zijn het coaches en geen psychologen. Mijn psycholoog weet er eigenlijk ook te weinig van om me daarin goed te kunnen ondersteunen. Ben dus ook zoekende. Daarnaast ook nog tot de conclusie gekomen dat ik in m'n jeugd toch best wel wat (figuurlijke) klappen heb gehad waar ik m'n weg in moet vinden. Dus steun van mijn omgeving heb ik weinig anders zou ik dat zeker weten ook inschakelen als hulp. Dus als je wel een goed netwerk hebt dan zou ik die inzetten.

Heb hulp van een psycholoog. Ben nog op zoek naar meer hulp. Maar nog niet echt het goede gevonden. Medicatie werd mij ook aangeraden, maar heb ik niet gedaan. In periodes dat ik wat beter slaap gaat het ook beter. Ik vind medicatie passend bij een echte klinische depressie en dat is niet wat ik heb.

Lekker dubbel. Eerste reactie leek niet geplaatst haha.

Ook vervelend. Mijn man was in het begin ook wel een klein beetje zo. Maar hij had al snel door dat ik het niet trok en is toen meer zijn steentje gaan bijdragen. Mbv mijn psycholoog is er bij hem daarna ook nog meer begrip voor mijn situatie gekomen waardoor hij nog meer is gaan doen. Heb inderdaad geluk met hem. Maar als ik het zelf beter aan zou kunnen zou hij ook minder doen ben ik bang.

Ik vraag me dat ook wel eens af. En nogmaals ik hou van mijn zoontje, maar ik kan niet zeggen dat de positieve clichés waar zijn voor mij. Helaas...

- Ingekorte eetmomenten - Niet uitgebreid op de wc kunnen zitten - Ingekorte douchesessies - Dikke tranen van geluk

Aanpakken die hap 👌

Wederom herkenning (toevallig laatst ook in een ander topic, haha🙂). Ik heb in het verleden meermaals hulp gezocht, voor mijn psychisch welzijn. Vanaf een jaar of 15 al (nu 29). Terecht gekomen bij huisarts, psychologen, coaches, counselors en zelfs op paranormaal gebied uit enige wanhoop. Dysthyme stoornis is voorbij gekomen, advies medicatie (niet gedaan), dwangneurose, angststoornis, vanalles is er geroepen wat er mógelijk ten grondslag zou kunnen liggen aan mijn mentale klachten (nooit iets echt gediagnosticeerd ofzo hoor). Uiteindelijk bleek, dat ik inderdaad hoogstwaarschijnlijk hooggevoelig ben (een hele hooggevoelige introvert) en daar gewoon ontzettend veel last van ervaar doordat ik niet weet hoe ik hier goed mee om kan gaan in het leven. Het leven voelt voor mij heel overweldigend, op zoveel vlakken. En mijn jeugd was niet traumatisch of iets dergelijks, maar mijn opvoeding heeft mij wel erg gevormd, helaas niet veelal positief. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij een ergotherapeut met een eigen praktijk, die gespecialiseerd is in o.a. begeleiding bij hooggevoeligheid. Ik woon in Brabant, ik weet niet of er bij jou in de buurt ook zoiets zit. Volgens mij zijn er wel meer coaches gespecialiseerd op hooggevoeligheid. Het heeft mij wel toentertijd wel iets verder kunnen helpen en het gaf veel (h)erkenning. Echter sinds ik moeder ben geworden, loop ik weer helemaal vast. Maar daar moet nog aan gewerkt worden, haha.. Sorry, lang verhaal weer. Maar ik denk dat ik je wel enigszins begrijp. Je kan het! Je bent niet alleen🤗. Al heb je daar weinig aan natuurlijk.. Het gaat vast goed komen met ons! Super goed dat je ook bezig bent met hulp daarin.

Levenslang bloedverdunners na een ernstig trombosebeen door de zwangerschap 🙋🏼‍♀️ leeeeuk even een baby krijgen (zou het zo weer doen)

Fjieuw herkenbaar