Kan ik dit van opa en oma verwachten?

Ik heb zelf het liefst dat de opa's en oma's het zoveel mogelijk volgens onze opvoeding doen. Gelukkig staan ze er voor open als we iets aangeven. Echter is iedereen anders en hebben ze ook hun eigen manier, dus als ik het niet té erg vind als ze iets anders doen nadat ik het aangegeven heb, dan gedoog ik het vaak wel. Overigens zou ik het ook echt niet fijn vinden als ze zouden zeggen dat huilen niet nodig is, ik zou wel mijn zienswijze bespreken en vragen of ze daarin iets anders zouden willen doen.

Als ik iets echt graag niet wil, maar het door omstandigheden of hardnekkigheden niet anders kan, dan zoek ik naar een compromis naar wat ik nog net acceptabel vind/op het randje. Vind ik dat dan fijn dat het zo gaat? Nee, ik zou het liever anders hebben, maar dat kan helaas niet altijd en mijn zoontje heeft het heel erg naar z'n zin en krijgt heel veel liefde, dus zoals gezegd, dan gedoog ik het (met af en toe thuis wat klagen met mijn man 😉) Maar ik weet van mezelf dat ik ook best kritisch en volhardend kan zijn, dat scheelt misschien.

Ik geef het wel aan bij mijn ouders als ik bepaalde dingen echt vervelend vind, vooral als er een specifieke reden achter zit dat ik hier anders over denk dan zij (bijv dus in jouw geval over het 'niet mogen huilen', dat zou ik wel uitleggen aan je schoonouders). Wij hebben ook weleens een wetenschappelijk artikel aan (schoon)ouders gestuurd met 'bewijs' dat iets nu anders gedaan wordt dan 'vroeger' 😆 dat heeft hier wel geholpen. Ging dan bijv om het absolute nut van zonnebrandcreme 😵‍💫 en dat ze onze baby geen rijstebloem/-pap/-crackers mochten geven vanwege de hoge levels arsenicum 🙄 Verder zou ik persoonlijk super blij zijn met vaste oppas(schoon)ouders en er dus niet een te groot probleem van maken als het niet direct met de veiligheid of gezondheid van je kindje te maken heeft 😋 anders kun je beter voor betaalde opvang kiezen

Ik vind dat je best wel aan mag geven dat je sommige dingen anders wilt hebben en dat dat graag op jullie manier gaat. Oppasdag is de oma en/of opa de opvoeder en vind ik dat er zoveel mogelijk de regels gehanteerd moeten worden van de ouder, maar het moet wel beetje binnen proporties blijven. 😅 Als je met een lijst van 100 regels aan komt krijg je ten eerste weerstand, maar is het haast ook niet haalbaar om te verwachten dat ze precies al die 100 regels hanteren. Levert alleen maar irritatie op van beide kanten. Ik zal daarom wel goed kijken wat voor jullie heel erg belangrijk is. Kijk als ze 100 x goedzo zeggen, daar wordt je kind niet perse minder van. Terwijl over dat huilen er veel meer valt te zeggen daar worden de emoties van je kind gebagatelliseerd/onderdrukt.

Het is heel lastig! En ja, ergens moet je blij zijn dat ze oppassen, maar het is wel vervelend als je ergens iets van zegt en dat ze gewoon op oude voet verder gaan. Met mijn schoonouders had en heb ik dit ook. En als je kindje ouder wordt, speelt dit steeds vaker omdat dan het echte opvoeden gaat beginnen. Mijn eigen moeder voedt eigenlijk op zoals ik het zelf ook fijn vind en die leeft gewoon mijn wensen na. Tegen haar kan ik ook heel makkelijk iets zeggen. Maar mijn schoonouders zijn ZO anders, die zeggen bijvoorbeeld bij álles: pas op, anders val je!!! En dan ook heel paniekerig bijna terwijl er niks aan de hand is. Of als ze aan het eten is (mijn dochter is nu bijna 3 jaar he): goed kauwen he! Pfffff. Ik weet nog goed dat ze voor het eerst zelf de trap op klom, met ik er dan achteraan lopend voor het geval dat ze valt, kregen we als reactie: oh mijn hart zat in mijn keel!! Hallo het is toch juist superknap dat ze dit kan! Boekdelen kan ik er over schrijven. Om gek van te worden. Om nog maar te zwijgen over de eetgewoontes bij opa en oma. Ze passen op bij ons thuis maar nemen gewoon een tas met zooi mee. Gisteren kwam ik beneden en had ze een zakje met kleine kinderkoekjes. Even later kwam ik beneden, zat ze aan een zakje "chips (van die gepofte mais met banaansmaak). En ik hoorde dus ook dat ze al een ijsje (gelukkig mijn eigen home made semi gezonde ijsjes) had gekregen. Waarom zoveel op 1 dag!!??? En dan wordt de dag serieus waar begonnen met eierkoeken en krentenbollen. 🤕 bij hen thuis ook limonade, chocolademelk en broodjes hagelslag, nou dat heb ik er gelukkig wel uit gekregen inmiddels maar voor de rest is het één ongezonde bende wat ze naar binnen krijgt. Toen ze jonger was en bij opa en oma was geweest kwam ze serieus waar met buikpijn thuis en hoefde ze geen avondeten meer (waar ik dan al mijn noeste arbeid in had gestopt!!). En tenslotte is het nog: niks is te gek bij opa en oma en er wordt niet opgetreden. Springt ze op de bank? Helemaal prima. Klimmen op de tafel? Kleine broertje slaan? Met speelgoed door de kamer gooien? Er wordt alleen naar gekeken door oma, vol verbazing, en als ik er bij ben en er dus iets van zeg, zegt oma serieus: "mama zegt dat het niet mag" ofwel oma zou het prima hebben gevonden) maar niet dat ze haar even uit de situatie halen (ik til haar dan bijvoorbeeld van van de tafel af ze niet luistert, en spreek haar toe waarom iets niet mag). En daarom is onze dochter dus altijd helemaal druk en gek als oma er is, want er zijn geen grenzen dus oma maakt het voor zichzelf extra zwaar. Dom dom dom. Of even naar buiten gaan met haar in de ochtend, zodat ze lekker haar energie kwijt is en de rest van de dag een zoet kindje is? Nee dat doet oma ook niet want ze heeft eigenlijk een soort van angsten voor van alles en nog wat. Sneu voor haar wel, natuurlijk. Maar ze wil haar problemen niet aanpakken en wij zitten er mee 🤣 Ooooh wat ben ik blij, BLIJ dat ze extra naar de opvang kan over een tijdje en dat we het wekelijkse oppassen vaarwel kunnen zeggen. Het kost bakken met geld maar je koopt er ook gemoedsrust door EN geen gedoe als er een oma ziek is (mijn eigen moeder is nu steeds ziek en dat geeft problemen op werk).

Jawel deze dingen die je noemt kun je best wel verlangen Je kunt best zeggen niet zo tuttig met dat kind en ook dat huilen en verdriet juist belangrijk is om zich veilig te voelen.

Je kunt ze best wijzen op deze blinde vlekken vind ik. Maar echt aanpassen, vind ik ook wel weer veel gevraagd. Kinderen kunnen prima omgaan met wat kleine verschillen bij verschillende opvoeders.

Ze zullen het vast goed bedoelen en vanuit hun manier van liefde geven handelen. Ik zelf zou hier dus niks mee doen. Ben zelfs van mening dat het voor kinderen goed is te merken dat het op verschillende plekken er ook verschillend aan toe gaat. Iedereen is anders en daar kan die alleen maar van leren lijkt me. Mooie les voor ‘de echte wereld’ als kinderen over een tijd naar school gaan bijvoorbeeld.

Nee, ik vind niet dat je dit kunt verwachten. Je kan het best aankaarten, maar aanpassen is echt heel moeilijk als het niet hun visie is. Daarnaast heb je 2 gratis oppasdagen voor je kind. Ik zou hier super dankbaar voor zijn (in mijn geval zou dit netto 1000 euro per maand schelen in vergelijking wat we nu aan de kinderopvang betalen) en deze kleine details parkeren.

Mijn schoonouders zitten er ook zo in, dat als ons zoontje huilt of zich pijn heeft gedaan, dat hij maar direct stil moet zijn en niet moet huilen. Generatie dingetje! Ik denk maar zo, hij leert van ons dat het wél mag. En dat hij dan een enkele keer per week zo’n ouderwetse reactie krijgt….. tja. Er zijn inderdaad verschillende opvattingen. Had van mij nog niet gehoeven op deze leeftijd, maar het is zo.. Begrijp me niet verkeerd want het breekt mn hart dat ze hem niet gewoon knuffelen en troosten zoals ik zelf zou doen. Maar het is maar een paar keer.. Ik denk dat je er niets aan kan doen, dat grootouders niet te veranderen zijn.

Ik heb ook de situatie dat beide grootouders 1x per week oppassen. Mijn ervaring: blij zijn dat ze uberhaupt oppassen. Tenzij er echt iets is waar ze 'kwaad' aan ondervinden. ZEKER het voorbeeld van complimenten zou daar nooit onder vallen. Mbt het huilen zou niet mijn voorkeur hebben wat je schoonouders doen, maar zolang je kindje weet dat er thuis andere regels zijn is dat ok. Probeer je in te denken hoe moeilijk het is als jouw kleinkinderen later komen, en jij elke regel precies moet opvolgen zoals je kinderen dicteren. Dat is niet te doen.

Je kan het aankaarten maar ik zou vooral gewoon die complimenten wel laten daardoor krijgen kinderen meer zelfvertrouwen.. en in verband met dat huilen ja dat is niet oké ik zou er wel iets van zeggen.. een kind mag best wel verdrietig zijn en zijn gevoelens laten zien er is niks verkeerd mee.

Ik zou hier niks mee doen. Ze hebben het waarschijnlijk altijd zo gedaan, en hebben jullie er iets aan over gehouden? Thuis is de basis en daardoor weten ze dat ze best verdrietig mogen zijn

Je kan natuurlijk altijd je wensen benoemen, maar ik denk niet dat je kan verwachten dat iemand het allemaal precies doet zoals jij. Tot op zekere hoogte wel, maar alles met een middenweg. 😊 Als ik naar mijzelf kijk, zou ik benoemen hoe wij het doen of wat ik vind, maar zou ik niet vragen aan hen om het ook zo doen. Ik merk dat dat loslaten ook steeds makkelijker wordt. Ik zou bijvoorbeeld zeggen (over jouw voorbeeld): “Van mij mag hij altijd best even huilen, hoor. Ik vind het juist goed dat hij leert dat hij mag huilen en hoe hij met verdriet, teleurstelling of pijn om kan gaan. Huilen hoort er nu eenmaal bij.” Gewoon op een rustige, vriendelijke manier. Op die manier geef je een kijkje in jouw inzicht/visie, maar leg je het de ander niet op. Met andere dingen ben ik wel weer wat “strenger”. Ze mogen best af en toe wat lekkers, maar ze volstoppen met snoep en koek is niet de bedoeling. Gevaarlijke middelen (medicijnen, schoonmaakmiddelen) moeten achter slot en grendel, en het traphekje moet dicht. En als ze iets gevaarlijks doen, zeg ik er ook wat van. Verder laat ik het altijd gaan en denk ik: zij doen het zoals zij denken dat goed is. Zolang het mijn kinderen niet direct schaadt of gevaarlijk is, vind ik het allemaal wel prima. 😊 Lang verhaal kort: benoemen kan denk ik wel, het verwachten en verlangen denk ik niet.

Ik vind dit echt hele kleine dingen. Dit zou ik zo laten en totaal niet eens aangeven. De opvoeding zal bij opa en oma nooit helemaal hetzelfde zijn als thuis. Dat geldt ook voor als je kind op de opvang zit, maar daar zie je vaak minder snel iets van dus heb je het niet door. Grote problemen als continue snoep geven, alleen maar voor tv zetten, zou ik wel aankaarten

Hier eentje van 16 maanden en super herkenbaar, bij m'n eigen ouders prijzen ze m de hemel in en bij mn schoonouders komt er een fanfare aan afleiding als hij heel even huilt. Vind t zelf heel lastig om er wat van te zeggen, maar doe het toch bewust niet. Ik laat wel duidelijk zien hoe ik zelf wel met die situatie om ga. Dus bij m'n schoonouders loop ik gewoon even uit de situatie met mn zoontje of zeg ik dat huilen prima mag en dat het prima is als hij huilt van schrik of dat het pijn doet oid. Bij m'n eigen ouders probeer ik t nog wel een beetje uit te leggen dat zoveel complimenten niet nodig zijn en ik geef daarbij ook wat voorbeelden uit het boek jagen verzamelen opvoeden. Uiteindelijk weet je toch nooit hoe het gaat als je er niet bij bent en hoe moeilijk dat ook is, probeer het een beetje los te laten. Je kunt ook geen invloed hebben op de band die ze hierdoor met opa's en oma's opbouwen, ik denk dat het vooral daar invloed op heeft en in wat mindere mate op hoe jouw kind uiteindelijk gevormd wordt (natuurlijk heeft t wel invloed, maar minder denk ik).

Het is echt een andere generatie. Ik zou het laten. Het gaat erom of ze liefdevol zijn. Koester dat ze zo vaak kunnen en willen oppassen.

Ik leg wel uit aan mijn ouders waarom ik bepaalde dingen doe, bijvoorbeeld toen wij ons kind via rapley methode leerde eten ipv alles in honderd duizend stukjes maar laat opa en oma aan alle twee de kanten vrij hoe zij met ons zoontje omgaan. Mijn man en ik hebben een prima opvoeding gehad, ja ik doe dingen anders dan zij maar ik denk niet dat het mijn zoontje schaadt als zij het op hun manier doen. En ik ben echt super dankbaar als ze willen oppassen dus ik laat het maar zoals het gaat, zeker de voorbeelden die je noemt zijn eigenlijk best kleine veranderingen. Als het zou gaan om ofwel fysieke of emotionele schade dan zou ik het gesprek wel aangaan. Ik zeg bijv wel altijd tegen opa’s en oma’s dat ze ons kind goed in de zonnebrand zetten want onze beide ouders hebben het woord zonnebrand voor zichzelf nog nooit gehoord 😅

Ik laat het, hier past vooral mn moeder veel op en mn schoonouders zijn er weinig voor ze. Dus ja ook blij zijn dat ze willen oppassen😉 maar merk aan onze oudste 2 dat ze heeel goed weten wat bij oma en opa wel normaal is en kan en mag en wat thuis normaal is en wat kan en mag. Mn ouders hebben mij ook opgevoed en ben ook prima terecht gekomen vind ik zelf🤣 als het om grote regels gaat liggen wij daar allemaal wel over op 1 lijn en anders geef ik het wel aan, weet dat mn moeder ook niet altijd het helemaal eens is met hoe wij het doen en andersom ook. Prima als we maar wel hierover kunnen blijven praten en elkaars mening respecteren.

De vraag is niet - wie heeft er gelijk, - mag je er wat van zeggen De vraag is kunnen zij nog veranderen. En ik denk van niet, daar is die generatie nu al te oud voor. Laat hen zoveel mogelijk hun eigen ding doen en houd oog op het totaal plaatje; is er liefde, zijn ze veilig.