Kat inslapen, ervaringen met uitleggen aan 2 jarige?

Ik zou niet weten waarom je een kind niet mee kan nemen in leven en dood? Je kunt uitleggen dat de poes heel oud is en dat ze er straks niet meer is. Als hij vraagt waar ze heen gaat kun je daarop reageren in wat jullie geloven. Meestal is in deze fase uitleggen dat als dieren heeeel oud zijn dan naar de hemel gaan. Dat ze een sterretje worden aan de hemel. Maar vooral eerlijk zijn en hem dus ook de gelegenheid eventueel te geven om afscheid te nemen.

Ahh, wat rot 😢 Hier nog geen ervaring met overlijden eigen huisdier, alleen ervaring met het overlijden van de kat van opa en oma. Dochter is 3 en was gek op die kat. Ik heb verteld dat hij ziek was en er nu niet meer is, dat hij naar boven naar de sterretjes is gegaan. Ik heb er niet bij stilgestaan dat het misschien niet handig was om ‘ziek’ te gebruiken. Ze vroeg wel wat hij daar dan deed en wie daar nog meer waren. Ze heeft er verder (volgens mij) geen last van gehad. Ze heeft daarna nog wel vaker naar de kat gevraagd, maar zegt inmiddels zelf al dat de kat bij de sterretjes is. Ze is er niet echt verdrietig om (geweest). Ik denk ook dat het op die leeftijd nog wel meevalt met het verdriet om een huisdier :) Ook omdat ze nog niet begrijpen wat de dood inhoudt. Sterkte 😔

Hi! Zelf gelukkig nog geen ervaring mee maar mijn moeder is hier en zij hebben onze hond in moeten laten slapen toen ik een peuter was. Heb ernaar gevraagd en zij hebben het wel van te voren verteld. Om de reden dat wij dan op onze eigen manier afscheid konden nemen. Zij vertelden het als dat onze hond naar de hondenhemel ging en daar eindeloos brokjes kreeg en vrij kon rennen. Ook al waren we jong, het is toch een raar gevoel om het niet te vertellen of pas achteraf. Hopelijk heb je er iets aan. Alvast heel veel sterkte!

Dank voor het delen van je ervaring! Ik wist ook niet waar je rekening mee moet houden qua woorden tot ik ging googlen wat handig is om te doen😅 Fijn dat zij er geen last van heeft! Had me ookal voorgenomen dat als hij er heel erg mee bezig blijft (wat ik eigenlijk niet verwacht) dat ik boekjes erover kan lenen bij de bieb ofzo.

Ik vind het niet nodig om hem deelgenoot te maken van het proces en dat is een persoonlijke keuze. Hij is wat dat betreft wel echt pas 2 jaar dus hem achteraf informeren doen we hem geen kwaad mee. Het is anders als ze ouder zijn en ook afscheid zouden willen nemen. Hij snapt het concept niet van 'afscheid' nemen.

Was je toen ook echt zo jong als 2? Ik vraag me gewoon af of hij er iets aan heeft of niet om het vooraf te vertellen. Dat is het meer of ik mijn eigen emoties projecteer op hem.

Mijn ouders hebben ooit (ik was een jaar of 5) mijn hamster laten inslapen omdat hij ziek was. Ze hebben hem toen mee terug naar huis genomen, in zijn kooi gelegd en samen hebben we de hamster ‘gevonden’ en begraven. Hoewel ik kort beledigd ben geweest dat ik pas op mijn 15e achter het echte verhaal kwam 🙃, was het op die leeftijd een hele goede en veilige manier om kennis te maken met het onderwerp. Samen met mijn ouders, thuis, en ook kunnen zien wat het inhield. Lastig inschatten of dit met je tweejarige zou kunnen, maar misschien wil de dierenarts hier wel aan meewerken? Dus dat hij niet bij het moment van inslapen is, maar de kat nog wel kan zien en gedag kan zeggen? Sterkte ook voor jullie!

In mijn beleving was kleine Harry dus vredig in zijn slaap overleden uit ouderdom. Was toen heel logisch voor mijn gevoel, want er werd uitgelegd dat hamsters maar een paar jaar oud werden (en toen ik ernaar vroeg, mensen meestal veeeeel ouder)

Ergens wel superlief van je ouders dat ze je toch een kans hebben gegeven om afscheid te nemen! Vind 5 idd ook wel een leeftijd dat het afscheid belangrijk is! Dank voor het delen van jouw ervaring!

Hoe is de band tussen je zoontje en de kat? Hier een meisje van net 2, die elke ochtend eerst de katten zoekt, het liefst even aait. Als we weg gaan van huis is het dag popje, speen en de namen van de katten. Dus ik zou haar in di

Die situatie wel afscheid laten nemen en uitleggen wat er gaat gebeuren. Maar is volledig afhankelijk van hun band

Ja vond ik ook achteraf echt super fijn! Op die leeftijd inderdaad wel belangrijk, echt wel een verschil met 2 jaar. Doe vooral wat goed voelt denk ik? Ik zou het inderdaad ook vooral niet groter maken dan dat hij het zelf maakt.

Ja 2! Maar ik lees jouw reactie hieronder en doe vooral wat voor jou goed voelt ook. Ik betrek het ook heel erg op mijzelf en zou graag de kans willen om een laatste aaitje te geven of iets symbolisch en dat dus ook mijn kind laten doen (hoe jong dan ook). Heb jij dat gevoel niet en denk je dat het besef er toch nog niet helemaal is dan dat volgen

Ik zou het niet verzwijgen, maar juist vooraf bespreken, weliswaar op zijn niveau. Niks zeggen en hem het zelf laten uitzoeken lijkt me heel naar voor hem, ook al is hij pas klein. De kat is er altijd geweest en ik denk voor hem ook wel onderdeel van het gezin. Laat hem afscheid nemen, op zijn niveau en manier en neem hem mee in het ritueel. Dat hoef je niet per se heel zwaar te maken. Poes is oud en gaat naar de poezenhemel/sterretjes of weet ik veel wat je fijn vindt, geef maar een kusje en dag lieve poes. Desnoods maak je samen een tekening voor de poes ofzo. Er zijn denk ik veel verschillende manieren te bedenken, waarbij het niet meteen iets groots hoeft te worden, maar waarbij niet ineens de kat verdwenen is.

Wij hebben onze kat vorig jaar laten inslapen. Toen was onze dochter 2. We zijn heel nuchter gebleven maar hebben haar wel geinformeerd. Iets van ‘hij was al heeel oud. Nu is zijn hartje gestopt met kloppen, dat is net zoiets als voor altijd slapen en niet meer wakker worden.’ Verder heb ik t idee dat doordat wij er verder niet iets zwaars van maakten, ze het prima accepteerde en het geen ding werd. Nu is onze dochter 3 en is de dood veeeel meer een thema. Ze is er al een half jaar (sinds mijn opa overleed) heel erg mee bezig. Als een kind 2 is is dat denkik makkelijker.

Onze ingeslapen katten laten zien aan onze kinderen met dezelfde leeftijd en duidelijk gezegd dat ze dood zijn. Ze waren er ook bij toen de laatste begraven werd. Geen verhaal er omheen ophangen om de redenen die je al noemt.

Mwah hij weet dat ze er is en voor de komst van een broertje (6 weken geleden) meer met haar bezig (ook niet extreem) en geeft haar af en toe een knuffel. Maar zeker niet elke dag opzoeken. Dat doet ie bij zn broertje! Sinds zijn geboorte is hij met name met hem bezig. Dus vandaar dat ik ook denk dat het oke is om hem er niet vooraf over te informeren!

Vind het lastig hoor wil het goed doen! Maar waardeer alle reacties dank daarvoor!

Leven en dood hoort erbij vind ik. Ik zou hem er vanaf begin bij betrekken. Ik zou hem proberen uit te leggen dat poes al heel oud is, en dat ze dan soms ook heel ziek kunnen worden. Dat dit heel zielig is, en het dan beter voor poes is om dan te zorgen dat ze niet nog zieker kunnen worden en het dan beter is om afscheid te nemen. Mijn ouders hebben dit soort dingen vroeger nooit gedaan, laten weten als 1 van de huisdieren dood ging/ingeslapen werd, en dat heb ik juist als heel erg ervaren. Al waren we toen wel iets ouder. Maar ik merk aan mijn neefje van nu net 3 dat hij dit soort dingen ook echt wel opmerkt. Nu kan hij nog afscheid nemen.

Wij hebben onlangs hetzelfde meegemaakt met ons zoontje van 2. Ook een slimmerik die erg veel snapt en begrijpt. We hebben het boek ‘kikker en het vogeltje’ gekocht. Als het thema nu weer even boven komt drijven lezen we die weer even samen. Ook hebben wij ons dier wel samen begraven om afscheid te nemen en het echt af te sluiten. Veel sterkte, het is en blijft moeilijk zo’n afscheid!