Bij ons (2 jaar) gaat helaas regelmatig wel zo. Luier is gevecht, kleren aan, kleren uit, slaapzak aan. Tandenpoetsen doen we in principe 2x per dag. Als het echt niet gaat slaan we soms over maar als dat 2 dagen zo is moet het echt ook voor haar bestwil, gaatjes doe veel meer pijn, dus dan helaas met z'n tweeën 'in de houdgreep'. Zelf doen werk ook niet. Cb had ook geen zinvolle tips en deed er maar lacherig over dat het een fase is. Maar is al 2 jaar durende fase. Dus als iemand goede tips heeft, graag!

Zou het met een korreltje zout nemen. Wij doen neuszuigen ook met zn twee. Eentje houd zn armen vast (hij ligt op de commode) ander zuigt. Zodra hij merkt dat hij weer kan ademhalen laat ie het allemaal gebeuren maar van te voren wel worstelen! En luier verschonen, vind ie ook niet altijd leuk, moet wel gebeuren. Als je niet weet wat er voor, tijdens of na gebeurd kun je niet oordelen over of iets traumatisch is. Ben zelf helemaal niet van dingen forceren, tandenpoetsen of eten gaan we dus geen strijd van maken, maar een kakluier of dichte neus door snot doe ik wel mn best voor ja!

Mijn dreumes houdt ook absoluut niet van tandenpoetsen, maar zelf doet ze het ook niet (goed). En iedere avond probeer ik het speels en met grapjes. Maar 9 van de 10 keer lukt het daar niet mee en houd ik echt wel even haar armpjes vast om onder luid protest van haar kant de tandjes te poetsen. Daar heeft ze echt niet zomaar een trauma van hoor. Hoe zou je het dan vinden als ze bij de tandarts komt en gaatjes blijkt te hebben omdat haar tandjes niet goed gepoetst zijn?

Ik maak nergens een strijd van. Luiers werd lastig, dus hebben we nu instapbroekjes. Tanden poetsen doet ze ook zelf (steeds beter haha), blijf het wel proberen en soms laat ze het ineens toe. Gaat straks echt wel goedkomen. Eten hoeft van mij ook niet. Enige keer dat ik dwang heb gebruikt is om haar in de buggy te krijgen toen we écht naar huis moesten en ze maar niet wilde lopen en het te ver was om te tillen.

Oh zelfs met 2 man soms! Heel zielig maar soms moet je wel. Voor bijvoorbeeld koorts te meten of een zetpil in te brengen. Dit krijg ik alleen anders echt niet voor elkaar! Vorigjaar dronk ze toen ze ziek was bijna niks en zat ze tegen opname aan. Met ors zakjes bezig geweest en echt wel onder dwang om de zoveel tijd een hoeveelheid cc met een spuitje in haar mondje gespoten. Dit dronk ze dan wel op. Was niet leuk😔

Hier vaak genoeg de houdgreep hoor. Paracetamol inbrengen, medicijnen geven, tandenpoetsen. Toch echt dingen die moeten gebeuren.. ik doe het ook liever niet maar zelf poetst hij echt niet goed. Ik vraag 3x lief of hij zijn mond open wil doen. Doet hij dat niet, dan leg ik hem op zijn bankje neer en doe ik het met dwang. Ik lig er niet wakker van. Traumatisch vind ik wel een erg groot woord…

Bij ons helpt het om mijn zoon in de badkamer voor de spiegel tanden te poetsen. Dan mag het ineens we en vindt hij heel zelfs heel leuk. Dan kan ik rustig alle kiezen en tanden langs en laat ik hem daarna nog even zelf poetsen. Dit gaat heel goed, terwijl het voorheen ook echt een strijd was. Ik weet niet hoe oud jullie kinderen zijn, maar die van mij is nu 20 maanden. Het was een tijd een strijd om om te kleden en luier te verschonen. Nu blijft hij gewoon liggen en staan of zitten wanneer je wil dat hij dat doet😊😊

Nou ik doe dit het allerliefst niet inderdaad, maar heel eerlijk bij sommige dingen dan heb ik niet heel veel keuze. Zoontje is al twee weken ziek, hoge koorts, moest vandaag toch echt met hem naar de huisarts toe en die moest naar zijn longen luisteren, meest geduldige man op aarde echt waar maar na drie kwartier heb ik zelf maar even besloten om hem idd even in een soort houdgreep te houden als je dat zo wilt noemen. Tandenpoetsen was hier eerst ook een strijd, net als temperaturen en een trui aandoen en zetpil en andere medicijnen en vaccinaties. Bij alle andere dingen gebruik ik dus engelengeduld maar ook bij de vaccinaties hebben ze daar niet anderhalf uur de tijd, hij is ook ontzettend sterk met zijn 2 jaar oud dus de arts van het consultatiebureau heeft gewoon de assistente er bij moeten roepen omdat hij de spuit met vloeistof heel hard uit haar hand had gemept. Soms heb je niet zo heel veel keus dus laten we niet oordelen. De moeders en vaders die het doen vinden het zelf namelijk vaak ook helemaal niet leuk en hebben vaak al het andere ook echt al geprobeerd.

Ik vind traumatische een heel groot woord vaak weten kinderen dat later echt niet meer ik spreek uit ervaring. Mijn ouders hebben dat bij mij ook moet doen met medicatie en ik weet het alleen omdat ze het verteld hebben

Het zijn geen sneeuwvlokjes, soms moeten ze gewoon iets doen en met dwarse peuters heb je dan geen keuze. Om van een traumatische ervaring te spreken, sorry, dat is echt zwaar overdreven.

Nou, denk dat je een kind dan altijd heel rustig en makkelijk is geweest met verschonen. 🤣 die van mij stopte met half jaar braaf op hun rug liggen met verschonen. Soms heb je echt geen keus. Bedoel bepaalde medicijnen moet gewoon gegeven worden. En tja met poep tot de oksels heb je ook geen tijd en rust om volledig je kind te volgen. Helemaal niet als het wil omdraaien en dan vervolgens met knieën in de vieze luier belandt. Dus hier wel af en toe de vriendelijke, doch dwingende houdgreep.

Het motto hier is: een gaatje doet meer pijn. En als je alles al geprobeerd hebt? Tandenpoetsen moet gewoon. En onze zoon heeft al vanaf 4 maanden tanden. En weigert sinds een maand of 5/6. Die kan je het echt niet zelf laten doen.

Hier gaat het ook vaak zo, neusdruppels moeten we met 2 man doen anders krijgen we het er niet in.. zetpillen moet ik haar ook vasthouden.. het is helaas niet anders, gezondheid voor alles. Tanden poetsen en verschonen idem..

Ik snap je topic en soms heb ik er ook zeker mn vraagtekens bij als ik zoiets lees. Wij passen dit zeker nooit toe bij het verschonen van luiers of tandenpoetsen. We bewegen mee hoe vreselijk irritant dit soms ook is, een strijd gaan wij echt uit de weg. Wegens een medische ingreep heb ik m'n dochter helaas wel in een houdgreep moeten nemen omdat we echt door moesten pakken. Voelde zeker niet fijn maar het was helaas noodzakelijk

Pff neuszuigen is zo'n battle af en toe. En we willen het zo snel mogelijk doen zodat het gedaan is. Hoe langer we bezig zijn, hoe erger hij over zn toeren raakt ervan. En ook om te zorgen dat hij zichzelf niet bezeert (door met dat ding in zn neus hard met zn hoofd heen en weer te gaan) moet het af en toe wel in een soort houdgreep.

Nou ben ik hier zelf niet van. Maar ik denk wel dat ene kind wat makkelijker kan zijn dan de ander. Als mijn dochter echt niet wilt tandenpoetsen en ik uit wanhoop handen en benen vast houd. Krijg ik dit gedrag alleen extra terug. Dan is het kaken stijf op elkaar etc. Dus ik ben dan nog verder van huis 😶 Ik vraag mij af of dat bij anderen dan niet het geval is? Ik denk niet dat het traumatisch is als het een keer gebeurd. Als het elke dag veelvuldig het geval is, dat lijkt mij niet heel fijn. Maar als je wanhopig bent en uit twee slechte moet kiezen, lijkt het mij wel lastig.😅

Ik pak haar nooit in de houdgreep. Probeer zo goed als mogelijk mee te bewegen, al duurt het een uur

Maar uit de weg gaan. Hoe doe je dat bij een echt krijsend kind dat alle kanten op gaat. Met een plas luier kan dat soort van nog wel. Bij poep luier zit dan letterlijk alles onder omdat het dan in het rond vliegt. Soms gebeurt dat hier want in je eentje kan je niet verschonen én goed vast houden met twee handen. Met 1 hand vasthouden draait ze gewoon weg. Ik vraag me af of het ook niet groot deel gewoon geluk of pech hebben is. En de ouders die dit nooit of zelden doen dus ook een kindje hebben waarbij dit (gelukkig!) niet noodzakelijk is omdat het toch op een andere manier ook lukt.

Nope, doe ik niet. Vind het ook echt heel erg zielig. Tot nu toe hebben wij voor alles een oplossing weten te vinden zonder echt dwang te moeten gebruiken. Tandenpoetsen heeft zoontje ook een hekel aan, dus nu hebben we een tandenpoetsliedje die we 2 minuten zingen en kijken en vindt hij het wel oké. Verschonen vindt hij ook niet zo leuk. Dus we hebben sowieso rond een jaar het potje al geïntroduceerd en tijdens het verschonen doen we van alles, boekjes lezen, spelletjes spelen, kletsen, weet ik het wat. Medicatie hebben we ook nog nooit een probleem mee gehad. Neus spoelen is het echt weinig nodig geweest, enkel de eerste 9 maanden ofzo. Ik moest enkel even z’n handen bij z’n borst houden, maar daar hoefde ik niet veel moeite of kracht voor te gebruiken ofzo. Mijn ouders hebben dit ook met enige regelmaat gedaan en ik kan me het gevoel van machteloosheid en wanhoop nog heel goed voor de geest halen. Ik kan het gevoel zo weer oproepen. Weer niet of ik het een trauma zou noemen, maar ik de keren dat ze dit deden heeft het een grote indruk achter gelaten en ik weet echt dat ik in de dagen na zulk soort momenten echt veel vertrouwen in ze kwijt was.. Dus nee, dit is zeker niet iets wat ik bij mijn kind ga doen. Zoontje is overigens ruim 2 en wij nemen gewoon overal echt ruim de tijd voor. 9 van de 10 dingen lukken hier gewoon zonder strijd of veel dwang.

Maar hoe doe je dat bij een kind dat naar bed moet en weigert tanden te poetsen? Je blijft er een uur bij zitten en zingen en vragen of ze alsjeblieft hun mond open willen doen?