13 Reacties
vorig jaar
Ik hoorde laatst een goede tip dat kinderen dus niet het woordje niet horen. Als je kind bijvoorbeeld op de bank staat kan je beter zeggen ga op de bank zitten ipv niet op de bank staan
vorig jaar
Herkenbaar hoor.
Ik merk dat het ietsje beter gaat als ik op ooghoogte kom, hem aankijk en rustig zeg wat ik verwacht. Dan met een beetje begeleiding blijft hij bijvoorbeeld wel op de stoep.
vorig jaar
Reactie op Lovebaby1
En dan herhalen wat ze niet mogen doen of herhalen wat ze dan wel mogen doe ...
Ik rende dus regelmaaaatig achter hem aan en was dan echt wel even duidelijk, want het was met momenten gewoon een beetje gevaarlijk! Als hij de AH uit rende richting de parkeerplaats bijvoorbeeld. En dan pakte ik hem iedere keer weer, zette hem op de stoep terug en zei hem dan dat hij een handje moest geven met oversteken en bij mij moest blijven. Soms liet hij zich dan vallen aan m'n hand weet je wel (🫠), maar ik liet hem nooit los. Dan ging ik door m'n knieën op ooghoogte, vroeg hem of dat hij zelf wilde lopen (wat hij dus juist altijd wilde!) en dat als hij zelf wilde lopen, hij mij wel een handje moest geven en anders niet zelf mocht lopen.
Of met z'n loopfiets als hij niet stopte aan het einde van de stoep met oversteken; terug naar de stoep, duidelijk zeggen dat hij pas mocht oversteken als ik het zei, en dan opnieuw laten proberen zegmaar.
Het verschilde een beetje per situatie en per keer hoe ik ermee om ging/ga eigenlijk. Weet ook niet of dat het dè manier is natuurlijk! Maar merk wel dat hij dus sinds een paar maanden rustiger wordt en nu bijv op z'n loopfiets, juist door al dat oefenen, nu heel behendig is en weet hoe of wat.
vorig jaar
Ik hoorde laatst een goede tip dat kinderen dus niet het woordje niet horen ...
Het gaat meer om het laatste woordje wat zij horen. Volwassenen zijn snel geneigd om veel tekst en uitleg te geven, kinderen hebben verwerkingstijd nodig en slaan niet alles op aan info, vaak wel het laatste woord, bijv: op de bank staan is gevaarlijk of stop (en paar sec wachten), anders val je.
Zo heb ik het ooit gelezen/begrepen. Hierbij is stop naar mijn inzien een duidelijk/fijn woord om veel te gebruiken.
vorig jaar
Als wij buiten lopen en mijn dochter loopt van me weg dan pak ik haar flink bij de arm! Weglopen buiten is gevaarlijk ( al begrijpt ze dat niet) ik zeg dat ze bij me moet blijven of anders kan ze in de buggy
Kind is nog geen 2 maar snapt preciesss wat ik bedoel als ik dit tegen dr zeg
vorig jaar
Ik benoem voor we gaan wandelen of winkelen wat ik verwacht van hem. Hij is nu 2.5 en dit gaat al langere tijd goed. Soms vergeet hij het, dan herhaal ik het.
Achteraan rennen doe ik alleen als het gevaarlijk is, anders geef ik hem de tijd om zelf te komen en word er ook geen spelletje van gemaakt. Ik zeg/herhaal dan ook : mama gaat niet rennen, ik wacht hier tot jij komt.
De “afspraken”:
Als mama stop zegt, dan stop je.
Wij lopen achter de kar, en rennen niet
Als we bij de weg zijn, dan houd jij mijn hand vast.
Als mama zegt kom, dan kom je.
vorig jaar
Hier is het standaard, overal waar auto's zijn. Geef je me een hand.
Is er een stoep, dan mag je prima zelf lopen. In de winkel mag je zelf lopen. Als je maar bij me in de buurt blijft.
Ga je wegrennen, dan heb je pech en dan ga je in de kar op til ik je op. Vraag je of je ergens mag kijken, dan mag dat.
Ze is nu 3. En op momenten heb ik ook achter d'r aan gerend door de winkel. Maar dat doe ik niet meer. Ik zorg dat ik d'r altijd kan zien. En als ik naar de kassa ga, zeg ik dat. Dan komt ze vaak wel.
Ik merk alleen als ze moe is, dat de batterijen van d'r oortjes ook op zijn 😅














