Kind met ontwikkelingsvoorsprong / hoogbegaafd

Zo herkenbaar! Vooral het stukje dat hij alles onderbouwd wil hebben e.d. Mijn zoon had dat ook. Hij was toen 4 jaar en je kon gewoon discussies met hem voeren. Met zwemles niet echt handig hahaha. Zijn basisschooltijd werd wel lastiger. Geen aansluiting met de jongens in de klas. In groep 8 ook naar de juniorklas gegaan op de middelbare school. Daarna tweetalig VWO. Nu wordt hij dit jaar 18 en zit op de PABO.

Ik heb geleerd dat je het ontwikkelingsvoorsprong noemt bij kleuters, en kunt spreken van hoogbegaafdheid in de kinderleeftijd mits dit is getest. Ik werk op een basisschool en wij noemen er in de kleuterklas kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong.

Maar verder wel met je eens krullevaar, dat je bij peuters een ontwikkelingsvoorsprong kunt waarnemen. Als die doorzet kun je later vaak spreken van een begaafd kind. Maar het kan ook een sprongetje zijn geweest en weer gelijk gaan lopen met een gemiddelde ontwikkeling

Ik vrees hier ook wel voor een potentieel HB-zoon. Ik zeg bewust vrees, omdat HB echt een hele andere manier van denken, opvoeden en aanpassen vraagt en dat in de praktijk toch best lastig kan zijn (aansluiting vinden sociaal, cognitief en eigen welbevinden). Nu uiteraard nog erg vroeg om te zeggen met 1.5 jaar, maar herken in de theorie en verhalen veel van mijn partner (HB getest op jonge leeftijd) en heb veel HB-kinderen in de klas gehad. Mijn zoon is snel gefrustreerd, van baby af aan extreem alert, sterke eigen wil, altijd op onderzoek uit, snel ergens op uitgekeken als hij iets kan, jantje lacht jantje huilt. Hoeft uiteraard niet zo te zijn, maar ik houd er wel rekening mee dat dit al eerste kenmerken kunnen zijn vanwege zijn vader. Ik probeer nu al positief te stimuleren en veel dingen te zeggen als: je kan het nóg niet, van proberen kan je leren, etc ;)!

Wat vindt hij nu van de pabo dan? Ik heb zelf de academische pabo gedaan om cognitief nog een beetje uitgedaagd te worden...

Hier zitten we op het moment met de oudste (groep 1) in een screeningstraject vanuit school om te kijken hoever ze nu écht is op verschillende vlakken. Maar ik vind het lastig om te zeggen wat er anders is, heb niet echt een referentiekader. Ik ben zelf ook HB (al jong getest) en onze jongste doet heel veel dezelfde dingen. Op de opvang zeiden ze al dat ze alles snapte en heel goed kon praten (enorme woordenschat ook). En nu op school komt dat nog sterker naar voren, blijkbaar zo sterk dat de juf denkt dat we er iets mee moeten. Maar ze is ook gewoon een vrolijk meisje over het algemeen en lijkt prima gelukkig, er zijn niet echt problemen.

Wat een leuk topic! Eén boeken tip is Blije Baby’s en Pittige Peuters. Tot een leeftijd van 7 jaar spreek je van een ontwikkelingsvoorsprong, daarna kan het IQ met meer zekerheid vastgesteld worden. Daarvoor is het nog te grillig. Al zijn er daarvoor natuurlijk al vele hindernissen en uitdagingen. Mijn werk is o.a. HB specialist in het VO. Super toffe en uitdagende functie omdat alle leerlingen met HB anders zijn en sommigen die enorme intensiteit hebben wat de balans soms heel lastig maakt. Wat ik hier ook lees, iets 100% kunnen en het dan pas uitvoeren. Dat is in het onderwijs soms lastig. Privé een oudste kind wat ‘wakker’ geboren is. Extreem alert, intens, ik kan de hele waslijst opnoemen en hij heeft een grote ontwikkelingsvoorsprong. Op tweejarige leeftijd kende hij alle verkeersborden plus de betekenis al en ‘reed’ hij mee in de auto. 🙈 Deze week hebben we een intake bij de basisschool. Ik ben erg benieuwd. Ze zullen me vast een overbezorgde moeder vinden, maar ik neem de ingevulde lijst intake PO van het SLO mee. Ik hoop dat mijn oudste niet hoogbegaafd is, omdat ik zelf weet vanuit werk en vanuit mezelf (niet getest maar ik tik wel heel veel vakjes aan) hoe lastig het kan zijn. Mocht je nog dingen willen weten, vraag vooral.

Andere aanraders om te lezen zijn; - Hoogbegaafd; als je kind (g)een Einstein is Dit boek gaat helemaal over het hoogbegaafde kind en de verschillende types. - Kracht en kwetsbaarheid Dit boek is een bloemlezing van verschillende levenslopen van hoogbegaafden, geïllustreerd met veel echte verhalen van hoogbegaafden uit de praktijk van deze gespecialiseerde psychologen. Dit laatste boek heb ik veel aan gehad. Ik zie hoogbegaafdheid dan ook als een balans vinden tussen je kracht en kwetsbaarheid. En ik ervaar het zelf vaak als een smal paadje. Ondertussen heb ik ontzettend veel geleerd over HB en mezelf en ben ik niet bang dat mijn kind HB zou zijn, ik voel me voldoende toegerust om hem hierin te begeleiden. En dat wens ik ook voor alle meelezers hier en hun kleintjes 🫶

Klopt wij ook! Omdat het in de hogere groepen ook weer kan stabiliseren, daarom spreken we bij kleuters nog over ontwikkelingsvoorsprong en later pas over meerbegaafd

Wat naar om te lezen dat je zo’n vervelende schooltijd hebt gehad. Ik denk wel te begrijpen hoe dit heeft gewerkt voor jou en herken de vooroordelen over hoogbegaafdheid. Ik merk dat mijn zoon ook af en toe een beetje buiten de boot valt op school. Alsof ze niet helemaal op hetzelfde level zitten. Juf moet zijn enthousiasme af en toe ook temperen zodat een ander kind ook eens aan de beurt komt om een goed antwoord te geven. Ik ga hier eens meer onderzoek naar doen. Bedankt voor je verhaal en je openheid hierover!

Ik lees graag even mee. Het was mij zelf niet zo opgevallen maar de opvang heeft inmiddels een paar keer een opmerking gemaakt dat het een slimme meid is. Ik dacht dat dit gewoon als een leuk compliment bedoeld was, maar gisteren had ik het met de leidster over scholen en gaf ze specifiek bij één school aan dat het wel een goede optie voor onze dochter zou zijn omdat ze een speciaal programma voor hoogbegaafdheid hebben. We hebben hier toen wat specifieker op doorgepraat en ze zien een heel sociaal kind maar ook wel echt een slim kind. Eentje die vooral allemaal heel snel door heeft hoe alles werkt en verbanden kan leggen. Qua mijlpalen heb ik totaal niet het idee gehad dat ze dit nou veel sneller deed dan leeftijdsgenootjes maar ze geven bij de opvang aan dat ze ongeveer een jaar voor loopt. Qua taal en motoriek was het altijd netjes volgens het boekje. Enige wat er echt uit schoot was dat ze voor haar eerste verjaardag al bijna de hele vormenstoof kon. Nu moeten wij de komende twee weken de basisschool gaan kiezen. Ik had al even op hoogbegaafdheid gegoogled maar ik vond niet direct herkenning in de kenmerken. Zouden jullie het hoogbegaafdheids programma van een school dan laten meewegen? Ik denk zelf eerlijk gezegd niet dat mijn dochter hoogbegaafd is, maar gewoon wat slimmer is op bepaalde vlakken (en op andere vlakken ook gewoon gemiddeld). Maar misschien dat zo’n school op bepaalde onderdelen dan toch meer uitdaging kan bieden dan andere scholen? Of is dat niet hoe het werkt?

Als de opvang dat zo expliciet zegt valt het ze vast ook echt op. En zij zien natuurlijk een stuk meer kinderen (tegelijk) dan wij als ouders. Ik vind het van onze eigen kinderen ook lastig te zien, beetje zelfde als wat jij omschrijft eigenlijk. En kregen/krijgen ook dezelfde opmerkingen van de opvang. Ik heb het altijd een beetje aangenomen (niet echt op doorgepraat eigenlijk) en er niet echt iets mee gedaan, maar met je eigen geschiedenis in je achterhoofd blijft het wel een beetje plakken natuurlijk. En qua scholen kun je het altijd meenemen natuurlijk, maar het zou voor mij niet het enige criterium zijn bij een school. Ik vind bijvoorbeeld diversiteit ook belangrijk en hoe een school in de wereld staat. Wij zijn bij een paar verschillende gaan kijken en hebben op basis daarvan een keuze gemaakt. Ik heb er trouwens wel naar gevraagd bij alle scholen, maar eigenlijk hadden ze er overal wel wat voor.

Klavertje 4 is ook een echte aanrader

Wat betreft het kiezen van een school zou ik meteen open kaart spelen over de vermoedens en navragen wat de mogelijkheden zijn. Onze dochter zit op een reguliere dorpsschool met wel wat kennis van HB, maar geen specialisten. Vanaf de intake korte lijntjes met de juf en na 4 maanden gezamenlijk besloten versneld naar groep 2 te gaan. Ook heeft school uitgesproken dat als haar ontwikkelingsvoorsprong zo blijft verlopen, ze niet verwachten passend onderwijs te kunnen bieden t/m groep 8. Dat het dus belangrijk is om extra vinger aan de pols te houden van beide kansen om iig zo lang mogelijk te kunnen proberen passend aanbod te geven. In de praktijk betekent dit dat onze 10 minuten gesprekken een half uur duren (gepland) en we elke week even kort bij het ophalen evalueren hoe het gaat. Als daar signalen uit komen wordt er een extra afspraak ingepland. Het contact is dus intensiever, maar het voelt daardoor ook echt of we gezamenlijk verantwoording nemen voor het welzijn van onze dochter. En natuurlijk vrees ik ergens diep van binnen voor de komende jaren, maar ik ben ook aangenaam verrast over de moeite die school wil doen om het voor nu zo passend mogelijk te maken. Ze staan open voor suggesties en zijn echt bereid om die suggesties uit te proberen (wij hebben ook geen handleiding gekregen tenslotte).

Hij heeft het ontzettend naar zijn zin. Doet er ook nog van alles bij.

Interessante topic! Ik help momenteel een vriendin met informatie zoeken over hoogbegaafdheid. Hebben jullie tips voor boeken, websites, onderzoekers? Ik vind zelf de youtube filmpjes van Tessa Kieboom erg interessant.

Dit heb ik ook met onze dochter. Alle leiding op de opvang: ze is wel slim he... Na de tweede dag op de nieuwe groep: ze is wel slim, nog nooit een kindje gezien dat het zo snel oppakt... Natuurlijk een super groot compliment, maar eigenlijk wil ik gewoon dat ze gemiddeld is omdat ik haar een vervelende schooltijd wil besparen. Ik wil dat ze aansluiting heeft bij andere leeftijdsgenootjes. Echter als ik dit topic zo lees ben ik bang dat ik geen gemiddeld kindje heb.

Niet álle hoogbegaafde kinderen hebben (grote) problemen gelukkig :)

Hebben ze daar ook iets over gezegd bij de opvang? Hier gaven ze aan dat ze wel heel goed aansluiting vindt bij leeftijdsgenootjes en heel sociaal gedrag laat zien (slimme grapjes, de juf om de tuin leiden en dan heel hard lachen 😅). En dat ze dit heel positief vinden en ook wel eens anders hebben gezien bij slimme kindjes. Dus ik maak mij daar persoonlijk niet echt zorgen over of ze aansluiting kan vinden. Misschien goed om ook te kijken hoe jij en je man vroeger als kind waren? Ik weet van mijzelf dat ik op hele specifieke vlakken tegen hoogbegaafdheid aan zit qua intelligentie (maar andere vlakken ook totaal niet) en heb als kind geen problemen op sociaal vlak ervaren. Hoe het bij jullie is gegaan is natuurlijk geen garantie voor jullie dochter maar ze heeft wel jullie genen, dus dat geeft misschien wel een inschatting?

Ze heeft gelukkig het sociale van mijn man tot nu toe. Ik merkte altijd dat ik dus weinig aansluiting had omdat ik anders dacht dan de rest van de klas. Ik sloeg stappen over in mijn hoofd en de rest snapte mij daarom niet. Dat met sociaal niet vaardig zijn maakte school op dat vlak echt heel lastig. Als ze zo sociaal blijft als nu (en haar vader) dan komt het wel goed. Het is wel lastig inschatten als ze zo klein zijn natuurlijk want echt samen spelen is er nog niet bij. We wachten af hoe ze zich gaat ontwikkelen. Wellicht valt ze straks een beetje stil en valt het allemaal wel mee.