Kind niet altijd leuk

Klinkt mij als een echte peuter puber. Probeer te genieten van de leuke dingen, ook al is het maar dat je leuk of mooi lacht. Mijn dochter heeft ook zo'n periode gehad echt vreselijk was ze! Maar als ze dan een keer lief lachte of wat grappigs deed was ik het weer vergeten.

Ik denk heel eerlijk gezegd dat het ook maar net is hoe je er in staat en hoe je ermee om gaat. Een kind is niet alleen maar leuk. Ik vind het gedrag van mijn zoontje regelmatig ook erg vervelend en lastig. En dan is hij best wel een makkelijk kind denk ik. Maar het hoort gewoon bij de leeftijd om door middel van jammeren en huilen grenzen op te zoeken. Daar leren ze van. En jij als ouder moet dat begrenzen. Dat kan niet alleen maar leuk zijn. Ik vind ik de basis mijn zoontje echt heel lief en ik ben heeeeeel trots op hem. Maar ik vind lang niet alles gemakkelijk om mee om te gaan. Gelukkig weet ik dat alles een fase is en dat hij mij als moeder nodig heeft om door dit gedrag te navigeren.

Hoi! Onze dochter is ook 3 en het lijkt alsof je haar hebt beschreven. Ik hoop heel erg dat dit een fase is, ze zoekt constant de grenzen op en het lijkt alsof er een nieuw karakter is ontstaan

Heel herkenbaar. Ik ben net nog huilend naar boven gelopen omdat ik er klaar mee was. Ik ben momenteel ook ziek, hoesten, keelpijn, geen stem. Ik kan haar dus niet bij me roepen. Heb geen energie om er de hele dag mee bezig te zijn. Mijn (ex) partner was er wel, maar die is niet altijd heel alert op dingen. Dus er knapte iets bij me. Ik dacht laat het maar even ik ga naar boven.

Misschien is het een idee om weg te lopen. Elke vorm van aandacht wat je op zo'n moment geeft voert haar. Het valt mij op bij onze dochter dat ze juist gekker doet als ik tegen haar praat of wat dan ook. Het is misschien niet de liefdevolle variant maar bij ons hielp wel om haar compleet te negeren als ze een gekke bui had. Zodra ze weer "lief" was vroeg ik of ze klaar was en of ze een boekje wou lezen of wat dan ook. Ze deed eerst gekker maar nu na een maand of 2 doet ze af en toe nog even "gek" maar stukken minder.

Dat je je kind niet altijd leuk vindt, betekent niet dat je niet van haar houdt. Zelf vind je in je puberteit je ouders ook niet altijd leuk (en andersom), maar dat hoort er soms gewoon eventjes bij.

Classic peuterpuber! En dan ook nog nephuilen erbij, waar ik mega allergisch voor ben, en het feest is compleet.

Klinkt inderdaad wel als normaal peuterpuber gedrag. Kinderen zijn niet altijd leuk, gelukkig vind ik mijn kinderen meestal wel leuk! Maar als jij er echt even niet meer tegen kan en het liefst wilt weglopen, mag dat ook heus wel een keer. Haar veilig achter laten en zelf even naar een andere kamer gaan is echt niet erg als je er anders aan onder door gaat. Mijn man kan het ook niet altijd hebben en dan valt het meestal wel mee. Maar als onze peuter echt ontroostbaar is en mijn man er niet uitkomt, dan legt hij onze zoon op de bank met een knuffel en een deken, zegt dat hij in de andere kamer is als mijn zoon weer rustiger is en hem nodig heeft. Zelf houd ik het wel vol om onze zoon te knuffelen en heb ik er het geduld voor, maar als je dat op het moment niet kan hebben is even iets afstand nemen ook niet erg (waarbij je wel beschikbaar bent als ze weer iets rustiger zijn).

Herkenbaar. Afgelopen zondag was bijvoorbeeld echt prut. Alles vanaf wakker worden tot naar bed vond ze stom en was strijd. Nog wel even naar dierentuin geweest. Maar wel buggy meegenomen omdat lopen toch niks zou worden. Ze werd ook hysterisch wakker vanuit haar middag slaapje. Doodvermoeiend en niet leuk of gezellig. Maar is maar gewoon doorgaan.

Ik heb zelf veel gehad aan het boek van Eva Bronsveld - temperamentvolle kinderen. Dan heb ik het luisterboek, want een echt boek lezen komt er nooit van. Maar gaf mij heel veel inzicht in waarom hij zo doet. En nu heb ik veel meer begrip voor hem en daardoor veel minder irritaties. En omdat mijn gedrag nu veel fijner is is zijn gedrag ook veel prettiger (of minder lang intens bloed onder je nagels halend).

In je titel zeg je “niet altijd leuk” maar in je bericht zeg je “ik vind ons dochtertje niet zo heel leuk”. Dat lees ik als twee verschillende dingen. De relativerende reacties die ik hier veel lees zijn goed bedoeld en misschien is het ook wel zo “simpel”, maar als bij jou dit gevoel gaat overheersen dan kun je toch overwegen om met iemand (een professional) te gaan praten. Ik denk zelf dat het wel een zorgelijk signaal is als je je kind eigenlijk continu niet zo leuk vindt. Dat is wat anders dan dat je haar regelmatig achter het behang kan plakken, zeg maar. Denk wel dat de positieve gevoelens in principe op z’n minst in balans horen te zijn met de negatieve gevoelens.

Ik denk dat je hier meer zal moeten kijken naar waarom dit gedrag jou zo triggert, waar komt dat vandaan. Want dit gedrag is heel normaal 3 jarig gedrag en uiteraard niet altijd even makkelijk om mee om te gaan maar zoals ik het lees zorgt het ervoor dat je je kind zelf er niet leuk door vindt en dat is niet echt een gezonde reactie.

Ik vind haar regelmatig ook wel lief en leuk hoor. Ben vandaag ook heel moe omdat we een slechte nacht hebben gehad. Dus dan komt dat soort gedrag extra hard binnen. Op zulke momenten vind ik het dan lastig om de positieve dingen te zien. Ik weet dat het peuterpuber gedrag is en ze heeft ook periodes dat het heel goed gaat. Dan ben ik zelf ook blij en gelukkig. Ik weet dat ze aandacht wil, heeft ook nog een tweeling broertje/zusje. Dus aandacht verdelen is lastig. Het liefst wil ik haar gewoon troosten en knuffelen maar dat wil ze dan ook niet. Dus ik begrijp het soms niet zo goed en wat ik dan moet doen. Word er wat onzeker van. Heb net gesport en denk er nu alweer anders over.

Gelukkig!! Die slechte dagen herkennen we denk ik allemaal, zéker na een slechte nacht. Gebrek aan slaap kan je gemoedstoestand zo beïnvloeden… Goed dat je bent gaan sporten 👏! Lekker tijd voor jezelf!

Ja dat is ook zo! Had ff een dipmoment.

Joh hebben we allemaal wel eens. Soms lees ik al die verhalen van geduldige moeders die altijd maar emoties kunnen bespreken en rustig kunnen blijven. Ik ben het echt wel eens zat en dan vind ik hem niet leuk. Dan zeg ik ook dat hij nu moet stoppen en niet zo vervelend moet doen ipv begripvol bespreken wat het probleem is. Dan heb ik echt ff geen geduld voor het waarom...nou gewoon daarom, ik ben het zat!🤭 Is heus niet de beste manier maar soms heb je die momenten. Prima om het even van je af te schrijven!

Precies dit had ik afgelopen week. Huilen om het minste geringste, dwars, vervelend en geen nee accepteren. Ik zat elke avond te janken wat ik verkeerd deed. En voila vandaag heeft ze riant uitgeslapen en had een totaal ander kind en ben weer strak geweest in tijden waarop we eten en wanneer ze iets lekkers mocht. Vroeg ze iets waarvan ze al wist dat het niet ging gebeuren heb ik zo nonchalant mogelijk en vriendelijk ‘nee’ verkocht en op een miepbuitje idem. Wat een wereld van verschil. Slapen en duidelijkheid doet wonderen. Geen idee of het bij jou ook tijdelijk is of dat jouw dochter volhardender is, maar blijf consequent in je antwoord en gedrag. Succes!! Het gaat voorbij (hopelijk 😅)

Ja het is denk ik ook zo irritant dat het periodes dan goed gaat. En dan ineens werkt hetgeen wat je doet niet meer en krijg je alleen maar zeur en huilmoment en reacties : nee dat wil ik niet, nee ik wil niet tandenpoetsen, ik wil zelf tandpasta erop, neee ik wil niet tandpasta dat smaakt niet lekker, huil huil!! Ik wil geen kleren aan. Gil gil! Ik loop even weg want ik trek dat geluid even niet. Nee mama jij moet hier blijven, niet weggaan, je moet helpen!! En dan wil ik helpen en wil ze weer niets. Dan weet ik het ook even niet meer hoor! Ik wil heel graag helpen, met alles. Maar op zon moment weet ik even niet meer hoe ik moet reageren.

Ik heb net een topic geopend dat ik zo kapot ben na een maandag met peuter en eenjarige. Je schrijft wat ik had kunnen schrijven. Inclusief de slechte nacht ( oorontsteking, partner die snurkt, onweert en ongesteld) soms is het ook de hele bingokaart vol. Ik zit met rijstwafels met chocopasta op de bank respect dat jij bent gaan sporten

Klinkt als normaal (en voor ouders soms zeer uitdagend!) peutergedrag. Misschien helpt het je om er zo naar te kijken, dan hoef je je er niet zo onzeker over te voelen. Boek over temperamentvolle gevoelige kindjes is al genoemd. De insta van nurturedfirst heb ik ook veel van geleerd. Uiteraard kan met iemand professioneel er over praten ook helpen.