Kind van 2,5 luistert NIET… help!

Welkom in de peuterpuberteit. Kijk ermee uit dat je niet teveel in het negatieve gaat zitten en alleen maar aan het corrigeren bent. Daar wordt het erger van. Verder kun je proberen hem af te leiden wanneer hij zo'n bui heeft, bijvoorbeeld door over een ander onderwerp te beginnen of samen te gaan spelen. Uiteraard wel corrigeren waar nodig, maar niet 10x.

Klinkt als een peuter ;) Mij hielp het altijd te bedenken dat het heel gezond en normaal is dat kids vanaf deze leeftijd enorm de grenzen aan het verkennen zijn. Wat ook werkte, was hem veel zelf laten beslissen (wil je zelf aan doen of zal ik het doen) en soms gewoon af te leiden van frustratie. Tja en gentle parenting.. ieder zijn ding maar sinds ik mijn peuter 2x ‘in de hoek’ heb gezet is daarna een laatste waarschuwing ‘want anders zet ik je in de hoek’ voldoende om te luisteren. Doe ik uiteraard alleen als het echt nodig is, maar werkt prima. Kinderen hebben het wat mij betreft nodig heel helder te leren waar grenzen liggen

Deze leeftijd is echt heel heftig soms. Je moet echt streng zijn en straf geven. Dus in de hoek zetten, op de trap of iets anders. Als ik nu tegen mijn dochter zeg dat ze straf krijgt houdt ze gelijk op. En verder, die driftbuien horen er helaas bij.

Zoveel mogelijk zelf laten doen en mee laten helpen, het woord nee zoveel mogelijk vermijden maar wel grenzen aan geven, uit 2 dingen laten kiezen, afleiden van gedrag zodra hij het ergens niet mee eens is en als hij echt over de grens gaat een hele duidelijke nee geven. Ze willen zoveel maar kunnen nog zo weinig en zijn dat aan het onderzoek terwijl ze vooral op zoek zijn naar veiligheid en dat is heel vaak begrenzing

Hier werkt straf trouwens niet en ik geef het ook niet alleen bij 2 dingen; iemand pijn doen en als je na een aantal keer waarschuwen nog steeds een grote mond geeft ( onbeschoft gedrag zeg maar ) voor de rest werkt het top terwijl het een pittig en temperamentvol kind is

Ik ben ook niet van het straffen. Wel van het verbinden van consequenties aan bepaalde keuzes. Dat helpt wel.

Dat is toch hetzelfde als straf, alleen een andere benaming 🤣

Mijn kind heeft nog nooit in de hoek gestaan of op de trap gezeten. Het is meer een consequentie van bepaalde keuzes. Als je een toetje wil moet je wel je eten opeten. Dat soort situaties.

Mijn kind heeft nog nooit in de hoek gestaan of op de trap gezeten. Het is meer een consequentie van bepaalde keuzes. Als je een toetje wil moet je wel je eten opeten. Dat soort situaties.

Ik lees de frustratie dwars door het beeld heen en mijn eerste gedachte is ‘goh, doe maar rustig’. Ik denk dat je peuter dat voelt, die frustratie en onmacht. Dat geeft hem ruimte, daarmee ben je onvoorspelbaarder en dat voelt onveilig. Dus gaat hij nog verder kijken tot waar hij kan gaan, op zoek naar die veiligheid. Kinderen zijn een perfecte spiegel. Waarom raakt dit gedrag je zo? Buiten het slaan, want die snap ik. Maar de rest is heel normaal peutergedrag. Mijn kind (ook januari 2022) vertoont ongeveer hetzelfde gedrag (buiten slaan) maar ik stoor me er helemaal niet zo aan. Ik snap waarom het gebeurt en hoe ze zich nu ontwikkelt. Ik corrigeer rustig, leg dingen uit en probeer vooral te mentaliseren en me in haar te verplaatsen. En inderdaad keuzes geven, mee laten beslissen en haar echt haar deel te geven in dingen. Oh, hier ook 10 weken zwanger trouwens en ik snap je vermoeidheid/misselijk etc heel goed. Dat helpt natuurlijk niet en is gewoon echt heel zwaar. Maar bedenk dat je peuter daar niks aan kan doen.

Het idee is dat er een verschil is tussen een straf die los staat van het gedrag (bijv in de hoek zetten als een kindje met speelgoed gooit) en een straf die te maken heeft met het gedrag (bijv het speeltje wegnemen als het kind ermee blijft gooien).

Nee dat is echt iets heel anders. Consequenties volgen logisch op gedrag. ‘Als je je ontbijt niet opeet, heb je straks honger. Want we eten pas weer fruit als we bij oma zijn’. Ik noem maar even wat. Ik ga verder geen strijd aan over of ze het dan wel/niet opeet. Moet zij weten. Maar ze krijgt dan pas echt fruit als we bij oma zijn (om in dit voorbeeld te blijven). Straffen is: als je het niet opeet, zet ik je in de gang/pak ik je speelgoed af/etc. Een gevolg dat helemaal niet logisch is bij het gedrag dat vertoond wordt en waar ze dus ook niks van leren zelf, maar enkel hun gedrag aanpassen uit angst voor de straf.

Haha dit dus 😄

@TS: Ik snap dat je het gedrag vervelend vindt maar ik vind het niet heel extreem voor deze leeftijd. Typisch peutergedrag. Ik denk dat de kunst is om mee te bewegen waar mogelijk (niet alles hoeft een strijd te worden) en grenzen te stellen waar noodzakelijk (slaan mag natuurlijk gewoon niet). Zoveel mogelijk autonomie geven, afleiden waar mogelijk als er een tantrum aan dreigt te komen, en tja af en toe gaat het dan even niet zoals hij wil, dat hoort er ook bij. Dit is een lastige maar heel normale en zelfs belangrijke ontwikkelingsfase (die best even kan duren, helaas) waarin ze steeds beter de wereld gaan begrijpen en een eigen identiteit ontwikkelen. Hou er rekening mee dat al dat opzoeken van grenzen (en er continu tegenaan lopen) niet alleen van jullie veel energie vraagt, maar ook voor hem emotioneel ingewikkeld is, en probeer vanuit dat oogpunt er samen uit te komen.

Of, het kind moet leren te luisteren naar de ouders. Beter leren dat je moet eten en anders straf krijgt. Dan helemaal niet eten en de consequintie is honger krijgen. Dit zie ik veel bij neefjes en nichtjes die ouder zijn en nu niks willen eten en op de leeftijd van 13+ luisteren ze helemaal niet meer. Maargoed ieder zijn eigen manier

Dit werkt bij mijn zoontje van 2 ook heel goed. Gooi je met je speelgoed, dan pak ik het af en zet het ergens hoog. Sla je mama, dan stopt de activiteit. Alles is actie-reactie. Ik ga er niet een hele uitleg bij geven. Maar hij hoeft dus nooit voor straf in de gang/op de trap. Weet ook niet hoe dat moet want dan gaat hij wc rollen in de wc gooien of de trap op klimmen 😆

Interessant! Ik ben niet van een mening dat een kind klakkeloos naar een ouder/volwassen moet luisteren, alleen maar omdat ze kind zijn. Ik denk dat dat niet helpend gaat zijn als ze volwassen zijn. Ik wil dat ze hun eigen ideeën, meningen en gevoelens hebben en dat ook mogen uitte. (Ieder zijn ding en ieder kind is anders. Want voor mijn kind werkt, werkt niet voor jou kind en andersom. Dit ik geen kritiek op jou opvoedstyle) Ik zeg alleen nee als het echt nee is. Mijn nee zal nooit een ja worden, dit schept duidelijkheid. Ook wij geven consequenties passend bij het gedrag zoals al mooi omschreven is. Mijn kinderen hoeven niet samen te spelen en speelgoed te delen, afpakken mag niet dan geven we het samen terug. Boos zijn mag, slaan en anderen pijn doen niet.

Precies hoe wij het hier doen. Je kind afzonderen wordt daar niet wijzer van naar mijn idee

Zo geef je wel een negatieve lading aan eten, en dat wil ik nou juist voorkomen. Ik beloon liever goed gedrag.

Het is bijna nooit nodig, mijn dochter reageert er heel goed op. En eet beter dan menig ander kleintje.