Kinderen van iemand anders aanspreken

Schreeuwen niet. Maar als ik bijvoorbeeld kindjes zie slaan/pesten/iets gevaarlijks zie doen dan zeg ik er wel op rustige manier wat van als ik zie dat de ouders er niet bij in de buurt zijn. Gewoon rustig zeggen van: niet slaan want dat is niet lief. Of pas op straks doe je je nog zeer. Niet schreeuwen en ook zeker niet aanraken of iets dat is niet mijn taak. En moet eerlijk zeggen dat het van de situatie af hangt. Als mijn kind iets doet wat niet mag zoals pesten/slaan/voordringen/afpakken of iets gevaarlijks dan mag iemand ook op een nette manier wel wat tegen mijn kind zeggen. Niet schreeuwen zoals jouw voorbeeld TS dan zou ik toch wel beetje mama leeuwin worden

Als er geen ouders in de buurt zijn en ik zie iets gebeuren wat echt niet kan of gevaarlijk is, dan zeg ik er wat van. Maar wel meer als uitleg. Voorbeeld: kind van jaar of zes zit in het peutergedeelte van monkeytown met grote bouwstenen te gooien, mijn baby ligt daar te spelen. Geen orde te bekennen. Dan zeg ik: zou je een beetje rekening willen houden met de kleintjes hier en niet met spullen willen gooien?

Orde= ouder

Wat was het probleem. Dat de vrouw schreeuwde, of schreeuwde ze ook nog eens niet tegen haar eigen kind maar een ander kind? Netjes andermans kinderen aanspreken vind ik geen probleem. Als een kindje mijn dochter of een ander kind duwt zodat ze valt dan zeg ik er wat van, net als ik dit zou doen als mijn dochter iemand omduwd. Is gewoon iets wat kinderen doen maar dan mag toch door wie dan ook gezegd worden dat dit niet mag. Wel op normale manier, tegen kind schreeuwen vind ik sowieso niet kunnen. Laatst was ik gewoon buiten in een speeltuin en gooie kindjes van jaar of 7 die daar alleen waren snoeppapiertjes op de grond, heb hier ook wat van gezegd. De een zei netjes sorry en de ander gooide het met wat tegenzin toch in de prullenbak. Ik hoop dat als anderen mijn kind zoiets zien doen als ik het even n

De drempel is hoog..., errug hoog..., maar als het moet, dan moet het. (En nee, dan gaat het niet over gewoon gillen op een speelplaats.) Voorbeelden: kindje 1,5 klimt op eigen houtje in een kinderstoel buiten zich van mama, zit vast en valt bijna voorover uit de stoel. Ik heb haar er uit getild. Kindje jaar of 4 staat in de kaaswinkel met haar oma en prikt in alle gaatjes in de kazen binnen haar bereik. Ik heb in haar oor gefluisterd dat dat niet goed is voor de kazen, dat ze dat beter niet kon doen. 'Grote' jongens hoggen een speeltoestel waar mijn zoon ook eens op wilt met zijn vriendje. Na 30 minuten heb ik gezegd dat delen lief is en dat andere kinderen ook willen.

Zeker, laatst werd mijn kind door een ander kindje geslagen op de glijbaan. Of soms dringen kindjes continu voor. Daar zeg ik direct iets van zonder aarzelen. Schreeuwen vind ik te ver gaan tenzij het echt gevaarlijk is.

Ik zeg er alleen iets van als het kind groter is dan mijn kindje en ze hem pijn doen ofzo. En zou ingrijpen bij een echt gevaarlijke situatie voor het kind waar ik geen ouder in de buurt zie. ‘Gewoon irritant’ gedrag ofzo spreek ik niet op aan.

Schreeuwen niet maar ik corrigeer zeker kinderen die bijv mijn dochter van de trampoline duwen of voordringen in het krijspaleis. Of oudere kinderen die rennen en er een grote chaos van maken in het peuterdeel.

Ik zou een vrouw die tegen een kind schreeuwt eerder aanspreken.😂 Als een kind iets gemeens/gevaarlijks doet, zou ik het op een normale manier zeggen.

Laatst in MonkeyTown was er een nieuwsgierig jongetje wat bij mij kwam zitten spelen terwijl mij kindje iets verderop bij een vriendin stond. Het jongetje begon op een gegeven moment mij te slaan (lekker dreumes/peutergedrag, niks geks). Ik heb zachtjes z'n handje gepakt en gezegd dat hij dat niet mocht. Z'n moeder kwam ondertussen ook al aangelopen. Volgens mij vond zij het prima dat ik ingreep, en ik heb er niet eens zo over nagedacht. Leek me logisch dat ik er op een rustige toon wat van zei. Zou ik bij m'n eigen kind ook doen en waarderen als anderen dat zo deden :) Schreeuwen naar andermans kind vind ik not done, maar dat vind ik al als ik t zelf bij m'n eigen kind doe (wat zelden voorkomt) haha

Ik kan het ook heel goed hebben als een ander mijn kind aanspreekt eigenlijk. Ik kan het juist minder goed hebben als ik mijn kind aanspreek op iets (bijvoorbeeld duwen van een ander kindje of speelgoed weggooien) en dat een andere volwassene dan (te hard) zegt: “oh nee dat geeft niks hoor!” Dat komt op mij over dat mijn opvoeding ondermijnd wordt ofzo. Ik wil niet dat mijn kind een ander duwt, ik wil niet dat hij met speelgoed gooit. Dat geeft wél en dat bepaal jij niet voor mij, denk of zeg ik dan.

Ik spreek andermans kind zeker wel aan! Laatst wilde het buurjongetje mijn zoontje voor de zoveelste keer schoppen/slaan oid….toen heb ik keihard en boos zijn naam geroepen. Hij wist niet hoe snel hij weg moest wezen. En zijn moeder stond erbij en keer ernaar…. Ik spreek andere kinderen net zo aan als mijn eigen kind, mits de ouders dat zelf niet doen.

Er zijn grenzen toch? Vandaag nog een kind aangesproken dat voor het konijnenhok in het "gezicht" van het konijn stond te schreeuwen: 'Ik denk niet dat het konijn dat leuk vindt, denk jij van wel?' Ouders zeiden niks. Ligt wel aan de manier waarop een/je kind wordt aangesproken natuurlijk, hoeft niet op een tokkie-manier.

Jazeker doe ik dat wel. Als andere kinderen lopen te etteren waarbij andere kinderen last ondervinden of gepest worden bijvoorbeeld dan hou ik echt mijn mond niet dicht.

Dit doe ik ook. Ik spreek kinderen aan als: - ze mijn kinderen lastig vallen of pijn doen - dieren pijn doen of lastig vallen - het kind in mijn huis speelt en afspraken/regels zou overtreden Ik zou het kind (net als mijn kinderen) eerst netjes aanspreken. Gaat het door, dan een iets directere toon. Gaat het nog steeds door, dan ga ik de ouders zoeken/aanspreken. (Op een nette manier 🙃). Maar ik ben leerkracht, ik spreek de hele dag andere kinderen aan 😉 Gisteren gingen we lunchen bij een lunchroom met speelhok. Er was een kind van een jaar of 7 dat het halve hok had toegeëigend door een muur te bouwen. Tegen mijn dochter zei hij op een lieve toon “ga maar even ergens anders spelen. Dit stuk is van mij”. Toen heb ik hem daar op een lieve toon op aangesproken. Dat ze er best mag spelen, maar zijn mooie muur niet kapot mag maken. Daar let ik wel op. Even later hoorde ik ‘m tegen andere kinderen precies hetzelfde zeggen. Die gingen dus met 5 man op een kluitje zitten spelen terwijl hij prinsheerlijk alleen in zijn hoek speelde.

Ik zou ook een ander kind (rustig, respectvol en niet schreeuwend) aanspreken op gedrag. Ik hoop dat als M. iets doet wat iemand anders niet fijn vindt of wat gevaarlijk is, hij ook aangesproken wordt op zijn gedrag. Ook wel op een normale manier natuurlijk 😉

Natuurlijk. Als bepaald gedrag volkomen over de scheef gaat dan spreek ik het kind aan. Dat doe ik ook bij een volwassen eerlijk gezegt. Maar een kind in het gezicht schreeuwen dat hij niet mag schreeuwen doe ik niet nee 😆

Ik snap uit je verhaal niet helemaal of de schreeuwende vrouw moeder van kind was of niet.. Ik vind dat je zeker een kind van een ander kan aanspreken, op een normale manier, als je dit nodig vindt. Ik zou dit bijvoorbeeld doen als iemand iets doet wat gevaarlijk is of iemand pijn kan doen oid.

Toevallig net meegemaakt in de binnenspeeltuin. Ik was met mijn dochter en nichtje (beide 1) in het 0-4 gedeelte aan het spelen. Mijn dochter wordt kei hard omver gebeukt door een veel te groot kind en hij liep zo verder. Heb hem er zeker op aangesproken want mijn dochter schrok en moest hard huilen omdat ze viel. Heb hem ook gezegd dat dit voor kleine kindjes is en hij allang 4 geweest was. Vind zelf dat dit gewoon moet kunnen. Mocht mijn kind (als ze wat ouder is) iets doen wat niet kan wat ik zelf niet zie, hoop ik ook dat iemand er iets van zegt, wel op een normale manier.

De vrouw was niet de moeder van het kindje