Kleuter blijft uit bed komen

Hoi, hier ook voorgehad! 2 avonden na elkaar deed ze dit. Derde avond zag ik dit al niet meer zitten (dus chapeau voor wat jullie doen). Ik ben 3 dagen in haar kamer voor de deur blijven zitten tot ze sliep (langs de binnenkant), voorwaarde was: je blijft in bed en bent stil anders ga ik naar beneden. Na 3 avonden wacht ik nu op de gang. De eerste avonden riep ze vaak ‘mama’ en zei ik: sssht. Ondertussen 2 weken verder en ze vraagt wel of ik in de gang wacht, maar roept niets meer. Succes!

Misschien een idee om zo’n slaap schaapje te halen? Die je op tijd kan zetten wanneer hij zijn bed uit mag s morgens? Misschien dat hij dit leuk vind en dat dit werkt voor hem? Hoe groot was het sticker beloningssysteem? Zulke systemen werken vaak slecht omdat mensen het beloningssysteem Heel groot maken. Doe elke avond als het werkt een sticker en dan mag hij het toetje kiezen bij het avond eten of überhaupt het avond eten kiezen. En dan bij 4/5 stickers een cadeautje bij wijze van?

Slaapschaap hebben we inderdaad. Toen heeft het een maandje goed gegaan en is zn zusje geboren en toen niet meer. Sticker systeem was idd iedere keer als het goed gaat sticker plakken en na 5x kleine beloning die we bij de action samen hebben uitgezocht was een speelgoedautotje zon klein ding. Toetje kan ik ook nog inzetten idd dat hij die samen mag uitzoeken

Hmm ook nog een methode om te proberen! Misschien de nabijheid die hem helpt dan. Hopelijk blijft het bij jullie steeds beter gaan en hoef je straks ook niet meer op de gang te wachten!

Owka en we hebben zon systeem gedaan waarbij je dan zegt ik kom over 5 minuutjes weer bij je kijken...dan de 2e keer worden het 10 minuten en dan 20 etc tot hij slaapt. Werktte helaas ook niet

Ja wij hebben dit ook gehad. Wij hebben de klink van zijn slaapkamer deur omhoog gedaan. Hij sliep met de deur open, anders kon hij er natuurlijk niet uit. Toen hij weer (voor de zoveelste keer) uit bed kwam en ik echt radeloos was, heb ik hem aangesproken. Ik heb hem terug naar bed gebracht en duidelijk gemaakt dat als hij nog eens kwam de deur van zijn kamer dicht gaat. En dat hij er dus niet meer uit kon komen. Niet lang daarna kwam hij er weer uit. Dus de deur dicht gedaan, met pijn in mijn hart. Hij heeft daarna best een poos gehuild, viel uiteindelijk in slaap, en daarna is het nooit meer voor gekomen. Het is zeker niet de meest pedagogische oplossing. En ik weet waar ik over praat want ik werk als pedagogisch medewerkster… Maar in dit geval werkte voor deze ene keer de ‘harde’ manier. Doe ermee wat je wilt. Succes ermee, want het is echt zwaar!

Klink omhoog kan hij helaas bij..ik ben ook pedagogisch medewerker maar soms is het even niet anders en ben je blij toe dat je iets hebt gevonden dat werkt...! Ik snap het volledig! Dankjewel voor het delen van jullie ervaring!

Oja dat is jammer! Haakje op de deur oid dan? Ik denk dat als je al zolang zoveel geprobeerd hebt, het misschien goed is om het op een andere manier duidelijk te maken. Maar dat moet wel bij je passen! 🙂 Leuk dat je ook als PM’er werkt! Het is wel echt anders als het om je eigen kind gaat, vind je ook niet? Dat had ik vantevoren echt niet bedacht! 😅

Ik was dus net aan het google voor haakjes op de deur haha! Ooow 100% ja..jeetje dan denk je " ik hoor dit te weten en verantwoord te kunnen oplossen" nouuuuu forget it🤣 was het maar zo mooi

Haha ja dat herken ik wel. Op mijn werk kan ik alle situaties prima handelen, maar dat is thuis toch echt wel even anders. Het lukt me vaak wel, maar bijv consequent zijn is thuis toch echt wel een ander verhaal dan op het werk. 😬

Wij gebruikte een traphekje die we tussen de kozijnen van de slaapkamerdeur klemden. Ze kunnen dan wel de deur open doen en zitten dus niet echt opgesloten (in de zin van ‘deur op slot’, maar kunnen niet uit de kamer. In beginsel was de reden voor het hekje dat we geen traphekje bij de trap konden plaatsen, maar tijdens het gebruikt merkte dat we dit een mooie bijvangst was 😂😉

Ai opsluiten zou ik niet aan beginnen. Je wilt dat zijn slaapkamer een veilige plek blijft. Dan zou ik zelf voor de deur gaan zitten (eerst aan de binnenzijde, daarna buitenzijde). Zodat je hem iedere keer naar bed terug kunt brengen. Je schrijft ook dat hij een baby zusje heeft van 4 maanden. Dit heeft ook z’n weerslag op een kind. Mogelijk heeft hij daarom nu meer nabijheid nodig.

Mijn eerste ingeving is dat jullie kindje misschien wat extra nabijheid nodig heeft op dit moment. Dus erbij blijven zitten tot ze slaapt. Snap dat het voor jullie veel fijner is als dat niet nodig is, maar misschien geeft het hem weer de rust en vertrouwen om in slaap te vallen zonder al het gedoe ☺️

Even vanaf een andere manier benaderd: is jullie zoon moe genoeg? Doet hij nog een dutje? Ik merk hier dat alles een drama is wanneer onze dame nog een dutje doet.

Ik zou ook niet aan opsluiten gaan beginnen eerlijk gezegd. Wat als er echt iets is? Dan kan hij zijn kamer niet uit. Ik begrijp dat advies niet, dat doe je puur voor je eigen gemak/ uit onmacht. Heb je al eens geprobeerd om te zeggen dat je in de buurt blijft en dat je bijvoorbeeld boven nog even gaat stofzuigen, de badkamer gaat poetsen, de was rond gaat brengen etc? Het kan best zijn dat hij het gewoon spannend vindt om alleen in het donker te zijn. Het is nog een kleuter. Als jij dan boven aan het rommelen bent, dan voelt dat misschien veilig. Win win: jij krijgt wat huishoudelijk werk gedaan en je bent in de buurt als hij z’n kamer uit komt. Dan kun je hem steeds weer naar z’n bed begeleiden.

Ik gebruik ook een trappenhekje bij de deur, zo blijft de deur open maar kan hij zijn slaapkamer niet uit (dit ook ivm trap en kattenbak die boven staat dus katten moeten naar boven kunnen) Als wij onze avondritueel hebben gedaan, douchen,tandenpoetsen en boekje lezen zeg ik hem dat hij 15 min heeft om te spelen en dan moet gaan slapen. Na 15 min roep ik ook naar boven dat hij moet gaan liggen en dat doet hij dan ook en vaak ligt hij voor die 15 min al in bed. Meestal wel met een boekje maar dat is niet erg. Ik merk bij mijn zoon dat hij graag wat 'vrijheid' wil hebben en als ik hem dat geef luistert hij wonderbaarlijk goed. Eerste paar nachten rommelde hij wel 1,5u in zijn kamer maar dat heeft hier maar 2 dagen geduurt.

Wij moeten er ook 'gewoon' bij blijven tot de peuter van 3,5 jaar slaapt. Bedritueel en dan zitten we op de overloop met haar deur open, tot ze slaapt. Ze voelt zich niet veilig genoeg om zonder ons in slaap te vallen. En dat is op deze leeftijd helemaal niet gek. Mijn advies zou daarom zijn om te accepteren dat hij niet zelfstandig in slaap kan vallen. Pak er comfortabele stoel en een kop thee bij, lees dit forum/Facebook/insta/het nieuws en wacht rustig tot hij slaapt.

Wat bij ons de oplossing was : een babyfoon met camera neerzetten op zn kamer. Als ik hem dan op bed bracht zei ik: ga maar lekker liggen. Mama kijkt naar jou door de camera. Zo ben ik de hele tijd bij je. Na een tijdje bleef hij gewoon liggen

Onze peuter had ook uitgevonden dat ze haar slaapkamer deur kon openmaken. Gevolg : wekenlang 100 x per nacht uit bed gaan en op pad. (Alle andere deuren open maken, badkamer inspecteren, beetje op de gang rondlopen 🤪) Na alles geprobeerd te hebben hebben we een duerbeveiliging geplaatst. Dus zij kan de klink niet meer naar beneden doen vanuit de kamer, wij wel van buiten. Ze heeft het toen nog 2 nachten geprobeerd en sinds toen slaapt ze gewoon weer elke nacht lekker door.

Wat geeft hij zelf als reden? Is hij moe genoeg of misschien juist te moe? Heeft hij behoefte aan de deur op een kier of een lamp aan op de gang? Of wil hij jullie horen (die van ons wil de deur beneden ook open, zodat hij ons kan horen)? Die van ons komt ook regelmatig ineens met dat hij nog een broodje wil (ook na meer dan genoeg eten, maar dat broodje zit er ook zo in dus hij zal wel een groeispurt ofzo hebben). Hij krijgt nu zijn toetje vlak voor het slapen. Met 3 jaar is ook nog een slaapregressie en soms zit er gewoon zeer lastig een kop op waar geen land mee te bezeilen is om het zo maar te zeggen. Die van ons kan vaak aardig uitleggen wat er aan de hand is, maar het is regelmatig ook echt praktisch een spel voor hem. Wij leggen ons zoontje soms bij ons op bed met de duidelijke afspraak dat hij echt dan niet uit bed mag komen, want dan moet hij weer naar zijn eigen bed. Meestal kiest hij eieren voor zijn geld en anders moet hij weer terug naar zijn eigen bed en dan zeggen we ook dat als hij er weer zomaar uit gaat dat dan de deur dicht gaat. Meestal als de deur een minuutje dicht zit -lees niet open te krijgen- dan gaan we naar hem toe (hij vindt het niet leuk en vraagt dan of de deur weer open mag) en wij leggen dat uit dat wij nu voor de allerlaatste keer de deur op een kier zetten, maar nog 1 keer en de deur gaat dicht en blijft dicht. Gisteren heeft hij het voor het eerst zover laten komen. Paar minuten verdriet en toen is hij zelf in bed gaan liggen en heeft hij zichzelf toegedekt en is lekker gaan slapen (en wij hebben toen de deur weer op een kier gedaan voor mocht hij wakker worden nu hij ons altijd wakker mag maken als er iets is). Zullen vast genoeg ouders wat van vinden, maar ergens houdt het op. Hij heeft zijn slaap hard nodig en hij slaapt niks langer als hij later slaapt wat weer doorwerkt op de volgende dag en avond. Ik vind zijn slaap belangrijker dan dat hij de gesloten deur niet leuk vindt.