Kleuter ontwikkelingsvoorsprong en zeer verlegen op school

Het zou kunnen dat je dochter een bepaald beeld had bij school wat niet overeenkomt met de werkelijkheid van de klas waar ze nu zit. Als ze echt al een ontwikkelingsvoorsprong heeft, dan is het voor haar mogelijk vreemd dat ze dingen al kan die oudere kinderen in haar klas nog moeten leren. Het is oppassen dat ze niet gaat aanpassen aan wat ze om haar heen ziet. Bijv. Als een kind al veel letters kent/leest, en ze ziet dat iedereen om haar heen alles moet leren, zal ze dat misschien op school niet laten zien (met idee van, ik zal wel gek zijn want iedereen weet dit niet). Eigenlijk aanpassen naar beneden. En dat kan gepaard gaan met gevoelens van buikpijn (door spanning) en ander, meer timide gedrag. Het past ook bij het trekken naar oudere kinderen op de BSO, mogelijk trekt ze dus naar kinderen van haar ontwikkelleeftijd? Ik ken haar natuurlijk helemaal niet dus ik vul in en weet niet of dit van toepassing is, maar misschien iets om te bespreken? Zeker als je zelf ook HB bent. Geen ervaring met eigen kids, maar sta zelf voor de kleuterklas.

Hi, ik herken heel veel in je verhaal. Wilde toevallig er ook een topic over openen. Mijn dochters zijn ook in december vier geworden en zijn met 26 weken geboren. Wij hebben vorige week eerst een gesprek gehad met de juf. Waarbij ze zei dat ze congnitief en qua taal enorm voorlopen. Daarin zouden ze nu al toe zijn aan lesstof van groep2/3. Maar emotioneel vindt ze ze eigenlijk te jong voor hun leeftijd. En ik herken dat dus echt totaal niet thuis. Ik weet dat ze enorm verlegen zijn naar volwassenen. Niet gek met alle nare ziekenhuisbezoeken. Maar ik vind ze zelf heel ver in empathie etc. Ze kunnen super goed inleven in anderen en zo. Hebben ook veel vriendjes in de klas en bso(daar alleen wel veel oudere kindjes) Ik merk dat ik zelf ook klem zit met heel veel vragen en zo.

Nou wat een vervelende omschrijving. Opzich heeft mijn dochter ook ongeveer dezelfde eigenschappen qua karakter en liep toen ook voor (sommige andere kindjes beginnen nu bij te halen, bijna 6). Maar de juf omschreef dat echt heel anders en heeft haar er ook echt in begeleid. In eerste instantie gaven ze in het gesprek aan (ouder kind juffen), dat ze meeluistert en kijkt en dat dit helemaal prima is. Dat mocht ook best zo blijven, maar inmiddels durft ze zeker de vinger op te steken en duidelijk te spreken. Blijft afwachtend en rustig hoor. Ook na een week hadden ze door waar ze met rekenen en woordenschat stond, of ze wel dingen van groep 2 mochten aanbieden. De juffen zeiden in dat gesprek ook vooral positieve dingen, zoals gezellig en lief en rustig. Heb wel aangegeven dat ze thuis ab so luut niet zo is. En dat ik het niet helemaal eens was met dat ze op school dan wel zo terughouden mocht blijven. Dus vooral uitgelegd dat ze misschien wat meer tijd nodig heeft maar zeker wel graag de vragen in de kring weet en wil beantwoorden. Volgens mij heeft de juf haar iets voor de klas laten doen waar ze goed in was (tellen tot zo ver ze kan), en dan gezegd van iets harder voor de kletsende kindjes achterin. Samen met de juf en nog een jongetje die ook ver kon tellen. Dat was denk ik de manier om haar te helpen om zich te laten horen en zien wat ze kan. Maar tot 4,5 heeft ze het dus echt pittig gevonden, dus in die zin was ze ook 'jong' en 'stil'. Dat er goed mee omgegaan wordt is heel belangrijk. Je zou een filmpje mee kunnen nemen van hoe ze thuis is, juf kent natuurlijk niet anders. En dan kan je vragen of ze haar willen helpen om meer op het gemak te zijn, of ze eens willen kijken of de werkjes wel uitdagen, maar vooral gewoon geduld met haar hebben. Zodat ze op school uiteindelijk ook haar vrolijke en zelfverzekerd versie enigzins kan zijn. Als ze van grapjes houd, kan juf daarop inhaken. Als er een kindje is waar het mee klikt daarmee samen laten werken, enzo. Is echt veel in mogelijk en verder wordt ze vanzelf ouder sociaal-emotioneel.

Hier geen sprake van prematuur of grote ontwikkelvoorsprong, wel herken ik de timide houding op school de eerste maanden die we van thuis of kdv niet herkennen. Onze juffen stelden ons juist daarin gerust, dat dit heel normaal gedrag is van nieuwe kinderen. Er komt zoveel op ze af en het is echt een mega verandering. Onze zoon is een perfectionist, wil niet graag falen en hij heeft dus echt even tijd nodig gehad om de dynamieken op school te ontdekken. We zijn inmiddels meer dan een half jaar verder en hij is helemaal opgebloeid. Heeft een paar vaste vriendjes, spreekt af na school, durft in de klas te praten etc. We merken ik echt wel dat hij op school behoudener is dan thuis, maar daar zie ik geen probleem in. Dus hopelijk ergens een geruststelling dat dit gedrag heel normaal kan zijn in het begin.

Fijn dat jullie de situatie herkennen en dat het nu beter gaat. Ik heb zelfs pas een half jaar het “label” HB, maar heb me wel altijd anders gevoeld. Mijn vader heeft een IQ van boven de 150 en de “diagnose” heeft hem naar zijn zeggen niks gebracht, dus daarom ben ik nooit getest. Ergens ben ik ook bang dat ik op haar aan het projecteren ben en misschien dat de opmerking van de juf me daarom zo raakt. Ik wil gewoon dat ze op school net zo vrolijk en blij is/durft te zijn als thuis. En dat ze gelukkig is en haar plekje snel vindt… ik heb me namelijk echt vreselijk verveeld op school en zo mijn best moeten doen om me aan te passen. Al in groep 3 geleerd om niet meteen mijn vinger op te steken omdat ik alles al wist bijvoorbeeld. Dat wil ik niet voor mijn eigen kind.

Ook ben ik bang dat we niet serieus worden genomen omdat de juffen al hun oordeel klaar hebben. Ze praat zacht en is stil dus is ze nog jong/snap ze het niet/enz.

Is er toevallig een ouder die je kent? Misschien kan je een playdate creëren zodat ze een maatje heeft en zich wat fijner kan voelen in de klas. En jij een moeder om mee te kletsen. Mijn ene dochter is echt gevoelig naast wie ze zit. Dat kan haar echt blokkeren. We hebben de mazzel dat er een meisje in de klas zit die ze al kenden. Meteen tweede week een playdate gedaan en nu zijn ze de drie musketiers. Het meisje is overigens wel een jaar ouder dan zij. Denk dat ze anders echt verloren waren zonder maatje.

Nee we wonen hier nog niet zo lang en m’n dochter is op het kdv in onze oude woonplaats gebleven tot ze naar de basisschool ging. Ons buurmeisje zit in de parallelklas en is ook een jaar ouder, daar speelt ze veel mee. Ook in de pauze spelen ze samen. In de klas speelt ze vooral met de jongetjes en oudere meisjes geloof ik. Ik denk niet dat ze per se eenzaam is, maar dat ze echt overweldigd en overprikkeld raakt. Ze vindt vooral de meisjes van haar eigen leeftijd niet zo aardig (en ik vind de moeder van die meiden ook vreselijk dus ben daar niet rouwig om 😂)

Dat van die empathie herken ik enorm! Toen we ons vorige huis verkochten was ik daar best emotioneel door. Dus onderweg naar de notaris moest ik een beetje huilen. Zegt ze: “Het is ok mama, ik ben ook wel eens verdrietig en dan moet ik ook huilen, maar het komt altijd wel weer goed! Zal ik je straks een knuffel geven?” Toen was ze 2,5…

Hi, Bij onze stichting hebben wij verschillende hb specialisten en onderwijs/begeleidings mogenlijkheden voor kinderen met kenmerken van mhb. Ik zou bij jouw iber informeren of jouw stichting dat ook heeft, zij kunnen jou dan ondersteunen.

Ja dat is inderdaad goed om in het achterhoofd te houden. Zelf werk ik in het VO en mijn man ook. Wij zien wel vaak dat IBers of HB ondersteuners wel kunnen adviseren, maar dat het vooral aan leerkracht en de groepsdynamiek ligt of die adviezen werken. Ik wil ook niet meteen heel hard van stapel lopen. Eerst even het gesprek met de juf(fen) afwachten na de vakantie. En even vragen of ze duidelijker kan uitleggen wat ze bedoelt met “jong” en waarom ze dat problematisch vinden voor een meisje van 4 😅

Ja, de dynamiek van een klas is ook wel een belangrijke factor of alle kindjes lekker in de flow kunnen komen. Waarin zie je haar ontwikkelingsvoorsprong? Ziet/weet de school dat al? Ik probeer veel in gesprek te blijven met school. Ene dochter was eerst enorm overprikkeld na een dag school of het zitten naast bepaalde kindjes. Nu zorgt de juf dat ze niet een week lang naast zelfde kindje zit en ze ook af en toe rustig in een hoekje kan tekenen of boekje kan lezen. Dat helpt veel. Haar gedrag is gewoon onbekend voor de juf. Denk deels prematuur gedrag qua prikkelverwerking. Maar laatst was ik mee naar de bieb en toen was mijn dochter het enige kind dat onverstoorbaar een boekje ging lezen in een overactieve groep. Denk dat bij ons zoeken zal zijn met de juf. Ene kant kinderen die zichtbaar voorlopen aan andere kant een prematuur brein dat op bepaalde gebieden gewoon nog 3 maanden achterloopt op hun leeftijd.

Ik herken veel van jouw verhaal bij onze oudste. We hoorden wel vaker dat ie zich zo snel ontwikkelt, maar sinds hij een broertje heeft (die zich normaal ontwikkelt) valt het nog meer op. Op school kijkt inmiddels een (HB) ondersteuner mee en dat ervaren wij als heel positief. Hij loopt namelijk cognitief voor, maar qua gedrag is het echt nog een vierjarig guppie. Hij heeft het overigens erg naar z'n zin op school. We merken wel dat hij thuis soms wat vervelender gedrag vertoont dan we gewend waren. De juf en ondersteuner vermoeden dat dit komt omdat ie op school alle beschikbare informatie opslurpt en daarna wat meer tijd nodig heeft om te ontladen. Van een vriendje van hem (die volgens de juf op een vergelijkbaar niveau zit) weet ik dat ze hem op woensdag thuis houden omdat het anders te veel voor hem is. Ik heb ook nog een vraag aan jou. Wat merk jij ervan dat je hoogbegaafd bent? Afgezien van je intelligentie natuurlijk. Ik herken veel van onze zoon bij mezelf. Ben opgegroeid in een klein dorp en nooit ergens op getest (doe maar normaal dan doe je al gek genoeg zeg maar).

Ik heb eigenlijk altijd een vermoeden gehad omdat ik dingen sneller wist/kon dan andere kinderen. Ik kon met 7 maanden staan, met 9 maanden lopen en sprak 2 woordszinnen voor mijn eerste verjaardag. Met 26 maanden is er een filmpje van mij dat ik aan mijn tante uitleg wat het verschil in tussen een geit en een schaap (in volzinnen) en ik was met 20 maanden volledig zindelijk. Ik was een vroege leerling en was 14 toen ik in 4 vwo zat en voor het eerst een onvoldoende haalde (economie). Niet omdat ik het niet zou kunnen begrijpen, maar omdat ik het niet interessant vond. Als ik iets leuk/interessant vind, heb ik heel veel concentratievermogen, maar als iets me niet boeit, kan ik me er niet toe zetten. Ik ben ook een hele luie leerling. Ik luister/let op in de les, maar maak geen opdrachten. Ik kan niet samenvatten want voor mij zijn alle details van belang voor het grote geheel. Ik ben ook een top-down denker. Ik wil eerst het concept begrijpen, dan pas invullen. Ik denk snel en sla dan ook stappen onbewust over. Ook heb ik een heel goed geheugen en heb ik zelfs nog herinneringen van toen ik 2,5 was. Omdat hoogbegaafdheid (in de eerste familielijn) ook erfelijk is, ben ik er wel op bedacht dat mijn dochter ook wel eens bovengemiddeld intelligent zou kunnen zijn. Een ontwikkelingsvoorsprong is natuurlijk niet per definitie ook HB, maar vaak wel. Bij haar is het lastig omdat ze in de eerste 1,5 jaar van haar leven bezig was met inhalen. Theoretisch gezien zou ze moeten achterlopen, maar vanaf 4/5 maanden hoefden we haar niet meer te corrigeren. Ze rolde bijvoorbeeld om van buik naar rug en rug naar buik met 5 maanden kalenderleeftijd/ 3 maanden gecorrigeerde leeftijd. Ook heeft ze vanaf haar geboorte een hele heldere blik gehad. Ze keer je echt al aan met 4 dagen oud wat overeenkomt met een zwangerschapsduur van 34 weken (ze had nog niet eens teennagels). Ook hebben we vandaag de goodenough mens tekening met haar gedaan en daarop scoort ze 15 punten. Misschien wel leuk voor andere mama’s met een vermoeden bij hun kind 😊 https://expertgroepontwikkelingsvoorsprong.nl/wp-content/uploads/2020/03/menstekening.pdf

Leuke opdracht die tekening. Ik scoor zelf ondermaats, haha. Maar juist ook mijn dochter die zichzelf heeft leren lezen en rekenen met 4/5 jaar, scoort heel laag. Mijn tweede scoort heel hoog zij valt eigenlijk helemaal niet op in de omgeving (of ze kan het goed verbergen, maar voor zover ik weet kan ze niet rekenen met bijna 4, waar de oudste dit wel deed tot 10) Niet dat ik vermoeden heb van HB bij hun. Maar voor onze oudste krijg ik echt weer zo'n gevoel van een test waarbij ze niet eruit kan halen wat erin zit/kan laten zien.

Oh die test vind ik wel interessant. Maar zegt dat echt iets over intelligentie? Als ik kijk wat mijn dochter uit zichzelf al tekent zou ze hier echt wel al rond de 15-20 punten zitten. Tekent gedetaileerder dan het voorbeeld. Dat met een verkeerde pengreep🫣. Maar ik ben zelf dus boven ruim boven gemiddeld creatief.(is mijn beroep) Dus denk dat haar omgeving wel een invloed heeft. Dat stuk over prematuriteit vind ik hier ook complex. Hier zie je dus enorm grote contrasten in ontwikkeling. Vooral met contact maken met volwassenen is hier echt een ding. Ze durft dus niets aan juf te vragen. Zelfs niet aan te kijken. Persoonlijk denk ik dat het komt door alle controles in hun leven.

Herkenbaar.. ik heb HB kinderen.. maar ze kunnen niet veel aan.. snel overprikkeld .. HB gaat vaak gepaard met Hoogsensitief of autisme.. Kijk gewoon wat het beste is voor je kind. Wat vind je kindje fijn om te doen met overcapaciteit? Extra uitdaging? Of iets creatiefs? Of iets met muziek.. Per slot gaat het met mijn HB kinderen beter op de Havo dan VWO .. ze doen er meerdere dingen naast. Gewoon relax je kind ook ademruimte geven :)

Ik had zelf een ontwikkelingsvoorsprong en heb altijd met de groep boven mij meegedaan. Ik ben nooit getest op HB. Ik was echt super verlegen. Ik mocht eigenlijk een klas overslaan, maar omdat ik daar sociaal-emtioneel nog niet aan toe zou zijn geweest, is dat nooit gebeurd. Ik denk dat ik ook pas in mijn tienerjaren minder verlegen werd. Maar nog altijd ben ik wat afwachtend en observerend. Ik vul geen kamer wanneer ik binnenkom😅 Achteraf gezien had ik het misschien wel fijn gevonden als er op school wat meer aandacht was geweest voor dat verlegen zijn en dat ze me daarmee hadden geholpen. Ik weet niet hoe, maar ik heb me als kind best vaak niet begrepen gevoeld. Onze zoon van 4,5 jaar is mogelijk hoogbegaafd. Mijn man luister veel podcast in de auto erover zodat we er wat meer van begrijpen en we de valkuilen kennen. Bij vrienden is het op school met hun hoogbegaafde kind niet goed aangepakt en dat willen wij voorkomen. En ook als hij niet hoogbegaafd blijkt te zijn, is hij nog steeds geen gemiddeld kind en willen we dat we hem goed kunnen begeleiden. Mijn man herkent in die podcasts overigens ook veel van mij😅 Hij heeft mij laatst een stukje laten horen en dat was best confronterend of zo. Zoon is niet zo verlegen als ik was. Hij geeft graag antwoord in de klas en is teleurgesteld als hij geen beurt krijgt. De school pakt het tot nu toe allemaal goed op. En ze geven hem meer uitleg/duiding over waarom ze bepaalde dingen (niet) doen. Dus als hij geen beurt krijgt, dan leggen ze uit dat niet iedereen een beurt krijgt en dat hij een volgende keer weer aan de beurt is. En dat doen ze dan ook. Hij is best wel gevoelig. Maar we krijgen ook terug dat hij sociaal-emtioneel echt wel nog gewoon 4 jaar is. En dat triggert toch iets bij mij. Waarschijnlijk 'oud zeer'. En het komt toch ook een soort van 'negatief' over. Terwijl zoon dus super empatisch is. Al heel jong kende en herkende hij emoties. En hij zegt zelf wel eens dat hij niet met de jonge kindjes speelt, omdat ze 'gek' praten. En hij speelt niet veel samen in de klas. Hij speelt liever op zichzelf of met smartgames. En creativiteit laat hij ook niet echt zien op school. Maar thuis tekent en schildert hij en maakt hij de mooiste bouwwerken van Lego. En nu blijkt dat hij een nare ervaring had met 2 kinderen in de bouwhoek (hij mocht niet meedoen) en daarom niet meer in de bouwhoek wilde. En hij wilde niet in de knutselhoek, want dan moest hij iets maken van het thema dat ze nu behandelen en dat vond hij moeilijk. Blijkt dat hij denkt dat hij het niet kan en het daarom dus niet doet. We hebben daar nu met hem over gesproken (je bent er om te leren, je kan niet alles meteen, je mag fouten maken, het is niet erg om hulp te vragen). Hopelijk helpt hem dat weer verder. Cognitief gezien zou hij al naar groep 3 kunnen. Hij kan lezen, schrijven, rekenen en redelijk klokkijken. Hij gaat naar een plusklas en er wordt met hem gelezen op school. Ook doet hij al veel mee met groep 2. Ze proberen nu vooral te werken aan het 'perfectionisme' en steeds de 'makkelijke optie' kiezen. Zodat hij ook leert dat je fouten kunt en mag maken. En uit eigen ervaring weet ik dat je dat beter niet te laat moet ervaren🥲 Ik heb die oefening van de menstekening op tekeningen van hem 'gelegd' en dan komt hij op 30 punten🤭 Nou, dat was een heel lang verhaal😅 Ik hoop dat je tijdens het gesprek kunt achterhalen of ze op school jouw dochter goed 'zien'. Misschien hebben ze niet in de gaten wat ze allemaal al kan. En het kan overprikkeling zijn, maar het kan net zo goed verveling zijn. Uit die podcasts die mijn man luistert maken we op dat het helaas niet altijd zo duidelijk is. Misschien kunnen ze je dochter observeren. Dat hebben ze bij onze zoon ook gedaan. Maar bij onze zoon gaven ze na de eerste week al aan dat ze het verder wilden onderzoeken. En wij hadden tijdens het intakegesprek ook al wel dingen benoemd. Probeer je gevoel te volgen hierin. En misschien kan je aangeven hoe het thuis gaat. Op school gaat het soms toch heel anders. Succes!