Komt er ooit een einde aan...(zindelijkheidsdrama)

Awgh jeetje, dit lijkt me heel vervelend. Ben je al eens naar een kinderbekkenfysio geweest? Misschien kan die je op weg helpen met een nieuwe routine...?

Ja, ook al gedaan. Hielp ook niks.

We lopen ook bij de kinder urotherapeut. Maar niks helpt.

Je hebt hier niks aan! Maar jeetje wat voel ik me je mee. Hopelijk heeft hij een goede periode tijdens de vakantie zodat je even bij kan komen 🤞. Sterkte!!

Pfff wat lastig. Jullie hebben het waarschijnlijk al geprobeerd maar.. Is het een optie om een tijdje terug luiers aan te doen? En zo zijn motivatie voor zindelijkheid terug te vergroten? En zelf ook even een break te hebben?

Ja hier zat ik ook aan te denken. Een vakantie waarin jullie juist alles even helemaal los kunnen laten. Misschien dat ontspanning jullie zoontje ook super helpt om te ontspannen en jullie met frisse moed na de vakantie verder kunnen. Ik leef met jullie mee, wat een vervelend probleem voor jullie allemaal!

Wij hebben dat precies zo alleen ons kindje is 6 wij gaan nu naar de kinder psycholoog van het ziekenhuis omdat het een mentaal stukje is waardoor het niet lukt

Nee dat is echt geen optie, dat zegt het ziekenhuis ook. Ik snap de gedachte hoor, maar het is tevens zinloos. Want als hij in een luier gaat plassen, is dat voor hem lekker makkelijk en bovendien gaat dat ook doorlekken. Alle hulp (urotherapeut, kinderarts, kinderuroloog) geeft aan dat hij nu echt zélf het ongemak moet gaan ervaren zodat hij prioriteit ziet in droog blijven (of bij nat: verschonen). Die prioriteit heeft hij nu niet, spelen (al dan niet nat) is veel leuker dan naar de wc gaan en je verschonen. Een luier zal dus alleen maar averechts werken. Bovendien wil hij dat zelf ook absoluut niet meer. Op de basisschool hebben we dat (in een fase van paniekvoetbal in December) een kort poosje gedaan, maar daar werd hij ook mee geplaagd op school). Dus dat is echt een no go.

Een consult doen bij Natuurlijk Zindelijk? Misschien heeft zij goede ideeën. Gaat wel over de baby tijd (voornamelijk) maar zal vast ook wel van toepassing zijn op een ouder kindje. https://www.natuurlijkzindelijk.nl

Dit heb je vast ook geprobeerd, maar helpen met schoonmaken? Zelf omkleden? Helpen bij de handwas? Dat het plassen in de broek uiteindelijk meer moeite kost dan toch even naar de wc?

Dat doen we idd al. En heeft ook niks opgeleverd (behalve nog neer frustratie).

Hoelang gebruiken jullie die Underwunder-onderbroeken al? Ik lees online dat ze goed absorberen en dat het droog blijft aanvoelen. Misschien voelt het te comfortabel aan? Niet dat jullie op vakantie normale onderbroeken moeten gebruiken, maar misschien is dit wel een idee voor als jullie een weekje thuis zijn.

Zelfs die under wunder onderbroeken worden door en door nat. Dus dat ongemak heeft hij echt wel. Het spelen vindt hij alleen belangrijker. Dat jatte boeit hem niet. Gewone onderbroeken gaan écht niet. Laatst nog een halve dag gedaan omdat de speciale onderbroeken op waren. Maar dat is echt huilen met de -et op, niet te doen…

Wat heftig dat het je leven zo beïnvloed. Begrijpelijk dat je het niet trekt. Als ik het goed lees, is het van een lichamelijk onvermogen is over gegaan naar gedrag dat is niet meer passend is. Heb je wel eens geprobeerd hem de nadelen te laten ervaren. Zoals dat jij minder kan spelen omdat je moet wassen? Of dat je niet weg kan omdat hij steeds in de broek plast, dus niet naar speeltuin vriendje etc gaat? Of bv als je in je broek plast, moet je een schone aan doen, het kindje waarmee je speelt wacht dan met spelen, je doet je broek in de emmer en spoelt hem (natuurlijk samen) uit , je doucht je af want onder de plas zitten is vies en dan kan je pas verder spelen. Je kan het een keer met hem timen hoe lang dit wel niet duurt vs naar de toilet lopen en dan weer doorspelen Misschien kan je werken met een beloningssysteem, iedere dag droog is een sticker, vijf stickers is een keer avondeten kiezen ofzo? Lees vooral dat jij heel hard bezig bent maar dat hij de urgentie niet voelt. Hij moet het doen dus hij moet de urgentie ook voelen. Ik denk hoe meer jij trekt en het voor hem oplost hoe minder hij gaat doen. Moeilijk want ik ken het probleem dat je heel hard gaat lopen om het te redden.

Hij kent de nadelen. We benoemen dit altijd (dat het veel langer duurt om je te moeten wassen dan dat je gewoon op tijd naar de wc gaat. Maar hij geeft aan dat hij het gewoon niet voelt. Je kunt dan blijven drammen en hierop hameren, maar als hij het gewoon niet kán doet dat psychologisch ook wat met je… En het is ook niet dat hij het expres doet, voor hemzelf is het ook enorm vervelend dat hij 8x per dag zich moet verschonen en wassen. De hele dag wordt er door beinvloed. Uitleggen dat ik niet wil dat hij bij vriendjes in huis speelt omdat ik niet wil dat hij de meubels daar verwoest, heeft ook geen effect. Hij kán het gewoon niet. Stickers en andere beloningen hebben we uiteraard allemaal al 1000x geprobeerd, werkt niet.

Wel echt heel sneu, voor jullie allemaal. Ik lees wel dubbele signalen. Aan de ene kant zeg je, het maakt hem niets, hij speelt gewoon door. Aan de andere kant zeg je hij voelt het niet en vindt het heel erg (als ik je berichten goed heb gelezen). Beide uitgangspunten, of een mengbeeld, geven verschillende uitgangspunten. Als hij het niet voelt zou ik me kunnen voorstellen dat je probeert om hem wat rustiger te houden zodat hij meer aandacht heeft voor wat er in zijn lijf gebeurd. Je kan hem ook helpen om zijn lichamelijke signalen meer op te vangen. Als je honger hebt, waar voel je dat en hoe voelt dat, als je moet poepen, hoe voelt dat en met plassen ... Etc. Als hij het wel voelt zou ik blijven bij negatieve consequenties laten ondervinden maar ook het positieve zeker bekrachtigen. Misschien heeft hij zelf wel een idee over hoe je het kan oplossen. Wat soms ook werkt (heb je voor de vakantie niets aan) is de focus op iets heel anders leggen voor een tijd. Hij wordt nu bijna zijn zindelijkheidsprobleem en dat is voor geen kind leuk. Het kan ook zijn, maar dat is misschien ver of breed gezocht, dat het plassen een onbewust of bewust middel is geworden op controle. Zijn er grote veranderingen in jullie leven, veel spanning, etc . Het kan een manier zijn om aandacht te krijgen of iets gedaan te krijgen bewust dan wel onbewust. Ik zou vooral een psycholoog contacteren want dit is echt heel verdrietig voor jullie allemaal. Het zou mij als moeder ook heel verdrietig maken. Ik hoop dat ergens tussen de tips op het forum iets staat wat je aanspreekt en waarmee je verder kunt.

Kan je geen verwijsbrief krijgen voor een Kinder Incontinentie Team in een ziekenhuis? Daar kijkt een heel team mee naar of het fysiek, gedrag of een combinatie is.

Er zijn geen veranderingen, dus dat is niet de oorzaak… We zijn een heel rustig gezin, hij is enig kind… De signalen zijn ook heel erg dubbel en het verschilt ook heel erg per fase. Je kunt er dus ook nooit de vinger op leggen wat het nou is, niet kunnen of niet willen. Ik zelf neig echt naar niet kunnen, en omdat het dan allemaal zo lastig is, daarbij niet willen. Want waarom zou je je in willen zetten voor iets wat je toch niet kan? Dat is hoe ik het zie.

Zoals al gezegd niet voelen of niet boeien zijn hier wel 2 verschillende dingen. Als jullie hem consequent om de 2u op de wc zetten, is hij dan wel droog? Als hij zich bewust is van dat hij het niet kan, moet hij wel kunnen begrijpen (niet leuk vinden) dat hij dan op die manier moet gaan. Eventueel met eem horloge dat biept na 2u ipv dat jij het moet zeggen, dat geeft misschien minder gezeur of gedoe. Of geven ze aan hij moet het echt zelf leren voelen? Kan hij dat wel als hij bvb in zijn blote kont loopt (was bij ons zoontje zo)? Ik dacht ook dat er van die draagbare plaswekkers bestaan. Zoals je hebt voor bedplassen, die een signaal geven als ze beginnen plassen. En zo leren ze dan dat ze aan het plassen zijn. En trainen ze met ophouden en naar wc gaan. Misschien is dat iets. Dat is natuurlijk als het niet voelen is, als het puur gedrag is, dan gaat dit ook niet helpen. Hoe gaan de nachten? Is hij dan wel droog?

We lopen nu 2,5 jaar in het ziekenhuis (ook in een ander ziekenhuis is meegekeken), daar zit dus zo’n heel team omheen dus dat is er al.