Koppige peuter, een alternatief voor een 'houdgreep'?

Hier precies hetzelfde. Meiske ruim 3. Hele tijd is ze blij en gezellig. En zodra we boven zijn gaat ze lopen klieren. Slaan, gillen etc. Zo vermoeiend.

Wat moeilijk. Heb geen tips voor je maar ik denk dat het heel goed is dat je voet bij stuk houdt en hem gewoon terug in bed doet en niet toegeeft ofzo. Dat je zo consequent blijft zal vast helpen, en hopelijk heeft iemand hier een andere manier. Ik zou willen zeggen praat erover en maak afspraken met hem, maar of dat werkt?

Zo herkenbaar dit!! Hier heeft hij een aantal keer op de trap moeten zitten voor andere dingen om na te denken (echt 1 minuut ofzo) maar dit werkt nu wel heel goed. Als ik nu zeg dat hij de keuze heeft om of hij moet gaan slapen of nog even op de trap te gaan zitten om na te denken dan is de keuze snel gemaakt…..

Hier ook gaat inmiddels een stuk beter maar inmiddels bijna 4. Slaapt hij nog smiddags? Hier ging het beter toen we het dutje inkorten en daarna weg lieten. We merken vooral als die erg moe is en veel prikkels heeft gehad hij denkt ik ga nog even de grens opzoeken. Blijven volhouden en rustig blijven uitleggen werkt hier het beste ik ben benieuwd met welke leeftijd dit helemaal over is.

Misschien helpt het om hem een tijdje voor bedtijd al te verwittigen dat hij bijna naar bed gaat? Dus dat je voor het koken bijv zegt, mama gaat even eten maken dan gaan we eten en na het eten mag je nog even spelen of in bad oid en daarna is het tijd voor bedje. Kindjes laten kiezen of het gevoel van controle laten hebben schijnt ook goed te kunnen werken, ze hebben namelijk vrij weinig controle over hun emoties (en die zijn groot)

Ons zoontje van bijna 3 heeft net een groot bed gekregen. Je snapt dat het echt te gek is om elke 2 sec uit bed te komen. Ik keek vroeger altijd super nanny met Jo Frost 😆 en mij is altijd die naar bed breng methode bij gebleven. Dus inderdaad negeren, niet praten, geen oogcontact en terug in bed leggen. En vooral, zelf niet boos worden/gefrustreerd raken. Echt tot in den treuren 🫠 De eerste avond duurde het denk ik dik een uur. En mijn zoontje vond het heel lang heel grappig. Maar er kwam na ik denk 40 min een omslag punt. Omdat je ze geen input geeft en zelf kalm bent gaat het grappige/spelletje er van af. Dus toen raakte hij zelf gefrustreerd/verdrietig. Nog een paar keer terug moeten leggen en toen gaf hij het op. We zijn nu op dag 5 en de tijd die nodig is wordt steeds korter. Heb hem net 2x terug moeten leggen voor hij in bed bleef en na een tijdje zelf ging liggen. Het duurt echt even voordat ze snappen waar de grens ligt. Je zou het nog een kans kunnen geven maar elk kind is natuurlijk ook anders. Misschien werkt juist een verzwarings deken of bedtunnel heel goed. Het is heel pittig en lastig. In iedergeval veel succes 🍀

Dit klinkt heel erg als prikkelverwerking en oververmoeid gedrag. Kinderen die oververmoeid zijn kunnen zichzelf niet reguleren. Wat bij ons heel erg helpt is om ervoor te zorgen dat onze dochter van extern uit haat lijf, weer contact maakt met haar lijf en daardoor reguleert. Wat we hiervoor doen is wel verschillend maar bijvoorbeeld: - na de opvang met sensorisch speelrijst of kinetisch zand spelen. - vanaf de tenen en dan langzaam omhoog knijpen in haar lijf om weer verbinding te maken - op de arm nemen en samen op rustige muziek dansen terwijl ik mee zing - op een speciale manier aan haar vingers trekken. Ik heb hier een papiertje van en kan die niet online vinden. Maar het zorgt ervoor dat je het nerveus systeem kalmeert - ademhalingsoefeningen doen, en dan vooral samen zodat ze mij meer nadoet. Wanneer ze intern is gekalmeerd dan kan zij ook beter weer reguleren. Moet wel zeggen dat ik bij haar blijf tot ze slaapt omdat dat gewoon hetgene is wat ze nodig heeft om kalm te blijven. Werkt ook sneller dan het 'gevecht' aangaan

Bedankt voor de herkenning en tips! Ook heel fijn om te horen dat ik niet de enige ben met dit probleem.

Heel herkenbaar, hier helpt het om zachtjes op zijn hoofd te kriebelen en zijn rug te masseren. Hij ontspant dan direct. Dit doe ik vooral savonds als hij dus niet in bed wil. Hij is nu 3,5 jr geweest en de driftbuien zijn drastisch verminderd.

Bepaalde dingen geven wij de kinderen ook wel ruimte, anders word alles een strijd. Dochter krijgt nog als ze op bed gelegd word wat tijd om op haar kamer te spelen, ze is niet in bed te houden wil echt nog even rustig rommelen op haar kamer. Zolang ze haar kamer niet uit komt is het goed.

Wij hebben dit ook even heel pittig gehad gelukkig ging het na een tijdje beter. Waren ook extreme driftbuien overdag. Gelukkig niet heel vaak maar ze was dan zo koppig. Mijn indruk hier was dat het echt een fase was. Sowieso hebben we een pittig koppig meisje. Maar kan ook juist heel lief en meewerkend zijn en is heel zelfstandig in de zin van dat ze heel veel zelf kan. Ik ben fysiek niet zo sterk en ga niet met haar ‘vechten’ dus probeer altijd andere creatieve oplossingen te bedenken. Sowieso geven we alles duidelijk aan en geven haar even tijd om te schakelen. Let in deze fase ook op dat je op tijd maar niet te laat (😅😅) aan het bedritueel begint. Is ze te moe lukt het niet fijn meer, is ze niet moe genoeg ook niet… Wat ik hier in elk geval deed en nog doe is een natuurlijke consequentie aangeven (geen tijd meer voor een boekje, te moe geworden om even bij haar te liggen etc) en als het niet in samenwerking wilde en ze maar uit bed bleef komen dan ging ik bv wel tegen de deur zitten dat ze haar kamer niet uit kon als ze uit haar kamer bleef komen. Ik zette haar ook wel vanuit de gang in haar kamer of in haar bed. Niet helemaal weer erin ze snapte zelf prima wat de bedoeling was. Hier werd ze dan vaak heel kwaad en kon het lang volhouden. Maar uiteindelijk kwam er dan vaak wel weer een ingang als ze zichzelf had uitgeput waar ze om iets kon vragen en dat was dan vaak het begin van echt naar bed gaan. Ik probeerde wel steeds te zeggen dat het bedtijd was, dat het belangrijk was haar energie op te laden, dat ik zag dat het haar niet zelf lukte in bed te komen dus mijn taak om haar nu te ‘helpen’. Het is misschien een beetje modern, maar overwicht werkt echt niet bij mijn dochter. Het is bedtijd je moet naar bed zegt haar echt niks. Het waarom van dingen en zelf keuzes maken vind ze super belangrijk en maakt dat ze ook juist opvallend vaak (buiten sommige fases) voor rede vatbaar is. Sterkte! Het wordt sowieso beter. Ik hoop dat je je weg wat kan vinden