Lastig onderwerp, schokkende cijfers

Het is inderdaad een hoog cijfer. Klopt.. Wat je kan doen is hebben over leuke en niet leuke geheimen. Dus uitleggen dat een leuk geheimpje bijvoorbeeld een kadootje is, maar dat als iemand vraagt om een geheimpje te bewaren wat eigenlijk niet leuk is of heel spannend is dat ze het altijd mogen vertellen. Daarnaast is het goed om te hebben over veilige volwassenen. Noem dan geen titels: niet elke juf is veilig, niet elke ouder en niet elke buurvrouw. Maar leg eigenschappen van een veilige volwassene uit. Bijvoorbeeld; als er iets is waar jij je vervelend over voelt mag je dit altijd vertellen aan een veilige volwassenen. Dat is iemand die goed naar je luistert, waar je je fijn voelt en die nooit vraagt om te liegen (dat zijn een paar van die eigenschappen) Daarnaast is het goed om aan te geven dat je je kind altijd zal geloven als zij een geheimpje vertellen en dat je nooit boos zal worden op ze. Misbruikers zeggen namelijk vaak dat niemand ze zal geloven of dat de ouders bijvoorbeeld boos zullen worden. Je hoeft dan niet misbruik als geheim te noemen, maar je kan wel een voorbeeld noemen als iemand bijvoorbeeld aan je zit wat je niet zo fijn vindt. Daarnaast is het goed om te hebben over fysieke grenzen. Bijvoorbeeld als je kind een ander kind knuffelt zonder dat die het wilt kan je uitleggen dat je altijd moet vragen of altijd met luisteren naar grenzen. En uitleggen dat hun lichaam van hun is en niemand (ook niet papa en mama) er zomaar aan mogen zitten als zij dit niet willen. Geef ze dan ook die autonomie; als ze niet willen knuffelen, knuffel ze dan ook niet.

Super goed bericht. Sluit me hier ook volledig bij aan. Ik denk vooral dat je je kindje niet bang moet maken...dat is denk ik nog een kunst voor mij 🥲 Ik ben zelf iemand van de 1 op de 3. Zelf kan ik me niet heugen dat ik zulke gesprekken gehad heb met mijn ouders. Gezien het mijn broer betrof heb ik het ze pas op veel latere leeftijd verteld toen ik uit huis was. Nu na de geboorte van mijn dochter in therapie gegaan om alles te verwerken met de hoop dat ik mijn angst niet te erg laat doorschemeren.

Bedankt voor dit bericht, klinkt heel logisch en helder!

Wat heftig dat je dit meegemaakt hebt en ik kan me heel goed voorstellen dat moeder worden ervoor zorgt dat je hier weer veel over nadenkt. Knap dat je de stap hebt gezet om hiervoor in therapie te gaan om het te verwerken. En ik had er nog niet bij stil gestaan dat het op deze manier ook binnen een gezin kan gebeuren..

Dit inderdaad precies. Top verwoord. Laatst nog meegemaakt dat iemand tegen zijn kind zei “geef maartje eens een knuffel om haar te bedanken” en ik zag de strijd in zijn ogen, en vervolgens de opluchting toen ik noemde dat een box ook goed was. Dat zijn al voorbeelden in het dagelijks leven die echt minder onschuldig zijn dan ze lijken…

Krijg kriebels van zulke onderwerpen 🙈 helemaal zo een hoog cijfer..

Helaas heb ik zelf als kind te maken gehad met seksueel misbruik door mijn vader. Hierdoor ben ik als de dood dat zoiets mijn eigen kind overkomt en heb ik best veel moeite om mensen te vertrouwen met mijn baby. Ik zal mijn zoontje vanaf dat hij het kan begrijpen uitleggen dat zijn lichaam van hem is en dat niemand daar zomaar aan mag zitten. En ook dat bepaalde lichaamsdelen privé zijn etc.

Dat laatste is zo belangrijk. Ik probeer mensen om ons heen ook duidelijk te maken dat ze de grenzen van mijn dochter moeten accepteren. Als ze bijv. geen zin heeft in knuffelen of kusjes geven of handje vasthouden of wat dan ook. Wel lastig met een kind wat nog geen twee is. Het is zo hard werken om mensen om je heen ook bewust te moeten maken van het feit dat een kind een persoon is en ook gerespecteerd moet worden. Verder ben ik ook heel bang voor misbruik. Geen idee waar het door komt want heb het in mijn familie/vriendenkring gelukkig nog nooit gehoord (betekend natuurlijk niet dat het niet gebeurt). Maar gewoon het feit dat het altijd een bekende is geeft me de kriebels. Hopelijk kunnen we door onze kindjes nu al het vertrouwen te geven dat ze ons alles mogen vertellen behoeden voor dit soort afschuwelijke situaties.

Mijn man is misbruikt door zijn stiefvader tot zijn 12e (toen moest hij naar een internaat dus stopte het). Hij heeft het tegen niemand verteld, behalve aan mij (toen we al 9 jaar samen waren, hij was toen 38 jaar). Mijn man en ik zijn echt als de dood dat dit onze dochter overkomt. We willen haar zo vroeg als mogelijk op een zelfverdedigingssport/vechtsport doen. Dan hoop ik dat ze in zijn situatie niet zal bevriezen, maar juist zal vluchten of vechten (nee roepen). Freeze, flight, fight. We leren haar nu al de juiste termen voor elk lichaamsdeel (dus ze weet bijvoorbeeld nu met haar 1,5 jaar al waar haar vulva zit). Mocht iemand dan aan haar zitten kan ze het in ieder geval juist benoemen waar die persoon aan zat. En dan kan zo'n persoon makkelijker veroordeeld worden dan als een kind zegt dat iemand aan haar poekie zat. Ze mag ook nu al aangeven of ze wel of geen kus of knuffel wil. Ze zegt nu al een poosje 'nee' en als ik vraag of ze een kusje wil (ik gaf haar bijvoorbeeld altijd een kus als ze in haar autostoel zat voor ik de autodeur dicht deed) zegt ze nu 9 van de 10 keer 'nee', helaas voor mij en m'n man, maar zij leert in ieder geval dat zij bepaalt over haar lijf. Verder inderdaad veel inlezen en praten over geheimen en hoe het uit te leggen etc. Het is misschien ook een kwestie van op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn, maar ik heb ook wel eens gelezen dat het merendeel door bekenden wordt gedaan. In het begin vertrouwde ik zelfs mijn man niet, want dat lees je ook weleens. Heel erg vond ik het van mezelf dat ik zo dacht (misschien hormonen?), maar better safe than sorry. En als nu bijvoorbeeld de buurman naar haar kijkt denk ik gelijk: waarom zit je zo naar mijn dochter te kijken!? Nouja, heftig is het inderdaad. En 1 op de 3 vind ik ook bizar hoog!

Hier ook meegemaakt door zowel eigen broer en stiefvader misbruikt. Helaas blijft vertrouwen moeizaam naar mijn man als een hij keer samen doucht met onze baby of kinderen draagt hij altijd ondergoed ikzelf overigens ook en ben ik er altijd bij. Ik ben altijd waakzaam naar de kinderen toe ook dat ze onderling goed hun grenzen aangeven en dat hun lichaam van hun is en niemand daar aan mag zitten ook niet papa of mama of broertje of zusje. Enkele voorbeelden zijn dat ik ze heb aangeleerd dat als iemand aan hun billen, vagina zit ze altijd moeten roepen daar mag je niet aankomen en het altijd tegen mij moeten zeggen dit doen ze gelukkig ook. Ik vind naar iemand zwaaien om gedag te zeggen ipv kus,knuffel geven net zo gepast. Wij verplichten ze nooit want dit gebeurt vaak door ouders onbewust om kus,knuffel met afscheid te geven of als wij daar behoefte aan hebben. Dit mogen zij zelf aangeven. Wij hebben ook bewust gekozen voor een opvang waar alleen vrouwen werken en ook alleen vrouwelijke staigaires werken. Mijn dochger gaat nu ook naar school waar ik ook heel alert ben dat ze haar grenzen aangeeft ook met afspreken. Laatst is mijn dochter ergens gaan spelen en bleef een moeder aandringen om een snoepje te eten terwijl mijn dochter diverse voedselintoleranties heeft ze gaf duidelijk haar grens aan dat ze dit niet wilde en niet mocht van mama en alsnog heeft die moeder zo gepusht dat ze het uiteindelijk at. Dit vind ik al heel erg over een grens heen gaan als volwassen van een kind zonder dat er sprake is van misbruik. Gelukkig als er weer iets voordoet heeft mijn dochter nu geleerd meteen te zeggen naar huis te willen en dat ze mij moeten bellen. Elke keer is er wel weer nieuwe situatie wat ik spannend vind als ze ouder worden. Telkens een nieuwe uitdaging om ze het goed uit te leggen en niet mijn eigen angst te veel te laten overschaduwen en te projecteren op hun. Ik hoop echt dat elke persoon dit bespaard blijft want ook al doorga je therapie voor het misbruik en emdr voor de nachtmereies. Maar deze situaties als je zelf kinderen hebt ook al wil je het niet. Onbewust blijft het voor mij in de kleine dingen nog steeds heel veel impact hebben.

Wat een goede tips noem je hier. Hier heb ik echt wat aan!

Mijn voormalig partner (we waren 17 jaar samen) is ook misbruikt in zijn kindertijd. In de familiesfeer. Het heeft heel lang geduurd voor hij dit durfde te vertellen en het was voor hem mede een reden om geen kinderen te willen. Ik zou mijn kinderen ook nooit verplichten een kus te geven. En idd gewoon alle lichaamsdelen benoemen. Ik ben zelf wel van de badkamerdeur open en ik loop ook rustig in mijn blootje. En daarnaast het verschil tussen fijne geheimen en nare geheimen leren. En dat ze alles aan mij mogen vertellen, ook als ze denken dat ze iets heel doms hebben gedaan. Dat ik daar nooit boos om zal worden, maar dat ik ze juist graag wil helpen. Het is wel heel belangrijk voor kinderen dat er ook mannen als rolmodel fungeren: in de opvang, op school, op de sportclub. Ook vrouwen plegen misbruik. En de meesten die misbruik plegen, zijn zelf vroeger ook misbruikt. Triest, maar waar.

Vanaf welke leeftijd zouden jullie dat gaan bespreken van die leuke en niet leuke geheimen?

Oudere peuter kan al wel, jonge kleuter zeker.

Ik ben hier als de dood voor. En ben heel wantrouwig. Ik leer mijn kindje ook dat die nee mag zeggenn geef bij mijn omgeving aan dat wanneer hij geen kusje wil geven, hij dat niet hoeft. Alleen al hoe sommige mensen hem op de schoot nemen vind ik een uitdaging. Zodra die iets ouder is, zal ik hem zeker instrueren.