Liever bij oma.

Eerst kreeg ze van jou en haar vader alle aandacht. Nu moet ze dat. Thuis delen met haar broertje en zusje. Bij oma krijgt ze wél alle aandacht. Het lijkt me heel vervelend voor je, maar best begrijpelijk. Probeer weer eens iets alleen met haar te doen, Trekt vanzelf wel weer bij,

Ik denk dat van enigskind naar de aandacht delen met niet één maar twee dat dat best wennen is. Bij oma krijgt ze alle aandacht die ze gewend is. Ik zou wat vaker één op één iets met haar ondernemen en verder denk ik dat het met de tijd wel goed komt.

Komt echt weer goed! Ze houdt juist super veel van jullie dat ze dit gedrag laat zien. En ja het is echt heel normaal 💕💕

Dat is vervelend he.. maar ook herkenbaar. Probeer het, zeker als jullie bij oma zijn, te accepteren. daar worden ze verwend en laat oma inderdaad vaak alles uit de handen vallen om de héle dag te spelen. Weet je moeder dat je hiermee zit, en zij hier wellicht ook iets in kan betekenen? Dit is inderdaad een fase en zal ook weer overgaan. Het ligt écht niet aan jou/jullie😘

Om even de andere kant te belichten, mijn moeder heeft 2 dagen in de week opgepast op mijn zoontje van 4 maanden oud tot ongeveer 1,5 jaar. Hij is gek op haar. Als er dingen zijn die mij niet lukken en oma vraagt het vervolgens, doet meneer het wel. Dit was al zo toen hij nog enig kind was en nu hij een broertje heeft nog steeds. Het is ook niet zo dat hij geen één op één met mij heeft en 1x per week gaan we een dagje uit en echt wat leuks doen. Oma's zijn gewoon heel leuk. Enige verschil us drnk ik dat bij oma toch net ff wat meer mag en onverdeelde aandacht, de hele dag. Ik moet tenslotte ook nog een huishouden doen

Ik vind dat zelf ook zo vervelend haha maar wel herkenbaar. Bij ons was het vooral dat oma geen ruggengraat heeft en alles goed vind. Ze doet alles voor de kinderen, als de bij wijze van 10 ijsjes willen krijgen ze dat. Ja dan snap ik wel dat oma leuker is. Ik vond/vind het zelf alleen niet altijd even leuk, ik spreek dat ook uit naar de oma's. Dat ze echt wel consequenter moeten zijn en als ik nee zeg zij niet opeens ja zeggen op hetzelfde. Ik hoorde namelijk ook vaak "ik vraag het wel aan oma!!" 🤷🏼‍♀️

Mijn moeder weet dat ik het soms lastig vind. Maar ik reken het haar niet af hoor. Ze houdt er op haar manier wel rekening mee. Maar ze is gewoon heel enthousiast en lief voor/met haar kleinkinderen.

We doen regelmatig iets alleen samen met haar. Ook echt wel tijd met haar alleen. Soms is het gewoon even lastig. Dan wil ik haar zo graag troosten of bij mij op schoot. En dan wil ze niet dat ik dat doe. Voelt pijnlijk..

Ik ben ook echt heel blij dat ze zo goed overweg kunnen met de oma's Gelukkig dat het wel herkenbaar is. Probeer er ook niet teveel van aan te trekken. Maar soms ben je zelf beetje moe en word ik er verdrietig van. Vandaag is alles ook weer goed. Haha, ze is weer helemaal lief...... Zullen ook wel weer fases en momenten zijn.

Is toch heerlijk dat ze zo goed met haar oma’s kan? Waarom betrek je dat op jezelf? Ik vind het juist fantastisch, er blijft genoeg mama-tijd over hoor. En zo hoef jij niet altijd ‘aan’ te staan.

Dit inderdaad, wij moeten er nog andere dingen bij doen. Mijn moeder werkt nog maar enkele uren in de week en kan bij het oppassen alle tijd aan mijn kindje geven, want ze heeft de rest van de week genoeg tijd over voor andere dingen. Daarnaast zie ik ook dat opa veel helpt, die werkt thuis. Terwijl oma speelt met de kleine, smeert opa alvast een boterhammetje. Of doet huishouden, let even op de kleine als oma naar de wc moet. Ja.. Dan is dat toch anders dan hoe je het zelf doet. En waar mama nee zegt, is het bij oma altijd ja whahah. Ik heb dat soort dingen wel moeten aangeven, dat zij ook wat meer grenzen stelt anders zit ik er thuis mee. Bijvoorbeeld niet bij elk zielig gezichtje gelijk ons kindje oppakken, want dan raakt hij daaraan gewend en kan ik met mijn mamadag niet meer fatsoenlijk naar de wc of wat eten. Dat is wel echt even een ding geweest. Ik merk nu dus ook soms dat mijn kindje erg op oma gericht is en daar ben ik aan de ene kant blij mee, ik heb geluk met zo'n committed oma, maar hoop wel dat mijn kindje ook nog graag bij mama wilt zijn😅

Mijn zoontje van 2 heeft ook vaak de voorkeur als m’n moeder er is. Wilt dan op haar schoot of door haar gedragen worden. Als ik hem kom ophalen, wordt hij heeel zeurderig. Als m’n moeder hem brengt, rent hij niet in m’n armen. Gisteren was hij erg ziek en m’n ouders kwamen op bezoek. Hij wilde van mijn schoot naar haar schoot en gelukkig ook weer even naar mij. Eerst zat ik ermee en had het idee alsof ik hem tekort doe of dat ik minder liefde laat zien dan m’n moeder. Maar nu heb ik zoiets van: Het is alleen maar fijn dat hij zoveel van haar houdt en zich zo op haar gemak voelt bij haar. Uiteindelijk ben ik de moeder en ik weet dat ik hem niets tekort doe. Mijn moeder verwent hem niet teveel en respecteert mijn moederschap. Zorgt heel goed voor hem en voedt hem ook precies zo op als ik hoe ik het doe/wil. Overigens heb ik geen oma’s en opa’s in Nederland gehad en ben blij dat mijn zoontje die kans wel heeft. ❤️

En oja, hij noemt haar vaak “mama” ipv “oma.” M’n moeder corrigeert hem altijd en heeft niet zoiets van: ah kijk, hij noemt me ook mama, wat leuk! Juist omdat ze ook hierin mijn moederschap respecteert, vind ik het niet erg als hij weer eens “mama” zegt ipv “oma.” (We zijn Turks en het woordje “mama” is makkelijker en korter. Hij doet het waarschijnlijk vooral uit gemak)