Mama mag niks doen

Ik heb geen tip of oplossing, maar misschien dat dit wel wat inzicht kan geven: https://www.instagram.com/p/DBblYKLhBE9/?igsh=Z2V5bWx2dTMwa2gz

Dankjewel, heel leuke tips! Alhoewel ik het nog echt moeilijk heb om het niet persoonlijk te nemen. Ik voel mij echt gefaald als mama 😢 ondanks ik het al meerdere keren heb gelezen dat het echt een fase is. Maar zo extreem had ik ze niet verwacht!

Ik zou sowieso proberen er niet teveel aan toe te geven, en je man hierin ook achter jou te laten staan. Dus tuurlijk als hij zegt papa luier doen of iets, natuurlijk kan papa het doen, maar dat de volgende x dat er weer zo n situatie is je benoemt van, mama kan dat ook heel goed en dat je man er dan in mee gaat. Het lijkt me super frustrerend voor je en ergens snap ik ook dat het je verdrietig maakt. Maar beleef het niet persoonlijk 😞hij doet het niet omdat hij mama niet leuk vind

Hoi! Lastig he, hier heeft mijn zoontje ook altijd een sterkte voorkeur gehad (bij ons was alles mama en niet papa) Wat hier hielp is van te voren duidelijk maken wat er gaat gebeuren. Bijv. mama poetst je tanden en papa legt je in bed. Op deze manier werd hij er niet door overvallen denk ik. Bij protest herhalen en verder nog iets in de trant van ‘ik kan je na het tanden poetsen wel een extra knuffel geven, en daarna legt papa jou in bed’

Dankjewel voor de tip, kan ik eens proberen!

Hoi! Hetzelfde gehad met mijn zoon, wilde alleen maar papa. Ik heb toen mijn best gedaan meer tijd te investeren met leuke dingen doen zoals jij ook al benoemde en dat hielp bij ons wel iets maar niet veel. Ik heb het uiteindelijk geprobeerd koeltjes eronder te blijven en merkte dat hij daardoor wel meer naar mij weer trok. Ik deed altijd enthousiast als ik hem zag en liet blijken dat ik heel veel van hem houd, maar ik nam wel wat meer afstand als hij bij papa wilde zijn en deed dan mijn eigen dingen en merkte dat hij mij toch wel meer kwam opzoeken en liever begon te doen. Ook deden mijn man en ik dat ik niet degene was die hem steeds strafte als er iets was en dat mijn man de ‘strenge’ ouder was. Uiteindelijk was het een (lange) fase en nu is er nul voorkeur meer. Maar bovenstaande is wat wij hebben gedaan :) is heel vervelend en je bent echt geen slechte moeder hoor! Ergens is het misschien wel een compliment en speelt hij bij jou ‘hard2get’ juist omdat hij ergens je aandacht wel wilt maar dit dan probeert te initieren op een negatieve manier. Dat idee had ik van mijn zoontje namelijk. Succes!

Vervelend he? Mijn beide zoons hebben het (gehad). Eerste jaar voorkeur voor mij en sindsdien papa, tot een jaar of 2.5. Dankzij mn oudste weet ik nu dat het echt over gaat. Maar het blijft vervelend dat mn jongste ook voorkeur heeft. Jouw zoontje wijst wel wat erger af door de deuren echt dicht te doen. Geef je eraan toe soms? Dat is de enige tip die ik heb: niet toegeven. Zoals je nu doet met boekje lezen, top! Ook met troosten als hij bijvoorbeeld valt: als jij dichterbij bent en bezig bent met troosten is papa even "te druk" en kan hij niet overnemen. Ik vond het in ieder geval belangrijk dat ze niet op zo'n moment konden kiezen zich niet door mij te laten troosten. Mijn oudste is nu juist een mama kindje. Het kan dus weer helemaal omslaan☺️

Heel herkenbaar maar dan andersom, mijn dochter van 2,5 wil alleen mama hebben. Inderdaad met “papa weg!” en de deur in zijn gezicht duwen. Het is echt heel naar en heel logisch dat je je verdrietig voelt. Ik heb eigenlijk weinig tips, bij ons is het ook nog gaande maar het wordt minder. Inderdaad wat hierboven wordt gezegd, aankondigen wie wat gaat doen en blijven afwisselen met je partner. Laat je niet omkopen door het geschreeuw want dat werkt averechts, dan wordt het alleen erger. Wees daadkrachtig maar lief, laat merken dat je nog steeds van hem houdt ook al doet hij gemeen tegen je, die bevestiging heeft hij nodig. Hier gaat het na ruim 6 maanden steeds beter, alleen als ze ‘s nachts wakker wordt schreeuwt ze om mama en is papa niet goed genoeg, maar voor alle andere dingen is ze weer helemaal oké als papa het doet. Dus geloof er in dat het een fase is en dat het voorbij gaat, je zoon is gek op je!

Dankjewel, blij dat het toch herkenbaar is bij sommige en ik dus niet de enige ben! Het geeft me alvast hoop dat het een fase was bij jullie! Ik kan je tips ook eens toepassen en er idd koeler op reageren!

We proberen er echt niet aan toe te geven maar soms krijgt hij echte crisissen en dan geven we er wel aan toe maar benoemen wel dat mama ook wel mag troosten of voorlezen of… maar we geven veel vaker er niet aan toe dan wel hoor! Maar soms zijn we het beide zo beu en willen we geen gedoe dat we er aan toegeven 🫣

🙏🏻❤️❤️

Hebben wij ook (gehad). Papa is by far de favoriet. Mijn zoontje zegt ook regelmatig mama niet lief papa wel. Absoluut niet leuk om te horen maar ik weet dat het niet zo is. Nu gaat het wel in fases met hoe extreem het is. Wat hier helpt is inderdaad vooraf aankondigingen wie wat doet en om en om in bed leggen in de avond en vooral op mijn avonden vragen/vertellen wie hem naar bed brengt. Verder vertel ik het vaak als we iets leuks gaan doen. Maar vooral doorzetten ook al resulteert dit in een driftbui. Jou beurt dan maak jij het af en komt papa niet helpen hoe vervelend ook voor iedereen. Ben een aantal keer flink later op mijn werk gekomen hierdoor wat bij mij gelukkig kan maar ik merk dat doorzetten helpt om te accepteren dat mama soms ook dingen doet

Ja we doen echt ons best om er niet aan toe te geven maar wat een strijd en tranen soms 🫣 Maar ik lees in de tips inderdaad veel dat ik het op voorhand goed moet aankondigen en dat doen we niet altijd dus ik ga dat zeker proberen!

Mijn dochter moest jarenlang niks van papa weten. Toen ik zwanger was van de tweede, toen was ze bijna 4, was papa ineens favoriet. En nu vindt ze ons allebei prima. Maar wel vervelend hoor 😘

Heel herkenbaar en heel naar, hier andersom... Mijn tip zou zijn om te stoppen met hem samen op bed leggen, maar dat heel duidelijk om en om (of volgens een ander gewenst schema) te doen. De andere ouder blijft dan ook beneden of gaat zelfs de deur uit een blokje om. Wél zou ik ruimte geven dat het gevoel er mag zijn. Dus gewoon zeggen iets van 'ik zie dat je boos / verdrietig bent, en dat mag, maar vandaag legt mama jou op bed, morgen papa weer'. Dus niet je kindje druk op leggen dat hij zich anders moet voelen. Probeer de pijn die het jou doet bij jezelf te houden.

Bij ons is het meer andersom (wel wat minder extreem zo te lezen). Maar hier blijven we kalm en zeggen dat het nu X beurt is om te doen. En dan ook echt degene die aan de beurt is het laten doen en absoluut niet toegeven! Verder helpt afleiden en humor. Worden er verder niet boos om en ons kind krijgt ook niet te horen dat het niet mag enz.