Mijn 2 jarige maakt mij gek

Ik heb dit ook gehad, nu is mijn dochter 4,5 en heb ik er nog steeds af en toe last van. Wat je zou kunnen doen is advies vragen bij het cb wat je het beste kunt doen

Twee en driejarige hebben hele pittige fases. De buien die je beschrijft wisselen bij mijn zoontje af met periodes dat ik hem echt heel lief en wijs vindt. T wordt weer beter. Het enige wat je kunt doen is proberen lief te zijn voor jezelf. De lat minder hoog leggen, hulp vragen als je dat durft (ben ik zelf heel slecht in). En je realiseren dat je niet op alle vlakken een topprestatie hoeft te leveren. Het huishouden kan ook wel een tijdje op halve kracht, waardoor je jezelf en je kindje wat aandacht kan geven. Dat zie je ook wel terug in gedrag als je wat bewust tijd neemt gericht met ze bezig te zijn. En het is ook helemaal prima om opa/oma/broer/zus eens te vragen om een dagje op pad te gaan met je kleine en dan zelf.een dag bij te tanken. Soms helpt het mij wel om juist iemand uit te nodigen waardoor mijn kindje speelt met anderen en ik gewoon een kop koffie kan drinken. Gun jezelf af en toe iets om energie op te doen en dan kan je er beter tegenaan en heb je ook meer geduld :).

Ten eerste, je doet het super. Al die ballen in de lucht houdrn is niet makkelijk. Ten tweede goed dat je de drama van je dochter herkent en jouw gedrag hierin ziet. Wat mij hielp toen mijn dochter dit gedrag vertoonde was een gesprek met de locaties waar ze opvang kreeg tijdens mijn werk. Bij mijn moeder deed ze dit totaal niet. Bij de opvang had ze soms ook een hysterische bui. Mijn moeder heeft op de opvamgdag een duidelijk schema, regels en benadering. Blijkbaar een veilige en rustige plek. Op de dag dat mijn dochtertje komt heeft ze geen andere afspraken en doet ze wat huishoudelijk werk in dr huisje. Bij de opvang merkten ze op dat het drama vooral was bij onrust of 'bedreiging' van andere kindjes. Een dag ziet daar meestal hetzelfde uit, ook een duidelijk schema en regels. De enkele keer dat mijn dochter uitbarste was de onrust die blijkbaar andere kindjes veroorzaken. Ik ben met de medewerker van de kinderdagopvang in gesprek gegaan. Tip: plan dit gesprek dan heb je geen stoorzenders. Ze gaf veel tips en inzicht in gedrag. De leeftijd van 2 tot 3jaar is voor een kind pittig. Ze denkrn veel te kunnen maar geestelijk kan dit niet. Goed om daar meer over te lezen. Dat helpt je het gedrag begrijpen. Nu probeer ik tijdens de monenten dat ik voor mijn dochter zorg rust te creëren. In het begin best extreem. Geen koffievisites van vriendinnen en geen belafspraken. Al die stoorzenders doe ik tijdens haar slaapje. Boodschappen in de avonduren en vriendinnenbezoek ook. Verder consequent zijn en duidelijkheid creëeren. Het helpt mijzelf ook. Ik ben veel relaxter! Inmiddels heb ik voorzichtig meer prikkels toegelaten en gaat het beter

Kan het zijn dat je dochter voelt dat alles teveel voor je word de laatste tijd?. Mogelijk dat er meer spanningen zijn?

Ik heb het ook gehad. Waar ik mezelf op betrapte was dat ik heel vaak zei: ik kom zo, even wachten. Sinds ik gerichter ben, dus: ik drink mijn koffie op dan kom ik, gaat het beter. Met het mooie weer kwam mijn 2jarige ook uit zijn ritme. Ik ben daar ook weer strak op gaan letten. Dus zelfde tijden fruit, middagslaapje, avond eten etc. Qua ijsjes ik ben er niet zo streng in. Ik heb wel heel onderzoek gedaan naar 'gezonde' ijsjes 🤣 peren en aardbeienijsjes zijn de ijsjes van frestini/ola het gezondste. Van raketjes het huismerk. Savonds doe ik nu 'danoontjes' en dan de huismerk met ijsstokjes in de vriezer en krijgt hij dat als toetje. Dus hij krijgt er 2 op een dag. Ook heb ik het boek van ouders van nu gelezen over de peuter en kleuter fase. Het was voor mij heel verhelderend. Succes 😘 dat je het al van jezelf ziet betekend dat je het beste voor hebt met iedereen. Je kan dit 😘

Dat boek heeft mij ook echt geholpen met mn peuter! Drama soms..🥺💓

Pff zelfde verhaal hier ze is bijna drie maar weet me geen raad niks werkt ze is extreem stout ze luistert alleen naar haar vader😢

Hey, Allereerst denk ik dat het gewoon ligt aan de fase. Onze oudste van nu bijna 3, heeft dit ook extreem gehad vanaf dat hij 1,5 was. Ik raakte geïrriteerd en dat werkte natuurlijk alleen maar tegen. Ik heb ook vaak op het punt gestaan gewoon weg te lopen (nooit gedaan uiteraard). Toegeven deed ik ook heel veel. Er zijn twee dingen die hier enorm geholpen hebben: - hij heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt het laatste jaar, waardoor ik dingen kan uitleggen en hij niet meer bij elk dingetje een meltdown krijgt. Hij kan nu ook uitleggen wat er aan de hand is, waardoor ik hem nu kan helpen het ‘probleem’ op te lossen en hoeft hij dus niet meer te schreeuwen waar ik niks mee kan. Daarnaast is het altijd al een kind geweest dat erg druk is en ook al heel snel dingen wilde die hij lichamelijk nog helemaal niet kon (dat was al zo als baby van 3 - 4 maanden (toen wilde hij omrollen maar dat lukte niet en dan dus heel woest liggen schreeuwen) - ik ben hem anders gaan benaderen, van: neem eens een hap; doe .. eens Niet; stop daarmee. Naar: kan jij een grote berenhap nemen? (Hij is gek op dieren, dus elke hap is een ander dier); mama vind het heel fijn als je .... En dan complimenten geven als hij iets goed doet. Regelmatig benoemen: Mama vind het heel fijn/lief dat je ... of wat knap van jou dat je .... Ik geef hem ook veel kansen om dingen zelf te doen en te leren (schoenen zelf uittrekken, samen boter op brood smeren, de was afhalen terwijl ik nieuwe ophang (zijn favoriete hulptaal: lees: ik mag de was niet doen als hij niet helpt, anders krijgt hij dus wel echt een meltdown) Die twee dingen hebben er nu toe geleidt dat hij vaak nog maar 1 driftbui op een dag heeft, soms 2 a 3, maar ook wel eens helemaal geen Ik hoop dat je hier iets mee kan. Ik weet niet of ze al kan praten, maar probeer iets goed en rustig uit te leggen, ga bij haar zitten, op zelfde ooghoogte, praat rustig en kalm (ik weet het, niet makkelijk) en probeer een ’gesprekje’ te starten. Toon ook begrip voor haar emoties, maar geef er niet te veel in mee. Dat is mijn ervaring, Misschien doe je dat ook al maar zo niet, zou dat kunnen helpen

Toch stiekem fijn om soms te lezen dat het niet alleen bij jou en mij drama is 😉😘

Ja eigenlijk wel🙈 we hebben nu de mama is stom en oma is geweldig fase. Ze logeert daar ook nu een dagje.. nou helemaal blij. Kan ik ook ff bijkomen😹

Tegen oma's kunnen wij toch niet op😉 Geniet er lekker van. Even lekker veel knuffelen met je zoontje

Lastige fase, maar helaas merken ze precies op welke plekken ze je kunnen 'pakken '. Door soms toe te geven wanneer ze op grond gaat liggen, merkt ze. Oh als ik dat nou probeer, dan lukt het misschien. En zal ze dit vaker gaan doen om juist voor elkaar te krijgen waarvan je zegt dat je het niet wilt. Ze heeft een leeftijd dat ze prima begrijpt wat je wel of niet wilt. Blijf dingen uitleggen waarom ze iets niet mag. Op ooghoogte van haar. En zoiets als een ijsje, misschien als beloning voor haar lege bord. Dan snapt ze ook, als je bord niet leeg is. Krijg je geen ijsje. Gaat ze dan weer boos doen, dan kan je goed uitleggen wat je samen hebt afgesproken. Het vraagt veel geduld en het zal de eerste dagen nog een worsteling zijn. Maar dit is een fase. Misschien soms even wat tijd nemen voor jezelf om even op te laden.

Dames dank jullie wel voor jullie reacties! Ik had het even mentaal moeilijk en mijn dochters gezeur en gehuil maakte het er niet beter op.. na een potje huilen en een goed gesprek te hebben gehad met mijn man gaat het nu veel beter! Bedankt iedereen ❤️❤️