Mijn kind moet niets van me hebben

Ja, ik denk dat iedere ouder het wle eens heeft. Het is de kunst om het gevoel proberen om te zetten naar trots. In de zin van.. Probeer het te vervangen door een trots gevoel dat je kind zo verschikkelijk gek is op papa. En sowieso... Als ze dalijk een jaar of 15 is zal ze meer naar jou trekken om over jongen, menstruaties en andere meiden dingen te praten 🤣 en die fase duurt langer.

Bij ons is het minder erg, maar ik herken het wel. Mijn zoon is dol op papa. Belangrijk is om bij gillen om papa daar beide niet veel aandacht aan te besteden, en zeker niet terug aan papa te geven. Anders wordt het erger. Gewoon rustig blijven en zeggen dat je het ziet maar dat ze nu even lekker bij mama mag zitten. En zelf jullie dingen zoeken. Mijn zoon en ik steken steeds tong naar elkaar uit.

Wat vervelend voor je, maar trek je het niet persoonlijk aan. Hoe moeilijk het ook is 😊 Onze dochter heeft dit heel sterk als m'n man vakantie heeft. Dan is het papa voor en na, omdat hij veel thuis is. Hier zijn het fases. Het komt wel goed 🍀

Kindjes reguleren hun emoties bij de persoon met wie ze de meest hechte band hebben. Alleen bij die persoon/personen durven ze hum frustratietjes te uiten,omdat ze erop kunnen vertrouwen dat die altijd bij ze blijft. Driftbuien en dit soort gedrag is een uitlaatklep voor allerlei kleine of minder kleine frustratietjes die zo'n kleintje op doet. Dus juist dat ze die naar jou zo uit zegt dat ze met jou het veiligst gehecht is. Probeer begripvol en met liefde en geduld te reageren. Wordt niet boos, maar zeg dat ze een knuffel kan komen halen als ze weer rustig doet. Als ze zich beter kan uiten en haar gevoelens beter leert begrijpen komt het wel weer goed!

Deed mijn dochter ook lange tijd rond die leeftijd. Het was een beetje jaloersmakend ook. Maar nu is alles mama mama mama, en af en toe papa 😆

Dit is wel een prettig idee. Heb je hier toevallig wat meer (wetenschappelijke) informatie over?

Mijn zoon is ook dol op papa 😂 zodra hij even weggaat is het schreeuwen en huilen achter hem aan rennen.. In de ochtend wanneer ik in zijn kamer ga om hem uit bed te halen accepteert hij niet omdat hij papa wilt. Zulke dingen ben benieuwd hoe lang dit gaat duren….

Dat laatste zou ik niet durven beweren hoor 🤣 zeker niet altijd het geval.. On topic; het komt met fasen en gaat ook weer. Over een tijdje mag jij alleen alles doen en dan weer omgedraaid enz. Wij zijn in sommige dingen altijd duidelijk geweest. Naar bed brengen doen we allebei om de beurt en aan tafel helpt degene die dichts bij zit. Verder lekker aan overgeven en beseffen dat t niet persoonlijk is en het ook weer veranderd.

Dat wil overigens niet zeggen dat als je kindje wel graag bij je is je dan niet veilig gehecht bent ;) Elk kindje is anders en reguleert zijn of haar emoties anders

Jup.. Aaaaaalles was papa.. Bij opstaan gelijk papa, dan huilen als hij naar z'n werk was. Inderdaad de kleinste dingen. Vooral toen onze tweede uj was geboren mocht ik niet en was ze echt boos op mij. Nu paar weken later begint ze zich juist echt meer op mij te richten en mag ik vanalles doen.

Ik denk een fase maar hier is hij ook ruim 1,5 en word ook boos om letterlijk alles gillen schreeuwen krijsen op de grond liggen met dingen gooien.